Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Τι να κάνουμε με την Τουρκία;


ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΤΟΡΝΑΡΙΤΗ*

Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στην Κύπρο ήταν σημαντική από κάθε άποψη. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια παράλληλη διαδικασία: Αφενός είναι οι συνομιλίες υπό τον ΟΗΕ και αφετέρου η αξιολόγηση της Τουρκίας στις Βρυξέλλες το ερχόμενο φθινόπωρο. Είναι πρόδηλο ότι η παρούσα συγκυρία απαιτεί πιο συστηματική επαφή σε επίπεδο κορυφής και πιο συντονισμένη δράση όλων, περιλαμβανομένων και των πολιτικών δυνάμεων σε Κύπρο και Ελλάδα. Από τις δημόσιες τοποθετήσεις που έκαναν οι Καραμανλής - Χριστόφιας φαίνεται ότι βασικό αντικείμενο των συνομιλιών είναι ο σχεδιασμός στα ευρωτουρκικά. Είναι σωστή η θέση υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. Είναι επίσης σωστή η θέση ότι η υποστήριξη που προσφέρουν Αθήνα και Λευκωσία δεν δίδεται ως λευκή επιταγή. Υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός υποστηρίζει, με συνέπεια και σταθερότητα εδώ και 5 χρόνια, ότι ο βασικός μας στόχος είναι να λειτουργήσει η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ως μοχλός για να επιλύσουμε το Κυπριακό. Έγιναν λάθος επιλογές, κακές ιεραρχήσεις, προτάχθηκε η πολιτική του Πρωτοκόλλου. Θεωρώ ότι αυτή η πολιτική απέδωσε πολύ περιορισμένα αποτελέσματα. Τώρα, μπορεί να γίνει μια διορθωτική παρέμβαση, ώστε μαζί η Κύπρος και η Ελλάδα να θέσουν ως στόχο, η Τουρκία, να κριθεί το φθινόπωρο με βάση τις πραγματικές θέσεις της στο Κυπριακό: Στην ουσία του, που είναι η κατοχή. Όχι απλώς να δηλώνει ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες του ΟΗΕ και να ξοφλά.
Απαντώ έτσι στο ζήτημα του βέτο: Δεν πρέπει να σπεύσουμε, ούτε να το ανεμίζουμε ούτε να το υποστέλλουμε. Η διαμόρφωση συνθηκών που να πιέζει την Τουρκία, εξαρτάται από: Το πόσο αποφασιστικά θα προχωρήσουν οι συνομιλίες, ποια ζητήματα θα αναδείξουν ως μείζονες διαφωνίες και πάνω σε ποια εμείς θα επιμείνουμε για να ικανοποιηθούν οι θέσεις μας.
Πρέπει σε αυτά να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Αν καταφέρουμε οι συνομιλίες να φθάσουν σε σημείο που να αποκρυσταλλώνονται οι καίριες διαφωνίες, τότε να ζητήσουμε την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων μας πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα. Να αφήσουμε ανοιχτή την επιλογή να μη συναινέσουμε σε περαιτέρω πρόοδο των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας. Ξεχωρίζουν ποια είναι τα μείζονα, που εύλογα απασχολούν τον κάθε πολίτη: Ασφάλεια και εγγυήσεις, εφαρμογή της λύσης, περιουσίες, έποικοι, οικονομική σταθερότητα και βιωσιμότητα της λύσης. Σε όλα αυτά χρειάζεται ισχυρή επίδραση από την Ε.Ε. Από τις πολύ σωστές δημόσιες τοποθετήσεις Καραμανλή, ξεχωρίζω το θέμα της ασφάλειας, καθώς το σύστημα εγγυήσεων του 1960 είναι αναχρονιστικό. Η ένταξη στην Ε.Ε. αποτελεί το νέο πλαίσιο ασφαλείας για την Κύπρο. Να κάνουμε, λοιπόν, αυτήν τη θέση κεντρικό αντάλλαγμα μιας περαιτέρω προόδου των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας. Η επίκληση βέτο στην Ε.Ε. συνήθως γίνεται όχι για να ασκηθεί, αλλά για να αποσπαστεί συγκεκριμένο αντάλλαγμα. Να προτάξουμε, λοιπόν, την επίλυση και να ζητήσουμε το Δεκέμβριο, μέσω της Ε.Ε., η Τουρκία να δεσμευτεί στα ζητήματα ασφάλειας και εγγυήσεων εφαρμογής της λύσης.


*Αντιπρόεδρος ΔΗΣΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διαβάστε επίσης

Διαβάστε επίσης