Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της υδρογείου αυτός ο τύμβος θα ήταν τόπος απόδοσης τιμής και προσκυνήματος σ' έναν από τους τρεις πατέρες της ψυχαγωγίας - με την κυριολεκτική και αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Ομως, το ελληνικό κράτος, με την παραδοσιακή αδιαφορία που διέπει τη χωλή του ιστορία, βεβηλώνει τη μνήμη του γιου του Σοφίλου.
Για να φτάσει κάποιος στον τύμβο του Σοφοκλή πρέπει εκ των προτέρων να γνωρίζει επακριβώς πού βρίσκεται. Δεν υπάρχει σήμανση ή πινακίδα που θα μπορούσε να καθοδηγήσει τον επισκέπτη στο σημείο όπου βρίσκεται ο τύμβος. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας, δεν υπάρχουν και διαβάτες για να ρωτήσεις. Λίγες οι οικίες στην κατάφυτη περιοχή, που από τύχη γλίτωσε μέχρι τώρα τις θερινές τελετουργικές πυρές της ελληνικής φύσης. Μόνον αν προσεγγίσεις σε απόσταση αναπνοής τον χώρο και φανείς τυχερός θα αντικρίσεις μια τσαλακωμένη ταμπέλα με ξεθωριασμένα γράμματα που γράφει «Οδός Τύμβου Σοφοκλή».
Εγκατάλειψη
Βαδίζοντας την οδό Τύμβου Σοφοκλή ανακαλύπτεις έναν χώρο περιφραγμένο με κοτετσόσυρμα. Η φύλαξη, ανύπαρκτη. Η πύλη που οδηγεί σ' ένα από τα άγνωστα ιερά της ανθρωπότητας, κλειδωμένη μ' ένα οικτρό λουκέτο που χρωματίστηκε φαιό από τη σκουριά. Το χρώμα της κοινωνίας μας. Η υπερπήδηση των κρατικών εμποδίων, δηλαδή του φράκτη, πανεύκολη. Οποιοσδήποτε μπορεί να ειισχωρήσει στον τύμβο για να κάνει οτιδήποτε.
Κι ήταν τόσο όμορφες οι διαβεβαιώσεις του υπουργείου Πολιτισμού προς τον Τύπο - δύο ημέρες έπειτα από την 14η Νοεμβρίου 2006, όταν αποφάσισε να κηρύξει αρχαιολογικό χώρο τον τύμβο του Σοφοκλέους. Στόχος του ΥΠΠΟ λέγεται ότι ήταν να «αναδείξει την περιοχή με σκοπό να κάνει επισκέψιμο το μνημείο από σχολεία στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων» (Καθημερινή 16/11/2006).
Τρία χρόνια πέρασαν, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ «παρέλασαν» από τα ταμεία του υπουργείου Πολιτισμού με αποδέκτες καλλιτέχνες, θιασάρχες και επικεφαλής Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αλλά για τον τύμβο του Σοφοκλή δεν περίσσεψε ούτε ένα ευρώ.
Ανασκάφτηκε το '58
Για την ακρίβεια, τα ελάχιστα που περίσσεψαν κάλυψαν το κόστος για το κοτετσόσυρμα της περίφραξης και για μία πινακίδα με το χρονικό της ανακάλυψης του τύμβου. Αν κι αυτή είναι φθαρμένη από τον χρόνο και ελαφρώς σκουριασμένη, το κείμενό της παραμένει ευανάγνωστο: «Ανασκάφτηκε το 1958 από τις τότε πριγκίπισσες της Ελλάδας Σοφία και Ειρήνη και την αρχαιολόγο δασκάλα τους Θεοφανώ Αρβανιτοπούλου. Πρόκειται για έναν μεγάλο οικογενειακό ταφικό περίβολο, κλασικών χρόνων, που περικλείεται από τεχνητό τύμβο. Ο τύμβος είχε αρχικά 13 μ. ύψος. Περιείχε τέσσερις μαρμάρινες σαρκοφάγους με αετωματικό κάλυμμα, τρεις στο κέντρο του και μία μακρύτερα προς τα νότια». Η εικόνα που επικρατεί μέσα στον περιφραγμένο χώρο είναι αντιστρόφως ανάλογη της σημασίας του. Οι φωτογραφίες αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της κατάστασης.
Ιστορία στη λάσπη
Σήμερα είναι ορατές μόνο δύο σαρκοφάγοι - εκ των τεσσάρων που ανακαλύφθηκαν. Ανοιχτές και γεμάτες λασπόνερα. Πλάκες σπασμένες τριγύρω. Στα χείλη του τύμβου αφημένο ένα πήλινο δοχείο που περιείχε σπόρους - σπονδή από άγνωστο Ελληνα προσκυνητή. Η εγκατάλειψη κραυγαλέα. Οι βροχές αποσαθρώνουν τον τύμβο. Πού βρίσκονται, άραγε, οι άλλες δύο σαρκοφάγοι; Πού βρίσκεται το ροζιασμένο ξύλινο ραβδί που ανακαλύφθηκε στην ανασκαφή και το οποίο, σύμφωνα με την πινακίδα του ΥΠΠΟ, εικάζεται ότι ανήκε στον Σοφοκλή; Πού βρίσκονται τα υπόλοιπα κτερίσματα; Τι απέγιναν οι κρατικές υποσχέσεις περί «αξιοποίησης»;
Σχετικές με τις απορίες οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν από την «Espresso της Κυριακής» στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, το οποίο δεν έχει απαντήσει ακόμα.
Τραγική η κατάληξη του τραγικού ποιητή στο κωμικό κράτος μας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Ρημάζει ο τάφος του Σοφοκλή
Η Άγκυρα ζητάει διάλογο για «πακέτο» υφαλοκρηπίδας - «γκρίζων ζωνών»
Η «γκάφα» του Γ. Παπανδρέου αξιοποιήθηκε από τον Ταγίπ Ερντογάν
Ο πρωθυπουργός επιχειρεί αναδίπλωση, αλλά η ζημιά έγινε
Στην εξωτερική πολιτική κάθε κίνηση έχει τη σημασία της. Και όλα τα λάθη πληρώνονται, αργά ή γρήγορα. Άραγε ο Γ. Παπανδρέου κατάλαβε τι έκανε όταν αμέσως μετά την εκλογική νίκη του αποφάσιζε ότι η πρώτη επαφή του με ξένο πολιτικό ηγέτη θα ήταν με τον τούρκο πρωθυπουργό;
Τι «σήμα» ήθελε να στείλει και σε ποιους; Θέλησε μήπως αφελώς να επανασυνδεθεί με το «κλίμα του ζεϊμπέκικου» παρελθόντων ετών; Άγνωστο.
Σίγουρα πάντως ο επιδέξιος Ταγίπ Ερντογάν αξιοποίησε κατά τον καλύτερο γι' αυτόν τρόπο τη συνάντησή του με τον έλληνα πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών: Η επίσκεψη του Γιώργου ήρθε «κουτί» στον Ερντογάν, που θέλει να έχει καλό και διαλλακτικό πρόσωπο απέναντι στην Ελλάδα εν όψει της αξιολόγησης στην ΕΕ τον Δεκέμβριο, και του έδωσε την εξαιρετική ευκαιρία να στείλει στην Αθήνα μια επιστολή με προτάσεις για εφ' όλης της ύλης διμερή πολιτικό διάλογο με την Ελλάδα. Κερδισμένος έτσι κι αλλιώς, θα είναι ο τούρκος πρωθυπουργός με την κίνηση αυτή. Ένα «ναι» της Αθήνας θα σήμαινε αποδοχή αυτού του διαλόγου (τρεις δεκαετίες τον ζητούν οι Τούρκοι), ένα «όχι» θα έφερνε την ελληνική ηγεσία σε θέση «αδιάλλακτου» γείτονα, που παραπονιέται μεν για την τουρκική επιθετικότητα, αλλά δεν ανταποκρίνεται στην... καλόπιστη τουρκική πρόταση.
Ό,τι κι αν είχε στον νου του, «την πάτησε» ο Γιώργος. Ποιος του είπε να συναντηθεί με τον Ερντογάν, έστω και ανεπίσημα, στην Τουρκία; Ποιος του είπε να κάνει δηλώσεις για καλές σχέσεις κ.λπ. μετά τη συνάντηση; Και άραγε σκέφτηκε για ποιον λόγο ο Ερντογάν δεν εμφανίστηκε δίπλα του ενώπιον δημοσιογράφων μετά τη συνάντησή τους;
Έλαβε λοιπόν την επιστολή ο Γιώργος και, αιφνιδιασμένος από τη γρήγορη αντίδραση του Ερντογάν, δεν τόλμησε να αποκαλύψει το περιεχόμενό της στον πολιτικό κόσμο και στην ελληνική κοινή γνώμη. Και μόνο το γεγονός ότι εστάλη αυτή η επιστολή αποτέλεσε μια διπλωματική επιτυχία της Άγκυρας. Ό,τι κι αν είχε στον νου του ο Παπανδρέου όταν επιδίωκε τη συνάντηση με τον Ερντογάν, σκέφτηκε λάθος. Και αγνόησε τα στοιχειώδη: Δεν ξεκινάς ποτέ κουβέντες κατευθείαν σε επίπεδο κορυφής, έστω και ανεπίσημες, με αντικείμενο «ανοικτά» προβλήματα εξωτερικής πολιτικής, και μάλιστα παντελώς απροετοίμαστος. Φυσικά, την επιπολαιότητα και τον ερασιτεχνισμό του Γιώργου εκμεταλλεύτηκε άριστα ο τούρκος ηγέτης.
Ο Γ. Παπανδρέου είναι φυσικά αναγκασμένος να αρνηθεί τον διάλογο που του προτείνει ο Ερντογάν - ουσιαστικά του πρότεινε την «ατζέντα» των συνομιλιών που θα διεξάγονταν. Πώς να δεχθεί έτσι στα γρήγορα διμερή κουβέντα για τα πάντα; Αν βέβαια ήθελε να κάνει ένα καλό «σέρβις» στον Ερντογάν εν όψει της συνόδου της ΕΕ τον Δεκέμβριο, σίγουρα το πέτυχε. Αν όχι, τότε...
Επιμένει πάντως η πλευρά Γ. Παπανδρέου στην πολιτική αφέλεια περί διαλόγου «αποκλειστικώς» για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με στόχο τη Χάγη. Κι όμως ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να μη γνωρίζει σε ποιό σημείο ο ίδιος άφησε τα πράγματα σ' αυτήν την υπόθεση ως υπουργός Εξωτερικών το 2004.
Ας του το θυμίσει λοιπόν το «ΠΑΡΟΝ»:
Το 2004 έγινε σαφές στην ελληνική πλευρά ότι η Άγκυρα για να συμφωνήσει σε προσχέδιο συνυποσχετικού (για παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στη Χάγη) ήθελε να πάνε στο Διεθνές Δικαστήριο «πακέτο» η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και οι «γκρίζες ζώνες»! Αυτό το γνωρίζει ο Γ. Παπανδρέου και επιπλέον αυτή η εξέλιξη βγήκε στον Τύπο. Γι' αυτό άλλωστε και ο Π. Μολυβιάτης κράτησε τακτική «ακινησίας» σ' αυτόν τον διμερή διάλογο. Ποια κυβέρνηση θα δεχόταν τέτοιο «πακέτο»; Ποια κυβέρνηση μπορεί να αποδεχθεί «αμφισβητούμενη κυριαρχία» 12 μικρών ελληνικών νησιών νοτίως της Αστυπάλαιας και 13 νησίδων και βραχονησίδων βορειοανατολικά της Κρήτης;
(Ουσιαστικά, η ελληνική θέση περί διαλόγου «μόνο» για το νομικό θέμα της υφαλοκρηπίδας ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ το 1999 με την ελληνική παραδοχή για «συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία, ενώ είχε προηγηθεί το άνοιγμα θέματος «γκρίζων ζωνών» από την Τουρκία.)
Η Άγκυρα ξέρει τι ζητάει: Με τον συνδυασμό υφαλοκρηπίδα - «γκρίζες ζώνες» θέλει να πετύχει τη μετατόπιση της γραμμής των συνόρων δυτικότερα - ουσιαστικά να πετύχει την πολυπόθητη «μοιρασιά» του Αιγαίου.
Αυτός είναι και ο λόγος που για την Άγκυρα οι «γκρίζες ζώνες» είναι από το 1996 θέμα «ζωτικό» και από το 1998 επίσημα περιλαμβανόμενο στα σχέδια της ηγεσίας των Τουρκικών
Ενόπλων Δυνάμεων (το 1998 εκτέθηκε με λεπτομέρειες στην επίσημη έκδοση του Αρχηγείου των Ακαδημιών Πολέμου της Τουρκίας).
Φυσικά, η Άγκυρα όταν το 2004 έθετε στην ελληνική πλευρά, στις περιβόητες «διερευνητικές» συνομιλίες (υπουργός Εξωτερικών ο Γ. Παπανδρέου) το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών» συνδυασμένο με την υπόθεση της υφαλοκρηπίδας, αξιοποιούσε θεμιτά το κείμενο της Μαδρίτης (1997) για «ζωτικά συμφέροντα» στο Αιγαίο και τη μεγάλη επιτυχία της να αποδεχθεί η Ελλάδα στην ΕΕ την ύπαρξη «συνοριακών διαφορών» στο Ελσίνκι (1999). Ποια ελληνική κυβέρνηση θα συζητήσει λοιπόν σήμερα με την Τουρκία περί υφαλοκρηπίδας; Για ποιον «διάλογο» μπορεί να μιλάει σήμερα ο Γ. Παπανδρέου; Και θα τολμήσει να αναφέρει ο Γ. Παπανδρέου, ότι το 2004 είχε αποδεχθεί (ρωτήστε και τον κ. Ροζάκη) η κυβέρνηση Κ. Σημίτη τον περιορισμό των χωρικών υδάτων σε 6 μίλια, όταν συζητούσε «διερευνητικώς» με την Άγκυρα για υφαλοκρηπίδα;
Σήμερα τα πράγματα είναι για την Αθήνα πιο δύσκολα απ' ό,τι ήταν τη δεκαετία του '90 και στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα. Η Άγκυρα έχει περικυκλώσει την Αθήνα με τα όσα οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν υπογράψει, δουλεύει συστηματικά το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών» και το συνδυάζει πλέον με την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου (την οποία αρνείται) προκειμένου να πετύχει διευρυμένα όρια τουρκικής ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας σημειωθεί ότι η Αθήνα δεν έχει τολμήσει έως σήμερα να θέσει θέμα προσδιορισμού ελληνικής ΑΟΖ, προφανώς για να μην ενοχλήσει τη φίλη Τουρκία. Επιπλέον, η ατυχέστατη όσο και αφελής πολιτική της κ. Ντόρας Μπακογιάννη στα ελληνοτουρκικά έδωσε στην Άγκυρα τη βάσιμη ελπίδα, ότι μπορεί να «δουλέψει» καλά διμερώς και τα «μειονοτικά» (βλ. Δ. Θράκη).
Δεν έχει συνεπώς σήμερα ούτε
ΕΝΑ δυνατό σημείο η ελληνική διπλωματία για να στηρίξει μια πολιτική διμερούς διαλόγου με την Τουρκία. Εύκολα εξηγήσιμο αυτό, αφού από το 1996 έως πρόσφατα η Ελλάδα ηττάται διαρκώς στο πολιτικό μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Λάθος μήνυμα περνάμε...
Καλές οι επαφές με τους γείτονές μας, κανένας δεν διαφωνεί στη βελτίωση των διμερών σχέσεών μας. Με μία όμως απαράβατη προϋπόθεση.
Ότι από τη στιγμή που αμφισβητούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και διεκδικούν την Ιστορία μας, δεν μπορείς, συναντώμενος μαζί τους, να τους δίνεις πιστοποιητικά ότι δεν είναι και τόσο σοβαρές οι διαφωνίες, ότι κάπου θα τα βρούμε. Όταν παραμένουν αμετανόητοι, δεν κάνουν ρούπι πίσω. Εκμεταλλεύονται μάλιστα τη συνάντηση για να βάλουν τις διεκδικήσεις τους. Όπως το έκανε με την επιστολή που σας έστειλε, κύριε Παπανδρέου, ο τούρκος πρωθυπουργός, Ταγίπ Ερντογάν, όπου βάζει για συζήτηση θέματα που αποτελούν παρέμβαση στα εσωτερικά μας. Και θα έπρεπε να είχατε επιστρέψει την επιστολή ως απαράδεκτη. Το ίδιο συνέβη και με την προχθεσινή σας επίσκεψη στις Πρέσπες και τη συνάντησή σας με τον σκοπιανό πρωθυπουργό. Είναι ο κερδισμένος. Πέρασε προς τα έξω ότι δεν είναι αυτός ο ακραίος.
Οι συναντήσεις δεν γίνονται απλώς για το θεαθήναι. Έχει γίνει προεργασία και θα υπάρξει κάποια προσέγγιση στις διαφορές. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος. Και δεν είναι δυνατόν να δίνετε εύσημα αξιόπιστου συνομιλητή όταν δεν σέβεται κανόνες και συνθήκες. Και συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Πολύ φοβόμαστε ότι πάλι την πατήσαμε... Και θα το βρούμε μπροστά μας... Οι άλλοι κάνουν βήματα κι εμείς ικανοποιούμεθα με χειραψίες και φωτογραφίες... Θα περιμένουμε πάντως να δούμε στην πράξη τις «κόκκινες γραμμές»...
Το Παρόν
Νέα Δημοκρατία Νέος πρόεδρος ο Αντώνης Σαμαράς Ενωτικό το πρώτο μήνυμα προς τα στελέχη του κόμματος
Νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αναδείχθηκε από τις σημερινές εσωκομματικές εκλογές ο Αντώνης Σαμαράς. Στο ενωτικό του μήνυμα από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στη Ρηγίλλης μεταξύ άλλων είπε:
«Με εντολή των ψηφοφόρων αναλαμβάνω την τιμή και την ευθύνη να οδηγήσω την παράταξη σε νέους αγώνες. Η πολιτική μας είναι ξεκάθαρη να επιστρέψει στις νίκες και ιδεολογικά κυρίαρχη. Ο λαός μίλησε, η βάση του κόμματος, ο απλός ψηφοφόρος μίλησε και η εντολή του είναι ηχηρή και αδιαμφισβήτητη. Πριν ενάμιση μήνα σας μίλησα για ελπίδα και το μετατρέψατε σε μεγάλη πρωτοφανή λαοθάλασσα που σάρωσε όσους μας πήγαιναν πίσω και μας πλήγωναν. Σε ένα τέτιο πρωτόγνωρο άνοιγμα στην βάση ξεπεράσαμε κάθε προσδοκία. Σήμερα νικήσαμε όλοι. Δεν υπάρχουν ηττημένοι. Δεν είμασταν αντίπαλοι και το διακήρυξα στις δύσκολες ώρες. Από εδώ και εμπρός δεν είμαστε αντίπαλοι. Ευχαριστώ την Ντόρα το τηλεφώνημα της και θα μιλήσω μαζί τηςΘα μιλήσω και με τον Παναγιώτη στον οποίο εύχομαι περαστικά στη μικρή περιπέτεια της υγείας του. Θα μιλήσω και με τον πρόεδρό μας τον Κώστα τον Καραμανλή. Δεν με νοιάζει ποιον ψήφισαν τα στελέχη και όσα ειπώθηκαν μέχρι σήμερα τα έχω ξεχάσει όλα. Σφουγγάρι. Η βάση δεν θα δεχθεί υπονόμευση. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου και όσους μου στάθηκαν. Τον Δ.Αβραμοπουλο που ξεκίνησε το άνοιγμα στην βάση και του το χρωστάμε όλοι. Θα πάμε στους επόμενους μήνες σε συνέδριο για διακήρυξή θέσεων και αρχών. Να φτιάξουμε μαζί την Ελλάδα της Ελπίδας».
Με δήλωσή της, πριν την ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων, η Ντόρα Μπακογιάννη αναγνώρισε το αποτέλεσμα και δήλωσε ότι επικοινώνησε ήδη με τον κ. Σαμαρά και τον συνεχάρη για τη νίκη του, ενώ ευχαρίστηκε όσους την τίμησαν με την ψήφο τους.
Η δήλωση της κυρίας Μπακογιάννη:
««Ευχαριστώ τους εκατοντάδες χιλιάδες νεοδημοκράτες που με τίμησαν με τη ψήφο τους καθώς και όλους όσους με στήριξαν σ’ αυτή τη διαδικασία. Τους βουλευτές, τους πολιτευτές, τα κομματικά στελέχη, τα στελέχη της ΤΑ, τους συνδικαλιστές, τους οννεδίτες και όλα τα άλλα στελέχη που στάθηκαν δίπλα μου. Ξεκινά σήμερα ένα νέο κεφάλαιο για τη ΝΔ. Η ΝΔ πρέπει να προχωρήσει μπροστά και να γίνει σύγχρονο κεντροδεξιό, ισχυρό κόμμα. Στην προσπάθεια αυτή θα είμαστε όλοι παρόντες», ».
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο έβδομος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.Με καταμετρημένο το 72,68%, ο Αντώνης Σαμαράς λαμβάνει 50,18%, η Ντόρα Μπακογιάννη 39,76% και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης 10,06%.Τα εκλογικά τμήματα που είχαν καταμετρηθεί αντιστοιχούν σε 549.000 ψηφοφόρους.
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης σε γραπτή δήλωσή του ανέφερε:
«Θέλω να συγχαρώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον καλό φίλο και άξιο αγωνιστή Αντώνη Σαμαρά για την καθαρή και δίκαιη επικράτησή του. Επίσης, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και στη Ντόρα Μπακογιάννη για την ενωτική στάση που κράτησε σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη για το κόμμα μας διαδικασία. Προσωπικά, σ’ αυτόν τον.αγώνα μέτρησα τους φίλους μου. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κομματαρχών να με ισοπεδώσουν, από σήμερα ο απλός νεοδημοκράτης θα έχει πλέον πιο δυνατή φωνή. Θέλω να ευχαριστήσω όσους άντεξαν στις πιέσεις των τελευταίων εβδομάδων αλλά και όσα συνέβησαν κατά τη χθεσινή δύσκολη ημέρα. Έδωσα μόνος μου έναν ωραίο, τίμιο και ηθικό αγώνα. Να είστε βέβαιοι πως και την επόμενη ημέρα ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δεν πρόκειται να σωπάσει, θα είμαι παρών στις εξελίξεις, σταθερά απέναντι σε αλαζονικές συμπεριφορές που θα υποθηκεύουν το αύριο της παράταξης και του τόπου. Η ΝΔ κέρδισε σήμερα την πρώτη μάχη στη μεγάλη προσπάθεια να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία. Είναι τώρα η ώρα, να «καθαρίσουμε» το σπίτι μας, να διώξουμε τα «παράσιτα», να ανασυνταχτούμε για να φέρουμε τη ΝΔ ξανά στη θέση που της αρμόζει. Η ΝΔ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταντήσει κόμμα δύο ταχυτήτων. Ή όλοι μαζί ενωμένοι θα κάνουμε την ανατροπή και θα κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές, ή αλλιώς δεν πρόκειται να ξαναδούμε κυβέρνηση. Εύχομαι ο νέος πρόεδρος να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις του, να ξαναβάλει το κόμμα μέσα στην κοινωνία ώστε να συνταχθούμε όλοι στο πλευρό του και να αγωνιστούμε για τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας»
Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, στις εσωκομματικές κάλπες προσήλθαν περισσότεροι από 400.000 πολίτες. Εξ αυτών, οι 246.000 ψήφισαν online και οι υπόλοιποι με τον παραδοσιακό τρόπο, λόγω των προβλημάτων στο ηλεκτρονικό σύστημα. Η καταμέτρηση των ψήφων βρίσκεται σε εξέλιξη.
Το βιογραφικό του αρχηγού
Ποιος είναι ο Αντώνης Σαμαράς
Ο Αντώνης Σαμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1951. Είναι ο έβδομος πρόεδρος της ΝΔ και ο πρώτος που εκλέγεται από τη βάση του κόμματος.
Σπούδασε Οικονομικά στο Amherst College και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Harvard (MBA).
Από το 1977 έως το 1993 εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ, Το 1989 ορίστηκε υπουργός Οικονομικών, ενώ από το Νοέμβριο του 1989 έως το Φεβρουάριο του 1992 διατέλεσε υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, από την οποία αποχωρεί λόγω της διαφωνίας του με τον τότε πρόεδρος του κόμματος Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Το 1993 ιδρύει την Πολιτική Ανοιξη και εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας. Παρέμεινε πρόεδρος της Πολιτική Ανοιξης έως το 2004, οπότε επιστρέφει στης Νέα Δημοκρατία και εκλέγεται ευρωβουλευτής. Στην Ευρωβουλή διετέλεσε μέλος στην Επιτροπή Προϋπολογισμού, στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, στην Επιτροπή για τη Στρατηγική της Λισσαβώνας, καθώς και στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ-Ρωσίας.
Το 2007 εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας της Νέας Δημοκρατίας. Μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του υπουργού Πολιτισμού (Ιανουάριος 2009) ήταν μέλος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τον Οκτώβριο του 2009 επανεξελέγη πρώτος βουλευτής Μεσσηνίας της Νέας Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι παντρεμένος με την Γεωργία Κρητικού και είναι πατέρας της Λένας (18 ετών) και του Κώστα (11 ετών). Oμιλεί Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.Το Βήμα
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Ανοιγμα Βαρθολομαίου στον Ερντογάν
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταγγέλλει το «βαθύ κράτος» και ελπίζει σε αλλαγή της στάσης της Τουρκίας
Η αποκάλυψη της δράσης του “βαθέος κράτους της Τουρκίας” κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για μια γενικότερη αλλαγή στη στάση της κυβέρνησης της Αγκυρας έναντι των μειονοτήτων και ειδικότερα του Φαναρίου» εκτιμούν μητροπολίτες του Οικουμενικού Πατριαρχείου σχολιάζοντας τη φιλική στάση την οποία επέδειξε ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σεμεγάλη συνέντευξή του στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Ζaman».
Οι ίδιοι ιεράρχες με ικανοποίηση δηλώνουν ότι άνοιξε ο δρόμος για την επιστροφή των Εκκλησιών που υφάρπαξε η Τουρκία τη δεκαετία του ΄30 από το Πατριαρχείο μέσω του ψευδο-Πατριάρχη ΠαπαΕφτίμ, η εγγονή και κληρονόμος του οποίου φέρεται να εμπλέκεται στην παρακρατική οργάνωση «Εργκενεκόν».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, όπως σημειώνουν στο Φανάρι, δείχνει ότι «έχει αποφασίσει να δημοσιοποιήσει ποιο στρατόπεδο στηρίζει». Οι απόψεις του κ.κ. Βαρθολομαίου αποτελούν, σύμφωνα με αναλυτές στην Κωνσταντινούπολη, μια εξαιρετικής σημασίας παρέμβαση καθώς προσφέρει εμμέσως πλην σαφώς τη στήριξη στον πρωθυπουργό της Τουρκίας και ηγέτη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Μια στήριξη που έρχεται ελάχιστα μόνον εικοσιτετράωρα μετά τους ισχυρισμούς αντιπάλων του κ. Ερντογάν, σύμφωνα με τους οποίους η υπόθεση «Εργκενεκόν» δεν έχει τη διάσταση που της αποδίδεται και χρησιμοποιείται από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας για να ενισχύσει τη δύναμή του.
Ισχυροποιημένος από την πρόσφατη επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου είχε συναντήσεις με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, τον αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν και την υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης δείχνει να αποστέλλει ένα σαφές μήνυμα ότι «δεν φοβάται».
«Η ανοιχτή στήριξη προς τον κ. Ερντογάν είναι μια κίνηση μεγάλου ρίσκου» εκτιμούν ορισμένοι διπλωμάτες, οι οποίοι εκδηλώνουν τον σκεπτικισμό τους για τη στάση του κ.κ. Βαρθολομαίου. Ωστόσο άλλοι επισημαίνουν ότι ο Πατριάρχης είχε πάντα πολύ καλές σχέσεις με τον κ. Ερντογάν, από την εποχή όπου αυτός ήταν δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Η κυβέρνηση των μετριοπαθών ισλαμιστών, τονίζουν, δεν προσέθεσε προβλήματα στο Πατριαρχείο, αντιθέτως βοήθησε στην επίλυση ορισμένων- αν και ελαχίστων.
Η συμμετοχή στην Ιερά Σύνοδο μη τούρκων υπηκόων, η δυνατότητα να αποκτήσουν τουρκική υπηκοότητα όσοι κληρικοί υπηρετούν στις εκτός Τουρκίας επαρχίες του Πατριαρχείου, η επίσκεψη του κ. Ερντογάν (του πρώτου πρωθυπουργού μετά τον Αντνάν Μεντερές ) σε ίδρυμα του Πατριαρχείου αποτελούν αξιοσημείωτες κινήσεις. Τα σύννεφα που προκαλούν η άρνηση της λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και η στάση της Αγκυρας που δεν δίνει λύση στα ζητήματα που προκαλούνται από τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - το οποίο δικαίωσε το Πατριαρχείο και καταδίκασε την Τουρκία για υποθέσεις όπως το ορφανοτροφείο της Πριγκίπου- μπορούν να διαλυθούν, λένε οι συνεργάτες του κ.κ. Βαρθολομαίου, αρκεί η τουρκική διοίκηση να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις που παρουσιάζει σε ψυχολογικής φύσεως υποθέσεις, όπως τις χαρακτηρίζουν.
Πάντως εντυπωσιακό είναι το γεγονός και της επιλογής του εντύπου από τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Η εφημερίδα «Ζaman» διαθέτει και αγγλόφωνη έκδοση και μαζί με την εφημερίδα «Σαμπάχ» αποτελούν τον κρίκο επικοινωνίας του κόμματος του κ. Ερντογάν με τα εκατομμύρια πολίτες της Τουρκίας. Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα δείχνει να προσεγγίζει φιλικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον κ.κ. Βαρθολομαίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ αρθρογράφος της εφημερίδας τόνιζε: «Αυτόςτον οποίο στην Τουρκία θεωρούν θρησκευτικό ηγέτη μιας μικρής μειονότητας, και μάλιστα για θέματα πρωτοκόλλου, τον έχουν υπαγάγει στον έπαρχο της περιοχής Φατίχ της Κωνσταντινούπολης, αναγνωρίζεται από 300 εκατομμύρια ανθρώπους ως ο πνευματικός τους ηγέτης»
Η ελπίδα λέγεται Αντώνης Σαμαράς!
Διεξάγεται την ερχόμενη Κυριακή ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία.
Ο Κώστας Καραμανλής θα παραδώσει τα ηνία του κόμματος είτε στη Ντόρα Μητσοτάκη, είτε στον Αντώνη Σαμαρά, τους εν δυνάμει μονομάχους για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, καθώς ο τρίτος υποψήφιος, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης δεν πλησιάζει τα ποσοστά των δύο.
Πρώτη φορά στην ιστορία του Κυπριακού Ελληνισμού υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, όχι για το ποιος θα είναι Πρωθυπουργός στην Ελλάδα, αλλά για το ποιος θα είναι αρχηγός ενός κόμματος.
Γιατί;
Σύντομη ιστορικά αναδρομή:
Μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κυπριακός Ελληνισμός πέρασε μια περίοδο, έχοντας απέναντι του ένα έλληνα Πρωθυπουργό που κάθε άλλο παρά νοιαζόταν για τα δίκαια του, τον Κώστα Σημίτη του ΠΑΣΟΚ.
Μαζί με τον Σημίτη ήταν και ο νυν Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος εκβιαστικά πίεσε τους έλληνες της Κύπρου να πουν ναι στο σχέδιο Ανάν.
Αργότερα, το δίδυμο Κώστας Καραμανλής – Τάσσος Παπαδόπουλος πρόσφερε τα εχέγγυα για αξιοπρεπή πορεία του Ελληνισμού.
Πρόσφατα, «χάθηκαν» και οι δύο. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έχασε τις εκλογές και πέρασε στην ιστορία πριν από ένα περίπου χρόνο με τον θάνατο του, ενώ ο Κώστας Καραμανλής υπέστη βαριά ήττα και παραιτήθηκε.
Την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου και την προεδρία στην Κύπρο ο Χριστόφιας, δύο καθαρόαιμοι πολιτικοί της υποχωρητικότητας και οι δύο με το βλέμμα στραμμένο προς τον αγγλοαμερικανικό άξονα.
Αν λάβουμε υπόψη ότι και ο αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος της λεγόμενης αντιπολίτευσης στην Κύπρο, ο Νίκος Αναστασιάδης πλέει στο ίδιο μήκος κύματος, αν η Ντόρα Μητσοτάκη (του γνωστού … Μητσοτάκη η κόρη) ηγηθεί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε ο Ελληνισμός παραδίδεται αμαχητί στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τα έβαλε με το μητσοτακέϊκο για το σκοπιανό, παράτησε τον θώκο του Υπουργού Εξωτερικών και ένα σίγουρο πολιτικό μέλλον για την εθνική και προσωπική του αξιοπρέπεια, επανέρχεται και καλείται να αναγεννήσει τη Νέα Δημοκρατία μέσα από τις στάχτες της και να δώσει την ελπίδα ότι θα ξεκουμπιστεί γρήγορα το αμερικανόφιλο ΠΑΣΟΚ από την εξουσία/
Ευχές λοιπόν στον Αντώνη Σαμαρά για μια ευρεία και καθαρή νίκη, από τον πρώτο γύρο αν είναι δυνατόν.
infognomonpolitics
Τι γυρεύει στην Αθήνα ο κ. Νταβούτογλου
Στον τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος έρχεται στην Αθήνα, ίσως δοθεί η απάντηση της Αθήνας στην επιστολή Ερντογάν.«Χέρι με χέρι» είναι πιθανό να δοθεί η απάντηση της Αθήνας στην επιστολή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σύμφωνα με πληροφορίες και εκτιμήσεις, η απαντητική επιστολή του κ. Γ. Παπανδρέου ίσως επιδοθεί απευθείας στον τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος θα βρεθεί στην Αθήνα την προσεχή εβδομάδα για να συμμετάσχει στις εργασίες της Συνόδου του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).
Από διπλωματικές πηγές επισημαίνεται ότι «η Αθήνα δεν βιάζεται να απαντήσει». Την ίδια στιγμή όμως εμφανίζεται, όπως σημειώνουν διπλωματικοί παράγοντες, «να επιθυμεί να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει οποιαδήποτε διαρροή». Ενδεικτικό επ΄ αυτού είναι το γεγονός ότι η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών που χειρίζεται τα ελληνοτουρκικά έμεινε στο σκοτάδι σχετικά με την επιστολή Ερντογάν, ενώ στη συγγραφή της ελληνικής ενεπλάκη πολύ στενός κύκλος ανθρώπων. Εως και χθες μάλιστα στέλνονταν συγκεχυμένα μηνύματα στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Αγκυρα περί του αν φθάνει εκεί η επιστολή ή όχι. Τελικά, επελέγη να μη σταλεί χθες. Αυτό σημαίνει ότι λόγω της εορτής του Μπαϊραμιού η επίδοσή της δεν μπορεί να γίνει ούτε αύριο ούτε τη Δευτέρα, επειδή τα κυβερνητικά γραφεία είναι κλειστά- εκτός αν υπάρξει κάποια έκπληξη της τελευταίας στιγμής.
Ο κ. Νταβούτογλου αναμένεται να φθάσει το βράδυ της Δευτέρας 30 Νοεμβρίου στην ελληνική πρωτεύουσα. Οπως σημειώνουν διπλωματικές πηγές, θα υπάρξει συνάντηση του έλληνα πρωθυπουργού μαζί του, αν και το ραντεβού δεν έχει καθοριστεί ακόμη. Ωστόσο στη συζήτηση των δύο ανδρών θα κυριαρχήσει κατά τα φαινόμενα το θέμα της αξιολόγησης της Αγκυρας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, καθώς και το Κυπριακό, ενώ θα τεθούν επί τάπητος και τα διμερή θέματα, με έμφαση στο Αιγαίο. Και ίσως να δοθεί η απαντητική επιστολή της ελληνικής πλευράς. Βάσει ορισμένων, αν και περιορισμένων, πληροφοριών, το κείμενο της επιστολής θα κινείται στις πάγιες γραμμές των εθνικών θέσεων.
Η επιστολή Ερντογάν έφθασε μέσω της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα στα χέρια του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα στις αρχές Νοεμβρίου. Η κυβέρνηση απέφυγε επιμελώς να τη δώσει στη δημοσιότητα, προκαλώντας και αντιδράσεις, καλυπτόμενη πίσω από το επιχείρημα ότι δεν ήταν εκείνη ο αποστολέας. Ελέχθη επίσης ότι η Αγκυρα ζήτησε να μη δημοσιοποιηθεί η επιστολή. Ωστόσο υπήρχαν πληροφορίες στον τουρκικό Τύπο περί ορισμένων βασικών σημείων της επιστολής Ερντογάν, όπως το αίτημα για διάλογο εφ΄ όλης της ύλης για το Αιγαίο, οι μειονότητες, το Κυπριακό και η λαθρομετανάστευση. Το παζλ συμπληρώθηκε με όσα είπε κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας και επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας με την ΕΕ, ο Εγκεμέν Μπαγίς, μιλώντας για σύσταση Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασίας των δύο χωρών.
Απάντηση Γκιουλ στις θέσεις Χριστόφια
Η Κύπρος να άρει τους περιορισμούς της εναντίον των Τουρκοκυπρίων και η Αγκυρα θα άρει τους περιορισμούς εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Αυτή ήταν η απάντηση του προέδρου της Τουρκίας κ. Αμπντουλάχ Γκιουλ στην επιστολή που απέστειλε ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Δ. Χριστόφιας προς τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με τις υποχρεώσεις της Τουρκίας. Απάντηση στην επιστολή του προέδρου της Κύπρου έδωσε και ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου λέγοντας ότι με την επίλυση του Κυπριακού θα εκλείψουν και προβλήματα όπως αυτά που αντιμετωπίζονται ως προς την εφαρμογή του πρόσθετου πρωτοκόλλου Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ)Τουρκίας. Την ίδια ώρα, ο σουηδός υπουργός Εξωτερικών κ. Καρλ Μπιλντ, ο οποίος βρέθηκε στην Αγκυρα για τη συνάντηση της κοινοτικής τρόικας με την Τουρκία, αναφερόμενος σε θέματα της Κύπρου δήλωσε ότι το θέμα των λιμανιών θα εξεταστεί στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις 7 Δεκεμβρίου και έκανε λόγο για υποστήριξη της ΕΕ προς τις συνομιλίες στην Κύπρο.
infognomonpolitics
Νέες τουρκικές ΝΟΤΑΜ για Καστελλόριζο - Επανέρχονται με ασκήσεις μετά πυρών!
Nέα προκλητική τουρκική ΝΟΤΑΜ για ασκήσεις με χρήση πυρών μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου, εντός του FIR Αθηνών στις αρχές Δεκεμβρίου. Η ιδιαιτερότητα: Δεσμεύουν σχεδόν την διπλάσια περιοχή για βολές από αυτές που είχαν δεσμεύσει στις προηγούμενες περιπτώσεις. Και πάλι δεν αναγνωρίζουν όρια FIR μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου και αυτή την φορά «κόβουν» την περιοχή στα δύο με χρήση πυρών και όχι για αποστολές έρευνας-διάσωσης, όπως την προηγούμενη φορά.
Η ΝΟΤΑΜ που απέστειλαν αναφέρει ως "τουρκικής αρμοδιότητας" την συγκεκριμένη περιοχή και όλα αυτά βέβαια μόνο τυχαία δεν γίνονται. Υπάρχει ένα συντονισμένο σχέδιο για «απομόνωση» του Καστελλόριζου και να μην λαμβάνεται υπ’όψιν η υφαλοκρηπίδα του νησιού.
Μόλις χθες ο υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος στην ενημέρωση της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο Καστελλόριζο και την σημασία που έχει το νησί, καθώς έτσι εφάπτεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη Ελλάδας και Κύπρου.
Υφαλοκρηπίδα, FIR και ΑΟΖ είναι αυτά που θέλει να «σπάσει» η Άγκυρα με την τακτική της μη αναγνώρισης των ορίων του FIR μεταξύ Ρόδου και Καστελλόριζου.
Χθες εκδόθηκε άλλη μία ΝΟΤΑΜ για άσκηση που ολοκληρώθηκε το μεσημέρι από την πλευρά της Άγκυρας με την οποία απορρίπτει την ελληνική θέση περί FIR:
A3718/09 (Issued for LTBB LGGG) - NAVIGATIONAL WARNING TO ALL CONCERNED:
REF (A) TURKISH MESSAGE 201240 LTAAYEYX
REF (B) GREEK MESSAGE 231207 LGACYAYC
THE VIEWS EXPRESSED IN TURKISH MESSAGE IN REF (A) REMAIN UNCHANGED
AND THE MESSAGE IN REF (A) IS VALID AND EFFECTIVE. THE GREEK MESSAGE
IN REF (B) IS NULL AND VOID.
TURKEY ALSO WOULD LIKE TO EMPHASIZE THAT NO FURTHER EXPLANATION WILL
BE GIVEN TO ANY OBJECTION RAISED TO TURKISH NOTAM IN REF (A). SFC - FL100, 25
NOV 13:10 2009 UNTIL 25 NOV 22:00 2009. CREATED: 25 NOV 13:25 2009
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009
Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι Έλληνας, δηλώνει κορυφαίος Γερμανός αρχαιολόγος
Η δήλωση αυτή, που μεταδόθηκε από το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων Deutsche Presse Agentur, έκανε ο κορυφαίος Γερμανός αρχαιολόγος Alfried Wieczorek, Διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου Reiss-Engelhorn Museum, στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας,
Υπενθυμίζεται ότι στο Μουσείο του Μανχάϊμ εγκαινιάσθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2009 και λειτουργεί μέχρι 21 Φεβρουαρίου 2010, με μεγάλη κοσμοσυρροή, η διεθνής έκθεση «Ο Αλέξανδρος και το Άνοιγμα του Κόσμου», όπου, για πρώτη φορά στα χρονικά, Μουσεία του Τατζικιστάν, του Αφγανιστάν, του Ιράν και το Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης απέστειλαν βαρύτιμα κειμήλια με τα οποία οι ανατολικοί Λαοί υμνούν τον Αλέξανδρο. Την ημέρα των εγκαινίων το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε μεγάλο αφιέρωμα στην έκθεση όπου σημείωνε ότι «το σύγχρονο Κράτος, που αυτοαποκαλείται Μακεδονία και έχει κύρια γλώσσα την σλαβική, σφετερίζεται την παράδοση της αρχαίας Μακεδονίας».
Το αφιέρωμα πλαισίωνε συνέντευξη του διευθυντού του Μουσείου, που δήλωνε κατηγορηματικά ότι «οι πρόσφατες έρευνες αποδεικνύουν με μεγάλη σαφήνεια, ακόμη μια φορά, πως οι Μακεδόνες την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν στενά συνδεδεμένοι με τους άλλους Έλληνες και μιλούσαν την ίδια γλώσσα».
Στην Ελλάδα, η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών κυκλοφόρησε (στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα) και ανήρτησε στην Ιστοσελίδα της www.ems.gr το βιβλίο του Προέδρου Ν. Ι. Μέρτζου, με τίτλο «Ζει και βασιλεύει». Στο βιβλίο, που διανέμεται δωρεάν στα σχολεία και σε κάθε ενδιαφερόμενο, δημοσιεύονται σπάνια έργα των πολιτισμών, συνήθως άγνωστα στο ελληνικό κοινό, με τα οποία οι Λαοί σε Ανατολή και Δύση δοξάζουν εσαεί επί 2.300 έτη τον Μακεδόνα Μέγα Αλέξανδρο.
Τούτο το μοναδικό στην Οικουμένη φαινόμενο παρουσιάζει το βιβλίο του Ν. Ι. Μέρτζου και τεκμηριώνει με εικόνες. Συνοδεύεται με το CD-ROM των εικόνων που μπορούν να προβληθούν σε μεγάλη οθόνη. Το υλικό απεστάλη ήδη σε 120 επιλεγμένα Γυμνάσια και Λύκεια, με την πρόταση να το εντάξουν σε ένα ωριαίο μάθημα για τον παγκόσμιο πολιτισμό και τη Μακεδονία.
sofiatimes.com
Δύσκολα τα πράγματα...
Χωρίς εντυπωσιακές αλλαγές αναμένεται να εγκριθεί σήμερα από την ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το ψήφισμα επί του θέματος της Διεύρυνσης. Η ουσία παραμένει η ίδια. Ότι, δηλαδή, στο τελικό κείμενο γίνεται αναφορά για την εκπλήρωση των τουρκικών υποχρεώσεων, αλλά δεν γίνεται μνεία ούτε σε κυρώσεις. Υπάρχει τροπολογία για επιπτώσεις, όμως είναι δύσκολη η έγκρισή της. Η Τουρκία είναι ιδιαιτέρως ικανοποιημένη από τις εξελίξεις. Τις τελευταίες ώρες η διπλωματική της υπηρεσία προβαίνει σε μια οργιώδη ενέργεια προώθησης των τουρκικών σχέσεων.
Το ΕΛΚ
Υπάρχουν τροπολογίες από δύο πολιτικές ομάδες: Από το ΕΛΚ (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) και από την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Οι τροπολογίες του ΕΛΚ αφορούν δύο σημεία: Το ένα αναφέρεται στην εκπλήρωση των τουρκικών υποχρεώσεων. Και επί τούτου προστίθεται η εξής φράση: Σε «καθορισμένο χρόνο». Ως καθορισμένος χρόνος, το αυτονόητο δηλαδή, θεωρείται ο Δεκέμβριος, εκτός και αν οι Τούρκοι ισχυριστούν, όπως γίνεται, ότι καθορισμένος χρόνος μπορεί να είναι και ημερομηνία μετά το Δεκέμβριο ενόψει εξελίξεων στο Κυπριακό. Το δεύτερο σημείο αφορά στην ενέργεια. Το υφιστάμενο κείμενο αναφέρει ότι το κεφάλαιο της ενέργειας θα πρέπει να ανοίξει γρήγορα. Σε αυτήν τη φράση προστέθηκε, από το ΕΛΚ, όπως «τερματιστούν τα εμπόδια για να ανοίξει το κεφάλαιο τη ενέργειας». Η αναφορά σε εμπόδια μπορεί να εκληφθεί από τη μια ως τερματισμός της παρενόχλησης από μέρους των τουρκικών πολεμικών σκαφών. Όμως, η τουρκική πλευρά μπορεί να ισχυριστεί -και αυτό ισχυρίζεται- ότι η Κύπρος είναι το εμπόδιο για το άνοιγμα του κεφαλαίου της ενέργειας, επειδή ασκεί βέτο. Αληθές είναι ότι η ερμηνεία που δόθηκε και από τους ευρωβουλευτές του ΔΗΣΥ Ι. Κασουλίδη και Ε. Θεοχάρους είναι ότι η αναφορά αφορά στην απαράδεκτη τουρκική στάση. Οι δύο αυτές τροπολογίες μπορούν να υπερψηφιστούν και από άλλες πολιτικές ομάδες και έχουν πιθανότητες να εγκριθούν.
Η Αριστερά
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, διά του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ Τ. Χατζηγεωργίου είχε θέσει πιο «καθαρές» τροπολογίες που αφορούν στις επιπτώσεις, που μπορεί να προκύψουν επί της Τουρκίας εάν δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις, καθώς και στον τερματισμό των παρενοχλήσεων από τα τουρκικά πλοία στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου, προκειμένου να ανοίξει το κεφάλαιο για την ενέργεια. Λόγω του ότι η Αριστερά είναι η μικρή πολιτική ομάδα στην Ευρωβουλή, είναι δύσκολο να περάσουν οι τροπολογίες αυτές, από τη στιγμή που έχει εγκριθεί συμβιβαστική τροπολογία, η οποία, δηλαδή, προέκυψε με τη σύμφωνη γνώμη των πολιτικών ομάδων και εγκρίθηκε από την Επιτροπή Εξωτερικών τη Δευτέρα το βράδυ. Στην εγκριθείσα συμβιβαστική τροπολογία δεν περιλαμβάνεται αναφορά ούτε για κυρώσεις ούτε για επιπτώσεις ούτε για την παρενόχληση των τουρκικών πλοίων.
Κινήσεις και Σοσιαλιστές
Ανάλογες προσπάθειες στην ίδια γραμμή, δηλαδή για κυρώσεις και επιπτώσεις, καθώς και για τον τερματισμό της παρενόχλησης από τα τουρκικά πλοία, είχαν γίνει γραπτώς με τροπολογίες και επιστολές και από τον κ. Κασουλίδη και από την κ. Θεοχάρους. Όμως, ο ισχυρισμός από πλευράς ΕΛΚ είναι ότι εφόσον προέκυψε συμβιβασμός με τους λοιπούς, τότε δεν μπορεί να περιληφθούν οι εισηγήσεις αυτές, ασχέτως εάν είναι ορθές και δίκαιες. Αληθές είναι ότι ο ευρωβουλευτής της ΕΔΕΚ Κ. Μαυρονικόλας επιδίωξε να στηρίξει τις ίδιες θέσεις στη σοσιαλιστική ομάδα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Δημόσια, πάντως, από του βήματος της ολομέλειας ο κ. Μαυρονικόλας υποστήριξε την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Προηγουμένως, ο κ. Χατζηγεωργίου επισήμανε ότι μπορεί μεν να συνεχίζονται οι συνομιλίες, αλλά η κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία και η άρνησή της να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία συνιστούν εμπόδια για την ενταξιακή της πορεία.
Η λύση και το ΝΑΤΟ
Στο κείμενο του ψηφίσματος παραμένουν:
1. Οι αναφορές ότι η Τουρκία καλείται να βοηθήσει ενεργά στη λύση του Κυπριακού, η οποία θα πρέπει να στηρίζεται επί των αρχών και αξιών της ΕΕ.
2. Επιρρίπτονται ευθύνες στην Τουρκία για τις σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ.
Στηρίζουν λύση και εξομάλυνση σχέσεων
Πάντως, κατά τη χθεσινή συζήτηση που έγινε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Προεδρεύων της ΕΕ, Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ, επισήμανε απλώς ότι συνεχίζονται οι συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού και ότι η ΕΕ στηρίζει τις προσπάθειες των ηγετών των δύο Κοινοτήτων. Όπως είπε ο κ. Μπιλντ, η λύση του Κυπριακού θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο στην περιοχή. Από την πλευρά του, ο Επίτροπος Αρμόδιος για θέματα Διεύρυνσης Όλι Ρεν τόνισε ότι η ΕΕ αναμένει από την Τουρκία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές απορρέουν από το πρωτόκολλο, και να εξομαλύνει πλήρως τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Σημερινή
"Nιώθουμε καθημερινά την απειλή της Τουρκίας"
 «Νιώθουμε ότι απειλούμεθα. Κάθε μέρα έχουμε και ένα πρόβλημα με την Τουρκία, συνεχείς παραβιάσεις του ΕΕΧ και παραβάσεις του FIR με οπλισμένα αεροσκάφη και συχνές υπερπτήσεις επάνω από τα νησιά μας. Το Καστελλόριζο είναι κρίσιμο για την Ελλάδα, αφού μέσω αυτού ενώνονται οι Αποκλειστικές Οικονομικέ Ζώνες Ελλάδας-Κύπρου». Με αυτές τις λέξεις ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος περιέγραψε το καθημερινό πρόβλημα ασφάλειας που αντιμετωπίζει η χώρα και μάλιστα «εν τη ρύμη του λόγου» μίλησε για "κινήσεις τουρκικών αεροσκαφών κατά αεροσκαφών της FRONTEX": Όπως αναφέρουν πληροφορίες του defencenet.gr, την περασμένη Πέμπτη δεν ήταν η πρώτη φορά που τουρκικά μαχητικά επιχείρησαν κατά αεροσκάφους της FRONTEX, είχαν προηγηθεί και άλλες φορές, αλλά ακολούθησε και άλλη μία της Παρασκευή το βράδυ, η οποία δεν δόθηκε στην δημοσιότητα. Ο υπουργός τόνισε ότι «Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε πάντα έτοιμοι» Αναγνώρισε την επιτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης να περιληφθεί στην άσκηση «Τολμηρός Τοξότης» του ΝΑΤΟ ο Άη-Στράτης και τόνισε ότι για την Λήμνο και τον Άη Στράτη ισχύουν σε νομικό επίπεδο σε ότι αφορά την παρουσία αμυντικών στρατιωτικών δυνάμεων, ότι ακριβώς ισχύει και για τα Στενά: «Με την ίδια σύμβαση καθορίστηκε το καθεστώς των τριών περιοχών» τόνισε. Σε ότι αφορά την καθημερινή παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο σημείωσε ότι «Προβαίνουμε πάντα σε εκτίμηση απειλής προκειμένου να διαπιστώσουμε ψύχραιμα αν έχει βάθος η ενέργειά τους ή είναι μία σπασμωδική κίνηση». defencenet |
Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009
ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ
ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ
Τα περιθώρια περιστολής των Ελληνικών αμυντικών δαπανών
Α. Σ. Ανδρέου1, Κ. Ε. Παρσόπουλος2, Μ. Ν. Βραχάτης2 και Γ. Α. Ζομπανάκης3
Πανεπιστήμιον Κύπρου, Τμήμα Πληροφορικής, Καλλιπόλεως75,Τ.Θ.20537, CY1678 Λευκωσία,Κύπρος, τηλ.:+357-2-892230, fax:+357-2-339062,
e-mail:aandreou@ucy.ac.cy
2 Πανεπιστήμιον Πατρών,ΜαθηματικόνΤμήμα,
Πάτραι26500, Ελλάς, τηλ.:+61-997374,fax:+61-992965, e-mail:vrahatis@math.upatras.gr
3
Τράπεζα της Ελλάδος, Διεύθυνσις Οικονομικών Μελετών, Πανεπιστημίου 21 Αθήναι102-50, Ελλάς, τηλ.:+1-3235809, fax:+1-3233025, e-mail:gzombanakis@bankofgreece.gr
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ ΥΠΟΒΑΘΡΟΝ
|
| ΚΡΑΤΟΣ Τ | | |||
| ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ | ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ | | |||
| ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ | Ε: 4 Τ: 4 | Ε: -16 Τ: 8 | |||
| ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ | Ε: 8 Τ: -16 | Ε: -12 Τ: -12 | |||
ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ :
1. Αμφότερα τα κράτη περιορίζουν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα.
2. Το κράτος Ε περιορίζει τα προγράμματά του ενώ το κράτος Τ τα κλιμακώνει.
3. Το κράτος Τ περιορίζει τα προγράμματά του ενώ το κράτος Ε τα κλιμακώνει.
4. Αμφότερα κλιμακώνουν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΥΠΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ
Αμυντικαί Δαπάναι ως Ποσοστόν του ΑΕΠ
| | ΕΛΛΑΣ | ΚΥΠΡΟΣ | ||||
| | ΕΛΑΧ. | ΜΕΓ. | ΑΡΙΣΤΟΝ | ΕΛΑΧ. | ΜΕΓ. | ΑΡΙΣΤΟΝ |
| ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ | 1,9 | 6,5 | 3,6 | 1,8 | 6,1 | 3,6 |
| ΕΛΛΗΝΙΚΗ/ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ – ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ | 1,5 | 6,1 | 3,4 | 1,4 | 5,6 | 3,5 |
| ΕΛΛΗΝΙΚΗ/ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ – ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ | 1,9 | 6,5 | 3,6 | 1,8 | 6,1 | 3,6 |
| ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ | 1,5 | 6,1 | 3,4 | 1,4 | 5,6 | 3,5 |
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΗΣ
Η ενδεδειγμένη ή αρίστη τιμή των αμυντικών δαπανών σε όρους ποσοστού του ΑΕΠ είναι, κατά μέσον όρον, εις όλες τις περιπτώσεις ιδιαιτέρως σταθερή, μεταξύ 3,4% και 3,6%, ποσοστόν αρκετά υψηλότερον των αντιστοίχων στα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη και δη μέλη του ΝΑΤΟ, εκτός, βεβαίως, της Τουρκίας.
Η μεγίστη επιβάρυνσις την οποίαν αντέχουν οι οικονομίες των δύο συμμάχων σε όρους ποσοστού του ΑΕΠ είναι μεταξύ 6.0% και 6.5% για την Ελλάδα και, ολίγον χαμηλότερη, δηλαδή μεταξύ 5.5% και 6.0% για την Κύπρον.
Η Τουρκική πλευρά έχει την πρωτοβουλίαν των κινήσεων εις τον ανταγωνισμόν των εξοπλισμών εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ - ΠΡΟΤΑΣΙΣ
Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών εις τον οποίον έχουν εμπλακή η Ελλάς και η Κύπρος εναντίον της Τουρκίας επιβάλλει εις τις οικονομίες των δύο συμμάχων δυσβάστακτον μεν, αλλά αναπόφευκτον επιβάρυνσιν, δεδομένης της Τουρκικής πρωτοβουλίας κινήσεων εις τον εξοπλιστικόν ανταγωνισμόν.
Η Ελλάς θα ηδύνατο να επηρεάση τον συσχετισμό των δυνάμεων υπέρ της Ελληνικής πλευράς εκμεταλλευομένη την οικονομικήν κρίσιν της Τουρκίας απλώς και μόνον τηρώντας απαρεγκλίτως το τελευταίο πενταετές εξοπλιστικόν πρόγραμμα
Α. Σ. Ανδρέου, Κ. Ε. Παρσόπουλος, Μ. Ν. Βραχάτης2 ,
Γ. Α. Ζομπανάκης
Τα περιθώρια περιστολής των Ελληνικών αμυντικών δαπανών*.
ΠΕΡΙΛΗΨΙΣ
Η εργασία αυτή βασίζεται εν πολλοίς σε προηγουμένη έρευνα επί του συγκεκριμένου ζητήματος ( Αndreou et al. 2001 ) και έχει ως πρώτο στόχο την διερεύνηση του κατά πόσον οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδος και της Κύπρου είναι επαχθείς για τις οικονομίες των δύο χωρών, ιδίως κατά τα τελευταία έτη, μετά την έμφαση η οποία δίδεται εις την εφαρμογή του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Το αμέσως επόμενον ερώτημα είναι το κατά πόσον οι δαπάνες της κατηγορίας αυτής είναι αναγκαίες δια την αμυντική θωράκιση των δύο συμμάχων. Οι απαντήσεις εις τα δύο αυτά ερωτήματα δίδονται μέσω της μαθηματικής μεθόδου αριστοποιήσεως υπό περιορισμούς. Ειδικώτερον, υπολογίζεται διά της χρήσεως καταλλήλου αλγορίθμου και εις όρους ποσοστού του ΑΕΠ το μέγιστον ύψος των αμυντικών δαπανών το οποίον δύναται να επιτευχθή υπό τούς περιορισμούς οι οποίοι τίθενται από πλευράς Ελληνικής και Κυπριακής οικονομίας. ΟΙ περιορισμοί αυτοί εισάγονται μέσω της χρήσεως περιληπτικού μακροοικονομικού υποδείγματος των δύο οικονομιών, το οποίον όμως δίδει έμφαση εις τον τομέα των αμυντικών δαπανών. Τα προκύπτοντα συμπεράσματα καταδεικνύουν την υπερβολική και ως εκ τούτου δυσβάστακτον επιβάρυνση της Ελληνικής και Κυπριακής οικονομίας λόγω των αμυντικών δαπανών, οι οποίες, ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι περίπου διπλάσιες αυτών τις οποίες επιτρέπουν οι οικονομικές επιδόσεις των δύο συμμάχων. Καταδεικνύεται όμως επίσης και η αναγκαιότης της διατηρήσεως των αμυντικών δαπανών εις τα επίπεδα αυτά δεδομένης της συνεχούς απειλής από πλευράς Τουρκίας και του συνεπαγομένου ανταγωνισμού προς την χώραν αυτήν εις τον τομέα των εξοπλισμών. Είναι σημαντικόν, επομένως να υπογραμμισθή η βεβαιότης της αποτυχίας της πολιτικής των μονοπλεύρων αφοπλισμών και υποχωρήσεων η οποία ακολουθείται από Ελληνικής πλευράς, καθώς και οι συνεπακόλουθοι κίνδυνοι, δεδομένου του μακροπροθέσμου εξοπλιστικού προγράμματος της Τουρκίας, έστω και άν ωρισμένα μέρη του ανεστάλησαν μετά την τελευταίαν οικονομικήν κρίσιν την οποίαν υπέστη η χώρα αυτή.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η βιβλιογραφία η οποία αναφέρεται εις τον τομέα της Οικονομικής της Αμύνης ( Defence Economics ) έχει ιδιαιτέρως εμπλουτισθή από διάφορες απόψεις, πολλάκις εκ διαμέτρου αντίθετες εις ότι αφορά το ζήτημα της συνδρομής των αμυντικών δαπανών εις την οικονομικήν ανάπτυξη. Ειδικώς για την περίπτωσιν της Ελλάδος, και ανεξαρτήτως της απαντήσεως εις το ανωτέρω ερώτημα, οι ομολογουμένως υψηλές αμυντικές δαπάνες σε όρους ποσοστού επί του ΑΕΠ αντιμετωπίζονται περίπου ως αναγκαίο κακόν, εφ’ όσον προκύπτουν ως αποτέλεσμα του Ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού εις τον τομέα των εξοπλισμών. Το μείζον θέμα εις την αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού δημιουργείται από τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, όπου διατυπώνονται απόψεις υπέρ ή κατά της διατηρήσεως των υψηλών ποσοστών αμυντικών δαπανών από Ελληνικής πλευράς, οι οποίες όμως βασίζονται απλώς σε προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις, στερούμενες συνήθως επιστημονικής θεμελιώσεως.
Η ανάγκη, λοιπόν, της παροχής ισχυρού επιστημονικού υποβάθρου επί τού οποίου να στηριχθούν οι απόψεις περί της αναγκαιότητος και τού ύψους των αμυντικών δαπανών μας ώθησε εις την κατάρτιση της μελέτης αυτής. Αποφασίσαμε, συγκεκριμένα, να υπολογίσωμε το «άριστον» ποσοστόν αμυντικών δαπανών, το οποίον όμως να είναι συμβατό με τις δυνατότητες της Ελληνικής αλλά και της Κυπριακής οικονομίας, δεδομένων των αμυντικών αναγκών και υποχρεώσεων των δύο χωρών οι οποίες απορρέουν εκ του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Ακολούθως πρόκειται να εξετασθή εάν το «άριστον» αυτό ποσοστόν αμυντικών δαπανών διαφέρει αναλόγως της πολιτικής η οποία ακολουθείται από τις τρείς χώρες οι οποίες εμπλέκονται εις την συγκεκριμένη περίπτωση εξοπλιστικού ανταγωνισμού, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρον, αφ’ ενός και την Τουρκίαν, αφ’ ετέρου. Από τεχνικής απόψεως, η ανάλυση γίνεται βάσει συγκεκριμένου αλγορίθμου αριστοποιήσεως υπό περιορισμούς, οι οποίοι τίθενται μέσω οικονομετρικού υποδείγματος με έμφαση εις τις δαπάνες του αμυντικού τομέως για τις οικονομίες της Ελλάδος και την Κύπρου. Το τελευταίο τμήμα της εργασίας αυτής παρουσιάζει περιληπτικώς τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής καθώς και τα προκύπτοντα συμπεράσματα.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ
Βασιζόμενοι πάντοτε επί της διεθνούς βιβλιογραφίας τα υπάρχοντα δεδομένα είναι ως εξής:
Ο ανταγωνισμός των εξοπλιστικών προγραμμάτων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας έχει μελετηθή διεξοδικώς ( Kollias and Makrydakis 1997, Andreou and Zombanakis 2000 ) ενώ οι οικονομικές του επιπτώσεις για την Ελλάδα και την Τουρκία έχουν επισημανθή επανειλλημένως ( Kollias 1994, 1995, 1996 και 1997, Antonakis 1996 και 1997, Ozmucur 1996, Sezgin 2001 ). ‘Εχει επίσης τονισθή ότι για τις οικονομίες των εμπλεκομένων χωρών, ο ανταγωνισμός αυτός είναι ιδιαιτέρως επιζήμιος, δεδομένου ότι σε πολύ σημαντικό βαθμό τα χρησιμοποιούμενα οπλικά συστήματα είναι εισαγόμενα, προκαλώντας τόσον επιβάρυνση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, όσον και αύξηση του εξωτερικού χρέους ( Stavrinos and Zombanakis 1998 ). Κατά συνέπειαν, σε όρους ποσοστού του ΑΕΠ, οι αμυντικές δαπάνες για την Ελλάδα και την Κύπρο έχουν, πολλές φορές, υπερβή το 6%, ενώ συμφώνως προς στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το τμήμα του εξωτερικού χρέους το οποίον αφορά εις τις δαπάνες για εξοπλισμούς έχει διπλασιασθή εντός της προηγουμένης δεκαετίας, φθάνοντας τα 5 δις δολλάρια ή περίπου 16% του συνολικού εξωτερικού χρέους της Γενικής Κυβερνήσεως εις το τέλος του 2000.
Τα ερωτήματα λοιπόν τα οποία ανακύπτουν είναι δύο: Πρώτον, εάν και σε ποίο βαθμόν η επιβάρυνση αυτή της οικονομίας της Ελλάδος, αλλά και της Κύπρου είναι αναγκαία. Δεύτερον, εάν υπάρχη περιθώριο μειώσεως των δαπανών αυτών και πόσον ευρύ είναι το περιθώριον αυτό. Η απάντηση και εις τα δύο αυτά ερωτήματα δίδεται εις την εργασίαν αυτή, τόσον επί θεωρητικής, όσον και επί εφηρμοσμένης βάσεως.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΝ ΥΠΟΒΑΘΡΟΝ
Από πλευράς θεωρητικής η βιβλιογραφία επί του ζητήματος του ανταγωνισμού εις τον τομέα των εξοπλισμών είναι σαφής, προσεγγίζοντας το θέμα βάσει της θεωρίας των παιγνίων: Η προσέγγιση αυτή εις την πλέον απλοποιημένη της μορφή έχει ως εξής ( Hartley and Sandler 1995 ):
Έστω ότι υπάρχουν δύο αντίπαλοι οι οποίοι επιδίδονται σε εξοπλιστικόν ανταγωνισμό και οι οποίοι έχουν την δυνατότητα εφαρμογής δύο ειδών στρατηγικής: Είτε περιορισμόν, είτε κλιμάκωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αυτό μας επιτρέπει να συνοψίσωμε τις πιθανές των αντιδράσεις εις τον κατωτέρω πίνακα, ο οποίος αναφέρει επιπροσθέτως τις επιπτώσεις της κάθε επιλογής υπό μορφήν υποθετικών κερδών για κάθε αντίπαλο και για κάθε έναν από τους τέσσερεις πιθανούς συνδυασμούς στρατηγικής. Είναι σημαντικό να τονισθή εις το σημείον αυτό ότι ναι μεν τα μεγέθη του πίνακος αυτού είναι υποθετικά, το στοιχείον όμως το οποίον έχει σημασίαν είναι τα κέρδη σε σχετικούς όρους, όπου η σχέση περιγράφει την σύγκριση μεταξύ κρατών, αλλά και μεταξύ επιλογών στρατηγικής. Οι τέσσερεις πιθανοί συνδυασμοί είναι:
ΚΡΑΤΟΣ Τ
| ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ | ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ | |||||||
| ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ | Ε: 4 Τ: 4 |
| ||||||
| ΚΡΑΤΟΣ Ε | ||||||||
| ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ | Ε: 8 Τ: -16 | Ε: -12 Τ: -12 |
| | | | | | | | | | |||||||||
| | | | | | | | | | |||||||||
| | | | | | | | | | | ||||||||
1. Αμφότερα τα κράτη περιορίζουν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα. Το όφελος εις την περίπτωσιν αυτήν είναι ίσο και δια τις δύο πλευρές και αντιπροσωπεύει αυτό το οποίον ονομάζεται εις την βιβλιογραφίαν «μέρισμα της ειρήνης» ( peace dividend ) ( Hartley and Sandler 1995 ), δηλαδή τα οφέλη τα οποία προκύπτουν από την μετατόπισιν πόρων από τις αμυντικές δαπάνες προς δαπάνες άλλων κατηγοριών.
2. Αμφότερα κλιμακώνουν τα εξοπλιστικά τους προγράμματα. Εδώ υπάρχει κόστος δια τους δύο αντιπάλους, πολλαπλάσιον εις απολύτους όρους του μερίσματος της ειρήνης, δεδομένου ότι οδηγεί σε μία ατέρμονα διαδικασίαν διατηρήσεως ή ακόμη και αυξήσεως των αμυντικών δαπανών και του εξωτερικού χρέους ( Stavrinos and Zombanakis 1998 ), ενώ η προοπτική της συρράξεως είναι πάντοτε ενδεχομένη.
3. Το κράτος Ε περιορίζει τα προγράμματά του ενώ το κράτος Τ τα κλιμακώνει. Εις την περίπτωσιν αυτήν το κράτος Τ χάνει μεν το μέρισμα της ειρήνης ( - 4 ), η μονομερής, όμως, κλιμάκωσις των εξοπλισμών έχει θετικήν κατάληξιν δι’ αυτό ( + 12 ), δεδομένου ότι το αντίπαλον κράτος έχει περιστείλει τα ιδικά του εξοπλιστικά προγράμματα. Αντιθέτως, το κράτος Ε υφίσταται όχι μόνον την απώλειαν του μερίσματος της ειρήνης ( - 4 ), αλλά και τις αρνητικές συνέπειες της περιοριστικής του πολιτικής ( -12 ), η οποία οδηγεί εις αποδυνάμωσιν της αμυντικής ικανότητος της χώρας αυτής.
4. Το κράτος Τ περιορίζει τα προγράμματά του ενώ το κράτος Ε τα κλιμακώνει. Εις την περίπτωσιν αυτήν ισχύουν τα εις την παράγραφον 3 ανωτέρω περιγραφέντα, με αντιστροφήν, όμως της αντιστοιχίας των δύο κρατών.
Οριζοντίως εμφανίζονται οι δύο επιλογές στρατηγικής του Κράτους Ε , ενώ καθέτως οι δύο επιλογές του Κράτους Τ. Η πρώτη τιμή σε κάθε τεταρτημόριο του πίνακος αναφέρεται εις τα οφέλη του Κράτους Ε, ενώ η δευτέρα τιμή εις τα οφέλη του Κράτους Τ.
Έτσι, συμφώνως προς τα ανωτέρω, το όφελος για κάθε κράτος μεγιστοποιείται όταν αυτό κλιμακώνει τα εξοπλιστικά του προγράμματα ενώ ο αντίπαλος περιορίζει τα δικά του. Το αμέσως επόμενον ενδεχόμενον από πλευράς μεγιστοποιήσεως του οφέλους είναι η περίπτωσις της αμοιβαίας περιστολής των αμυντικών δαπανών, όπου όμως πλέον ο ανταγωνισμός παύει να υφίσταται, ενώ η τρίτη κατά σειράν περίπτωσις περιλαμβάνει ανταγωνισμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων μεταξύ των δύο αντιπάλων. Τέλος, είναι προφανές ότι το όφελος για κάθε μία πλευρά ελαχιστοποιείται όταν αυτή περιστέλλει τις αμυντικές της δαπάνες, ενώ το έτερον κράτος τις κλιμακώνει. Αυτό θεωρείται απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο, δεδομένου ότι η μείωσις της ενόπλου δυνάμεως του κράτους το οποίο περιστέλλει τις αμυντικές του δαπάνες, σε σχετικούς όρους πάντοτε, θεωρείται απολύτως βέβαιον ότι θα παράσχη κίνητρον εις το έτερον κράτος να προβάλη διεκδικήσεις ή ακόμη και να επιτεθή. Η μελέτη του ανωτέρω πίνακος κατ’ αυτόν τον τρόπον οδηγεί εις το συμπέρασμα ότι η αμοιβαία μείωσις των εξοπλισμών είναι ασφαλώς η πλέον συμφέρουσα λύση και για τις δύο πλευρές συγχρόνως. Το δίλημμα όμως το οποίον προκύπτει συνδέεται με την τάση των δύο πλευρών να επιδιώκουν την μεγιστοποίηση του ιδίου συμφέροντος επιδιδόμενες σε κλιμάκωση των εξοπλιστικών τους προγραμμάτων. Αυτό εξηγείται με την βοήθεια του όρου «βέλτιστη στρατηγική» ο οποίος περιγράφει την στρατηγική εκείνη η οποία αποφέρει το μέγιστον όφελος εις τον εφαρμόζοντα την στρατηγικήν αυτήν, ασχέτως προς τις αντιδράσεις της αντιπάλου πλευράς. Έτσι εις την ανωτέρω περίπτωση η κλιμάκωσις των εξοπλιστικών προγραμμάτων αποτελεί την βέλτιστη στρατηγική για το Κράτος Ε, δεδομένου ότι τα οφέλη για το κράτος αυτό τα οποία αναγράφονται εις την γραμμή ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ ( 8 και –12 ), είναι αντιστοίχως υψηλότερα αυτών τα οποία αναγράφονται για το ίδιο κράτος εις την γραμμή ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ( 4 και –16 ). Βάσει της ιδίας λογικής, για το κράτος Τ ισχύει ότι η μονομερής κλιμάκωσις των εξοπλισμών είναι η βέλτιστη λύση, δεδομένου ότι τα οφέλη της στήλης ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ για το συγκεκριμένο κράτος είναι υψηλότερα σε σχέση με αυτά της στήλης ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ. Εφ’ όσον, λοιπόν, η βέλτιστη στρατηγική και για τούς δύο αντιπάλους δίδεται από την επιλογήν της κλιμακώσεως, αυτομάτως οδηγούμεθα εις περιβάλλον εξοπλιστικού ανταγωνισμού. Κατά παράδοξον τρόπον, έκαστος των δύο αντιπάλων αυξάνει μεν τις αμυντικές του δαπάνες, ενδέχεται όμως η τακτική αυτή να μην οδηγήση σε βελτίωση του επιπέδου ασφαλείας του, δεδομένου ότι και το αντίπαλο κράτος θα επιλέξη με την σειρά του αύξηση των αμυντικών του δαπανών.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Η ανωτέρω θεωρητική τοποθέτησις παρουσιάζεται ώστε να βοηθήση εις την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της εμπειρικής αναλύσεως η οποία έχει ως εξής: Υπολογίζομε το ενδεδειγμένο ή άρίστο ποσοστό αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ δια την Ελλάδα και την Κύπρον, υπό τούς περιορισμούς οι οποίοι τίθενται από την εισαγωγή του οικονομετρικού υποδείγματος που περιγράφει την δομή και τις οικονομικές δυνατότητες των δύο συμμάχων ( Andreou et al. 2001 ) με έμφαση εις τις αμυντικές δαπάνες και το οποίο καλύπτει την περίοδο 1990 - 2000. Το πρόβλημα αυτό, όπως τίθεται αποτελεί αντιπροσωπευτική περίπτωση αριστοποιήσεως υπό περιορισμούς και η λύση του παρέχεται μέσω Αποτόμου Μειώσεως ( Steepest Descent ) και Ευθυγράμμου Ανιχνεύσεως Armijo ( Armijo Line Search ). Ακολούθως, η ποιότης και εγκυρότης των αποτελεσμάτων επανελέγχθη με την χρήση μιας παραλλαγής της μεθόδου Particle Swarm Optimization (PSO) για εύρεση όλων των ολικών ελαχίστων, όπως περιγράφεται εις το Παράρτημα ΙΙ, ενώ εκτενής περιγραφή της μεθόδου παρατίθεται εις την βιβλιογραφία (Parsopoulos and Vrahatis 2001). Οι τρείς βασικές διαπιστώσεις οι οποίες πρέπει να μας απασχολήσουν κατά τον σχολιασμό των αποτελεσμάτων, τα οποία παρατίθενται εις το Παράρτημα Ι της εργασίας αυτής είναι οι εξής:
1. Είναι αξιοσημείωτον ότι ενώ κατ’ έτος και δι’ όλην την υπό εξέταση περίοδο, παρατηρείται ευρεία διακύμανσις της τιμής του αρίστου ποσοστού του ΑΕΠ που πρέπει να διοχετεύεται εις τις αμυντικές δαπάνες, αναλόγως της ακολουθουμένης στρατηγικής από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, η ενδεδειγμένη ή αρίστη τιμή κατά μέσον όρον, είναι εις όλες τις περιπτώσεις ιδιαιτέρως σταθερή, μεταξύ 3,4% και 3,6% του ΑΕΠ. Η διαπίστωσις αυτή επιβεβαιώνει την ανησυχία μας σχετικώς προς την υπερβολικήν επιβάρυνση την οποίαν υφίστανται οι οικονομίες των δύο συμμάχων, δεδομένου, μάλιστα, ότι τα ποσοστά αυτά είναι αρκετά υψηλότερα των αντιστοίχων στα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη και δη μέλη του ΝΑΤΟ, εκτός, βεβαίως, της Τουρκίας.
2. Η μεγίστη επιβάρυνσις την οποίαν αντέχουν οι οικονομίες των δύο συμμάχων σε όρους ποσοστού του ΑΕΠ είναι μεταξύ 6.0% και 6.5% για την Ελλάδα και, ολίγον χαμηλότερη, δηλαδή μεταξύ 5.5% και 6.0% για την Κύπρον. Διαπιστώνεται, δηλαδή από την απλήν επισκόπηση των ιστορικών στοιχείων, ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι αμυντικές δαπάνες, έχουν εις το παρελθόν εγγίσει τα όρια αντοχής των οικονομιών της Ελλάδος και της Κύπρου.
3. Το σημαντικώτερον, όμως, συμπέρασμα της εργασίας αυτής θεωρούμε ότι αφορά εις τον ρόλο τον οποίον διαδραματίζει η Τουρκία εις τήν περίπτωση του ανταγωνισμού των εξοπλιστικών προγραμμάτων της εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου. Τα αποτελέσματα της αριστοποιήσεως υπό περιορισμούς καταδεικνύουν τον καθοριστικό ρόλο της Τουρκίας εις τον ανταγωνισμόν αυτόν με δύο τρόπους:
α. ‘Οπως φαίνεται εις τον πίνακα του παραρτήματος, εις την περίπτωση κατά την οποίαν και οι δύο πλευρές κλιμακώνουν τα εξοπλιστικά των προγράμματα, η ελαχίστη, η μεγίστη, αλλά και η αρίστη τιμή του ποσοστού των αμυντικών δαπανών επί του ΑΕΠ για τους δύο συμμάχους είναι ακριβώς οι ίδιες προς αυτές οι οποίες προκύπτουν όταν την τακτική της κλιμακώσεως ακολουθεί αποκλειστικώς η Τουρκία, ενώ οι δύο σύμμαχοι περιστέλλουν τα αμυντικά των προγράμματα. Ομοίως, σε περιβάλλον περιστολής των αμυντικών δαπανών εξ αμφοτέρων των πλευρών, τόσον οι ακρότατες, όσον και η αρίστη τιμή των αμυντικών δαπανών Ελλάδος και Κύπρου, είναι αυτές οι οποίες προκύπτουν εις την περίπτωση κατά την οποίαν η Τουρκία, μονομερώς, θα περιέστειλε τις ιδικές της αμυντικές δαπάνες.
β. Είναι, επίσης, άξιον προσοχής το γεγονός ότι σε περιβάλλον Ελληνοκυπριακής κλιμακώσεως των αμυντικών δαπανών με παράλληλον Τουρκικήν περιστολήν τα προκύπτοντα ποσοστά δαπανών είναι χαμηλότερα αυτών τα οποία αντιπροσωπεύουν Ελληνοκυπριακήν περιστολήν με παράλληλον Τουρκικήν κλιμάκωσιν. Το αποτέλεσμα αυτό καταδεικνύει, κυρίως, την έντασιν της ασκουμένης πιέσεως επί της Ελληνικής οικονομίας από Τουρκικής πλευράς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ - ΠΡΟΤΑΣΙΣ
Συνεκτίμησις του περιγραφέντος θεωρητικού υποβάθρου, των εμπειρικών αποτελεσμάτων της παρούσης εργασίας, αλλά και των μάλλον πενιχρών αποτελεσμάτων της διαλλακτικής πολιτικής η οποία ακολουθείται από Ελληνικής πλευράς κατά τα τελευταία έτη, οδηγεί εις το εξής συμπέράσμα:
Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών εις τον οποίον έχουν εμπλακή η Ελλάς και η Κύπρος εναντίον της Τουρκίας επιβάλλει εις τις οικονομίες των δύο συμμάχων δυσβάστακτον επιβάρυνση. Τόσον από θεωρητικής, όσον και από πρακτικής απόψεως, η επιβάρυνσις αυτή αποδεικνύεται, δυστυχώς, αναπόφευκτος, δεδομένου ότι η πρωτοβουλία κινήσεων εις τον ανταγωνισμόν αυτόν ανήκει εις την Τουρκική πλευρά, τις κινήσεις της οποίας η Ελλάς και η Κύπρος υποχρεούνται να ακολουθούν.
Ωστόσο, υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες ο ρόλος των οποίων θεωρούμε ότι έχει υποτιμηθή ή ακόμη και αγνοηθή παντελώς. Συγκεκριμένα, η πρόσφατος οικονομική κρίσις η οποία έπληξε την Τουρκία ωδήγησε σε περιστολή του μακροπροθέσμου εξοπλιστικού της προγράμματος κατά περίπου 30%. Δεδομένου ότι, όπως ήδη ανεφέρθη και εις τον πίνακα του θεωρητικού υποβάθρου της εργασίας αυτής, αλλά και έχει αποδειχθή επί πρακτικού επιπέδου εις βάρος της χώρας μας, η θέσις της πλευράς η οποία επιδίδεται σε κλιμάκωση των εξοπλιστικών της προγραμμάτων καθίσταται πλεονεκτική έναντι της αντιπάλου πλευράς, η Ελλάς θα ηδύνατο να εκμεταλλευθή την παρούσα Τουρκικήν αδυναμία. Πράγματι, η Ελλάς θα ηδύνατο να αναλάβη η ιδία την πρωτοβουλία των κινήσεων εις τον ανταγωνισμόν εναντίον της Τουρκίας, ώστε, εκμεταλλευομένη την οικονομική κρίση της γείτονος, να επηρεάση τον συσχετισμό των δυνάμεων υπέρ της Ελληνικής πλευράς. Είναι σημαντικό να τονισθή εις το σημείον αυτό ότι η ανάληψις πρωτοβουλίας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην αύξηση των αμυντικών δαπανών, εφ’ όσον, μάλιστα, έχομε διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αυξήσεως των αμυντικών δαπανών της Ελλάδος και της Κύπρου, παρά το ότι έχουν ήδη προταθή τρόποι εξευρέσεως επί πλέον πόρων, εάν αυτό κριθή αναγκαίον ( Κυριαζής και Σωμάκος, 1999 σελ. 32-33 ). Το μόνο ζητούμενο εις την περίπτωση αυτήν θα ήτο η κατά το δυνατόν πιστή τήρησις του τελευταίου πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος, το οποίον όμως, δυστυχώς περιεκόπη εφέτος κατά περίπου 25%, προσφέροντας, με τον τρόπον αυτόν, περιθώρια περικοπών εις την Τουρκική πλευρά, ώστε να αποφευχθή η οικονομική της εξάντλησις.
--------------------------------
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΡΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΥΠΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ
Αμυντικαί Δαπάναι ως Ποσοστόν του ΑΕΠ
ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ
ΕΛΑΧ. ΜΕΓ. ΑΡΙΣΤΟΝ ΕΛΑΧ. ΜΕΓ. ΑΡΙΣΤΟΝ
ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ
ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ 1,9 6,5 3,6 1,8 6,1 3,6
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΚΥΠΡΙΑΚΗ
ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ 1,5 6,1 3,4 1,4 5,6 3,5
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΚΥΠΡΙΑΚΗ
ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ
ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΙΣ 1,9 6,5 3,6 1,8 6,1 3,6
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ
ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ 1,5 6,1 3,4 1,4 5,6 3,5
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ
Ο ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ
Η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε για την επίλυση του προβλήματος είναι μια Interior Penalty Function Method με Steepest Descent και Armijo Line Search. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε για την ελαχιστοποίηση της συναρτήσεως
όπου f(x) είναι το άθροισμα των τετραγωνισμένων διαφορών μεταξύ των τιμών των μεταβλητών του προβλήματος και των αντίστοιχων επιθυμητών τους τιμών, gj(x), j=1,2,...,m, είναι οι περιορισμοί του προτεινόμενου μοντέλου και rk είναι μια παράμετρος ποινής (penalty parameter). Εφαρμόζοντας επανειλημμένως μια μέθοδο ελαχιστοποιήσεως χωρίς περιορισμούς στη συνάρτηση Φ(x), για μια φθίνουσα ακολουθία τιμών της παραμέτρου ποινής rk, λαμβάνομε μια ακολουθία λύσεων η οποία συγκλίνει στη λύση του αρχικού προβλήματος (με τους περιορισμούς), διατηρώντας μάλιστα την εφικτότητα των λύσεων σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια.
Για τη φάση της ελαχιστοποιήσεως χωρίς περιορισμούς, χρησιμοποιήθηκε μια πολύ γνωστή τεχνική, η Steepest Descent με Armijo Line Search, για εύρεση της λύσεως με ακρίβεια της τάξεως του 10-3 και μέγιστον επιτρεπτόν αριθμόν επαναλήψεων της μεθόδου το 500. Αυτός ο αριθμός επαναλήψεων αποδείχτηκε επαρκής σχεδόν σε όλα τα πειράματα. Στις περιπτώσεις όπου ακόμα και μετά το πέρας των 500 επαναλήψεων δεν είχε εντοπιστεί η βέλτιστη λύση, η μέθοδος εφηρμόζετο από την αρχή σε ένα νέον αρχικό εφικτό σημείο.
Η ποιότης και εγκυρότης των αποτελεσμάτων επανελέγχθη με χρήση μιας παραλλαγής της μεθόδου Particle Swarm Optimization ( PSO ) για εύρεση όλων των ολικών ελαχίστων ( Parsopoulos and Vrahatis 2001 ). Η τεχνική αυτή περιλαμβάνει τον καθορισμό ενός κατωτάτου από το χρήστη. Αν ένα μέλος του σμήνους που χρησιμοποιεί η PSO για την αναζήτηση, έχει συναρτησιακή τιμή μικρότερη από αυτό το κατώτατο, τότε το μέλος αυτό απομονώνεται και εφαρμόζεται είτε η τεχνική Deflation είτε η τεχνική Stretching ( Parsopoulos et al. 2001 ) ώστε να αποτραπεί κίνησις του υπόλοιπου σμήνους προς αυτό. Τέλος, μια τοπική αναζήτησις εις την περιοχή του απομονωμένου μέλους μας δίνει ένα τοπικόν ελάχιστον. Εφαρμοζόμενη η τεχνική αυτή στην Φ(x), απέδωσε διάφορα τοπικά ακρότατα και τη βέλτιστη λύση, η οποία συνεκρίνετο με την αντίστοιχον της μεθόδου Steepest Descent.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Andreou A.S. and G.A. Zombanakis (2000) "Financial Versus Human Resources in the Greek-Turkish Arms Race. A Forecasting Investigation Using Artificial Neural Networks", Defence and Peace Economics, Vol.11, 4, July , p.p. 403 - 426.
Andreou A. S., K. E. Parsopoulos, M. N. Vrahatis G. A. Zombanakis, ( 2001 ) Searching for the Optimal Defence Expenditure: An Answer in the Context of the Greek – Turkish Arms Race, in Pardalos P. and V. Tsitsiringos ( eds. ) Financial Engineering, e-Commerce and Supply Chain, Kluwer A. P.
Antonakis N. (1996), Military Expenditure and Economic Growth in Less Developed Countries, Economia Internazionale 49,(3),p.p.329-346.
Antonakis N. (1997), Military Expenditure and Economic Growth in Greece, Journal of Peace Research 34,(1),p.p.89-100.
Hartley, K. and Sandler, T. (1995) The Economics of Defence. Cambridge University Press, U.K.
Kollias, C. and Makrydakis, S. (1997) Is There A Greek-Turkish Arms Race? Evidence from Cointegration and Causality Tests. Defence and Peace Economics 8, 355-379.
Kollias C. (1994), The Economic Effects of Defence Spending in Greece 1963-1990, Spoudai 44 (3-4), p.p. 114-130.
Kollias, C. (1995), ‘Preliminary Findings on the Economic Effects of Greek Military Expenditure’, Applied Economics Letters, 2,, (1), pp. 16-18.
Kollias C. (1996), The Greek-Turkish Conflict and Greek Military Expenditure 1960-1992, Journal of Peace Research 33 (2), p.p. 217-228.
Kollias, C. (1997) Defence Spending and Growth in Turkey 1954-1993: A Causal Analysis. Defence and Peace Economics 8, 189-204.
Κυριαζής N. , Σωμάκος Λ. ( 1999 ) Ελλάδα – Τουρκία: ‘Αμυνα και Οικονομία
Ozmucur, S. (1996) The Peace Dividend in Turkey, in N.P. Gleditsch, O. Bjerkholt, A. Cappelen, R.P. Smith and J.P. Dunne (eds.) The Peace Dividend. North Holland.
Parsopoulos K.E. , V.P. Plagianakos, G.D. Magoulas, M.N. Vrahatis (2001), "Objective function ``stretching'' to alleviate convergence to local minima'', Nonlinear Analysis, T.M.A., forthcoming.
Parsopoulos K.E., M.N. Vrahatis (2001),, "Modification of the Particle Swarm Optimizer for locating all the global minima", V. Kurkova et al. (eds.), Artificial Neural Nets and Genetic Algorithms, pp. 324-327, Springer-Verlag (Computer Science series), Wien.
Sezgin S. ( 2001 ) An Empirical Analysis of Turkey’s Defence – Growth Relationships With a Multi – Equation Model ( 1954 – 1994 ), Defence and Peace Economics 12, 69 – 86.
Stavrinos, V.G. and Zombanakis, G.A. (1998) The Vicious Cycle of the Foreign Military Debt. European Research Studies 1(1), 5-26.
ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕΔιαβάστε επίσης
