Με Πρόεδρο τον Χριστόφια, «δεν έχουμε πραγματικά υπόθεση»!

  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το ΑΚΕΛ και οι κομματικές παραφυάδες τους ψαλμωδούν την ίδια βλακώδη ανοησία. Αλλ’ επειδή τη λένε εδώ, έχουν τη συμπάθεια και την κατανόησή μας.

Όμως, όταν ο Πρόεδρος μιας κατεχόμενης από την Τουρκία χώρας και ενώπιον ξένου ακροατηρίου, εξισώνει τον Αττίλα με την Ελλάδα και υποστηρίζει ότι και οι δύο Μητέρες-Πατρίδες έκαναν εισβολή στην Κύπρο, αυτό αποδίδει το κατάντημα μιας καταστροφικής, ανερμάτιστης και επικίνδυνης, πια, προεδρικής πολιτικής. Ο Δ. Χριστόφιας προσκλήθηκε να μιλήσει σε μιαν από τις αξιολογότερες αμερικανικές δεξαμενές σκέψης. Όσα λέγονται εκεί από ξένους προσκαλεσμένους καταγράφονται πρώτα από τους Αμερικανούς και, φυσικά, από ξένες πρεσβείες, διπλωμάτες, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και δημοσιογράφους. Όταν ένας Πρόεδρος κράτους μιλά στο Brookings Institution, είναι αναμενόμενο ότι ξέρει για τι μιλά και σε ποιους απευθύνεται, όταν διατυπώνει επίσημες θέσεις και πολιτική.

Ο Δ. Χριστόφιας, ακόμα μια φορά, ξεπέρασε τα πολιτικά εσκαμμένα. Παραθέτουμε μόνο μια φράση στα αλαμπουρνέζικα, που είπε ενώπιον μιας εκλεκτής και υψηλού επιπέδου συγκέντρωσης. Εκτός και αν νόμιζε ότι απευθυνόταν στην… ακτίβ Κελλακίου: «The two so-called main lands, in fact, invaded both».

Ώστε και η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο!

Σε τι διαφέρει η ολέθρια δήλωση Χριστόφια από την εξίσου εξωφρενική θέση Μακαρίου, όπως αυτή εκφράστηκε στις 19/7/1974, ενώπιον του ΣΑ του ΟΗΕ, ότι από την «εισβολή της Ελλάδας κινδυνεύουν και οι Τ/κύπριοι»;
Ο Πρόεδρος όφειλε να πάει στην εκδήλωση άριστα προετοιμασμένος. Θα μιλούσε ενώπιον εκλεκτών Αμερικανών και ξένων ακαδημαϊκών, διπλωματών, πολιτικών, ειδικών και δημοσιογράφων. Κάθε λέξη του έπρεπε να αποδίδει σοβαρότητα και αξιοπιστία. Η ομιλία του έπρεπε να ήταν αποτέλεσμα ενδελεχούς πολιτικής και διπλωματικής επισκόπησης, και δι’ αυτής να εκθέτει τους βασικούς άξονες των διεκδικήσεών μας. Όχι αυτοί οι κέραμοι και πλίνθοι…

Τι ενδιαφέρει αν ο πατέρας του Προέδρου ήταν κτίστης και δούλευε με Τ/κ εργάτες; Ενδιαφέρει, όμως, πάρα πολύ τους ξένους, όταν ακούν από τον Πρόεδρο μιας κατεχόμενης χώρας, να τους λέει ότι δεν πιστεύει ότι η Τουρκία θα αποσύρει τον Αττίλα με τη λύση. Και θα ενδιέφερε πιο πολύ εμάς να ακούγαμε τον Πρόεδρο να θέτει έντονα θέμα βρετανικών βάσεων. Αντ’ αυτού, κλότσησε την κατάργησή τους στα… εγγόνια μας! Ο καθείς αντιλαμβάνεται ποια θλιβερή εικόνα απεκόμισαν όσοι παρέστησαν στην επιπόλαια ομιλία του Προέδρου. Έκαναν τη σύγκριση με την αυτοκρατορική εμφάνιση του Ερντογάν στην ίδια δεξαμενή σκέψης. Κι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Ο Δ. Χριστόφιας έχασε μια μοναδική ευκαιρία να κερδίσει, αν μη τι άλλο, την κατανόηση των Αμερικανών και ξένων διπλωματών. Ατύχησε! Και μαζί του ατύχησε η Κύπρος, επειδή στο δεκαήμερο που βρίσκεται στις ΗΠΑ είπε τόσα πολλά ασυνάρτητα, απαράδεκτα και προκλητικά, που έχουν προκαλέσει την οργή, την απογοήτευση και την απελπισία των σκεπτομένων πολιτών.

Κάποιος πρέπει, επιτέλους, να υποδείξει στον Δ. Χριστόφια ότι δεν είναι ακόμα ΓΓ του ΑΚΕΛ. Ηγείται κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ. Καλείται να ενεργεί αξιόπιστα και σοβαρά ως Πρόεδρος και όχι ως κομματάρχης ή ως ιδεολογικός καθοδηγητής στην ακτίβ Περβολιών.

Απορούμε: Με ποια μούτρα θα υποδεχθεί αύριο τον Κάρολο Παπούλια; Ως Πρόεδρο της εισβολικής Ελλάδας; Και γιατί αύριο, άγημα της ΕΛΔΥΚ να παρελάσει, αφού η Ελλάδα εισέβαλε και αυτή στο νησί; Θα πούμε ευθέως αυτό που ήδη εκφράζουν η πλειοψηφία των πολιτών:

Με τον Χριστόφια Πρόεδρο «δεν έχουμε υπόθεση», όπως πολύ παραστατικά λέγει συχνά ο ίδιος…

Σημερινή

Κραυγή οργής από τους πάντες

 

Ξεπέρασε τα όρια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη δήλωσή του για διπλή εισβολή, είναι το συμπέρασμα του καταιγισμού διαμαρτυριών που έλαβε χώρα χθες, όταν τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο αντιλήφθηκαν τι είχε εκστομίσει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η καθυστέρηση στις αντιδράσεις οφείλεται εν μέρει στο γεγονός πως το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, για άγνωστους λόγους, στην ανταπόκρισή του «φίλτραρε» τη δήλωση-φωτιά, με αποτέλεσμα τα ΜΜΕ που λάμβαναν την πληροφόρησή τους απ’ εκεί, να μην την αναπαραγάγουν. Χθες, ωστόσο, το εσωτερικό μέτωπο πήρε φωτιά.

Η Αθήνα, όπως φαίνεται, προσπαθεί να υποβαθμίσει το γεγονός, για να μη λάβει περαιτέρω διαστάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν πολιτικό κόστος και για την ίδια. Η Ελληνική Πρεσβεία, με λειτουργό της οποίας επικοινωνήσαμε, δήλωσε απλά «ουδέν σχόλιο» στις ερωτήσεις μας, προσθέτοντας πως αν υπάρξει κάποια επίσημη ανακοίνωση, θα κοινοποιηθεί. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τα κόμματα στην Κύπρο, τα οποία μίλησαν με σκληρή γλώσσα και κατηγόρησαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για ιστορική ισοπέδωση και εξίσωση της Ελλάδας με την Τουρκία.

Υιοθέτησε τουρκικά επιχειρήματα

«Οφείλει ο Πρόεδρος Χριστόφιας να βρει το πολιτικό θάρρος και ανάστημα να απολογηθεί και να αποσύρει την ατυχή δήλωσή του», δήλωσε χθες ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ Χάρης Γεωργιάδης. Εξήγησε ότι ο κυπριακός λαός έμεινε άφωνος όταν άκουσε τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να υιοθετεί την τουρκική επιχειρηματολογία του 1974, εξισώνοντας την Ελλάδα με τον εισβολέα και κατακτητή της Κύπρου. «Είναι ένα πράγμα να αντικρίζουμε την ιστορία με αυτοκριτική διάθεση και να καταδικάζουμε ασφαλώς το προδοτικό πραξικόπημα και είναι εντελώς διαφορετικό, ο ίδιος ο Πρόεδρος, να προβαίνει σε μια τέτοια ανήκουστη και ανιστόρητη ενέργεια που προκαλεί τα αισθήματα όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, αλλά και του ελληνικού λαού και προσβάλλει όλους εκείνους τους Ελλαδίτες, που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι τα κυπριακά εδάφη», τόνισε ο κ. Γεωργιάδης.

Έτσι διαπραγματεύεται;

«Τραγικό σφάλμα, ιστορική αναλήθεια και παραχάραξη της πραγματικότητας που μόνο θλίψη προκαλούν», χαρακτήρισε ο Εκπρόσωπος Τύπου της ΕΔΕΚ Δημήτρης Παπαδάκης τις αναφορές Χριστόφια. Τόνισε ότι το πραξικόπημα υπήρξε, καθ’ ομολογίαν, συνωμοσία που σχεδιάστηκε από ξένα κέντρα με έδρα τις ΗΠΑ και η ευθύνη δεν μπορεί να βαραίνει την Ελλάδα και μάλιστα με το χαρακτηρισμό της εισβολής, όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος Χριστόφιας και να εξισώνεται η Ελλάδα με την Τουρκία στις ευθύνες για την κυπριακή τραγωδία.

«Λυπούμαστε ειλικρινά γιατί ο Πρόεδρος Χριστόφιας, για μιαν ακόμη φορά, προβαίνει σε δηλώσεις που παραχαράσσουν την ιστορική αλήθεια με συνέπεια η εικόνα του Κυπριακού να διαστρεβλώνεται διεθνώς και να δημιουργούνται λανθασμένες και παραπλανητικές εντυπώσεις», ανέφερε.

Διερωτήθηκε, μάλιστα, αν έτσι διαπραγματεύεται με την τουρκική πλευρά και αν είναι δυνατόν να προβάλλει αυτού του είδους τις απόψεις, ενώ έπρεπε να προβάλλει το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Ο κ. Παπαδάκης υπογράμμισε ακόμη ότι ο Πρόεδρος ανατρέπει με τις δηλώσεις του τη βάση των διεκδικήσεων και από ένα διεθνές βήμα προσέφερε ένα τεράστιο άλλοθι στην Τουρκία.

Να αρθεί στο ύψος του αξιώματός του

«Ο κύριος Χριστόφιας υπερέβη αυτοβούλως τα εσκαμμένα. Η αναφορά του για δύο εισβολές είναι προκλητική και εθνικά απαράδεκτη γιατί εξισώνει την Ελλάδα με τις κατοχικές ευθύνες και τα εγκλήματα εποικισμού και γενοκτονίας, που η Τουρκία διαπράττει από το 1974 στην Κύπρο», υπογράμμισε ο Εκπρόσωπος του ΕΥΡΩΚΟ Μιχάλης Γιωργάλλας.

Οι αναφορές Χριστόφια αποτελούν πρωτόγνωρο ολίσθημα που ενισχύει την επιχειρηματολογία της Τουρκίας, συμπλήρωσε. «Η Άγκυρα απέκτησε το τέλειο άλλοθι για να συνεχίσει να δικαιολογεί πειστικά την παράνομη εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο», τόνισε, προσθέτοντας ότι ο Πρόεδρος αθώωσε την Τουρκία από τα εγκλήματά της και τη δικαίωσε για την εισβολή στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να αρθεί στο ύψος του αξιώματος που υπηρετεί, τόνισε ο κ. Γιωργάλλας, αποκαλώντας «ύβρη», για τους εκατοντάδες Ελλαδίτες στρατιώτες που πολέμησαν γενναία εναντίον των εισβολέων, τα λεγόμενά του. Κάλεσε δε τον Πρόεδρο να ανασκευάσει, κατά την επίσκεψη του Έλληνα Προέδρου.

Αποενοχοποίησε την Τουρκία

Για «αλυσίδα άτοπων και άστοχων δηλώσεων» του Προέδρου από τις ΗΠΑ έκαναν λόγο οι Οικολόγοι. Σε ανακοίνωσή τους ανέφεραν ότι οι τελευταίες του δηλώσεις οδηγούν «κατ' ευθείαν σε αποενοχοποίηση της κατοχικής δύναμης», ενώ πυροδοτούν εντάσεις στο εσωτερικό. Το Κίνημα διερωτάται «μήπως ο Πρόεδρος, με αυτές τις εμπρηστικές του δηλώσεις, προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή του λαού από τη συζήτηση για τις προτάσεις που καταθέτει στις απευθείας διαπραγματεύσεις και να αποφύγει την ανάληψη των ευθυνών του;».

Χλιαρή αντίδραση από τους συγκυβερνώντες!

Ακόμα και τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, διαφωνούν με την ιστορική προσέγγιση του Προέδρου Χριστόφια, αν και προσπάθησαν να μπαλώσουν τα πράγματα με τις δηλώσεις τους. Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού δήλωσε ότι η ελλαδική χούντα ήταν μέρος του πραξικοπήματος που διενεργήθηκε σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ουσιαστικά εφάρμοσε σχέδια που είχαν εκπονηθεί στο ΝΑΤΟ, μαζί με την τοπική ΕΟΚΑ Β’, και συνέβαλε στο να εξευρεθεί μια «δικαιολογία» για την Τουρκία να εισβάλει στο νησί, δικαιολογία που έψαχνε για χρόνια.

«Σε καμία περίπτωση το πραξικόπημα δεν δικαιολογεί την τουρκική εισβολή και, πολύ περισσότερο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανένας να δικαιολογήσει τη συνεχιζόμενη κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο», τόνισε.

Σημείωσε ότι αυτή είναι η άποψη διαχρονικά και του κόμματός του και του Προέδρου Χριστόφια και εξέφρασε λύπη που απομονώνεται η συγκεκριμένη φράση για να δοθεί η εντύπωση ως προς το αντίθετο. Υπογράμμισε δε ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας σε καμία περίπτωση δεν εξισώνει τα δύο πράγματα.

Το ΔΗΚΟ, από πλευράς του, με δήλωση του Εκπροσώπου του Φώτη Φωτίου, ανέφερε ότι θεωρεί ότι η αναφορά Χριστόφια «συνιστά μιαν ατυχή και λανθασμένη άποψη, με την οποία το ΔΗΚΟ δεν συμφωνεί, ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν η συγκεκριμένη δήλωση έγινε εκτός Κύπρου και σε συγκεκριμένο ακροατήριο, ίσως της μεγαλύτερης δεξαμενής σκέψης». Πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί και είναι λάθος να εξισώνεται η Ελλάδα με την Τουρκία στις ευθύνες για την κυπριακή τραγωδία», σημειώνοντας ότι πραξικόπημα και εισβολή αποτελούν δύο πράξεις του ίδιου εγκλήματος σε βάρος της Κύπρου, γεγονός ιστορικά και πολιτικά τεκμηριωμένο.

Τα όρια του μαζοχισμού

Σε δηλώσεις του στη «Σ», ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Γιώργος Κολοκασίδης ανέφερε ότι «είναι αδιανόητο να εξισώνεται το ανόμημα μιας πραξικοπηματικής κυβέρνησης με τη συνεχιζόμενη, μέχρι σήμερα, κατοχή και εθνοκάθαρση, που συμβαίνει στα κατεχόμενα επί διαδοχικών κυβερνήσεων». Αυτό είναι ανιστόρητο, πρόσθεσε, και αγγίζει τα όρια του μαζοχισμού.

Σε ανακοίνωσή της, η ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Ελένη Θεοχάρους τονίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι «λεγόμενη» μητέρα-πατρίδα και ποτέ δεν εισέβαλε στην Κύπρο, ενώ η ταύτιση της χούντας με την Ελλάδα προκαλεί αποτροπιασμό. Σημειώνει, ακόμη, ότι ο Πρόεδρος «εξουδετερώνει πλείστα όσα επιχειρήματα χρησιμοποιούνται καθημερινά στον αγώνα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δίδει τη δυνατότητα σε κάθε καλόπιστο ή κακόπιστο παράγοντα να τον επικαλείται και να μας απαντά ότι και η Ελλάδα έκανε εισβολή στην Κύπρο».

«Ο κ. Χριστόφιας επιβεβαιώνει, δυστυχώς, ότι δεν μπορεί να διαχωρίσει το αν το ακροατήριο αποτελείται από στελέχη λαϊκών οργανώσεων ή το διεθνή παράγοντα. Παραμένει παντού αιχμάλωτος των προπαγανδιστικών θέσεων που το ΑΚΕΛ υιοθέτησε για εσωτερική κατανάλωση», επισήμανε σε ανακοίνωσή του ο ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Ιωάννης Κασουλίδης. Τόνισε ότι η δήλωση πλήττει καίρια τη διεθνή μας παρουσία.

Τα έμπλεξε στη μετάφραση ο Πρόεδρος;

Εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πιστεύει πραγματικά ότι η δράση της Ελλάδας το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο είναι αντίστοιχη με τη δράση της Τουρκίας εκείνο το διάστημα και εντεύθεν, υπάρχει σαφές εννοιολογικό αλλά και ιστορικοπολιτικό πρόβλημα, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της διχογνωμίας. Ο Πρόεδρος χρησιμοποίησε την αγγλική λέξη «invade» στον αόριστό της, η οποία σημαίνει «εισβάλλω». Το ρήμα αυτό χρησιμοποιείται όταν μία χώρα παραβιάζει ως εχθρός τα σύνορα ενός ανεξάρτητου κράτους, στοχεύοντας στην κατοχή εδαφών ή την υπόταξή του, εξηγεί ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης. Ως εισβολή, χαρακτηρίζεται η παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας ανεξάρτητου κράτους. Γι’ αυτό και οι κινήσεις της Τουρκίας θεωρούνται πέραν πάσης αμφιβολίας «εισβολή».

Το πραξικόπημα, αντιθέτως, προσδιορίζεται ως η αιφνίδια και δυναμική πολιτική ενέργεια, που στοχεύει στην παράνομη ανατροπή κυβερνήσεως ή πολιτεύματος και την εγκαθίδρυση, συνήθως, αντιλαϊκών και απολυταρχικών καθεστώτων. Σε γενικές γραμμές, η ανάληψη της διοίκησης ενός εγχώριου στρατού και η χρήση του κατά της νόμιμης κυβέρνησης κρίνεται ως πραξικόπημα και όχι ως εισβολή, η οποία προϋποθέτει έξωθεν στρατιωτικές επεμβάσεις. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της 15ης Ιουλίου του 1974, όταν χρησιμοποιήθηκε ο στρατός για ανατροπή του Εθνάρχη Μακαρίου. Συνεπώς, η φράση που έπρεπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να χρησιμοποιήσει για να αποδώσει την ενέργεια, είναι η γαλλικής προελεύσεως «coup d’ etat».

Σημειώνεται, πάντως, ότι πολλοί ηγέτες είθισται να μιλούν μέσω διερμηνέα, όταν δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν επαρκώς μια ξένη γλώσσα.
Σημερινή

Δρούτσας: Το Διεθνές Δίκαιο είναι η μόνη βάση για διευθέτηση διαφορών

Σας παραθέτουμε μέρος της ομιλίας του Υπουργού Εξωτερικών στον Ο.Η.Ε.

Βαλκάνια - Ονομασία ΠΓΔΜ

Τα Βαλκάνια εξακολουθούν να είναι μια ευαίσθητη περιοχή από άποψη ασφάλειας. Η σκόνη από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ακόμη δεν έχει κατακαθίσει.
Το όραμα της Ελλάδας για τα Βαλκάνια περιγράφει μια περιοχή στην οποία η δημοκρατία θα αποτελεί πλέον τον κανόνα, όπου οι επιδιώξεις των πολιτών θα πραγματοποιούνται μέσω ειρηνικών και δημοκρατικών πρακτικών, όπου τα δικαιώματα των μειονοτήτων είναι σεβαστά, όπου οι κυβερνήσεις λογοδοτούν για τις πράξεις τους, οι οικονομίες χαρακτηρίζονται από διαφάνεια και συμμετέχουν στην πολιτική όλα τα συνιστώντα στοιχεία μιας κοινωνίας.
Κατά την άποψη μας, η προοπτική της ενσωμάτωσης ολόκληρης της περιοχής στις ευρωατλαντικές δομές και θεσμούς είναι η οδός για το μέλλον, η οποία μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ανάπτυξη. Στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ιδέας έγκειται η εγκαθίδρυση συμμετοχικών θεσμών και πρακτικών. Γι’ αυτό η Ελλάδα ανέκαθεν υποστήριζε τη διεύρυνση της Ε.Ε ως ένα μέσο οικοδόμησης μιας γέφυρας ασφάλειας, συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ των λαών.
Προκειμένου να αναζωογονήσουμε την προοπτική της ενσωμάτωσης των Βαλκανίων στην Ε.Ε, η Ελλάδα έχει καταθέσει μια νέα πρωτοβουλία, την «Agenda 2014», η οποία αποτελεί τη συνέχεια της «Ατζέντας της Θεσσαλονίκης», μιας άλλης ελληνικής πρωτοβουλίας για την περιοχή, ήδη από το 2003. Ο πρωταρχικός στόχος αυτής της πρωτοβουλίας ήταν να θέσουμε έναν πολιτικό στόχο-ορόσημο στη διαδικασία ένταξης στην Ε.Ε. των Βαλκανίων, τέτοιον που να αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τα κράτη όλης της περιοχής να προωθήσουν και να επιταχύνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές που θα τα φέρουν πιο κοντά στην Ε.Ε.
Στη διάρκεια των κρίσιμων ετών της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, η παρουσία της Ε.Ε. στα Βαλκάνια ήταν ανεπαρκής και αυτό είχε επιζήμια αποτελέσματα στις κρίσεις που ακολούθησαν. Όλοι γνωρίζουμε καλύτερα τώρα. Υπάρχουν ακόμα ανοικτές πληγές στην περιοχή μας, με το Κόσοβο να αποτελεί την πιο επιτακτική. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι τούτη τη φορά η Ε.Ε. θα είναι παρούσα και θα έχει ισχυρή φωνή. Η ευρωπαϊκή προοπτική ολόκληρης της περιοχής μπορεί να δώσει ώθηση στην πολιτική διαδικασία η οποία πρόκειται να ξεκινήσει με θέμα το Κόσοβο. Την ίδια στιγμή πρέπει να διατηρήσουμε ανοικτή και ξεκάθαρη την οδό για τη Σερβία, ώστε να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε..
Υπάρχουν αρκετά εκκρεμή ζητήματα στα Βαλκάνια. Ένα από αυτά περιστρέφεται γύρω από το όνομα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Δεν πρόκειται για ένα διμερές ζήτημα ήσσονος σημασίας ή μια λεπτολογία γύρω από ιστορικά σύμβολα όπως κάποιοι θα ήθελαν να το παρουσιάσουν, αλλά ένα περιφερειακό ζήτημα με βαθιές ιστορικές ρίζες, άρρηκτα συνδεδεμένο με τις σχέσεις καλής γειτονίας.
Προκειμένου να φτάσουμε σε ένα συμβιβασμό στο θέμα του ονόματος, οι δύο πλευρές πρέπει να συναντηθούν στη μέση, πραγματοποιώντας αμοιβαία βήματα για τη γεφύρωση του χάσματος και τη συμφιλίωση των αντιτιθέμενων θέσεών τους. Η Ελλάδα έχει ήδη διανύσει το δικό της μισό. Μια δίκαιη και βιώσιμη λύση μπορεί να στηρίζεται μόνο σε ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό, για χρήση έναντι όλων. Η Μακεδονία είναι μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή, της οποίας το μεγαλύτερο τμήμα βρίσκεται στην Ελλάδα. Ένα μικρό μέρος της βρίσκεται στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και ένα ακόμη μικρότερο στη Βουλγαρία. Το μέρος δεν είναι δυνατόν να εκπροσωπεί το όλον και η αποκλειστική αξίωση της πΓΔΜ επί του ονόματος «Μακεδονία» δεν μπορεί να επιτραπεί να καλλιεργεί τον εθνικισμό. Η όποια λύση πρέπει να τύχει καθολικής εφαρμογής, γιατί αλλιώς απλώς επιτείνουμε τη σημερινή κατάσταση.
Έχουμε εντατικοποιήσει τις προσπάθειές μας για εξεύρεση λύσης εντός του πλαισίου της καθιερωμένης διαπραγματευτικής διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών, υπό τον κ. Νίμιτς, με την ελπίδα να ευοδωθεί το συντομότερο δυνατό.
Επέλεξα τη Γενική Συνέλευση, η οποία φύσει αποτελεί το forum επίλυσης των διεθνών διαφορών, προκειμένου να διακηρύξω για μια ακόμη φορά την ετοιμότητα της Ελλάδας για την επίτευξη λύσης ακόμη και αύριο και να απευθύνω έκκληση στον κ. Γκρούεφσκι να επιδείξει ηγετική ευθύνη και να γίνει εταίρος της Ελλάδας για την πρόοδο. Την πρόοδο που θα έχει ως αποτέλεσμα ένα λαμπρό μέλλον ευημερίας στις σχέσεις μας εντός της Ε.Ε.. Ένα μέλλον που θέλουμε να γίνει πραγματικότητα σύντομα.
Για το σκοπό αυτό, καλώ την ηγεσία της γειτονικής μας χώρας να επικεντρωθεί στις προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης αντί να σπαταλά πολύτιμους πόρους και ενέργεια σε παρελκυστικές πρακτικές και στη δημιουργία κλίματος ανταγωνισμού, ακόμη και εχθρότητας, ενώ αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν. Η Ελλάδα τείνει χείρα φιλίας και συνεργασίας. Ήρθε ο καιρός οι γείτονές μας να αδράξουν αυτό το χέρι.

Μέση Ανατολή

Η συνέχιση των απευθείας διαπραγματεύσεων αποτέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα. Πρέπει να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας στον Πρόεδρο Ομπάμα και στην κυβέρνησή του, καθώς και σε όλους όσοι συνεισέφεραν σε αυτό, και φυσικά στην ηγεσία του Ισραήλ και των Παλαιστινίων και στις ηγεσίες των αραβικών χωρών που την υποστήριξαν. Ωστόσο είναι μόνο η αρχή, όχι το τέλος. Το πιο δύσκολο μέρος είναι μπροστά μας. Η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή είναι να διατηρήσουμε αυτό το διάλογο και να τον κάνουμε να καρποφορήσει. Και οι δύο πλευρές έχουν την υποχρέωση να επιδείξουν σεβασμό σε αυτή την εύθραυστη διπλωματική διαδικασία. Πράξεις που απειλούν την ίδια την ύπαρξή της, όπως οι ισραηλινοί εποικισμοί, πρέπει να αποφευχθούν ώστε οι διαπραγματεύσεις να μην καταστούν μάταιες.
Είναι πολύ σημαντικό να ενισχύσουμε όσους υποστηρίζουν την ειρήνη και να εμπεδωθεί η φιλειρηνική νοοτροπία και στις δύο πλευρές. Οφείλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους ελπίδα και αισιόδοξη προοπτική, να τους παράσχουμε απτές αποδείξεις ότι ο διάλογος θα αποδώσει απτά αποτελέσματα, ωφέλιμα για όλους. Πρέπει να τους πείσουμε ότι το κόστος της αντιπαράθεσης είναι μεγαλύτερο από το κόστος των αμοιβαίων υποχωρήσεων που οδηγούν στην ειρήνη. Χρειάζεται να πείσουμε κυρίως τις νέες γενιές ότι η ειρηνική συνύπαρξη είναι η βιώσιμη επιλογή.

Κυπριακό

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γενικό Γραμματέα και όλους όσοι εργάζονται μαζί του για μια δίκαιη λύση στην Κύπρο: μια λύση βασισμένη στις Αποφάσεις του ΟΗΕ για μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία με μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και μια κυριαρχία. Μια λύση πλήρως συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο. Οι Αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών πρέπει να εφαρμόζονται. Η εφαρμογή των Αποφάσεων του ΟΗΕ δεν είναι σημαντική μόνο για την Κύπρο. Είναι σημαντική για το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και τις κοινές αξίες που μοιράζεται, είναι σημαντική για την ηθική υπόσταση του ίδιου του ΟΗΕ. Η νήσος παραμένει διαιρεμένη, μια κατάσταση επονείδιστη. Η Κύπρος αποτελεί ένα τραγικό παράδειγμα, όπου η κοινή μας αίσθηση δικαίου, οι κοινές μας αξίες έχουν λαθέψει.

Το τελευταίο «Τείχος του Βερολίνου» πρέπει να γκρεμιστεί, όχι να ενισχυθεί. Αυτή η ευθύνη ανήκει στα Ηνωμένα Έθνη και σε όλους όσοι έχουν λόγο στις διεθνείς εξελίξεις. Η Κύπρος είναι θύμα στρατιωτικής εισβολής και παραμένει υπό την κατοχή ξένων στρατευμάτων, αυτή είναι η πραγματική αλήθεια και αυτό πρέπει να πάψει. Πρέπει να υπερβούμε αυτήν την κατάσταση. Χρειάζεται θάρρος. Θάρρος από όλους όσοι εμπλέκονται. Η λύση του Κυπριακού είναι και πρέπει να ειδωθεί ως αμοιβαίο όφελος. Είναι ζωτικής σημασίας για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή μας.
Ειλικρινά πιστεύω ότι η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή κοινότητα μπορούν να βρουν λύσεις. Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να ζήσουν μαζί ειρηνικά και αρμονικά σε μια επανενωμένη Κύπρος εντός της Ε.Ε.. Πρέπει να τους επιτραπεί να αποφασίσουν ελεύθερα για το κοινό τους μέλλον, χωρίς ξένες παρεμβάσεις και πιέσεις. Και μπορούμε να τους βοηθήσουμε στη διαδικασία αυτή.

Η επίλυση του Κυπριακού είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, θέλησης και αποφασιστικότητας, όπως αυτή που επιδεικνύει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, προκειμένου να δώσει οριστικό τέλος σε αυτό το χρονίζον διεθνές πρόβλημα. Απευθύνω έκκληση προς τους Τουρκοκυπρίους. Σας θέλουμε δίπλα μας, εντός της ευρύτερης ευρωπαϊκής οικογένειας. Η συμμετοχή σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της Ε.Ε. σημαίνει ότι κάθε Κύπριος θα απολαμβάνει ασφάλεια, ισότητα ενώπιον του νόμου, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοκρατική εκπροσώπηση και ασφάλεια υπό τη στέγη της Ε.Ε.. Μέσα στο σύγχρονο ευρωπαϊκό περιβάλλον, κατάλοιπα του παρελθόντος όπως «εγγυήτριες δυνάμεις» φαίνονται και είναι αναχρονιστικά και εκτός πραγματικότητας.
Κύπρος, Τουρκία και Ελλάδα: όποιος προτίθεται να κοιτάξει το μέλλον, η συνέχεια του καθενός μας είναι συνυφασμένη με του άλλου, όπως και η ιστορία μας. Μια επανενωμένη Κύπρος σε ομοσπονδιακή βάση, μέλος της Ε.Ε. δεν εξυπηρετεί μόνο την ευρωπαϊκή επιδίωξη για ασφάλεια στην περιοχή αλλά και την επιθυμία του κάθε πολίτη καθεμιάς από τις τρεις χώρες.
Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν την ευθύνη να συνεργαστούν στην επίλυση του Κυπριακού και να διευκολύνουν τη διαδικασία. Η Ελλάδα και η Τουρκία, μέσω της επαναπροσέγγισής τους, έχουν από κοινού μια σπάνια ευκαιρία να βοηθήσουν τους πολίτες της Κύπρου να ξαναχτίσουν το νησί τους, τα σπίτια τους, τα όνειρά τους.
Η Τουρκία μπορεί να αποδείξει τη δέσμευσή της για μια λύση στο Κυπριακό αποσύροντας άμεσα τα στρατεύματά της από τη νήσο και δίδοντας έτσι ώθηση στη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά και στη δική της ευρωπαϊκή προοπτική.
Συνεπώς, απευθύνω έκκληση στην ηγεσία της Τουρκίας να αξιοποιήσει το πλαίσιο αυτό για μια δίκαιη λύση. Ας μην επεκτείνουμε το τείχος που χωρίζει τις δύο κοινότητες στην Κύπρο, ώστε να χωρίζει την Τουρκία από την Ευρώπη. Αντιθέτως, ας γκρεμίσουμε το τελευταίο «Τείχος του Βερολίνου» και ας δημιουργήσουμε ένα κοινό μέλλον για τους πολίτες μιας ελεύθερης Κύπρου.

Ελληνοτουρκικές σχέσεις

Τέλος, επιτρέψτε μου να αναφερθώ εν τάχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που αποτελούν μια σημαντική παράμετρο για τη σταθερότητα στην περιοχή. Όπως κατά πάσα πιθανότητα ήδη γνωρίζετε, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις φέρουν το βάρος ενός επαχθούς ιστορικού παρελθόντος. Επομένως, δεν είναι εύκολο να αλλάξουμε την πορεία τους και να μετατρέψουμε μια αντιπαλότητα που υπάρχει από καιρό σε καλή γειτονία, ελεύθερη από την απειλή χρήσης βίας ή αβάσιμες εδαφικές διεκδικήσεις. Ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου είναι η μοναδική βάση για μια υγιή και ειρηνική σχέση μεταξύ των δύο χωρών.

Η Ελλάδα έχει ξεκινήσει μια διαδικασία μαζί με την Τουρκία, η οποία θα αλλάξει δραστικά τις ζωές μας στα επόμενα χρόνια. Έχουμε ανοίξει έναν διάλογο, έναν ειλικρινή διάλογο. Και μολονότι μπορεί να διαφέρουν οι απόψεις μας επί πολλών θεμάτων, όπως ο τρόπος που βλέπουμε την Κύπρο και που προσεγγίζουμε τις διμερείς μας σχέσεις, αυτή η ανοικτή προσέγγιση μπορεί μόνο να οδηγήσει σε μια προοδευτική επίλυση των προβλημάτων μας. Η τουρκική ηγεσία και ο τουρκικός λαός γνωρίζουν ότι είμαστε ειλικρινείς σε όσα λέμε και ότι επιθυμία μας είναι μια νέα ειρηνική σχέση. Πιστεύω ότι η Ελλάδα και η Τουρκία δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εξερευνήσουν νέες οδούς συνεργασίας. Θεωρώ ότι τα κοινά μας συμφέροντα μπορούν να υπερισχύσουν των πολιτικών μας διαφορών. Μπορούμε και οφείλουμε να επιλύσουμε αυτές τις διαφορές με ειρηνικά μέσα. Μια ενδεχόμενη οδός θα ήταν και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Δε θέλω να δώσω λανθασμένη εντύπωση ότι όλα τα προβλήματά μας έχουν ξαφνικά επιλυθεί. Είναι πολύ ανησυχητικό ότι πλειάδα δηλώσεων και πράξεων ακόμα υπονομεύουν αυτή τη γνήσια και δύσκολη προσπάθεια. Η από καιρό επικρεμάμενη απειλή πολέμου, το «casus belli» εναντίον της χώρας μου είναι απαράδεκτο και δεν έχει καμία θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τη διεθνή κοινότητα αξιών και αρχών.
Υπάρχουν και κάποιοι που σίγουρα θα ήθελαν να αποτύχουν οι προσπάθειές μας. Είναι ιστορικό μας καθήκον να υπερβούμε τις δυσκολίες αυτές και να διατηρήσουμε τη δυναμική μας, ανταποκρινόμενοι στην εντολή των λαών μας για ειρήνη.
Καταλήγοντας, ο κ. Δρούτσας τόνισε:
«Προσβλέπουμε στην ημέρα που το Βελιγράδι και η Πρίστινα θα είναι μια άνετη διαδρομή με το λεωφορείο, που η Ιερουσαλήμ και η Δαμασκός, η Αθήνα και η Άγκυρα και φυσικά τα δύο τμήματα της διαιρεμένης Λευκωσίας δεν θα χωρίζονται από φόβο και καχυποψία, αλλά θα ενώνονται από την ειρήνη». Αυτά ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε και το όραμα που εξέφρασε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο σημερινός Πρωθυπουργός της Ελλάδας στην πρώτη του ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ως Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας το 1999. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω αυτά τα λόγια και το όραμα στη δική μου πρώτη ομιλία υπό την ίδια ιδιότητα. Μια ευχή και ένα όραμα, που νομίζω όλοι μοιραζόμαστε.
Καθημερινή

Συνεχίζονται οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο

Σε νέα προκλητική ενέργεια κατά της Ελλάδας προχώρησε η Άγκυρα λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση Παπανδρέου-Gül στη Νέα Υόρκη. H κορβέτα TCG Beykoz (F-503) του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού απέπλευσε από τον ναύσταθμο του Ακσάζ το πρωί, εισήλθε στο Αιγαίο περνώντας βορείως της Κρήτης και στη συνέχεια έστρεψε προς βορρά με κατεύθυνση τη νήσο Μήλο (Μυρτώο Πέλαγος), οπότε και τέθηκε υπό τη στενή παρακολούθηση της πυραυλακάτου ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΔΗΣ του Πολεμικού Ναυτικού.

H τουρκική κορβέτα διήλθε μεταξύ Μακρονήσου και Κέας, εντός δηλαδή των ελληνικών χωρικών υδάτων, παραβιάζοντας κάθε κανόνα αβλαβούς διέλευσης.

Από την αρχή του έτους, μέσα από τα στενά Καφηρέα-Άνδρου, έχουν διέλθει συνολικά 12 τουρκικά πολεμικά πλοία, οκτώ κορβέτες και τέσσερις φρεγάτες.
strategy report

Προς πώληση ο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ»!

Στις 00.30 τα ξημερώματα ολοκληρώθηκε η κύρωση των συμβάσεων που αφορούν το μέλλον των Εληνικών Ναυπηγείων Α.Ε. και τα προγράμματα των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού από τη Βουλή.

Η κύρωση του νόμου έγινε επί της αρχής κατά άρθρον και στο σύνολο με πλειοψηφία από το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Από χλιαρή ως μηδενική θα μπορούσε μόνο να χαρακτηριστεί η τοποθέτηση της Νέας Δημοκρατίας, σναισθανόμενη ενδεχομένως των ευθυνών της, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζονται οι ευθύνες της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 2001-2003. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι αυτοπαγιδεύθηκε υπερασπιζόμενο το έλλειμμα πολιτικής για το θέμα του διδύμου Μεϊμαράκη - Βασιλάκου. Θα ήταν βέβαια υπερβολή να ανέμενε κανείς από την Αριστερά να είχε τοποθετηθεί θετικά για νόμο που αφορούσε εξοπλιστικά προγράμματα και ιδιωτικοποίηση ναυπηγικής βιομηχανικής μονάδας.

Η όλη υπόθεση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απόλυτη επιτυχία της στρατηγικής του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος κατόρθωσε να εξασφαλίσει ενισχυμένη πλειοψηφία για την κύρωση της σύμβασης, όπως είθε εξαρχής δηλώσει, προκαλώντας αντιδράσεις.

(22.50 μ.μ. / 28-9-2010) Μια εξαιρετικά σημαντική είδηση η οποία προαναγγέλλει δυνητικά θετικότατες εξελίξεις για την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Συγκεκριμένα, ανακοίνωσε την πρόθεση πώληση του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ». Είχε προηγηθεί η ομιλία του προέδρου του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ), Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος επισήμανε ότι η πώληση του «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ» αποτελεί τραγικό λάθος τη στιγμή που το Πολεμικό Ναυτικό και η γερμανική BWB διαβεβαιώνουν ότι είναι απολύτως αξιόπλοο.

Σε παρέμβασή του ο Βενιζέλος αποδέχτηκε ουσιαστικά την κριτική που είχε ασκηθεί και έθεσε τον προβληματισμό του για τη στάση της μείζονος αντιπολίτευσης αναφέροντας την ομιλία Μεϊμαράκη στην κοινοβουλευτική επιτροπή άμυνας που είχε αναφερθεί απαξιωτικά στις επιδόσεις του υποβρυχίου, σε πλήρη αντίθεση με όσα διαβεβαιώνουν η γερμανική BWB και το Πολεμικό Ναυτικό.

Ο κ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι ενδεχόμενη πώληση δεν σημαίνει τη μη συνέχιση του κατασκευαστικού προγράμματος νέων υποβρυχίων και πως το υποβρύχιο θα αντικατασταθεί με καινούργιο που θα ναυπηγηθεί στα ΕΝΑΕ, ώστε να μην διαταραχθεί η δομή δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Δεσμεύτηκε μάλιστα ότι στο μέλλον – προφανώς όταν τα οικονομικά της χώρας το επιτρέψουν – το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει στόλο οχτώ (8) υποβρυχίων Type 214, με σκοπό να καλύπτονται με τον καλύτερο τρόπο οι οχτώ τομείς στους οποίους έχει κατατμηθεί για λόγους επιχειρησιακής σκοπιμότητας το Αιγαίο.

Οι Ευ. Βενιζέλος και Γ. Καρατζαφέρης στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν εμμέσως στην ομιλία του Ισκάνταρ Σάφα, επικεφαλής της Abu Dhabi Mar στην κοινοβουλευτική επιτροπή όπου συζητήθηκε το θέμα. Ο κ. Σάφα είχε κάνει αναφορά στο πρόγραμμα προμήθειας συνολικά τεσσάρων υποβρυχίων των ΗΑΕ, με σαφείς αναφορές ότι η απόκτηση των ΕΝΑΕ θα τους δώσει ισχυρότατο διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να διεκδικήσουν τη ναυπήγηση των υποβρυχίων στην Ελλάδα. Στο δεδομένο αυτό «πάτησε» ο Γιώργος Καρατζαφέρης για να ταχθεί υπέρ της επένδυσης με τη λογική ότι το μέγα ζητούμενο είναι πως τα ΕΝΑΕ θα κατορθώσουν να διεκδικήσουν δουλειές από τη διεθνή αγορά, ώστε να μη στηρίζονται αποκλειστικά στα προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού.

Τα ανωτέρω, υποδεικνύουν ότι τα ΗΑΕ θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα να είναι ο αγοραστής του «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» για να αποκτήσουν άμεσα ένα υποβρύχιο που χρειάζονται, ένα υποβρύχιο το οποίο αποδεδειγμένα πλέον είναι απολύτως αξιόπλοο. Στη συνέχεια η φυσιολογική εξέλιξη είναι να προχωρήσουν στη ναυπήγηση τριών ακόμα υποβρυχίων του τύπου στα ΕΝΑΕ, σε δικό τους δηλαδή ναυπηγείο!

Εάν το σενάριο αυτό επαληθευτεί, τότε θα πρόκειται για μια εξέλιξη εξαιρετικής σημασίας και για έναν ακόμα λόγο. Προφανώς, η οριστικοποίηση τέτοιας παραγγελίας από τα ΗΑΕ προς τα ΕΝΑΕ συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη «ανάσα» στη δυνατότητα απορρόφησης εργαζομένων υπό τις παρούσες συνθήκες, δηλαδή με βάση τις εξασφαλισμένες παραγγελίες, το έργο που θα πρέπει να εκτελεστεί.

Καθίσταται επίσης προφανές, ότι υπό την προϋπόθεση υλοποίησης όσων ακούστηκαν σήμερα στη Βουλή, το μέλλον των ΕΝΑΕ φαίνεται πως ενδεχομένως θα ξεκαθαρίσει συντομότερα από όσο αναμενόταν, μέσω και της έμπρακτης απόδειξης της αραβικής πλευράς ότι στα ΕΝΑΕ δεν ήλθε με σκοπό να «βάλει χέρι» στα εξοπλιστικά προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά για να τα στηρίξει ποικιλοτρόπως.

Αυτό το δεδομένο αφήνει πλέον και σε πρακτικό επίπεδο – πέραν του θεωρητικού που υφίσταντο μέχρι σήμερα – ένα χαμόγελο αισιοδοξίας για το μέλλον των ΕΝΑΕ, των εργαζομένων σε αυτό, αλλά και για τη μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας γενικότερα.

Σε όσους όμως αρνούνται να σκεφτούν με φαντασία, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι ανοίγει μια ακόμη πολύ σημαντική ευκαιρία: Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό μπορεί να εμπλακεί και να καλύψει τις ανάγκες εκπαίδευσης των πληρωμάτων των υποβρυχίων των ΗΑΕ. Αμφιβάλλει κανείς ότι διαθέτει φοβερή εμπειρία και όλες τις απαραίτητες ικανότητες να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο απαιτητικό έργο σε πέρας;

Ή μήπως θα πρέπει για μια ακόμη φορά η Ελλάδα να… εκχωρήσει την πρωτοβουλία σε άλλες χώρες οι οποίες χωρίς να διαθέτουν ούτε την ικανότητα, ούτε την εκπαίδευση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (διότι αυτό ισχύει και σε άλλους, πέραν του Ναυτικού, τομείς…), οι οποίες χώρες αμείβονται πλουσιοπάροχα για την παροχή τέτοιων υπηρεσιών;

Μήπως η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία του τόπου πρέπει να αφυπνιστεί το συντομότερο και να πάρει πρωτοβουλία εμβάθυνσης των σχέσεων με τα ΗΑΕ  τις οποίες διαφημίζουμε ως «στρατηγικές», ώστε να αποκτήσουν πραγματικό στρατηγικό περιεχόμενο, προς όφελος και της χειμαζόμενης ελληνικής οικονομίας;

Γιατί να μην αξιοποιήσουμε επιτέλους τις δυνατότητες αμοιβαία επωφελούς διμερούς συνεργασίας που ανοίγονται; Ας βάλουμε λίγο τη φαντασία μας να δουλέψει, εκεί στηριζόταν παραδοσιακά η ελληνική επιχειρηματικότητα, την οποία κατόρθωσαν οι ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών να υπνώσουν και να εμφυσήσουν σχεδόν την παρασιτική νοοτροπία.

Ας αποδείξει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ότι μπορεί να βρεθεί στο «τιμόνι» αυτής της προσπάθειας.
Defencepoint

Στην Πέτρα του Ρωμιού κρύβεται αμύθητος πλούτος

Του Άδωνη Παλληκαρίδη

Πολύ μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν εντοπίσει ξένοι ερευνητές στην ΑΟΖ Κύπρου, ανοικτά της Πέτρας του Ρωμιού προς τη Λεμεσό.

Δοφυφορικές φωτογραφίες και αποτελέσματα των σεισμογραφικών ερευνών του γαλλικού συμβουλευτικού οίκου Beicip-Franlab, ο οποίος επεξεργάζεται τα δεδομένα που έχει συγκεντρώσει από τις θαλάσσιες έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου η νορβηγική εταιρεία Petroleum Geo-Services, καταδεικνύουν ότι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Πάφου και της Λεμεσού είναι άλλη μια πολύ πιθανή δεξαμενή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ο χάρτης των κοιτασμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με τους μελετητές της αμερικανικής Noble Energy, τώρα σχηματίζεται και ενδέχεται η περιοχή να κρύβει στα έγκατά της πολύ μεγαλύτερες ποσότητες υδρογοναθράκων απ' ό,τι στην αρχή διαφάνηκε. Μπορεί, επισημαίνουν οι ειδικοί, να υπάρχουν πετρέλαια που να συντηρήσουν όχι μόνο την Κύπρο και το Ισραήλ, αλλά και την ίδια την Ευρώπη για πολλές δεκαετίες.

Ταρακουνήθηκαν οι Τούρκοι

Στα ανώτερα δώματα της τουρκικής διπλωματίας, σύμφωνα με ξένη διπλωματική πηγή, υπάρχει μεγάλος προβληματισμός για την ακολουθούμενη μέχρι σήμερα πολιτική της Άγκυρας στο Κυπριακό.
Οι Αττίλες βυσσοδομούν γιατί η πατημένη στο λαιμό Κύπρος από τις δυνάμεις κατοχής έχει το θράσος να προσπαθεί να εξορύξει τα πετρέλαιά της, αλλάζοντας τους οικονομικούς συσχετισμούς στην περιοχή. Μια Κύπρος με πετρέλαια δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για την Ευρώπη και να εγκαταλειφθεί στο έλεος της Τουρκίας. Αυτό και μόνο ακυρώνει τον επεκτατικό της στόχο. Ίσως δε να ήταν ο από μηχανής θεός που περιμέναμε όλοι.

Η πολιτική της προώθησης των δύο κρατών θέτει την Άγκυρα εκτός διεκδίκησης κοιτασμάτων που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ. Κατά έναν παράξενο τρόπο όλα τα κοιτάσματα και τα πιθανά κοιτάσματα που έχουν μέχρι στιγμής εντοπιστεί, βρίσκονται σε θαλάσσια περιοχή που ακόμη και με τη διχοτόμηση ως λύση εμπίπτει στην ελληνική πολιτεία. Η μετατόπιση της πολιτικής της Άγκυρας επί του θέματος διεφάνη στις απευθείας συνομιλίες όταν η τουρκοκυπριακή πλευρά επέμενε πεισματικά ότι τα κοιτάσματα υδρογοναθράκων πρέπει να δοθούν στον τομέα ευθύνης του ομόσπονδου κράτους.

Με τη θεωρία της ίσης αριθμητικής εκπροσώπησης στα όργανα του ομοσπονδιακού κράτους θεωρείται βέβαιο ότι το συνιστών τουρκοκυπριακό κράτος θα διεκδικήσει το 50% του υποθαλάσσιου πλούτου. Θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε με τους Τουρκοκυπρίους συμπατριώτες μας, δηλώνει ο Νίκος Ρολάνδης, ώστε η Τουρκία να μην έχει έρεισμα στα πετρέλαια. Πώς θα συμφωνήσεις, όμως, με τους εγκάθετους της κατοχής όταν ποδηγετούνται από τον εισβολέα και έκαναν ό,τι έκαναν για να καταστρέψουν τη χώρα μας και να την υποδουλώσουν στην Τουρκία;

Πολύ πιθανόν η τουρκοκυπριακή κοινότητα των 80 σήμερα χιλιάδων ανθρώπων (οι υπόλοιποι είναι έποικοι και στρατός κατοχής) να προβάλει και αιτιάσεις για τη διαχείριση της όλης εργασίας ανόρυξης, ζητώντας να δοθεί ρόλος ασφαλείας στην εγγυήτρια Τουρκία. Ήτοι, και ο πλούτος στα νοτιοδυτικά περιπίπτει με τεχνάσματα στη δικαιοδοσία της Τουρκίας.

Πώς βρέθηκαν τα πετρέλαια στον τόπο μας

Επιστημονικές γεωλογικές έρευνες μάς κατατοπίζουν τι συνέβη στη μεσογειακή λεκάνη πριν από 6 εκατομμύρια χρόνια και γιατί η περιοχή της βορειοδυτικής Κύπρου έχει λίμνες πετρελαίου και φυσικού αερίου. Μετά από σεισμική δράση, το υπέδαφος στο στενό του Γιβραλτάρ ανυψώθηκε και έκλεισε την είσοδο των νερών του Ατλαντικού Ωκεανού. Η Μεσόγειος έγινε τότε κλειστή θάλασσα και μέσα σε 1000 χρόνια στράγγισε από την εξάτμιση που της προκαλούσε ο μεσογειακός ήλιος. Ανάμεσα στις παλιές ακτές της Ευρώπης και της Αφρικής έμειναν για κάποιες εκατοντάδες χρόνια ρηχές λιμνοθάλασσες και σωροί από αλάτι.

Φύτρωσαν οι πεδιάδες

Οι ποταμοί της Ευρώπης και της Αφρικής μετέφεραν μαλακά ιζήματα από τις κορυφές των βουνών και οι πεδιάδες που δημιουργήθηκαν φύτρωσαν. Τεράστια δάση κάλυψαν τη μεσογειακή λεκάνη, εκεί που το αλάτι κρύφτηκε εκατοντάδες μέτρα κάτω από τα ιζήματα. Αυτός είναι κι ο λόγος που σε πεδιάδες της Κύπρου οι γεωτρήσεις βγάζουν νερό με βόριο από τα υπολείμματα του αρχαίου αλατιού, τότε που το νησί μας ήταν βυθός του Τηθέως Ωκεανού. Με τις πλημμύρες κάποια δάση σκεπάστηκαν και οι χημικές αντιδράσεις έδωσαν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που είναι καλά κρυμμένο και φυλακισμένο σε βάθος χιλιομέτρων.
 
Ευλογημένη η θάλασσά μας

Η γη μας ευλογήθηκε από τον Δημιουργό να είναι από τις τελευταίες που θα διαθέτουν πετρέλαια, μετά την εξάντληση του μαύρου χρυσού σε πολλές περιοχές του κόσμου. Ήδη, σε άκρως απόρρητες εκθέσεις που βρίσκονται στη διάθεση της Κυβέρνησης της Κύπρου, του Ισραήλ και άλλων γειτονικών χωρών, η περιοχή μας αναφέρεται ως θάλασσα υδρογονανθράκων. Τα οικόπεδα 11 και 12 της θαλάσσιας οικονομικής ζώνης της Κύπρου στέκουν κυριολεκτικά πάνω στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που είναι η εξαερωμένη μορφή του.
 
Η Πέτρα του Ρωμιού και η Αφροδίτη

Η Πέτρα του Ρωμιού είναι κομμάτι του βυθού που ξεπετάχτηκε από τα έγκατα του Τηθέως Ωκεανού, όταν η ευρασιατική πλάκα του φλοιού συμπιέστηκε με την αφρικανική πλάκα. Μέσα από το παλιρροϊκό κύμα που δημιουργήθηκε οι αρχαίοι «είδαν» τη θεά της ομορφιάς και της γονιμόητας, την Αφροδίτη, να βγαίνει μέσα από τα κύματα. Τέλεια εικόνα βγαλμένη από την πλούσια ελληνική φαντασία.

Αυτό το κομμάτι της θάλασσάς μας παρενοχλεί η Τουρκία. Τα πολεμικά της έφτασαν 13 ναυτικά μίλια από τον Ακάμα σε μια επίδειξη δύναμης ότι μπορεί να παρέμβει σε κάθε θαλάσσια δραστηριότητα της Κύπρου. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ ορίζεται βέβαια από διεθνείς κανόνες, το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, αλλά το κράτος-τρομοκράτης στην περιοχή μας δεν το υπέγραψε και ενεργεί κατά το δοκούν. Χάραξε χάρτες και διχοτόμησε το FIR της χώρας μας και την ΑΟΖ. Κατέκτησε μέρος της αιγιαλίτιδας ζώνης και έθεσε αδρείκελα στα κατεχόμενα για να διεκδικούν γην και ύδωρ από την πατρίδα.
 
Συμφωνίες με άλλες χώρες

Βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης και τις Διεθνείς Συνθήκες, η ΑΟΖ Κύπρου περιλαμβάνει μια εκτεταμένη περιοχή και εφάπτεται με την ΑΟΖ της Ελλάδας. Η αντίστοιχη ΑΟΖ της Τουρκίας περιορίζεται, όπως παρουσιάζεται και στο χάρτη.

Η Κύπρος έχει ήδη προχωρήσει σε συμφωνημένη οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και έχει συνάψει κατ' αρχήν συμφωνίες με το Λίβανο και το Ισραήλ. Ήδη ο υπουργός Οικονομίας και Εμπορίου του Λιβάνου, μετά από συνάντησή του με τους υπουργούς Οικονομικών και Εμπορίου της Κύπρου, δεσμεύτηκε να προωθήσει την κύρωση της συμφωνίας οριοθέτησης από τη Βουλή του Λιβάνου. Η λιβανική κυβέρνηση ενέκρινε οριστικά τη συμφωνία και την απέστειλε στη Βουλή για κύρωση, κάτι που αναμένεται να γίνει σύντομα. Αυτό θα είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη που θα λύσει τα χέρια της χώρας μας να υπογράψει και με το Ισραήλ, που επικαλείται προς το παρόν δικά του τεχνικά κωλύματα. Το Ισραήλ συμφωνεί επί της αρχής του μέσου διαχωρισμού και έχει πάρει την πολιτική απόφαση για συμφωνία με την Κύπρο. Το θέμα άλλωστε θεωρείται λυμένο, αφού η δημοσιοποίηση των χαρτών από κυπριακής πλευράς δεν προκάλεσε την αντίδραση του Ισραήλ και έγινε αποδεκτός ο διαχωρισμός των θαλάσσιων οικοπέδων της Κύπρου, πολύ κοντά σε κοίτασμα φυσικού αερίου του Ισραήλ.

Για πληροφόρηση των αναγνωστών μας, εξηγούμε: Τα χωρικά ύδατα είναι απόλυτης εθνικής κυριαρχίας. Στην ΑΟΖ τα νερά είναι διεθνή, αλλά τα κοιτάσματα στο βυθό της θάλασσας ανήκουν στην παράκτια χώρα. Η Κύπρος έχει 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα ή αιγιαλίτιδα ζώνη όπως αλλιώς ονομάζονται, και στη συνέχεια υπάρχει η ΑΟΖ, η οικονομική ζώνη που έχει εκμεταλλεύσιμο υπέδαφος. Η κυπριακή ΑΟΖ είναι ευρύτατη και εκτείνεται περιμετρικά της χώρας μας. Προς την Ελλάδα φτάνει μέχρι το Καστελόριζο. Με την Αίγυπτο έχει διαχωριστεί, όπως φαίνεται στο χάρτη, και με το Ισραήλ και το Λίβανο έχει συμφωνηθεί, μένει όμως η κύρωσή της με νόμο. Εκκρεμεί ο διαχωρισμός με τη Συρία και την Τουρκία, κομμάτι δύσκολο να γίνει αυτό με τον εισβολέα και το πρόσφατο φερέφωνό του.
 
Τι είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι μία νέα ζώνη θαλάσσιας δικαιοδοσίας και δικαιωμάτων των παράκτιων κρατών, με τεράστιο εύρος που περιλαμβάνει τα ύδατα, το βυθό και το υπέδαφος της περιοχής της, και αρχίζει μετά το τέλος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Ο νέος αυτός θεσμός αποτελεί τη σημαντικότερη και επαναστατικότερη καινοτομία του νέου δικαίου της θάλασσας.
Κάθε παράκτιο κράτος έχει δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εύρους μέχρι και 200 μιλίων.

Σύμφωνα με τον Θ. Καρυώτη, Καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, η ΑΟΖ, αντίθετα από την υφαλοκρηπίδα, δεν ανήκει στο παράκτιο κράτος ipso jure (αυτοδικαίως), αλλά πρέπει σαφώς να υιοθετηθεί από το παράκτιο κράτος. Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η ΑΟΖ απλώς δεν υφίσταται. Η θαλάσσια περιοχή που δεν θα υιοθετηθεί ως ΑΟΖ, παραμένει νομικώς σαν μέρος της ανοικτής θάλασσας. Συνεχίζει ότι κανένα κράτος ή ομάδα κρατών δεν έχει το δικαίωμα να ισχυρισθεί ότι κάποιο παράκτιο κράτος δεν μπορεί να υιοθετήσει τη δική του ΑΟΖ. Η Τουρκία -που τρέμει τη Ρωσία- έχει οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα με βάση την αρχή της μέσης γραμμής και έχει αποδεκτεί, με εκδήλωση διεθνούς συμπεριφοράς, τον κανόνα. Αυτό και μόνο είναι ισχυρό όπλο στα χέρια της Κύπρου γιατί αποτελεί προηγούμενο, που μπορεί να ισχύσει και στις θάλασσές μας σε περίπτωση τουρκικής αμφισβήτησης.

Με βάση την ίδια αρχή και δεδομένου ότι τα κατοικημένα νησιά έχουν αναμφισβήτητο δικαίωμα ΑΟΖ, η ύπαρξη του Καστελόριζου εξασφαλίζει την επαφή τής (υπό οριοθέτηση) ελληνικής ΑΟΖ με την κυπριακή, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Γιατί επιλέχθηκε η «Noble Energy»

Δεν είναι τυχαίο ότι η έρευνα και η εκμετάλλευση των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ έχει ανατεθεί στην αμερικανική εταιρεία Noble Energy με έδρα το Χιούστον, η οποία είναι στενά συνδεδεμένη με εβραϊκά συμφέροντα. Η Κύπρος επέλεξε την ίδια εταιρεία, δίνοντάς της τα δικαιώματα στο «Οικόπεδο 12» στο όριο της κυπριακής ΑΟΖ.
Η αμερικανική Γεωλογική Επιθεώρηση (US Geological Survey) υπολόγισε ότι η Λεκάνη Λεβάντ - Ανατολικής Μεσογείου (Levant Basin) κρύβει περισσότερα από 122 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, το μεγαλύτερο ίσως απόθεμα ενεργειακών πόρων στον κόσμο.

Το μικρότερο από τα δύο κοιτάσματα, το «Ταμάρ», με 8,4 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια αερίου, μπορεί, σύμφωνα με αναλυτές της HIS Global Insight του Λονδίνου, να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του Ισραήλ, τουλάχιστον μέχρι το 2025. Το κοίτασμα «Λεβιάθαν», με αποθέματα 16 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών αερίου, όχι μόνο θα εξασφάλιζε ενεργειακή αυτάρκεια στο Ισραήλ, αλλά θα το μετέτρεπε και σε χώρα εξαγωγής ενέργειας. Το «Λεβιάθαν» εντοπίζεται σε απόσταση 130 χμ. από τη Χάιφα, σε κοντινή απόσταση από τα κυπριακά χωρικά ύδατα.
Κύπρος και Ισραήλ βρίσκονται πολύ κοντά στην υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης της ΑΟΖ. Αν αυτό γίνει, θα είναι τεράστια επιτυχία που σχεδόν ακυρώνει τα αποτελέσματα της εισβολής στη θάλασσα. Η συμφωνία αυτή κατοχυρώνει για το Τελ Αβίβ τα δικά του κοιτάσματα αλλά και την Κύπρο, που δεν θα έχει πια καμιά διεθνή αμφισβήτηση για τις κινήσεις της.
 
Τουρκικές παρεμβάσεις στο Λίβανο

Το γεγονός ότι ο Λίβανος έχει υπαναχωρήσει και κωλυσιεργεί, προκειμένου να επικυρωθεί από το Κοινοβούλιό του η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Κύπρο, αποδίδεται -σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές- και στις παρεμβάσεις της Τουρκίας. Εξάλλου, σε τουρκική παρέμβαση οφείλεται η έλλειψη προόδου στις ελληνο-αιγυπτιακές συνομιλίες για καθορισμό της ΑΟΖ, καθώς η Τουρκία απαιτεί να εξαιρεθεί από μια τέτοια οριοθέτηση το Καστελόριζο και να περάσει υπό τουρκική, πλέον, δικαιοδοσία ένα μεγάλο και σημαντικό τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Ματαίωσε τη «Νικηφόρος» ο Χριστόφιας

  ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ

 








 

Από προηγούμενη άσκηση της Εθνικής Φρουράς.

Από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ
Η νόμιμη άμυνα εξισώνεται με την παράνομη στρατιωτική δραστηριότητα της Τουρκίας, παραπονούνται ανώτατοι επιτελείς σε Κύπρο και Ελλάδα.

                                                ΑΠΟΦΑΣΗ
Μαζί με τη «Νικηφόρος» ματαιώνεται και η ελληνική άσκηση «Τοξότης»

Η προετοιμασία της στρατιωτικής άσκησης «Νικηφόρος 2010» βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, αλλά χθες ο Πρόεδρος Χριστόφιας, από του βήματος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, πρότεινε την από κοινού ματαίωση των στρατιωτικών ασκήσεων στο χώρο της Κύπρου.

Με την αναφορά του Προέδρου, όλα έχουν ανασταλεί και η άσκηση «Νικηφόρος» θεωρείται ματαιωθείσα, μια και προηγείται χρονικά της τουρκικής άσκησης «Ταύρος».

Μαζί με τη «Νικηφόρος» ματαιώνεται και η ελληνική άσκηση «Τοξότης», που διεξαγόταν ακριβώς την ίδια περίοδο στην ευαίσθητη περιοχή της ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδος. Τα ελληνικά φτερά κάλυπταν το χώρο που σήμερα διεκδικεί η Τουρκία, που δημοσιοποίησε και σχετικούς χάρτες.

Οι δύο ασκήσεις «Νικηφόρος» και «Τοξότης» διεξάγονταν σε ζεύξη και άλλαξαν το κλίμα της τουρκικής και βρετανικής κυριαρχίας στους αιθέρες και στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου την περίοδο που διεξάγονταν.

Από τις παραμονές της υποβολής του σχεδίου Ανάν το 2002 έχει να διεξαχθεί άσκηση «Νικηφόρος», ενώ τα ελληνικά φτερά της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας έχουν να εμφανιστούν στους κυπριακούς αιθέρες από το 1996.

Εξαιρούνται, βεβαίως, κάποιες βραχύχρονες προσγειώσεις για υπηρεσιακούς λόγους και για μεταφορά υλικού σε περιοχές της Μέσης Ανατολής. Δύο ελληνικά φάντομ F16 προσγειώθηκαν στο ενδιάμεσο διάστημα στην αεροπορική βάση Ανδρέας Παπανδρέου και άλλες τρεις φορές μεταφορικό πολεμικό αεροσκάφος C130 προσγειώθηκε στη Λάρνακα, μεταφέροντας καταδρομείς που πολέμησαν στην Κύπρο, για τα μνημόσυνα της Εισβολής. Άλλη μία φορά C130 προσγειώθηκε στη Λάρνακα καθ' οδόν προς τη Μέση Ανατολή, όπου ενεργούσε στη ζώνη επιτήρησης ελληνική φρεγάτα.

Ξεθωριάζουν

Το 1996, πέραν των αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, ήρθαν στην Κύπρο και σκάφη του πολεμικού ναυτικού της Ελλάδας. Σε μιαν από τις φρεγάτες επετράπη και η είσοδος του κοινού στο Λιμάνι της Λάρνακας, ενώ την ίδια ώρα τρία F16 σε σχηματισμό πέταξαν πάνω από το σκάφος και την πόλη της Λάρνακας. Την ίδια χρονιά, αεροσκάφη τύπου Κορσέρ και Μιράζ έπληξαν εικονικούς στόχους στο πεδίο βολής Καλού Χωριού. Στο πεδίο βολής έπεσαν και Έλληνες αλεξιπτωτιστές.


Από το 1996 προοδευτικά οι κοινές ασκήσεις και το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου ξεθωριάζει και δημιουγείται ξανά το ψυχολογικό φράγμα, ότι η Ελλάδα είναι μακριά. Αύτο, σύμφωνα με απόστρατους αξιωματικούς, γίνεται επιτηδευμένα, για να οδηγηθεί ο λαός σε συμβιβασμό και να πάψει να τοποθετεί ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών του. Οι ξένοι και κυρίως οι Αμερικανοί, με διακριτικές παρεμβάσεις, προδιαθέτουν την Ελλάδα ν’ αφήσει τους Κυπρίους να συμβιβαστούν. Την ίδια ώρα, όμως, οι Αττίλες συνεχίζουν να παραβιάζουν σε τακτική βάση τον εναέριο χώρο της Κύπρου και στα παρασκήνια εμφανίζονται ότι έχουν διχοτομήσει και τον αέρα.

Ατύπως έχουν ενημερώσει το ΝΑΤΟ στο χώρο που επιχειρούν, την ίδια στιγμή που η ελλαδική και η κυπριακή πλευρά απέχουν από το στοιχειώδες δικαίωμα αυτοάμυνας.

Κορυφαία στελέχη των κομμάτων, που σε αυτή τη συγκυρία θέλουν να κρατήσουν ανωνυμία, διερωτώνται τι ελπίδες διόρθωσης της κατάστασης έχουμε, με ένα αρνητικό κλίμα να κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό σε Ελλάδα και Κύπρο. Λένε μαζί με ανώτατους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΕΦ ότι θα έρθει η ώρα, που ο ίδιος ο κόσμος θα συναισθανθεί ότι με αυτή την πολιτική δεν πάμε πουθενά και θα ζητήσει διόρθωση γραμμής. «Αν προλάβουμε...», είπε χαρακτηριστικά ανώτατο κομματικό στέλεχος του συγκυβερνώντος ΔΗΚΟ. Η νόμιμη άμυνα της Κύπρου εξισώνεται με την παράνομη δραστηριότητα του Αττίλα.
 Σημερινή

Δείχνει το δρόμο για μια ελεύθερη χώραΒασίλης Μαρκεζίνης: "Για μια νέα εξωτερική πολιτική"

Δείχνει το δρόμο για μια ελεύθερη χώρα

Παρουσιάζουμε μια προδημοσίευση του βιβλίου του ακαδημαϊκού Βασίλειου Μαρκεζίνη "Για μια νέα εξωτερική πολιτική", όπως αυτή παρουσιάστηκε στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ τονίζοντας ότι δυστυχώς σήμερα υπάρχουν ελάχιστοι Μαρκεζίνηδες και ο Κονδύλης έχει πεθάνει... Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Λιβάνη και θα παρουσιαστεί από τον ίδιο τον συγγραφέα στις 19 Οκτωβρίου στην Αθήνα. Συγκειριμένα παρουσιάζεται ένα απόσπασμα από το τρίτο μέρος του βιβλίου, «Το μέλλον της Ελλάδας» και πιο συγκεκριμένα, τρία υποκεφάλαια που αφορούν τις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία. Τρίτο Μέρος: Το μέλλον της Ελλάδας Η αναγκαιότητα ενσωμάτωσης των σύγχρονων αλλαγών σε μια σχεδιασμένη εξωτερική πολιτική Ήταν οι Οθωμανοί ανεκτικά και ανοικτόμυαλα αφεντικά; Σε ό,τι αφορά τη θέση μας απέναντι στην Τουρκία, θα πρέπει να εξετάσουμε ένα ακόμη, ευρύτερο ζήτημα, το οποίο έθεσαν πρόσφατα με επιδεξιότητα οι γείτονές μας αλλά, εμείς, εξ όσων γνωρίζω, ουδέποτε θελήσαμε να το σχολιάσουμε1. Και αναφέρομαι στο –κατά τη γνώμη μου, παραπειστικά υπεραπλουστευμένο– επιχείρημά τους ότι η οθωμανική κυριαρχία επέτρεψε, και μάλιστα ενθάρρυνε, τόσο την εθνοτική και θρησκευτική ποικιλότητα όσο και την ειρηνική συνύπαρξη, κατά έναν τρόπο που «ένωσε», όπως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν (ή και στο μέλλον), τους ετερόκλητους πληθυσμούς των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής (και όχι μόνο)2. Το επιχείρημα αυτό μοιάζει πρωτίστως να απευθύνεται στο ευρύ κοινό, ως αποδεικτικό ενός πεφωτισμένου παρελθόντος, αλλά και πιθανών μελλοντικών ωφελειών προς την Ευρώπη από περιοχές (όπως τα Βαλκάνια) όπου οι διχασμοί έχουν αποτελέσει ενδημικά φαινόμενα. Το επιχείρημα αυτό συνδέεται με ένα περίπλοκο θέμα, το οποίο μπορεί να εξεταστεί μόνο μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της αργόσυρτης πορείας της Τουρκίας προς τη νεωτερικότητα. Η δυσκολία αυτή σχετίζεται κατ’ αρχάς με την αμοιβαία επιρροή που είχαν «εξωτερικοί» και «εσωτερικοί» παράγοντες στην εξελικτική πορεία της Τουρκίας προς τη νεωτερικότητα. Οφείλουμε να κατανοήσουμε πλήρως αυτόν τον συσχετισμό προτού μπορέσουμε να αποτιμήσουμε τον ισχυρισμό της Τουρκίας, στο πλαίσιο της σημερινής «λογομαχίας», ότι οι Οθωμανοί προπάτορές της ασκούσαν πολιτική εθνοτικής και θρησκευτικής ανεκτικότητας, και ότι το γεγονός αυτό την καθιστά ικανή να επαναλάβει αυτή την πολιτική – και μάλιστα, σήμερα, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Για να καταλάβουμε τα βασικά στοιχεία της τουρκικής εκσυγχρονιστικής διαδικασίας οφείλουμε ευθύς εξαρχής να τονίσουμε ότι ο προσανατολισμός της Τουρκίας προς τη νεωτερικότητα συνδεόταν στενά με την κίνηση του εκδυτικισμού που άρχισε να εκδηλώνεται από τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα. Η κίνηση αυτή ενισχύθηκε σημαντικά όχι μόνο χάρη στις αυξημένες τουρκικές επαφές με την Ευρώπη, αλλά και επειδή, αφ’ ενός, έγινε αντιληπτή ως μέσο περιορισμού των πρώτων σοβαρών συμπτωμάτων παρακμής που προέκυψαν έπειτα από κάποιες δυσμενείς διεθνείς συνθήκες (οι οποίες τερμάτισαν ανεπιτυχείς πολέμους) και, αφ’ ετέρου, επειδή ήταν αναγκαίο να αναχαιτιστεί η εντεινόμενη «φεουδοποίηση» εντός της αυτοκρατορίας που αφαιρούσε από την κεντρική κυβέρνηση τις παραδοσιακές εξουσίες της. Οι ιδέες αυτές περιέχονται στις νομοθετικές αποφάσεις που ακολούθησαν το Τανζιμάτ Φερμάν1 της 3ης Νοεμβρίου 1839 του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ (Abdόlmecid) και συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου του Τανζιμάτ(ή των "μεταρρυθμίσεων"), η οποία έλαβε τέλος με την αναστολή του Συντάγματος του 1876 από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β το ίδιο έτος. Το στοιχείο που καθιστά σημαντικές αυτές τις μεταρρυθμίσεις, αλλά και κατάλληλες να χρησιμοποιηθούν σήμερα για προπαγανδιστικούς λόγους, είναι η ενίοτε αξιοπρόσεκτη νεωτερικότητά τους. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι αντιπροσωπεύουν άκρως ενδιαφέροντα παραδείγματα (συνήθως ανεπιτυχούς) χρήσης του εφαρμοσμένου συγκριτικού δικαίου. Διότι, από τη σκοπιά των ειδικών του συγκριτικού δικαίου, και όχι των πολιτικών επιστημόνων, αυτά τα νομικά «δάνεια» αποδεικνύουν απλώς ότι η νομική μίμηση που δεν λαμβάνει δεόντως υπόψη τους εγχώριους παράγοντες συνήθως δεν καταφέρνει να ριζώσει. Στο παρόν πλαίσιο, ωστόσο, ακόμη πιο αξιοσημείωτα είναι κάποια άλλα στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα εσωτερικά χαρακτηριστικά αυτών των μεταρρυθμίσεων και φανερώνουν, παράλληλα, τον έμμεσο αντίκτυπό τους στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Έτσι, πρέπει αρχικώς να επισημάνουμε ότι η ώθηση προς τη μεταρρύθμιση και την αναδιοργάνωση απέρρεε, σε όλες τις περιπτώσεις, από την επιθυμία να διατηρηθεί η στρατιωτική και πολιτική ισχύς της χώρας και όχι να εδραιωθεί το κράτος δικαίου προς όφελος μιας εμπορικής ή πνευματικής μεσαίας τάξης. Κατά δεύτερο λόγο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι όλα αυτά: (1) διενεργήθηκαν από την κορυφή προς τα κάτω (δεν αναπτύχθηκαν, δηλαδή, κατά τρόπον οργανικό, από κάτω προς τα πάνω, όπως έγινε στην Ευρώπη, υπό την πίεση της αυξανόμενης δύναμης των μεσαίων τάξεων), (2) οδήγησαν συχνά σε απροσδόκητα αποτελέσματα, και (3) κατά μίαν έννοια, που είναι και η σημαντικότερη, συνδέονταν με τα συμφέροντα των κοινωνικών ελίτ – και ειδικότερα των ελίτ που είχαν τον έλεγχο του στρατού, της διανόησης, της θρησκείας, του δικαίου ή της ξένης διπλωματίας. Έτσι, οι προαναφερθείσες καινοτομίες του προέδρου Οζάλ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 διακρίνονται, όπως προανέφερα, από την επιπρόσθετη πρωτοτυπία ότι επιτεύχθηκαν παρά τις αντίθετες επιθυμίες των κυβερνητικών ελίτ, η αντίσταση των οποίων γίνεται ακόμη και σήμερα αισθητή, εάν δούμε από ιστορική σκοπιά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κ. Ερντογάν. Ένα παράδειγμα για το σημείο (β), ανωτέρω, προσφέρει η κατάληξη της αξιέπαινης προσπάθειας που έγινε μέσα από το φιρμάνι του 1839 να επιβληθεί ισότητα ενώπιον του νόμου για όλους τους κατοίκους της αυτοκρατορίας, καταργώντας τα ξεχωριστά προνόμια που τους αναγνώριζε το σύστημα των «μιλλιέτ», το οποίο διαχώριζε τους κατοίκους της αυτοκρατορίας επί τη βάσει των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους (χωρίς όμως και να τους αναγνωρίζει ως διαφορετικά έθνη) και τους εκχωρούσε, αναλόγως, δικαιώματα και προνόμια. Η δημιουργία μιας νέας, συνολικής κατηγορίας «οθωμανικής ιθαγένειας», συνοδευόμενης από τα βασικά χαρακτηριστικά της φιλελεύθερης δημοκρατίας, και δη την ισότητα, προοριζόταν να αντικαταστήσει τις διακρίσεις που γίνονταν λόγω εθνικότητας ή θρησκείας. Αφήνοντας κατά μέρος τα θεωρητικά προτερήματα (και τα προβλήματα) αυτής της μεταρρύθμισης, είναι γεγονός ότι, σε πρακτικό επίπεδο, η συγκεκριμένη ιδέα προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να απεμπολήσουν τη θρησκευτική και εθνική τους ταυτότητα, προκειμένου να αποκτήσουν τα πλήρη προνόμια της κοινής ιθαγένειας. Γι’ αυτό, απ’ αρχής μέχρι τέλους, ο 19ος αιώνας παρέμεινε ένας αιώνας αποσχιστικών κινημάτων, από την Αίγυπτο έως τον Λίβανο και την Τυνησία (στα νότια και στα ανατολικά), τη Σερβία, την Ελλάδα, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και τη Βουλγαρία (στα βορειοδυτικά) – κινημάτων που, όλα ανεξαιρέτως, αν και με διαφορετικούς τρόπους, εξέφρασαν την άποψη ότι οι προσπάθειες του κέντρου να δημιουργήσει ένα μοντέλο ειρηνικής εσωτερικής συνύπαρξης εθνοτήτων ήταν απολύτως ατελέσφορες. Ωστόσο, η ιδέα του «εξοθωμανισμού» όλων των κατοίκων επανεμφανίστηκε υπό διάφορα «προσχήματα» κατά την κεμαλική και την ψυχροπολεμική περίοδο, στρεφόμενη εναντίον των συμφερόντων των θρησκευτικών ομάδων, όπως, σημειωτέον, συνέβη και πρόσφατα εναντίον των Κούρδων. Παρότι, τα τελευταία χρόνια, η προσέγγιση αυτή έχει αναμφίβολα εγκαταλειφθεί, η μοναδική ικανότητα της Τουρκίας να λειτουργεί ως μαγνήτης που θα μπορούσε να ενώσει ξανά τα διάφορα μέρη της παλιάς αυτοκρατορίας (αν και με τη μορφή των εθνών-κρατών) εκδηλώνεται εκ νέου, με περισσή ιδιοφυΐα, από κάποιους Τούρκους διανοουμένους, οι οποίοι και την προβάλλουν σε κάθε ευκαιρία. Επιπλέον, αυτή η ιδέα προωθήθηκε επιδέξια μέσα από την επιλεκτική χρήση του ιστορικού παρελθόντος, προκειμένου να παρουσιαστεί το θεωρητικό ιδεώδες της εθνικής αρμονίας ως κάτι που είχε όντως επιτευχθεί στην πράξη. Συγχρόνως, τονίζεται ακόμη περισσότερο η σύνδεση με την Ευρώπη μέσω της προβολής κάποιων κοινών βασικών ιδεών, η οποία ωθεί σε δεύτερο πλάνο τη βαναυσότητα της στρατιωτικής κατοχής των Βαλκανίων. Η επιδέξια άσκηση προπαγάνδας με στόχο να γίνει η χώρα ακόμη πιο αποδεκτή στην Ευρώπη εμπλουτίζεται από τη σύγχρονη (αλλά και πρόσφατη) αποκήρυξη του φανατικού αντιαραβισμού του Κεμάλ Ατατούρκ. Έτσι, η νεο-οθωμανική φιλοσοφία των τελευταίων δεκαπέντε-είκοσι χρόνων έχει προετοιμάσει το έδαφος ώστε η Τουρκία να επεκτείνει την επιρροή της τόσο προς δυσμάς όσο και προς ανατολάς. Αυτή η άκρως συμπυκνωμένη περιγραφή της τουρκικής πορείας προς τη νεωτερικότητα και του τρόπου που η Τουρκία την έχει εκμεταλλευθεί στο πλαίσιο της εξωτερικής προπαγάνδας της δείχνει ότι η τουρκική πολιτική, όπως καθετί ευφυές και αξιόλογο στη ζωή, αξίζει κάτι περισσότερο από απλό θαυμασμό. Αξίζει, λοιπόν, να συγκεντρώσει την προσοχή των ειδικών και των διαμορφωτών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εάν –ένα μεγάλο εάν, επί του παρόντος– αισθανθούν ποτέ την ανάγκη να βάλουν τέλος στην υποτακτική νοοτροπία που χαρακτηρίζει τον σημερινό τρόπο σκέψης για την εξωτερική πολιτική μας και το μέλλον που αυτή διαμορφώνει για τη χώρα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι το υλικό που παρουσιάστηκε στις προηγούμενες παραγράφους οδηγεί σε τουλάχιστον τρεις διαφορετικές, πλην όμως αλληλένδετες, αφορμές στοχασμού. Κατά πρώτο λόγο, η πορεία της Τουρκίας προς τη νεωτερικότητα και τη θρησκευτική ανεκτικότητα δεν έχει ακολουθήσει το ομαλό και ευθύγραμμο μονοπάτι που θέλουν να παρουσιάζουν ορισμένα βιβλία ιστορίας. Κατά δεύτερο λόγο, τα αναμφιβόλως φιλελεύθερα χαρακτηριστικά και η ελκυστικότητα των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων του 19ου αιώνα δεν μας παρουσιάζονται όπως ακριβώς λειτουργούσαν στην πράξη. Οι περί του αντιθέτου δηλώσεις ορισμένων Τούρκων αξιωματούχων (και της κουστωδίας των ιστορικών που τους επικουρούν) πρέπει να εξακριβωθούν έως και την παραμικρή τους λεπτομέρεια, προτού εξεταστούν σοβαρά και, ακολούθως, απαντηθούν. Τρίτον η ελικοειδής «εξελικτική πορεία» της Τουρκίας προς τη νεωτερικότητα και το φιλελευθερισμό βρισκόταν ανέκαθεν υπό τον έλεγχο των ελίτ της χώρας. Αν και η σύνθεση αυτών των ελίτ μπορεί ενίοτε να παρουσίαζε διάφορες κοινωνιολογικές παραλλαγές, ο στόχος τους ήταν πάντοτε ένας και μοναδικός: η επαναφορά της δύναμης και της δόξας του παρελθόντος. Τέλος, η ανεκτικότητα προς το χριστιανισμό περιορίστηκε κυρίως προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν επεκτάθηκε (παρά μόνο σπασμωδικά) προς άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, αλλά και προς τη δική μας γεννήθηκε κατά ένα μεγάλο μέρος από την επιθυμία να αποφύγει τη στροφή των Ορθοδόξων χριστιανών προς την Καθολική Εκκλησία της Αναγέννησης και την τάση της να πολεμά τον Οθωμανισμό. Σημειώσεις 1. Μόνο πρόσφατα, εξ όσων γνωρίζω, ο πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, καθηγητής κ. Βασίλης Φίλιας, δημοσίευσε μια τεκμηριωμένη και αυστηρή κριτική των ιδεών του κ. Νταβούτογλου στο Παρόν της Κυριακής της 13ης Ιουνίου 2010. 2. Η θεωρία αναπτύχθηκε από τον ίδιο τον κ. Νταβούτογλου, σε ομιλία του στο Σαράγιεβο, την 23η Οκτωβρίου του 2009, τμήμα της οποίας δημοσιεύθηκε στο Βήμα της 27ης Οκτωβρίου 2009, υπό τον τίτλο «Χάρτα Νταβούτογλου για τα Βαλκάνια». Τη γνώμη αυτή (σχετικά πρόσφατα) φαίνεται ότι ασπάστηκε και ο Χρήστος Γιανναράς –«προβλέψεις σε μέλλον μετα-εθνικιστικό», 17 Ιουνίου 2007– με (καθυστερημένη) αυστηρότατη κριτική από την πειστική (αλλά σκληρή) πέννα του Γιώργου Καραμπελιά «Γιανναράς vs Κονδύλης», περιοδικό Άρδην, τεύχος 80, Ιούνιος 2010, σσ. 46-48. Οι λόγοι αυτής της μεταστροφής του Γιανναρά δεν είναι ακόμη ξεκάθαροι στο δικό μου το μυαλό, γι’ αυτό αντί ανενδοίαστης καταδίκης προτιμώ να εκφράσω απογοήτευση. defencenet

ΠΑΡΕΛΑΣΗ 1Ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Πιο λίγες ελληνικές σημαίες...

  Του Άδωνη Παλληκαρίδη

Από ελλαδικές πηγές πληροφορούμαστε ότι στην Κύπρο έρχεται την 1η Οκτωβρίου ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο υπουργός Έθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος. Θα παραστούν στη στρατιωτική παρέλαση που γίνεται επ’ ευκαιρία της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας που έγινε πριν από 50 χρόνια. Το χαιρετισμό της παρέλασης θα δεχθεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας μαζί με τους υψηλούς Ελλαδίτες προσκεκλημένους του, την πολιτική, στρατιωτική και εκκλησιαστική ηγεσία της Κύπρου. Προσκεκλημένοι στην παρέλαση είναι οι ξένοι διπλωμάτες και στρατιωτική ακόλουθοι.

Η παρέλαση θα διέλθει από τη Λεωφόρο Χατζηιωσήφ στο Στρόβολο και οι επίσημοι θα την παρακολουθήσουν από ειδική εξέδρα που θα στηθεί.

Στο μεταξύ, μεγάλη συζήτηση γίνεται στους κόλπους της Εθνικής Φρουράς για να εντοπίσουν ποιος έδωσε την εντολή για περιορισμένο αριθμό ελληνικών σημαιών στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου ζήτησε από τον υπουργό Άμυνας Κώστα Παπακώστα η παρέλαση να είναι αναβαθμισμένη και να δείχνει την αυτοπεποίθηση που έχει η κυπριακή πολιτεία για τη συνέχεια της ύπαρξής της. Ασφαλώς, δήλωσε, και τα εθνικά σύμβολα έχουν τη θέση τους στην παρέλαση, γιατί η Ε.Φ. είναι η αποτρεπτική ισχύς της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι των άνομων σχεδίων του εισβολέα.

Το μέλος της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής Ζαχαρίας Κουλίας δήλωσε στη «Σ» ότι κάποιοι στην Κυβέρνηση και στο ΑΚΕΛ «βγάζουν σπυράκια» από την παρουσία πολλών ελληνικών σημαιών και ζητούν να τις λιγοστέψουμε, για να μην ενοχλούνται οι Αττίλες και να χαλά το κλίμα των συνομιλιών.
Ωστόσο, σύμφωνα με πηγές του Δήμου Στροβόλου, η εντολή που δόθηκε από πλευράς του Δήμου, είναι ο σημαιοστολισμός να είναι λαμπρός. Μία ελληνική και μία κυπριακή σημαία δίπλα δίπλα. Είναι, άλλωστε, αυτό πολύ φυσικό, γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία ξεπήγασε μέσα από τους αγώνες της ελληνικής κυπριακής κοινότητας και το Σύνταγμά της επιτρέπει την ανάρτηση του εθνικού συμβόλου στις γιορτές και τις εθνικές επετείους.

Το κρατικό σύμβολο, η αναβαθμισμένη αισθητικά κυπριακή σημαία, εκπροσωπεί την πίστη στο κράτος και τη συνέχειά του, και η ελληνική την πίστη στο έθνος των Ελλήνων και την παρουσία ενός ζωντανού τμήματός του στον αιματοβαμμένο χώρο της Κύπρου.

Η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε, για το πόσες και σε ποιο μέγεθος ελληνικές σημαίες θα έχει η παρέλαση έφτασε στα αφτιά του ΓΕΕΘΑ, που δι' ανώτατων αξιωματικών ζητούσε εξηγήσεις. Το ζήτημα όμως είναι ότι ενώ η άλλη πλευρά έχει εκτουρκιστεί πλήρως και ουδείς λαμβάνει υπόψη τους λιγοστούς Τουρκοκυπρίους που επιζητούν μια σωστή λύση, η δική μας πλευρά εγκαταλείπει τα βασικά της σύμβολα, που θα τη βοηθήσουν να επιβιώσει εθνικά.

Αφαίρεση συνθημάτων

Στην εκπαίδευση του στρατεύματος έχουν αφαιρεθεί όλα τα συνθήματα που μιλούν για απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας και όποιος τα εκφωνήσει ή τα διδάσκει στους νεοσυλλέκτους τιμωρείται.
Αντί των συνθημάτων απελευθέρωσης εκφωνούνται ανώδυνα συνθήματα για το λόχο, τη μονάδα και το όπλο που υπηρετούν οι στρατιώτες.

Οι ίδιοι οι εκπαιδευτές λένε ότι χωρίς δίψα ελευθερίας, ηθικό στο στράτευμα δεν υπάρχει, ούτε και όρεξη για εκπαίδευση.

Στο ΓΕΕΘΑ γνωρίζουν την κατάσταση και την έχουν πληροφορηθεί με εκθέσεις από την Κύπρο από εκείνους που πρέπει, ωστόσο και στην Ελλάδα το κλίμα που επικρατεί αυτή την εποχή δεν είναι το καλύτερο. Με την οικονομία της χώρας υπό επιτήρηση και με χίλια δυο αδιέξοδα αποφεύγουν να παρέμβουν προς την κυπριακή πλευρά και να τη συμβουλεύσουν για τα αυτονόητα. Δηλαδή, γιατί έχουμε στρατό; Δεν πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι μας ότι, αν χρειαστεί, θα πολεμήσουν και θα θυσιαστούν για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας και της πατρίδας; Φοβόμασε να το πούμε αυτό, γιατί θα το ακούσουν οι Αττίλες;

Τότε να μη διερωτώνται γιατί υπάρχει φυγοστρατία και αδιαφορία υπηρεσίας προς την πατρίδα. Ανώτεροι επιτελείς επικοινώνησαν με τη «Σ» και ενεθάρρυναν την εφημερίδα μας να πει τα σύκα-σύκα, ώστε η κατάσταση που υπάρχει σήμερα να διορθωθεί.

«Είμαστε πολύ μικροί για δύο κράτη»

«Το εθνικό θέμα της Κύπρου, δυστυχώς, δεν πηγαίνει καθόλου καλά», τόνισε σε συνέντευξή του ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ενώ στέλνει μήνυμα στον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, «να μη δεχθεί διεθνή διάσκεψη προτού επιλυθούν τα εσωτερικά προβλήματα με τους Τουρκοκυπρίους». Πρόσθεσε πως «εάν δεν βρούμε λύση στα εσωτερικά δεν είναι ορθό διότι θα πιεσθούμε αφόρητα, δεν θα μπορούμε να αντιδράσουμε έναντι των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και η λύση που θα επιβληθεί θα είναι σε βάρος του κυπριακού λαού και δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και η Κύπρος θα τουρκοποιηθεί». «Δεν νομίζετε πως αυτή είναι μεγάλη κουβέντα;», ρωτήθηκε, για ν' απαντήσει: «Ασφαλώς και είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά εάν δεν προσέξουμε και κάνουμε λάθος, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια». Και τόνισε: «Άλλα λάθη σημαίνει τουρκοποίηση της Κύπρου».

Δεν είναι δικοινοτικό ζήτημα

Στην ερώτηση αν ο κ. Χριστόφιας κρατά καλά, είπε ότι «επειδή δεν είμαι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου δεν μπορώ να ξέρω λεπτομέρειες, αλλά τουλάχιστον βάσει των δηλώσεων που κάνει, δεν πρόκειται να δεχθεί λύση η οποία δεν θα εξυπηρετεί το λαό και δεν θα είναι λειτουργική και βιώσιμη». Συμπλήρωσε δε, πως «εάν αυτές οι προτάσεις δεν είναι φραστικές, τότε πάμε καλά». Στην ερώτηση: «36 χρόνια τώρα πού κάνουμε λάθος και δεν λύνεται το θέμα;», είπε ότι «έχουμε ξεφύγει από τη σωστή γραμμή» και εξήγησε πως «το πρόβλημα της Κύπρου είναι η εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουμε σιγά-σιγά ξεφύγει από αυτήν τη θέση και κάνουμε το πρόβλημα διακοινοτικό. Δεν έχουν τσακωθεί οι δύο κοινότητες. Οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι έζησαν επί αιώνες θαυμάσια, ευτυχισμένα, δεν είχαμε ούτε έχουμε θρησκευτικό πρόβλημα στην Κύπρο. Το πρόβλημα είναι η εισβολή. Η Τουρκία εισέβαλε και κατακρατεί παράνομα το 37% του εδάφους».

Υπογράμμισε πως «οι Τούρκοι θέλουν τα πάντα, βάζουν μαξιμαλιστικές θέσεις» και πρόσθεσε πως «παρόλο ότι η βάση ήταν ομοσπονδιακή, έχουν ξεφύγει οι Τούρκοι από τη βάση και θέλουν συνομοσπονδία και κάτι χειρότερο, κι αυτά ακούγονται από τα πιο επίσημα χείλη: τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, αλλά κι από τον εκπρόσωπο των Τουρκοκυπρίων. Μιλούν περί δύο λαών, δύο κρατών, δύο εθνών, καταλαβαίνετε ότι δεν πάμε για συμφωνία».

Αναφορικά με το ποια θα ήταν η δίκαιη και βιώσιμη λύση, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου επεσήμανε ότι «το ενιαίο κράτος, η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία κατοχυρώνεται. Ένα Δημοκρατικό Σύνταγμα βάσει του πληθυσμιακού πόσους βουλευτές μπορεί να βγάζει η τουρκική πλευρά, πόσους υπουργούς πρέπει να έχει ανάλογα με τον πληθυσμό και να υπάρχει το ενιαίο κράτος, ένα κράτος, το Κυπριακό, μία ιθαγένεια, την κυπριακή και τα πάντα να είναι κοινά». Και πρόσθεσε:

«Είμαστε πολύ μικροί για να διαιρεθούμε και να κάνουμε δύο κράτη».

Σημερινή

Απόρητα στοιχεία στη φόρα. Η Λ Ι Θ Ι Ο Ι

Η διαθεσιμότητα των μαχητικών της ΠΑ είναι 67,4%


Τελικά εισακούσθηκαν οι φωνές μας, όλων μας, και το υπουργείο Άμυνας, δημοσιοποίησε την διαθεσιμότητα της ΠΑ, τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην επιχειρησιακή δύναμη, με περισσότερες λεπτομέρειες από τις συνήθεις αόριστες απαντήσεις. Στην ανακοίνωση του υπουργείου, αυτή τη φορά, δειυκρινίζεται μάλιστα τι θεωρείται ως κατώτατο αποδεκτό όριο καθηλωμένων αεροσκαφών. Σε σχετική ερώτηση βουλευτή, το υπουργείο κοινοποίησε τα παρακάτω:

«Το α΄ εξάμηνο του 2010 οι τοποθετημένοι Ιπτάμενοι ήταν τριακόσιοι τριάντα ένας (331) και οι προσκολλημένοι εβδομήντα τέσσερις (74). Εκτέλεσαν συνολικά 21.723 ώρες και οι μέσοι όροι ωρών πτήσης ανά εξάμηνο και Ιπτάμενο ήταν 58,7 για τους τοποθετημένους και 31 για τους προσκολλημένους. Το α΄ εξάμηνο του 2008 οι τοποθετημένοι Ιπτάμενοι ήταν τριακόσιοι είκοσι τέσσερις (324) και οι προσκολλημένοι εκατόν τέσσερις (104). Εκτέλεσαν 23.853 ώρες και οι μέσοι όροι ωρών πτήσης ανά εξάμηνο και Ιπτάμενο ήταν 64,4 για τους τοποθετημένους και 28,8 για τους προσκολλημένους. Από τα ανωτέρω στοιχεία δεν προκύπτει ουσιαστική διαφοροποίηση των ωρών πτήσης Ιπταμένων τα δύο τελευταία χρόνια.

Η διαθεσιμότητα επί της δύναμης και επί των τοποθετημένων μαχητικών αεροσκαφών (Α/Φ) το α΄ εξάμηνο του 2010 και των τελευταίων πέντε ετών φαίνεται στο παρακάτω πίνακα:



Σημειώνεται η διακοπή λειτουργίας της 335Μ με τα Α/Φ Α-7 (πτήσεις μόνο Ιανουάριο και Φεβρουάριο 2008) και η επαναλειτουργία το 2010 με Α/Φ F-16. Όπως προκύπτει από τον ανωτέρω πίνακα ο μέσος όρος της διαθεσιμότητας των μαχητικών Α/Φ την τελευταία πενταετία διατηρείται περίπου σε σταθερά επίπεδα.

Η Π.Α., μέσω των αρμοδίων υπηρεσιών εφοδιασμού μεριμνά για την προμήθεια ανταλλακτικών προκειμένου να καλύψει τις προγραμματισμένες και απρογραμμάτιστες εργασίες συντήρησης του συνόλου των μαχητικών Α/Φ. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η εξασφάλιση των ανταλλακτικών απαιτεί μεγάλο χρόνο και έχει ως συνέπεια την καθήλωση Α/Φ. Ο μέσος όρος των καθηλωμένων μαχητικών από έλλειψη ανταλλακτικών το τελευταίο εξάμηνο είναι 10,6% επί των τοποθετημένων Α/Φ, λίγο μεγαλύτερος από το παραδεκτό όριο που καθορίζεται από τα θεσμικά κείμενα της Π.Α. (10,0%). Για την αντιμετώπιση αυτού του δυστυχώς χρονίζοντος προβλήματος και την εξασφάλιση ολοκληρωμένης υποστήριξης των μαχητικών Α/Φ, εισήχθη πριν λίγες ημέρες στην αρμόδια κοινοβουλευτική Επιτροπή η ολοκληρωμένη πρόταση για την εργοστασιακή συντήρηση των κινητήρων όλων των Α/Φ F16. Είχε προηγηθεί αντίστοιχη διαδικασία για τα ανταλλακτικά όλων των πτητικών μέσων της Π.Α.

Διευκρινίζεται πάντως ότι δεν αντιμετωπίζονται μείζονα προβλήματα συντήρησης των κινητήρων των μαχητικών Α/Φ: Για τα Α/Φ F-16, λόγω της υλοποίησης –προς το παρόν– της εργοστασιακής συντήρησης Engine Structural Integrity Program (ENSIP) σε περιορισμένο αριθμό κινητήρων με σκοπό, αφενός μεν την παράταση της διάρκειας και της διάθεσης αυτών ώστε να υφίσταται δυνατότητα αποτελεσματικής υλοποίησης του επιχειρησιακού και του εκπαιδευτικού έργου, και αφετέρου την εξασφάλιση υψηλών standards εκπαίδευσης και ασφάλειας πτήσεων, η Π.Α. εκπόνησε δέσμη μέτρων με σκοπό την ορθολογιστική εκμετάλλευση του υπόλοιπου διαθέσιμου χρόνου των κινητήρων για ένταξη σε εργοστασιακή συντήρηση.

Υψηλού ρίσκου ασκήσεις εκτελούν όλες οι Πολεμικές Μοίρες (14 Π. Μοίρες) και τα 6 ΣΜΕΤ (για το επίπεδο εμπειρίας των εκπαιδευόμενων Ιπταμένων), βάσει των προβλεπόμενων στη Βασική Διαταγή Εκπαίδευσης. Οι ώρες των Ιπταμένων δεν είναι μειωμένες και καλύπτουν επαρκώς τις εξαμηνιαίες και ετήσιες απαιτήσεις της εν λόγω Βασικής Διαταγής ώστε να διατηρούνται σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας.»
φοξ2

Χωρίς ανταπόκριση η Ισραηλινή πρόσκληση για “ταγκό” με την Άγκυρα…

Ο Τουρκικός και Ισραηλινός τύπος καταγράφουν με τη δέουσα προσοχή τη συνεχιζόμενη ένταση ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ. Η Akşam στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Βέτο από Γκιούλ στο Ισραήλ: Το πρόγραμμά μου δεν είναι κατάλληλο για μια συνάντηση με τον Πέρες» γράφει ότι ο Πρόεδρος Γκιούλ, ο οποίος βρίσκεται στις ΗΠΑ για τις εργασίες των Η.Ε., ανέφερε πως λόγω «βεβαρυμένου προγράμματός του δεν θα πραγματοποιήσει συνάντηση με τον Ισραηλινό ομόλογό του Πέρες».

Τα παραπάνω ανέφερε κατά τη συνάντησή του με Τούρκους δημοσιογράφους.  Ο Πρόεδρος Γκιούλ, απαντώντας και στην ερώτηση «εάν θα αρκούσε μια συγγνώμη του Ισραήλ λόγω της επίθεσης στο πλοίο», είπε: «Δεν τίθεται λόγος για μια συγγνώμη, η οποία θα έχει και την έννοια ‘εντάξει, εμείς το ξεχάσαμε και τελείωσε. Οι νεκροί είναι νεκροί και όσοι διασώθηκαν, διασώθηκαν. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να συμπεριφερθεί κατ` αυτόν τον τρόπο. Εξάλλου, εάν δούμε το θέμα και από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο πρώτος είναι να ζητηθεί συγγνώμη, λέγοντας αυτό το οποίο διέπραξα ήταν δικό μου λάθος και ο δεύτερος να καταβάλει τις ανάλογες αποζημιώσεις του θέματος αυτού».

Η εφημερίδα γράφει ότι η δήλωση Γκιούλ είχε ευρεία απήχηση στον Τύπο του Ισραήλ. Η εφημερίδα Χααρέτζ χαρακτηριστικά έγραψε: «Ο Τούρκος Πρόεδρος ακύρωσε τη συνάντησή του με τον Πέρες. Όμως, προγραμματίζει μια συνάντησή του με τον Αχμαντινετζάντ».  Η εφημερίδα σημειώνει ότι και ο Ισραηλινός Πρόεδρος ανέφερε ότι υπήρξε πρόταση για συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του την οποία και αποδέχθηκε. Όμως, αργότερα τέθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις που δεν θα έφερναν σε θετική κατάληξη τη συνάντηση αυτή. Ο Πέρες ανέφερε επίσης ότι δεν έχουν αλλάξει τη στάση τους απέναντι στην Τουρκία, λέγοντας: «Εμείς είμαστε φίλοι και συνεχίζουμε να παραμένουμε φίλοι. Ίσως η Τουρκία να έχει αλλάξει την άποψή της. Αυτό είναι κάτι το οποίο επαφίεται στους Τούρκους. Δεν σκοπεύουμε να δυσχεράνουμε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Όμως, ούτε πρόκειται να παραδώσουμε τους εαυτούς μας με προϋποθέσεις που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές».

Η Zaman στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Η συνάντηση Γκιούλ – Πέρες ακυρώθηκε, τα βλέμματα στράφηκαν προς Νταβούτογλου – Μπαράκ» γράφει ότι μετά τη δημοσιοποίηση της μη συνάντησης των δύο ηγετών, τώρα τα βλέμματα όλων στράφηκαν στον Νταβούτογλου και τον Μπαράκ. Ο Μπαράκ στην τουρκική πλευρά είναι γνωστός για τη λογική συμπεριφορά του.

Η ισραηλινή πλευρά επισημαίνει ότι η συνάντηση των δύο Υπουργών δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Τούρκοι αρμόδιοι δηλώνουν ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποια προγραμματισμένη συνάντηση, επισημαίνοντας παράλληλα ότι εφόσον προκύψει ανάγκη ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να συνομιλήσουν.  Σύμφωνα με την εφημερίδα το γεγονός ότι στη Νέα Υόρκη δεν έχει μεταβεί ο Ισραηλινός ΥΠΕΞ Λίμπερμαν, αλλά ο Μπαράκ, αποτελεί ένα μήνυμα προς την τουρκική πλευρά. Άλλωστε ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου όταν τα θέματα έχουν σχέση με τις ΗΠΑ και την Τουρκία, τότε κινητοποιεί τον Μπαράκ και όχι τον Λίμπερμαν. Πάντως εφιστάται η προσοχή και στο γεγονός ότι ενώ όλες οι χώρες έχουν μεταβεί στα Η.Ε. με τους ΥΠΕΞ τους, εν τούτοις ο Λίμπερμαν αναμένεται να μεταβεί στη Νέα Υόρκη τις προσεχείς ημέρες.

Το γεγονός ότι η Άγκυρα συνεχίζει να μην προχωρά σε διευθέτηση των σχέσεών της με το Ισράηλ έχει, σύμφωνα με τον Αμερικανικό τύπο, εξοργίσει την Ουάσιγκτον που προχωρά με προσεκτικά βήματα επιχειρώντας να πείσει την Τουρκία πως η πολιτική της είναι λανθασμένη αλλά θεωρείται βέβαιο πως στην επόμενη κρίση που ενδεχομένως δημιουργηθεί με το Ιράν, τότε η Άγκυρα θα βρεθεί προ τελεσιγράφου, που δύσκολα μπορεί ο πρωθυπουργός Ερντογάν να ξεπεράσει.
Δραγουμάνος

Το μυστικό deal μεταξύ Ερντογάν και Παπανδρέου για το Αιγαίο

Του Σωτήρη Σιδέρη
 
* Η Ελλάδα θα επεκτείνει (σε διαφορετικό μήκος) τα χωρικά ύδατά της, ενώ όλα δείχνουν ότι θα παραιτηθεί από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες
* Σε δεύτερο γύρο διαπραγματεύσεων θα τεθεί το θέμα της υφαλοκρηπίδας, με το βλέμμα στην ενέργεια


Τα δύο βήματα:

Πρώτο στάδιο
1. Επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων (σε διαφορετικό μήκος ανά περιοχή), αλλά όχι στα 12 μίλια, και αποφάσεις για τον εναέριο χώρο και το FIR.
2. Απόσυρση των τουρκικών θεωρών για «γκρίζες ζώνες».
3. Παραίτηση της Ελλάδας από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ).
4. Σύνταξη Κειμένου Αρχών που θα δεσμεύει ας δύο χώρες για τήρηση των παραπάνω σημείων.

Δεύτερο στάδιο
1. 1 Συζητήσεις γ»α το καυτό θέμα της υφαλοκρηπίδας.
2. Διμερής συμφωνία ή προσφυγή στη Χάγη για το ίδιο θέμα.
3. Πιθανώς να ανοίξει ο δρόμος της Τουρκίας για εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στην Ανατ. Μεσόγειο.

Η Ελλάδα θα επεκτείνει (σε διαφορετικό μήκος) τα χωρικά υδατά της, ενώ όλα δείχνουν ότι θα παραιτηθεί από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες.
Πολιτική απόφαση για ραγδαία κλιμάκωση των μυστικών διαπραγματεύσεων Ελλάδας-Τουρκίας, με στόχο τη διευθέτηση των προβλημάτων στο Αιγαίο, έχουν πάρει οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών Γιώργος Παπανδρέου και Ταγίπ Ερντογάν και, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, έχουν συμφωνήσει ότι μέχρι το τέλος του χρόνου ο πρώτος πυλώνας της διμερούς συμφωνίας θα είναι έτοιμος προς δημοσιοποίηση.

Η συμφωνία θα περιλαμβάνει την -ασύμμετρη- επέκταση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου της Ελλάδας με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, ενώ όλα δείχνουν ότι η χώρα μας έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα να ορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ). Το εύρος της επέκτασης θα ποικίλλει, καθώς στο Βόρειο Αιγαίο θα είναι μεγαλύτερη και στα Δωδεκάνησα πολύ μικρότερη, ενώ θα ταυτίζεται ο εναέριος χώρος με τα χωρικά μας ύδατα (σήμερα ο μεν εθνικός εναέριος χώρος είναι δέκα μίλια, τα δε χωρικά μας ύδατα 6 μίλια). Έχοντας υπόψη την εικόνα που επικρατεί στις δύο χώρες, είναι βέβαιο ότι οι συμφωνίες θα προκαλέσουν πολιτική θύελλα.

Ταυτόχρονα με τη δημοσιοποίηση της συμφωνίας, οι δύο πρωθυπουργοί θα δώσουν στη δημοσιότητα ένα Κείμενο Αρχών που θα υπογραμμίζει την επιτυχία της διπλωματίας, αλλά ταυτόχρονα θα δεσμεύει τις δύο χώρες τόσο όσον αφορά την τήρηση των συμφωνηθέντων όσο και για τις πολιτικές του μέλλοντος. Είναι πολιτική απόφαση να κλείσουν όλα τα προβλήματα και να μην υπάρξουν εκκρεμότητες για το μέλλον.

Έτσι, οι δύο κυβερνήσεις θα δεσμεύονται για την τήρηση των όσων συμφωνηθούν για τον εναέριο χώρο, το FIR και τα χωρικά ύδατα και θα δηλώνουν ότι κλείνει το κεφάλαιο αυτό. Δηλαδή αν π. χ. σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος θα είναι 7 ή 8 μίλια, η Ελλάδα θα δεσμευθεί ότι θα σεβαστεί τη συμφωνία και, παράλληλα, θα δεσμευθεί ότι παραιτείται από το δικαίωμα επέκτασης στα δώδεκα μίλια. Εννοείται ότι θα αποσυρθούν και οι θεωρίες περί «γκρίζων ζωνών» εκ μέρους της Άγκυρας.

Παράλληλα, το ντοκουμέντο της συμφωνίας θα προδιαγράφει τις επόμενες ενέργειες των δύο κυβερνήσεων στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, πιθανότατα το διαδικαστικό πλαίσιο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Άλλωστε, η συμφωνία για τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο είναι προαπαιτούμενο για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ). Σημειώνεται ότι το συνυποσχετικό που απαιτείται για την προσφυγή στο ΔΔΧ πρέπει να ψηφιστεί από το Κοινοβούλιο.

Η δημοσιοποίηση του Κειμένου Αρχών θα σηματοδοτήσει την έναρξη του δεύτερου κύκλου διαπραγματεύσεων, οι οποίες θα αφορούν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και θα είναι οι πλέον δύσκολες από πολιτική άποψη, λόγω των αντιδράσεων για την πρώτη συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις λοιπόν για την υφαλοκρηπίδα είτε θα οδηγήσουν σε διμερή συμφωνία είτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κάτι που πλέον αντιμετωπίζουν θετικά και οι Τούρκοι. Ωστόσο, το θέμα της Χάγης δεν είναι τόσο απλό. Με λίγα λόγια, το ΔΔΧ δεν πρόκειται να αποφανθεί ότι το Αιγαίο ανήκει στην Ελλάδα ή ότι η Τουρκία δεν έχει συμφέροντα. Ειδικότερα στην ελληνική πολιτική σκηνή α διαφοροποιήσεις είναι δυνατόν να δυναμιτίσουν το κλίμα, αν οι πολιτικές δυνάμεις δεν είναι από. πριν ενημερωμένες για τα σχέδια Πα πανδρέου – Ερντογάν. Οι κοινωνικές και πολιτικές ισορροπίες στην Ελλάδα είναι εύθραυστες και η επίδραση του μνημονίου στην πολιτική συμπεριφορά ίσως επιδράσει καταλυτικά στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής που οξύνονται μέρα με τη μέρα.

Το κατ’ αρχήν ζήτημα, που ήδη απασχολεί το στενό κύκλο των ενημερωμένων παραγόντων του υπουργείου Εξωτερικών, είναι ότι το Κείμενο Αρχών απαιτεί τεράστια προσοχή και υψηλού επιπέδου διαπραγματευτική ικανότητα, προκειμένου να μην οδηγήσει την Ελλάδα σε διπλωματική τραγωδία εν μέσω δεσμεύσεων και συμφωνιών που μπορεί με τη σειρά τους να οδηγήσουν σε ολοκληρωτική κηδεμονία της χώρας.

ΣΥΣΚΕΨΗ
Την περασμένη Πέμπτη (9 Σεπτεμβρίου) κορυφαίοι διπλωματικοί παράγοντες, εμπειρογνώμονες και εξωυπηρεσιακές προσωπικότητες πήραν μέρος σε πολύωρη κλειστή σύσκεψη κατά την οποία αναλύθηκαν κυρίως η τακτική, οι προθέσεις και οι δυνατότητες της Τουρκίας και οι ελληνικές απαντήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός για το γεγονός ότι η Άγκυρα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση σε όλα τα επίπεδα, καθώς έχει ισχυρή διεθνή υποστήριξη, έχει ισχυρές συμμαχίες και ένα πολιτικό σκηνικό χωρίς προβλήματα, ενώ έχει επίσης πολιτικό και διαπραγματευτικό σχέδιο, σε αντίθεση με την Ελλάδα και το πολιτικό της προσωπικό, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο μνημόνιο. Κυρίως αναλύθηκε η επιθετικότητα της Άγκυρας που ποιοτικά είναι κλιμακούμενη. Ταυτόχρονα στην ίδια σύσκεψη επισημάνθηκε η ανάγκη η πολιτική ηγεσία της χώρας να πει ορισμένες αλήθειες στο λαό, που συμπυκνώνονται στη διαμόρφωση μιας νέας αντίληψης για τα δίκαια και τα δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Σαφώς και ή Τουρκία έχει τα αδύνατα σημεία της, τα οποία και επισημάνθηκαν στη σύσκεψη.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η Τουρκία και προσωπικά ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που πλέον θέτει τα χρονοδιαγράμματα. Όσον αφορά την κατ’ αρχήν συμφωνία και το
κών που τους πλαισιώνει εργάζονται πάνω σε χάρτες. Για παράδειγμα, υπογραμμίζουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθεί η ελληνική πλευρά ότι το Καστελόριζο δεν έχει υφαλοκρηπίδα. Το θέμα είναι πόση επήρεια έχει η υφαλοκρηπίδα του ελληνικού νησιού, δηλαδή πόσο εύρος έχει και προς ποια κατεύθυνση εκτείνεται ώστε να συμπεριλάβει πιθανούς ενεργειακούς κόρους. Η Τουρκία, από την πλευρά Γης, θεωρεί ότι τα δικά της παράλια έχουν την περισσότερη επήρεια και κατά συνέπεια το Καστελόριζο έχει ελάχιστα δικαιώματα. Ακόμη και το Δικαστήριο της Χάγης δεν είναι βέβαιο ότι θα πάρει μια απόφαση που θα είναι με σαφήνεια υπέρ της Ελλάδας ή της Τουρκίας. Αυτό αφορά σε μεγάλο ποσοστό και τα Δωδεκάνησα Σε κάθε περίπτωση, σημαντική επίδραση θα έχει η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. Όσο περισσότερο τα επεκτείνει τόσο μικρότερη θα είναι η ζώνη των τουρκικών συμφερόντων.

Σύμφωνα με έγκυρους νομικούς κύκλους, η Ελλάδα μπορεί να κηρύξει μονομερώς ΑΟΖ σε συνεργασία με Κείμενο Αρχών, ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι αυτός που υπογράμμισε την ανάγκη η πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του χρόνου ώστε να επικεντρωθεί στη συνέχεια στον προεκλογικό αγώνα εν όψει των εκλογών του επόμενου έτους.

Επίσης, ο κ. Ερντογάν είναι αυτός που έχει προτείνει και οι συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα να έχουν χρονικό ορίζοντα. Έλληνες διπλωμάτες έχουν διαμηνύσει στην κυβέρνηση ότι η Άγκυρα θα επιδιώξει το ταχύτερο δυνατό να υπάρξει ένα νέο καθεστώς στο Αιγαίο γιατί, όπως επισημαίνουν, η Τουρκία θεωρεί αυτή τη στιγμή αδύναμη την Ελλάδα και επειδή το μεγάλο πρόβλημα εστιάζεται στο Καστελόριζο θα επιδιώξει την παραίτηση ή την αδρανοποίηση της χώρας μας όσον αφορά την πρόσβαση στις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ
Είναι προφανές ότι οι Έλληνες διαπραγματευτές και η ομάδα των νομικών από
την Κύπρο ή και άλλες χώρες. Επισημαίνουν όμως ότι άλλο η κήρυξη και άλλο η οριοθέτηση. Γιατί η απόλαυση των δικαιωμάτων, δηλαδή των ενεργειακών πόρων, απαιτεί οριοθέτηση. Η Τουρκία αντιδρά ακριβώς στην οριοθέτηση και σημειώνει ότι σε διεθνές επίπεδο υπάρχει κοινή οριοθέτηση της ΑΟΖ, κατά συνέπεια δεν τίθεται θέμα να αποδεχθούν την άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί και να κηρύξει και να οριοθετήσει μονομερώς την ΑΟΖ.

Η βεβαιότητα ότι στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν υδρογονάνθρακες έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και η ιδέα και μόνο ότι η Τουρκία μπορεί να έχει περιορισμένη πρόσβαση προκαλεί νευρική κρίση στην Άγκυρα.

Είναι λοιπόν πρωτίστως ζήτημα πολιτικής αυτοπεποίθησης και σχεδιασμού τι ακριβώς θα διεκδικήσει η Ελλάδα και υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι οι πρόσφατες επιτροπές κολεγιακού τύπου που επινοήθηκαν από τον πρωθυπουργό για το στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης δεν αφορούν τα μεγάλα αυτά θέματα.

Πηγή: Εφημερίδα "VETO"

Προειδοποίηση στους γείτονες

Του ΤΑΣΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ
Στο μήνυμά του προς την Αλβανία από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποίησε ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα, με δηλώσεις που είχε κάνει μόνο ως υπουργός Εξωτερικών μετά τις εκλογές βίας και νοθείας το 2003 στη γειτονική χώρα.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη Χιμάρα, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του 37χρονου ομογενή, και το εθνικιστικό κρεσέντο που ακολούθησε από ακραίους κύκλους και μερίδα του τύπου, ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να ανεβάσει τους τόνους. Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε το τραγικό περιστατικό «σοβαρό ζήτημα για την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας» και μίλησε για «στοχοποίηση της ελληνικής μειονότητας».

Η προπαγάνδα των Τσάμηδων
Η ανησυχία της Αθήνας εστιάζεται στον κίνδυνο να βρεθούν οι ομογενείς στη δίνη της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας και της εύθραυστης πλειοψηφίας της κυβέρνησης Μπερίσα, η οποία δεν διστάζει να αφήσει χώρο για πολιτική προπαγάνδα στο κόμμα των Τσάμηδων, που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό και έχουν επιδοθεί σε συστηματικό λόμπινγκ στο αμερικανικό Κογκρέσο.

Ετσι, το μήνυμα που στέλνει η ελληνική κυβέρνηση είναι ότι στηρίζει μεν την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η στήριξη αυτή περνά μέσα από τις καλές διμερείς σχέσεις και την προστασία των δικαιωμάτων της ελληνικής εθνικής μειονότητας. Και αυτό σε μια κομβική φάση για τα Τίρανα, τα οποία προσδοκούν ότι τον Οκτώβριο θα αρθεί το καθεστώς θεωρήσεων (βίζας) για τους Αλβανούς που ταξιδεύουν στην Ε.Ε., και επομένως χρειάζονται τη συναίνεση της Αθήνας.

Το μήνυμα αυτό θα μεταφέρει στην αλβανική κυβέρνηση ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών Αλ. Ζέππος, ο οποίος αναμενόταν χθες στα Τίρανα για επαφές με την αλβανική ηγεσία, ίσως προσωπικά και με τον αλβανό πρωθυπουργό.

Παράλληλα, σε μια έμπρακτη ένδειξη στήριξης της μειονότητας ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών δέχτηκαν την Τρίτη την ηγεσία της ομογένειας και συζήτησαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ενόψει των δημοτικών εκλογών στην Αλβανία και της απογραφής που θα γίνει την άνοιξη του 2011. Βασικό αίτημα είναι να ισχύσουν ευρωπαϊκά στάνταρντ, ώστε να υπάρξει πρώτη φορά μια αντικειμενική καταγραφή του ελληνικού στοιχείου.

«Αίτημα δικό μας είναι να γίνει η απογραφή όχι σε μία ημέρα, αλλά σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν οι Βορειοηπειρώτες που δουλεύουν στην Ελλάδα» λέει στην «Κ.Ε.» ο πρόεδρος της Ενωσης Χιμαριωτών, Φ. Μπελέρης.

Πολυδιάσπαση των ομογενών
Στην πόλη επικρατεί μια «ανήσυχη ηρεμία» και το κλίμα είναι βαρύ, όπως τονίζει και ο πρόεδρος του κόμματος της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), Βαγγέλης Ντούλες, ο οποίος προσθέτει ότι σχεδιάζεται παρέμβαση στον ΟΗΕ για ευαισθητοποίηση του διεθνούς παράγοντα στο θέμα της αρπαγής των ελληνικών περιουσιών.

Η κατάσταση πάντως επιδεινώνεται από την πολυδιάσπαση στην πολιτική εκπροσώπηση των ομογενών, γεγονός που υπονομεύει την αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων τους.

Στο δικαστικό μέρος της δολοφονίας του Αρ. Γκούμα, στις 12 Αυγούστου, οι διαδικασίες κυλούν με αργό ρυθμό και μόλις την περασμένη εβδομάδα οι αρχές πήραν καταθέσεις από τους αυτόπτες μάρτυρες, ενώ εξακολουθεί να κρατείται μόνο ένα άτομο. Ακόμη πέντε αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.

Υπ' αυτές τις συνθήκες οι διμερείς σχέσεις των δύο χωρών δεν περνάνε την καλύτερη φάση τους, αφού οι τελευταίες εξελίξεις ήρθαν να προστεθούν στην ακύρωση της συμφωνίας για τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, αλλά και τη συμφωνία Τιράνων - Αγκυρας για τη χρήση αλβανικών λιμανιών από τον τουρκικό στόλο.
http://s.enet.gr