ΓΙΑΤΙ να πιστέψουμε τον Πρόεδρο Χριστόφια όταν αναλύεται σε ύμνους, δοξαστικά και ευχαριστίες προς τον Γ. Παπανδρέου για την υποστήριξη, που η Ελλάδα προσφέρει παντοιοτρόπως προς την Κύπρο; Γιατί να δεχθούμε όσα λέγει όταν καλωσορίζει θερμά την ελληνική συμπαράσταση;
Τα ερωτήματα είναι καθαρά πολιτικά και δεν έχουν καμία δόση προσωπικής κριτικής του Προέδρου. Τίθενται με αφορμή όσα ανεκδιήγητα ο Δ. Χριστόφιας είπε σε αμερικανική δεξαμενή σκέψης περί εισβολής και της Ελλάδας στην Κύπρο.
Θα πιστεύαμε τις προθέσεις και τις διαθέσεις Χριστόφια έναντι της Ελλάδας και των Ελλήνων αν, με μια εύτολμη απολογία, ξεκαθάριζε ότι έγινε παρανόηση των λεχθέντων ή ότι δεν εννοούσε ότι και η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο κτλ.
Αντ' αυτού του αβρού τρόπου αντίδρασης, που θα τερμάτιζε αυθωρεί το δήθεν «αλαλούμ» που, τάχα, δημιουργήθηκε από έναν δημοσιογράφο (οι δημοσιογράφοι είναι πάντοτε η βολική «συτζιά του μαύρου»…), ο Πρόεδρος επέμεινε στις θέσεις του. Και δεν μπόρεσε να καταλάβει τη διαφορά ενός πραξικοπήματος από μια εισβολή.
Η επίθεση Χριστόφια κατά της Ελλάδας και η καθύβρισή της δεν είναι τυχαία. Ούτε έγινε εν τη ρύμη πρόχειρου, επιπόλαιου λόγου. Αποτελεί σταθερή πολιτική θέση και γραμμή του ΑΚΕΛ, η οποία εξικνείται μέχρι εξήντα και πλέον χρόνια πίσω.
Η ανθελληνική συμπεριφορά του ΑΚΕΛ και των αξιωματούχων του δεν είναι νέα. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν για τον αγώνα της ΕΟΚΑ και με ποιες ανήκουστες ύβρεις και χαρακτηρισμούς στιγμάτιζαν και τον αγώνα και τους αγωνιστές.
Ας θυμηθούμε τις πρωτοφανείς λασπολογίες κατά του Μακαρίου, τον οποίο στη συνέχεια εγκολπώθηκαν μέχρι το θάνατό του και υπό τη θερμουργό κάλυψη των ράσων του ανεπτύχθησαν και επαχύνθησαν.
Ας θυμηθούμε, προπάντων, τις καθημερινές ύβρεις, επιθέσεις και χαρακτηρισμούς κατά των π…..καλαμαράδων, μετά την άφιξη της ελληνικής μεραρχίας. Το ΑΚΕΛ θεωρούσε, τότε, τους Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες ως κατοχική δύναμη! Ποτέ και κανείς αξιωματούχος του ΑΚΕΛ δεν μίλησε για τους Έλληνες αδελφούς. Ποτέ και κανείς αξιωματούχος του ΑΚΕΛ δεν θεώρησε τους Έλληνες της Κύπρου ως αναπόσπαστο τμήμα του ευρύτερου Ελληνισμού.
Με αφορμή την ακαταλόγιστη θέση Χριστόφια και για ελληνική εισβολή στην Κύπρο, προβεβλημένος αξιωματούχος του ΑΚΕΛ πριν από λίγες ημέρες είπε από τηλεοράσεως ότι οι ΑΚΕΛικοί δεν έχουν Μητέρες-Πατρίδες αλλά μία πατρίδα, την Κύπρο.
Έχουν δίκαιο! Διότι το ΑΚΕΛ, εξ απαλών ονύχων, δι' ιδεολογικού, πολιτικού, ιστορικού και κομματικού μιθριδατισμού δηλητηριάζει τις ψυχές και τις συνειδήσεις των ΕΔΟνιτών ότι είναι απλώς… Κύπριοι. Όχι Έλληνες! Γι' αυτό και δεν το γυρίζει η γλώσσα κανενός ΑΚΕΛικού ούτε, βέβαια, και του Προέδρου Χριστόφια ν' αποκαλέσει τους εξ Ελλάδος ως αδελφούς Έλληνες.
Όμως, το ΑΚΕΛ και δη ο Πρόεδρος είναι λαλίστατοι και δεν χάνουν ευκαιρία να διακηρύττουν, εδώ και δεκαετίες, ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι αδελφοί τους, όχι οι Έλληνες. Οι Παλαιστίνιοι, οι Κουβανοί, οι Σύροι, οι οποιοιδήποτε άλλοι τριτοκοσμικοί είναι αδελφοί και συναγωνιστές τους, όχι οι Έλληνες.
Την περ. Δευτέρα, κατά την εκ του προχείρου ομιλία του στο Brookings Institution, ο Δ. Χριστόφιας, αφού εξήγησε, με όσα αγγλικά ήξερε, το όραμά του για μια δίκαιη κοινωνία, «όπου οι φτωχοί θα ζουν καλύτερα», είπε στους εμβρόντητους Αμερικάνους και άλλους διπλωμάτες, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους, τα εξής: «Αγαπώ τους Τουρκοκύπριους κι αυτό δεν είναι λόγια».
Εσείς, Έλληνες Κύπριοι, ακούσατε καμιά φορά είτε τον Πρόεδρο είτε οποιονδήποτε άλλο ΑΚΕΛικό αξιωματούχο να αναφωνήσει: «Αγαπώ τους Έλληνες, επειδή είμαστε αδέλφια και επειδή από χιλιετηρίδων μάς συνδέει το όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον, κοινοί αγώνες και θυσίες υπέρ ελευθερίας»;
Ποτέ! Η τουρκολαγνία τους είναι συμφυής και εξηγείται από την κομμουνιστική κοσμοθεωρία τους.
Ενισχύεται, όμως, περισσότερο, πρώτον από το πάθος και το μίσος τους κατά παντός ελληνικού, επειδή τους χαλά την κομματική και ιδεολογική μανέστρα.
Και, δεύτερον, από το πραξικόπημα της χούντας, που ήταν και είναι το ισχυρό επιχείρημά τους για να βάλλουν κατά της Ελλάδας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθεί και η… φιλία και η δήθεν χημεία του Χριστόφια με τον υποτελή της Τουρκίας, Ταλάτ. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί και η από ετών άθλια προσπάθεια του ΑΚΕΛ να ενοχοποιήσει και να μαστιγώσει τους Έλληνες για τα δήθεν δεινά των αγαπημένων του Τουρκοκυπρίων.
Τώρα ήρθε ως κερασάκι στην τούρτα η αθλιότητα του Υπουργού Παιδείας, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι στην Κύπρο και δη στα πράγματα της παιδείας υπάρχει ένα πανίσχυρο και αδίστακτο «βαθύ κράτος», όπως, π.χ. στην Τουρκία. Και, τέλος-τέλος, είναι διάφορα επεισόδια καθύβρισης του αγώνα της ΕΟΚΑ, των αγωνιστών, ξεσχίσματος ελληνικών σημαιών, κτλ.
Ακόμα προχθές στην παρέλαση τοποθετήθηκαν μόνο κυπριακές σημαιούδες.
Και την ίδια μέρα, ο ανασυρθείς από τη ναφθαλίνη πρώην δήμαρχος Λευκωσίας και πρωτεργάτης του κυπριωτισμού, Λέλλος, ξιφούλκησε κατά του ελληνικού εθνικού ύμνου και υπέρ της αφαίρεσης κάθε τι του ελληνικού από την παιδεία και την ιστορία μας.
Ορθά ο Γ. Παπανδρέου, σε δήλωσή του με αφορμή την ακαταλόγιστη θέση Χριστόφια και για εισβολή της Ελλάδας στην Κύπρο, άστραψε ένα ηχηρό χαστούκι, λέγοντας ότι αυτή είναι η γνωστή θέση του ΑΚΕΛ - και του Χριστόφια, φυσικά, ανέκαθεν.
Οι σκεπτόμενοι Έλληνες του τόπου καλούνται να γρηγορούν. Θα δουν και άλλα, πιο απαράδεκτα φαινόμενα και επιθέσεις κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου