Ξύπνησε εφιάλτες ο Αττίλας

ΤΗΣ ΑΝΤΡΗΣ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ
Δύο γυναίκες, δύο ξεχωριστές οντότητες με ένα κοινό όμως σημείο. Είναι συγγενείς αγνοουμένων. Η μια ψάχνει ακόμα, η άλλη μπορεί να βρήκε τον αγαπημένο της, αλλά ακόμα ψάχνει το γιατί.

Αβάσταχτο συνεχίζει να είναι το δράμα των συγγενών αγνοουμένων, ο πόνος δεν λέει να κοπάσει. Η οργή ξεχειλίζει, οι μαύρες ημέρες που έζησαν το 1974 κατακλύζουν εκ νέου το μυαλό πιο καθάριες από ποτέ.
Άνθρωποι που αναρωτιούνται για ποιο λόγο, 35 ολόκληρα χρόνια, η τραγωδία που κτύπησε τη πόρτα τους συνεχίζεται. Γιατί οι ευθύνες αιωρούνται και δεν έχουν...αποδοθεί μετά από τόσα χρόνια. Η δικαίωση; Η αλήθεια; Η ζωή και η ψυχή τους που θρυμματίστηκε βίαια; Θα έλθει επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου που θα αφανίσει το θυμό που νιώθουν, που θα φέρει τη γαλήνη στην καρδιά τους;

«Μαρτυρήσαμε τούτες τις ημέρες»
Οι συγγενείς των αγνοούμενων τέκνων της Κύπρου έχουν μαρτυρήσει διπλά την εβδομάδα που μας πέρασε. Όταν αντίκρισαν τον Τούρκο ηθοποιό, άκουσαν και διάβασαν τη συνταρακτική ομολογία του για τη δολοφονία 10 Ελληνοκυπρίων κατά την τουρκική εισβολή, το είναι τους κομματιάστηκε γι' ακόμα μια φορά, όπως άλλωστε τόσες αμέτρητες στιγμές από την αποφράδα εκείνη ημέρα που έχασαν τα ίχνη των δικών τους. Το πιο συγκλονιστικό σε ό,τι αφορά την ομολογία του... τηλε-Αττίλα ήταν ότι ομολόγησε πως διέπραξε έγκλημα πολέμου, εκτελώντας εν ψυχρώ έναν ανυπεράσπιστο 19χρονο στρατιώτη, ο οποίος είχε μάλιστα, όπως είπε ο Ολγκάτς, τα χέρια δεμένα, κορυφώνοντας την αγωνία των ανθρώπων των οποίων οι δικοί τους χάθηκαν στην ηλικία των 19 ετών.

Ο 19χρονος Νίκος
Ο γιος της Ελένης Ευθυμίου από τη Λάπηθο, ο Νίκος, ανήκει στους αγνοουμένους ηλικίας 19 χρονών. Η κ. Ελένη, μόλις αντίκρισε τον τηλε-Αττίλα στην τηλεοπτική της οθόνη να εξομολογείται το έγκλημα το οποίο διέπραξε, ξέσπασε σε λυγμούς. «Έκλαιγα, έλεγα μήπως είναι ο Νίκος μου».
Η πονεμένη μάνα θυμήθηκε τα χρόνια πριν από τον πόλεμο, που ο Νίκος είχε όνειρα για να σπουδάσει και μάλιστα είχε περάσει τις ενδεδειγμένες εξετάσεις σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο. «Ήταν καλόψυχος», λέει η κ. Ελένη. «Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα που ο αδελφός του είχε παραπονεθεί για το παλιό πουκάμισο που φορούσε για να πάει σχολείο. Τα καινούργια τα είχα πλύνει. Δεν ήταν έτοιμα. Ο Νίκος, όμως, είχε το δικό του το καινούργιο. Και το έβγαλε, λέγοντας στον αδελφό του, πάρε το δικό μου», εξιστορεί συγκινημένη. Τα ίχνη του Νίκου χάθηκαν στον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, όταν υπηρετούσε την πατρίδα ως στρατιώτης.

Ίχνη από φάντασμα
Πληροφορίες για την τύχη του ταξίδευαν πολλές και έφταναν στ’ αφτιά της κ. Ελένης, αλλά τίποτε σίγουρο, διακριβωμένο και επίσημο. Γραπτή μαρτυρία Τουρκοκυπρίου, στην οποία περιλαμβάνετο το όνομα και το επίθετο του αγνοουμένου, αναφέρει ότι θεάθηκε στο στρατόπεδο του Μπογαζίου ως κρατούμενος. Αργότερα, νέα πληροφορία ανέφερε ότι γύρω στο Φεβρουάριο του 1975, ο 19χρονος μεταφέρθηκε στον Παχύαμμο της Κερύνειας με άλλα 800 άτομα. Η ίδια πληροφορία λέει ότι απ’ αυτούς οι 350 μεταφέρθηκαν στην Τουρκία και οι υπόλοιποι εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Τούρκους στρατιώτες.

Φωτογραφία ντοκουμέντο
ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ της αγωνίας, όμως, της μάνας που δεν γνωρίζει τι απέγινε ο αγαπημένος της γιος, είναι μια φωτογραφία που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε γερμανικό περιοδικό (SPIEGEL). Κύπριοι αιχμάλωτοι «ποζάρουν» στο φακό με βλέμμα καρτερικό. Βρίσκονται σε παραλία της Κερύνειας, ενώ στο βάθος της φωτογραφίας ντοκουμέντο διακρίνεται αποβατικό σκάφος, που προφανώς θα αναχωρούσε από στιγμή σε στιγμή. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους, η κ. Ελένη αναγνώρισε το Νίκο της και στην καρδιά της αναζωπυρώθηκε η ελπίδα ότι θα τον βρει μια μέρα.
Μέχρι σήμερα όμως δεν περιμένει… «Παρακαλώ και προσεύχομαι να τον έβρω όπως θέλει ο Θεός», καταλήγει η μάνα του αγνοουμένου.

Η αλύγιστη Αντρούλα Πάλμα
Η γυναίκα, ο σύζυγος της οποίας αγνοείτο από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, ο 28χρονος έφεδρος δεκανέας Χαράλαμπος Πάλμας, που αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια για να τον βρει, οργίστηκε στη θέα του τηλε-Αττίλα, που εξομολογήθηκε κυνικά τη δολοφονία 10 Ελληνοκυπρίων.
«Ξανά-οργίστηκα, επανήλθαν οι μνήμες του παρελθόντος, αρρώστησα κυριολεκτικά», δήλωσε στη «Σ» με όλη τη δύναμη της ψυχής της και πρόσθεσε ότι έζησε από κοντά τις εκταφές, όταν η ίδια πήγε και έσκαψε στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Λακατάμειας, για να βρει τον αγαπημένο της άντρα. «Ένιωσα οργή, διότι στις εκταφές φάνηκε ότι οι άνθρωποι είχαν δολοφονηθεί και εκτελεστεί εν ψυχρώ, οι περισσότεροι φαινόταν ότι είχαν πυροβοληθεί στο κρανίο», μας είπε χαρακτηριστικά η κ. Αντρούλα. Το χειρότερο, όπως αναφέρει, είναι ότι στις εκταφές στις οποίες είδε 284 οστά, δεν παρευρίσκετο ιατροδικαστής, ώστε να πιστοποιήσει ότι όντως οι άνθρωποι αυτοί είχαν εκτελεστεί. «Ερήμην μας», δήλωσε, η κ. Αντρούλα, έγιναν συμφωνίες βάσει των οποίων δεν προβλέπεται η διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες σκοτώθηκαν οι αγνοούμενοι», τονίζοντας ότι δεν ήταν ενήμερη, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τη φράση «ερήμην μας».

«Επήα στο κοιμητήριο Λακατάμειας με τις τσάπες να τον έβρω»
Η ΖΩΗ της αξιοθαύμαστης κ. Αντρούλας ήταν ένας διαρκής αγώνας.
«Αντί να κρατούν τα παιδιά μας κούκλες και παιχνίδια, κρατούσαν φωτογραφίες του πατέρα τους και γυρίζαμε», ανέφερε. Ανέλαβε μόνη της πρωτοβουλίες, ψάχνοντας το σύζυγό της παντού. Και όταν το 1998 η αγέρωχη γυναίκα πήγε στο κοιμητήριο της Λακατάμειας, όπου της είχαν κοινοποιήσει ότι βρισκόταν ο άντρας της, αυτή ακόμα διατηρούσε ελπίδες ότι θα τον συναντήσει όπως τον θυμόταν όταν αυτός ζούσε. «Επήα στο κοιμητήριο Λακατάμειας με τις τσάπες να τον έβρω». Πήγε τρία ολόκληρα χρόνια μετά από την ανακάλυψη ότι ο άντρας της ήταν νεκρός και σύμφωνα με την κ. Αντρούλα, η πολιτεία γνώριζε τι είχε απογίνει πολύ πιο πριν.
Ο Χαράλαμπος Πάλμας υπηρετούσε στο φυλάκιο «Παλλούκια», στην περιοχή του Αγίου Παύλου στη Λευκωσία. Εγκλωβίστηκε μαζί με άλλους στην περιοχή που κατέλαβαν οι Τούρκοι. Στις 17 Αυγούστου 1974 τον κακοποίησαν και ακολούθως τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους έξι. Μπορεί, πλέον, να μην ανήκει στον κατάλογο των αγνοουμένων, αλλά ο πόνος της κυρίας Αντρούλας δεν έχει ακόμη στερέψει. Η λύτρωση θα έρθει μόνο όταν οι υπαίτιοι της τραγωδίας πληρώσουν.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ