Εθνοφρουρά της αμηχανίας

Τραγικό το δυστύχημα και ο θάνατος του Παραλιμνίτη καθηγητή στην άσκηση της εφεδρείας. Η Εθνοφρουρά, αλλά και το πολιτικό κατεστημένο έμειναν αμήχανοι, όπως συνήθως, περιορίζοντας τις αναφορές τους στη μηχανική κατάσταση των συγκεκριμένων οχημάτων.

Το πρόβλημα, όμως, είναι πολύ πιο σοβαρό και επηρεάζει το σύνολο των πολιτών. Με δέος πρέπει να αναλογιστούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Εθνοφρουρά, για να μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο της. Με κάθε ευκαιρία, η πολιτική ηγεσία αναφέρεται, υπόσχεται και θριαμβολογεί ότι η Εθνοφρουρά έχει την ικανότητα να είναι αποτελεσματικός και ανατρεπτικός παράγοντας, σε περίπτωση προέλασης των κατοχικών στρατευμάτων.

Κατά την άποψή μου, αυτή η θέση είναι ένας ατυχής και ευτελής τρόπος ενημέρωσης των πολιτών. Είναι κοινή αναφορά των στρατευμένων και των εφέδρων η αδυναμία του εξοπλισμού της Εθνοφρουράς να ανταποκριθεί στις τρέχουσες ανάγκες, πόσω μάλλον στις ανάγκες μιας εμπόλεμης σύρραξης. Οι εικόνες των παρελάσεων και των ασκήσεων πρέπει να αξιολογούνται μόνο σαν εικόνες, γιατί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Χαρακτηριστική είναι η κουβέντα «…από τα σταθμευμένα άρματα τα δυο είναι σε ακινησία και στην περίπτωση κίνησης των υπολοίπων, μόνο τα πέντε μπορούν να ανταποκριθούν». Ενδιαφέρον θα ήταν να γνωστοποιηθεί και ο αμυντικός σχεδιασμός και η διάταξη της Εθνοφρουράς σε περίπτωση εμπόλεμης εμπλοκής (γιατί επιθετική απελευθερωτική δεν προβλέπεται).

Γνωρίζει ο πολίτης ότι ολόκληρες περιοχές είναι πέραν της αμυντικής υποστήριξης;

Γνωρίζει ο πολίτης ποια είναι η σχεδιασμένη στο έδαφος πρώτη γραμμή άμυνας;

Γνωρίζει ο πολίτης αυτά που γνωρίζει για τη δύναμη και τις θέσεις μας ο κατοχικός στρατός;

Με τη δικαιολογία του απορρήτου, βρισκόμαστε σε συσκοτισμό για πράγματα που μας επηρεάζουν καίρια. Με τους πομπώδεις λόγους, με την ερασιτεχνική ανάπτυξη ηθικού στο λαό και στους στρατευμένους νέους, στρατός δεν γίνεται. Δεν είμαστε στο 1940, όπου το θάρρος και η στρατηγική, η αντοχή, μπορούσαν να φέρουν αποτέλεσμα.

Ο αντίπαλός μας σήμερα κατέχει οπλισμό τεχνολογίας, γνωστό για την εύκολη και εύστοχη κατάληψη των στόχων του. Και τι θα κάνουμε; Να παραδοθούμε; Θα μπορούσε να ρωτήσει ειρωνικά κάποιος κουφιοκέφαλος, που ηδονίζεται με τις στολές παραλλαγής ή με γνησιότητα ένας καλός στρατιώτης.

Δεν είμαι στρατιωτικός για να σχεδιάσω το στράτευμα, αλλά σίγουρα μπορώ να πω ότι δεν είναι δίκαιο να μας αφήνουν στις ψευδαισθήσεις, δεν είναι δίκαιο να μην είναι απόλυτα σοβαροί όσοι ζήτησαν τις ευθύνες, είτε λόγω επαγγέλματος είτε λόγω πολιτικού αξιώματος.

Όταν από την προηγούμενη κυβέρνηση περιορίστηκαν οι στρατιωτικές δαπάνες, αυτό μπορεί να ήταν μια ορθή απόφαση για την οικονομία, αλλά οι πολίτες πάντοτε έπρεπε να ήταν ενήμεροι για το πραγματικό αξιόμαχο της Εθνοφρουράς.

Γι’ αυτό, παραφράζοντας τον Ισοκράτη «Η Δημοκρατίας μας αυτοκαταστρέφεται διότι έμαθε τους πολίτες να ανέχονται το ψέμα των πολιτικών».

Ακόμα και η ποιότητα που θα μπορούσε να έχει ο κυπριακός στρατός με βάση τις δυνατότητες του κράτους, λείπει. Η εφεδρεία της χαρουπιάς είναι που μας δίδει ένα εμφανές στίγμα. Τι θα κάνουμε λοιπόν; Έξω οι επιπολαιότητες και ελαφρότητες, μέσα η σοβαρότητα και ο σεβασμός του πολίτη.

Σημερινή