Ποιος θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά του Τούρκου γάτου;

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΕΙΝΑΙ πασίγνωστο το λαϊκό άσμα, που αναφέρεται σε μια ομάδα ποντικών, που σκέφτονταν πώς να αντιμετωπίσουν τον εχθρό τους, το γάτο. Όλοι έλεγαν να κρεμάσουν μια κουδούνα στην ουρά του ώστε, όταν εμφανίζεται στην περιοχή τους, τα ποντίκια να τον ακούν και να προφυλάσσονται. Ένας ηλικιωμένος ποντικός υπέβαλε την εξής αφοπλιστική ερώτηση: Ποιος από τους ποντικούς θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά του γάτου; Κανείς δεν απάντησε, μέχρι σήμερα… Η ιστορία αυτή διαζωγραφίζει δραματικά την κενότητα και τη ρηχότητα της κυπριακής πολιτικής. Όλα γύρω μας αλλάζουν και μεταβάλλονται με ταχύτητα.

Η κατοχική Τουρκία επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της στην πιο ασταθή και εύφλεκτη περιοχή του κόσμου. Νέες περιφερειακές και μεγάλες δυνάμεις αναδύονται και συγκρούονται για τα συμφέροντά τους. Η παντοδυναμία και η μονοκρατορία των ΗΠΑ αμφισβητείται. Νέοι άξονες πολιτικής και συμφερόντων συμπήσσονται. Το άναρχο διεθνές σύστημα αδυνατεί να σχηματοποιηθεί.
Οι ασύμμετρες απειλές είναι προάγγελοι νέων κρίσεων ή και συγκρούσεων. Η γεωπολιτική αναδεικνύεται στην κυρίαρχη πολιτική φιλοσοφία. Αν μελετήσει κανείς το χάρτη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και ειδικά της Αν. Μεσογείου, με προεκτάσεις προς τον Καύκασο και τα Βαλκάνια, θα τρομάξει από τις αντιπαραθέσεις κρατών, δυνάμεων και συμφερόντων. Το πετρέλαιο, το νερό, η οικονομία, οι πολιτισμικές διαφορές, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι αντιπαραθέσεις ιδεών και η διαφαινόμενη σύγκρουση πολιτισμών, εμφανώς αφήνουν αδιάφορη την ηγεσία του τόπου. Η ενασχόληση με το Κυπριακό, τόσες δεκαετίες, έπρεπε να κάνει όλους σοφότερους, πιο προσεκτικούς και ρεαλιστικά προσγειωμένους. Κι όμως: Ενώ τόσα πολλά συμβαίνουν, που μας επηρεάζουν αμεσότατα και πολλαπλώς, οι ταγοί μας περί άλλα τυρβάζουν.

Με αφορμή νέους ισχυρισμούς ότι μη κατονομαζόμενοι ξένοι θα επιχειρήσουν να μας πιέσουν, παρακολουθήσαμε το ίδιο θέατρο πολιτικής κενολογίας: Να ενωθούμε γύρω από τον Πρόεδρο, είπε ο πρώτος. Να σχεδιάσουμε μια νέα στρατηγική, είπε ο ένας. Η Βρετανία να πιέσει την Τουρκία, είπε ο άλλος. Να μελετήσετε τις προτάσεις μας, υπέδειξε ο τρίτος. Και ο τέταρτος επισήμανε ότι πρέπει να αλλάξουμε τακτική. Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα! Ισχυρίζονται ότι στο Εθνικό Συμβούλιο είναι μαζεμένη η συλλογική πολιτική… σοφία. Ρωτάμε, λοιπόν, τους… σοφούς ηγέτες: Μελέτησαν πόσο σημαντική είναι η γεωπολιτική θέση της Κύπρου; Έχει ή όχι γεωπολιτικό ρόλο να διαδραματίσει στο νέο περιβάλλον, που βρίσκεται υπό μορφοποίηση στη Μ. Ανατολή; Πόσο κρίσιμη και χρήσιμη είναι η γεωγραφική θέση της Κύπρου; Έχει μελετηθεί σε βάθος η νέα τουρκική εξωτερική πολιτική που εκτυλίσσεται, ανεξαρτήτως επιτυχίας, στα Βαλκάνια, στον Καύκασο και ειδικά στη Μ. Ανατολή;

Ποια είναι η στρατηγική μας γι’ αντιμετώπισή της;

Τι σημαίνει, και για την Κύπρο, η τελευταία αντιπαράθεση Τουρκίας - Ισραήλ; Πώς ασκείται η γεωστρατηγική ως εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής για την προάσπιση της ασφάλειας, της οικονομίας, της επιβίωσης και των συμφερόντων μας; Ξέρουμε ποιες πολιτικές ασκούν οι μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις, που μας επηρεάζουν; Ποιο είναι το κυπριακό παράδειγμα στην άσκηση μιας σοβαρής και αξιόπιστης πολιτικής, που θα καταφέρει να δέσει την κουδούνα στην ουρά του Τούρκου γάτου; Αλλά λησμονούμεν… Αυτά απαιτούν επισταμένη μελέτη, βαθιά ανάλυση, κριτική σκέψη, σοβαρότητα, αταλάντευτη βούληση για θωράκιση του παρόντος και του μέλλοντος της Κύπρου. Γι’ άλλη μια φορά, οι ηγέτες μας νοιάζονται για τις επόμενες εκλογές, όχι για τις επόμενες γενιές…