Καταζητείται επειγόντως ένα σχέδιο Β' για το Κυπριακό…

 Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΠΡΙΝ ΑΠΟ δύο ακριβώς χρόνια, ο γράφων είχε υποβάλει, υπό μορφήν κύριου άρθρου στη «Σ», ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας και η πολιτική ηγεσία έπρεπε να είχαν μελετήσει, σχεδιάσει και ετοιμάσει και ένα σχέδιο Β', σε περίπτωση έναρξης και πιθανού ναυαγίου των συνομιλιών. Το σκεπτικό μας εκκινούσε από τη γνώση και ανάλυση της τουρκικής πολιτικής, που σε όλες τις φάσεις του Κυπριακού εμφανιζόταν άλλοτε στρεψόδικη και άλλοτε ανακόλουθη. Ενώ, λοιπόν, Χριστόφιας - Ταλάτ όδευαν προς έναρξη των συνομιλιών, υποβάλαμε την ιδέα-εισήγηση ότι ο Πρόεδρος και οι ηγέτες έπρεπε να είναι πανέτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Ποια ήταν η αντίδραση του Προέδρου; Κατά την πρώτη διακαναλική συνέντευξη Τύπου, μετά τις 100 ημέρες στην εξουσία, ο Δ. Χριστόφιας, σε έντονο ύφος και απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είπε ότι μόνο ένα σενάριο έχει και αυτό είναι η επίλυση του Κυπριακού. Τότε, το ΔΗΚΟ όπως και άλλα κόμματα είχαν υποβάλει την ίδια εισήγηση στον Πρόεδρο, αλλά… φωνή βοώντος εν τη κυπριακή ερήμω.
Συμπληρώνονται δύο σχεδόν χρόνια καρκινοβατουσών συνομιλιών. Στην τουρκική πλευρά ανέλαβε ο Έρογλου και οι προοπτικές του Κυπριακού είναι χειρότερες από δυσοίωνες. Όλοι τώρα αναμένουν τα χειρότερα, ιδιαίτερα μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, την επανεμφάνιση του απευθείας εμπορίου, τις αγγλικές νέες μεθοδεύσεις, κτλ. Αίφνης, το ΔΗΚΟ θυμήθηκε και ανέσυρε στην επιφάνεια την αναγκαιότητα ενός σχεδίου Β'. Ο Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος κάλεσε την πλευρά μας «να διαμορφώσει, επιτέλους, ένα σχέδιο Β' για αναχαίτιση των μεθοδεύσεων, που αποσκοπούν σε ένα κλίμα ασφυκτικής πίεσης της δικής μας πλευράς, επειδή κάποιοι επιδιώκουν να επιβάλουν χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες όπως και σύγκληση διεθνούς διάσκεψης». Η πιο πάνω δήλωση είναι ενδεικτική του βαθμού ελαφρότητας της κυπριακής πολιτικής ζωής. Ως θεωρία, η θέση είναι ορθή. Όμως, ο καταρτισμός ενός εναλλακτικού σχεδίου Β' δεν είναι υπόθεση του… ποδαριού. Το ΔΗΚΟ είναι συνέταιρος και συμμέτοχος, υποθέτουμε, στο σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής.
Αν εδώ και δύο χρόνια δεν κατάφερε να πείσει το ΑΚΕΛ και τον πρόεδρο Χριστόφια γι’ αυτήν την αναγκαιότητα, σημαίνει ότι είτε δεν λαμβάνεται υπόψη είτε το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος δεν θεωρούν ένα σχέδιο Β' ότι είναι χρήσιμο. Ας δούμε, όμως, τα πράγματα σοβαρά και πολιτικά. Για να καταστρωθεί ένα σχέδιο Β', όπως εισηγούμασταν πριν από δύο χρόνια, σημαίνει: Πρώτον, ο Πρόεδρος, οι σύμβουλοί του και οι πολιτικοί ηγέτες αναλύουν τα δεδομένα, ερμηνεύουν και κατανοούν την τουρκική πολιτική και τη στοχοθεσία της, συνυπολογίζουν τις περιφερειακές και διεθνείς συγκυρίες, το ρόλο και τα συμφέροντα ξένων ισχυρών παρεμβαλλόμενων και αναμειγνυόμενων στο πρόβλημα. Δεύτερον, ξεκαθαρίζονται τα όρια των δυνατοτήτων μας και καθορίζονται επακριβώς οι λεγόμενες «κόκκινες γραμμές». Τρίτον, λαμβάνονται υπόψη φιλικές χώρες και συμμαχίες. Τέταρτον, σχεδιάζεται ορθολογικά η μεθόδευση των ενεργειών μας, με ανάλογες αναδιατάξεις ήδη αποφασισθείσας πολιτικής. Πέμπτον, η ηγεσία ξέρει επακριβώς ποια στρατηγική και τακτική ακολουθεί.
Τίποτε σχεδόν απ’ όλα αυτά δεν έγινε, επειδή η πολιτική στην Κύπρο είναι περιστασιακή, επιδερμική, ενστικτώδης και παιδαριώδης. Κουβέντες του Εθνικού καφενέ για το θεαθήναι τοις αφελείς. Όλες οι σοβαρές κυβερνήσεις έχουν έτοιμα σχέδια Β' και Γ' για κάθε πρόβλημα, πλην της Κύπρου. Αφελής ερώτηση: Πόσοι από τους ηγέτες του τόπου μελετούν το βιβλίο του Νταβούτογλου για να κατανοήσουν, επιτέλους, τις εκτυλίξεις της τουρκικής πολιτικής; Πόσοι; Αλλά, λησμονούμε: Οι ηγέτες μας τα ξέρουν όλα!