To EΛΙΑΜΕΠ συμφωνεί μαζί σας κ. Παπαχελά;

του Κώστα Πικραμένου, http://endoturkika.blogspot.com
Όσοι ασχολούνται (για επαγγελματικούς ή "πατριωτικούς" λόγους) με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής εν Ελλάδι γνωρίζουν ότι το "βαθύ κράτος" του Υπουργείου Εξωτερικών της χώρας μας είναι το "γνωστό-άγνωστο" ΕΛΙΑΜΕΠ. Ένα ημι-κρατικό/ημι-ιδιωτικό Ίδρυμα (Άμυνας και Εξωτερικής πολιτικής) που υλοποιεί μελέτες-έρευνες έναντι κρατικής χρηματοδότησης. Το Δ.Σ του εν λόγω Ιδρύματος κοσμούν τα top ονόματατου ακαδημαϊκού κόσμου της Αθήνας όπως α)ο νυν πρόεδρος του ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) κ. Θάνος Βερέμης και θιασώτης της "γενοκτονίας των Τούρκων της Τριπολιτσάς", β) οι καθηγητές Λ. Τσούκαλης (Πρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ), σύμβουλος Τουρκικού think-tank εξωτερικής πολιτικής (EDAM) και προσκεκλημένος της Λέσχης Bilderberg και Θ. Κουλουμπής (Αντιπρόεδρος ΕΛΙΑΜΕΠ) και μέλος του Greek-Turkish Forum των Κ. Κάρρα και Ιlker Turkmen (τέως ΥΠΕΞ Τουρκίας). Με άλλα λόγια ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ που αγοράζουμε Αμερικανικά όπλα... όχι για εμάς, για τη φουκαριάρα...!
Γενικός Γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ο κ. Αλέξης Παπαχελάς, γνωστός δημοσιογράφος και
διευθυντής της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, συμφερόντων οικογενείας Αλαφούζου. Ο κ. Παπαχελάς,τον οποίο εκτιμώ, διότι αρθρώνει υπεύθυνο λόγο άσχετα αν συμφωνώ μαζί του ή όχι, δημοσίευσε τη περασμένη Κυριακή (22/3/09) ένα άρθρο με τον τίτλο "Εμείς, ο Ομπάμα και οι Τούρκοι".
Παραθέτω τις παραγράφους του άρθρου που μου προκάλεσαν συγκεκριμένες απορίες:
Ο κ. Παπαχελάς γράφει:
Η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, η οποία προσπαθεί συνεχώς να αυξήσει τη γεωπολιτική της επιρροή. Οι Αμερικανοί «καίγονται» για τρία μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα, στα οποία καλώς ή κακώς η Τουρκία παίζει ρόλο: τη στρατηγική εξόδου από το Ιράκ, τον περιορισμό της δύναμης του Ιράν στον ισλαμικό κόσμο και την προσέγγιση του Ισραήλ με τη Συρία. Παράλληλα η Τουρκία θεωρείται ένας σημαντικός προορισμός για επενδύσεις, αλλά και η σημαντικότερη δίοδος ενέργειας για την Ευρώπη που δεν ελέγχεται από τη Μόσχα. Τα δεδομένα αυτά, σε συνδυασμό με τη γενική προσπάθεια του κ. Ομπάμα να κάνει ανοίγματα στον μουσουλμανικό κόσμο, καθιστούν την Τουρκία σοβαρό «παίκτη» στην περιοχή.
Η Ελλάδα, από την άλλη, είναι μία χώρα με περιορισμένη στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ, είτε εκ των πραγμάτων είτε γιατί η εσωτερική πολιτική συγκυρία δεν αφήνει περιθώρια μεγαλύτερης συνεργασίας με την Ουάσιγκτον. Ανήκουμε πια στην Ευρώπη, παίζουμε πολύ μικρό ρόλο στη Μέση Ανατολή, γιατί εγκαταλείψαμε τα ανοίγματα προηγούμενων δεκαετιών, και οι Αμερικανοί επενδυτές μόνο ως αστείο αντιμετωπίζουν την προοπτική επενδύσεων στην Ελλάδα. Τα θέματα που εμείς αποκαλούμε «εθνικά» οι Αμερικανοί δυστυχώς τα θεωρούν εντελώς περιφερειακά για τα δικά τους συμφέροντα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι λυπηρή η εικόνα μιας χώρας η οποία στέλνει τον πρέσβη της στην Ουάσιγκτον να κάνει επίσημο διάβημα επειδή ο κ. Μπαράκ Ομπάμα δεν θα περάσει από την Ελλάδα. Η ελληνική εξωτερική πολιτική θα έπρεπε να προβάλλει μια εικόνα αυτοπεποίθησης, αναγνωρίζοντας παράλληλα τα πραγματικά δεδομένα για τον ρόλο της Τουρκίας.
Η Ελλάδα θα έπρεπε να αισθάνεται αλλά και να συμπεριφέρεται σαν μια ισχυρή χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που αντιμετωπίζει ακομπλεξάριστα τις σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εικόνα μιας χώρας-επαίτη για μια συνάντηση, φωτογραφία ή προεδρική επίσκεψη σίγουρα δεν μας τιμά και, πέραν των άλλων, δεν φέρνει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα
Οι απορίες μου είναι οι ακόλουθες:
1) Πως συμβιβάζονται οι ισχυρισμοί-υπαινιγμοί του κ. Παπαχελά (χώρα - επαίτη, ακομπλεξάριστα, κλπ) με τη θέση του Γ.Γ στο ΕΛΙΑΜΕΠ; Αν διαφωνεί με τα όσα προτείνει το Ίδρυμα στο ΥΠΕΞ γιατί δεν παραιτείται από αυτό;
2) Η θέση του Γ.Γ λειτουργεί υπέρ ή κατά της αμεροληψίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος;

Σημείωση: Θεωρώ ότι η αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου πρέπει να είναι πάνω και πέρα από θέσεις έστω και τιμητικές. Άλλωστε ο κ. Παπαχελάς δεν έχει ανάγκη απο αυτές για να καταξιωθεί στη κοινή γνώμη...