Πολυμέτωπες κι επικίνδυνες προκλήσεις για την Αθήνα

Οι προειδοποιήσεις των ΗΠΑ και οι μεθοδεύσεις της Άγκυρας
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ με πολυμέτωπες (κυρίως όμως επικίνδυνες) προκλήσεις στα εθνικά θέματα θα βρεθεί στο επόμενο διάστημα η Αθήνα, την ώρα που την καθηλώνουν καταθλιπτικές αγκυλώσεις και την αποδυναμώνουν φαινόμενα καταλυτικής εσωστρέφειας.
Υπάρχουν επαρκείς και σαφείς ενδείξεις ότι ξένα κέντρα επενδύουν σ' αυτήν την παρακμιακή κατάσταση, για προαγωγή ευδιάκριτων σχεδιασμών τους στην περιοχή, στον βαθμό που αυτοί περνούν από την Ελλάδα, η οποία και πληρώνει εν πολλοίς την απόπειρα πολιτικής απεξαρτήσεώς της από μονοδιάστατες ενεργειακές επιλογές. Έτσι η παρακοή των αυστηρών αμερικανικών προειδοποιητικών συστάσεων, όσον αφορά τους ενεργειακούς αγωγούς και η προσέγγιση της Αθήνας προς τη Μόσχα, έχουν επώδυνο τίμημα.

Πέραν όμως της αμερικανικής δυσφορίας -η οποία και δεν απεκρύβη, αλλά αντιθέτως εξεδηλώθη άμεσα με διάφορους τρόπους- η Άγκυρα εκμεταλλεύεται από τη δική της πλευρά το γεγονός και κλιμακώνει προκλητικές ενέργειες, με τις οποίες και στηρίζει στρατηγικά τις κατάδηλες επιδιώξεις της, τόσο στον χώρο του Αιγαίου (με την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων) όσο και στη Θράκη. Όπου και ρίχνει το βάρος της σήμερα, προάγοντας σιωπηρά τη μετάλλαξη της μουσουλμανικής μειονότητος σε τουρκική, διά του αποκαλούμενου «συλλογικού αυτοπροσδιορισμού», τη διεκδίκηση του οποίου και προετοιμάζει μεθοδικά ως θεμελιώδες δικαίωμα.

Κι αυτό, ενώ παράλληλα θα ανατάξει τις μαξιμαλιστικές της βλέψεις στο Κυπριακό, όπου και θ' απαιτήσει τελεσιγραφικά λύση ψευδωνύμου ομοσπονδίας, η οποία στην ουσία θα εδράζεται σε συνομοσπονδιακές δομές. Με μία μεν Κύπρο, αλλά διά δύο. Με τις εξουσίες των λεγομένων συνιστώντων κρατιδίων να υπερβαίνουν -και ποσοτικά και ποιοτικά- εκείνες της σκιώδους τελικά κεντρικής διοικήσεως. Κάτι που απεκάλυψε ήδη σε σχετικό του έγγραφο προς τα μέλη του Κυπριακού Εθνικού Συμβουλίου ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

Άριστα ενημερωμένοι κύκλοι, που έχουν άμεση πρόσβαση σε απόρρητες διπλωματικές εκθέσεις, αναφέρουν συναφώς ότι ενώ η Τουρκία γίνεται δέκτης ευρωπαϊκών υποδείξεων (με το γάντι) και για λύση του Κυπριακού ειδικότερα και για εξομάλυνση των σχέσεων της με την Ελλάδα γενικότερα, επιστρέφει τις πιέσεις και ασκεί ευθέως εκβιασμό στις Βρυξέλλες! Απειλεί με σοβαρές υποτροπές, εάν δεν γίνουν αποδεκτές (ή τουλάχιστον ανεκτές) οι απαιτήσεις της σε ό,τι αφορά την ενταξιακή της πορεία! Μεταβάλλει -όπως είπε προσφυώς στέλεχος της Κομισιόν- το «λύστε τα για να ενταχθείτε», σε «εντάξετε με για να τα λύσω».

Η Άγκυρα χρησιμοποιεί δηλαδή τα Αιγαιωτικά και το Κυπριακό ως μείζονες μοχλούς εκβιασμού της ΕΕ, δεδομένου ότι πέραν άλλων, οι μηχανισμοί για την ασφάλεια και την κοινή αμυντική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως περνούν από την Άγκυρα, ως βασικού ΝΑΤΟϊκού κρίκου. Κι αυτό έχει γίνει αρκούντως αισθητό το τελευταίο διάστημα, κατά τις διασυμμαχικές συνόδους, ενώ γίνεται ομοίως αντιληπτή και η στήριξη των τουρκικών απαιτήσεων από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, για τις οποίες η Τουρκία είναι πλέον εξουσιοδοτημένος μεσολαβητής σε κρίσιμα ζητήματα της περιοχής και ουσιαστικά διορισμένος περιφερειάρχης!

Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, που βρίσκονται κυριολεκτικώς «εν τω γίγνεσθαι», η τραγική κατάσταση στην ίδια την Ελλάδα όχι απλώς ανησυχεί, αλλά και προκαλεί πολλές σκέψεις για τα παρακμιακά φαινόμενα που ενσκήπτουν το τελευταίο διάστημα και ειδικότερα μετά τα καταλυτικά γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου.

Τόσο η τρομοκρατία (που δεν θα μπορούσε ασφαλώς να έχει προκύψει αδοκήτως και σε διάστημα δύο μηνών, ενώ αντιθέτως πρέπει να έχει προετοιμασθεί από πολλού κι ετηρείτο εν υπνώσει) όσο και η διακομματική όξυνση που ανελίσσεται και τείνει να υποτραπεί, σε συνάρτηση και προς την οικονομική κατολίσθηση, δημιουργούν προϋποθέσεις στρατηγικής αποδομήσεως της χώρας. Η Ελλάδα περνά περίοδο με σαφώς αποσυνθετικές δυναμικές, που τείνουν να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες καταστάσεις με απροσδιόριστες εξελίξεις. Αλλά με απολύτως προβλεπτό εθνικό κόστος.

Πολιτικοί παρατηρητές (μεταξύ των οποίων και στελέχη του πολιτικού συστήματος) θεωρούν ότι το επόμενο διάστημα θα είναι περισσότερο και από κρίσιμο για τη χώρα, εάν δεν γίνει δυνατό αφενός, να βρεθούν τρόποι μιας έστω και μίνιμουμ ενδοελληνικής συνεννοήσεως χάριν των εθνικών θεμάτων (με την έννοια να ορθοτομηθούν τρόποι αποτελεσματικής διαχειρίσεως) και αφετέρου, να προαχθούν επαρκείς στρατηγικές αντιστάσεις, με αποτρεπτικές δυνατότητες.
Πηγή