Είπαμε να πάψουμε να είμαστε προτεκτοράτο και αποκτήσαμε καινούργιο δυνάστη. Τον κύριο Αλμούνια (και τον κάθε Αλμούνια). Τον ψήφισε τον κύριο αυτό ο ελληνικός λαός; Και τον βάλαμε στεφάνι μας; | |
Αν ο κύριος Αλμούνια δίνει εντολή πώς θα διαχειριζόμαστε τα οικονομικά μας και τι πολιτική θα εφαρμόζουμε, τότε τι χρειάζεται ο πρωθυπουργός; Τι τους θέλουμε τους πολιτικούς; Έναν λογιστή να προσλάβουμε και γλιτώνουμε από τα έξοδα – Βουλή, εκλογές, χρηματοδότηση κομμάτων, μισθούς βουλευτών και όλα τα... αχρείαστα. Αλμούνια και πάσης Ελλάδος. Κι όπως ο παλιός δάσκαλος θα κρατάει τη βέργα και θα μας τις βρέχει, όταν είμαστε άτακτοι... Θα συμφωνήσουμε. Ότι υπάρχει πρόβλημα στην οικονομία μας. Ότι χρωστάμε πολλά έξω. Ότι έχουμε άνοιγμα. Όπως μια επιχείρηση. Μόνο που ένα κράτος δεν είναι επιχείρηση. Υπάρχει λαός! Υπάρχουν πολίτες που κατέχουν και υπάρχουν πολίτες που δεν τα βγάζουν πέρα. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ισοσκελισμένος ο προϋπολογισμός. Να μην είναι άδεια τα Ταμεία. Αλλά η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή που βλέπουμε και ζούμε σήμερα. Θα ήμασταν κάπου στη δεκαετία του '60. Συνειδητά αυξήθηκε το έλλειμμα. Αλλά είχες να επιλέξεις. Μεταξύ μιας ανάπτυξης και της βελτίωσης της ζωής των πολιτών σου. Να εξασφαλίσεις στοιχειώδη ανθρώπινη διαβίωση ή να κοιτάς να μη δανειστείς και ας δυστυχεί ο λαός σου... Αυτά, κύριε Αλμούνια και σεις τα «golden boys» των Βρυξελλών, δεν είναι ψυχροί αριθμοί... Είναι η ζωή. Και πρέπει να διαθέτεις ανθρωπιά. Στοιχεία που δεν έχουν οι κύριοι ευρωεπίτροποι. Τώρα ως προς τον αυστηρό... δάσκαλό μας, έχουμε και λέμε: Πρώτον. Πού ήσαστε, κύριε Αλμούνια, με τις τιμές με το ευρώ που καταληστεύθηκε ο κοσμάκης και πληρώνει έναν καφέ, ένα σουβλάκι, ένα μπουκάλι νερό ΤΡΙΠΛΑΣΙΑ απ' ό,τι το πλήρωνε με τη δραχμή; Ποιος θα αποζημιώσει τους πολίτες για τα λεφτά που τους άρπαξαν; Είναι δυνατόν ένα κιλό χαλβάς να κάνει 6.000 δραχμές; Δεύτερον και πιο σημαντικό. Μας ζητάτε λογαριασμό σαν να 'στε ο αφέντης μας. Όμως εσείς μας χρωστάτε πολλά. Αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Τη προμήθειά μας, ως Ελλάδα, που κλείσαμε τα εργοστάσιά μας - λόγω της κατάργησης των δασμών. Τα ελληνικά προϊόντα (ψυγεία, κουζίνες, ρούχα κ.λπ.) δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν σε τιμές τα γαλλικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά κ.λπ. κι έτσι δίνουμε δουλειά σε εκατομμύρια γάλλους, άγγλους, ιταλούς, ισπανούς, γερμανούς, δανούς εργαζόμενους, αγοράζοντας προϊόντα τους, και συμβάλλουμε αποφασιστικά στην ανάπτυξη των χωρών τους. Αρμέγετε, κύριε Αλμούνια, μια αγορά 10.000.000 καταναλωτών. Και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, είμαστε υπερκαταναλωτές. Μόλις βγει καινούργιο κινητό τρέχουμε να το πάρουμε. Μας χρωστάτε, κύριε Αλμούνια. Πολλά! Και για λόγους ευγένειας θα έπρεπε να μας λέγατε κι ένα ευχαριστώ. Και να μας στέλνατε και κανένα... δωράκι! Αυτά, για να μην ξεχνιόμαστε, κύριε Αλμούνια. Εσείς μπορεί να κάνετε καλά τη δουλειά σας με ψυχρές προσθαφαιρέσεις. Πληρώνεστε άλλωστε γι' αυτό. Και μάλιστα ακριβά (αλήθεια, πόσο μας στοιχίζετε;). Όμως, υπάρχουν και οι άνθρωποι. Πάνω απ' όλα. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει τίποτε. Προηγούνται λοιπόν των αριθμών. Προτεραιότητα έχει να ζήσουν. Και να ζήσουν ανθρώπινα. Κι αυτό το ξεχνάτε, κύριε Αλμούνια. Γιατί είστε ψυχρός λογιστής. Άλλη είναι η δουλειά του πολιτικού. Να βελτιώσει τη ζωή του λαού. Κι όχι τους αριθμούς. Αν ήταν θέμα αριθμών, ο κόσμος δεν θα ήταν ο σημερινός... Κι όταν, ως τουρίστας, ήρθατε το περασμένο καλοκαίρι, κύριε Αλμούνια, θα διαπιστώσατε ιδίοις όμμασι ότι η Ελλάδα δεν είναι αυτή που καταγράφετε στα τεφτέρια σας... Λοιπόν, αφήστε τη βέργα, γιατί μπορούμε κι εμείς να σας τις... βρέξουμε. Μας χρωστάτε. Τίποτε δεν μας χαρίσατε. Τα... αντισταθμιστικά που μας οφείλετε είναι πάρα πολλά. Καληνύχτα σας, κύριε Αλμούνια... και φροντίστε να κάνετε σωστά τους λογαριασμούς όταν αναφέρεστε στην Ελλάδα. Όλα αυτά βέβαια θα έπρεπε να σας τα είχε πει ο κ. Καραμανλής σήμερα και ο κ. Σημίτης χθες... Ο Ανδρέας πάντως σας τα έψελνε... Και κέρδιζε αρκετά για την... Ψωροκώσταινα. Κι αν δεν το ξέρετε, μπορείτε εύκολα να το μάθετε, ξεφυλλίζοντας τα αρχεία σας... Πηγή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου