Έωλη η πολιτική Αθήνας - Λευκωσίας

ΑΝΘΟΣ ΛΥΚΑΥΓΗΣ, Τέως σύμβουλος πρεσβείας Κύπρου

ΟΠΩΣ και αν ερμηνευθούν οι θέσεις που διετυπώθησαν το τελευταίο διάστημα με δηλώσεις αρμοδίων, τόσο στη Λευκωσία όσο και στην Αθήνα, για το θέμα της τουρκικής ενταξιακής πορείας, αυτές οδηγούν στο αυτοδήλως οξύμωρο:

Τα βασικά ευρωπαϊκά κέντρα (ως ο σκληρός λεγόμενος πυρήνας της Ευρώπης) να ξεσπαθώνουν κατά της προοπτικής της ενσωματώσεως της Τουρκίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Για λόγους ευανάγνωστους, που δεν σχετίζονται με τα δικά μας. Η δε Κύπρος -της οποίας τα μισά εδάφη ευρίσκονται υπό τουρκική κατοχή- και αν ακόμη δεν διευκολύνει την Αγκυρα, τουλάχιστον δηλώνει (μαζί με την Ελλάδα, η οποία υφίσταται καθημερινό βιασμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων) υπέρμαχος της ενταξιακής προοπτικής του Αττίλα! Για τον οποίο, παρεμπιπτόντως, ισχύει ακόμη ως προς τις διαφορές με την Ελλάδα το casus belli!

Διότι και οι πρόσφατες δηλώσεις του Ελληνος πρωθυπουργού και ιδιαιτέρως οι παράλληλες κα παραπλήσιες θέσεις του Κυπρίου Προέδρου, αυτό υποδηλώνουν. Και από αυτό το πνεύμα διέπονται. Την ώρα που έπρεπε (ειδικά σήμερα) να προδηλωθεί κατηγορηματικά ότι: εάν η Αγκυρα δεν ανταποκριθεί θετικά στις πρόνοιες του ομώνυμου με αυτήν Πρωτοκόλλου τελωνειακής ένωσης (οι οποίες προβλέπουν άνοιγμα των αεροδρομίων και λιμανιών της στα κυπριακά σκάφη και αεροπλάνα) τότε η Λευκωσία δεν πρόκειται να συναινέσει σε παραπέρα ενταξιακές διαδικασίες.

Δεν θα δεχθεί δηλαδή το άνοιγμα νέων κεφαλαίων και επομένως το κλείσιμο άλλων. Αυτό δεν είναι ούτε ακραία θέση ούτε και αντίθετη προς την ανάγκη ρεαλιστικών προσεγγίσεων για ιστορικό συμβιβασμό στο Κυπριακό.

Είναι η φυσιολογική και άρα η αναμενόμενη στάση, από χώρα στην οποία η Τουρκία δίδει εξετάσεις ευρωπαϊκών συμπεριφορών και μηδενίζεται.

Βιάζοντας κάθε κοινοτική αρχή και ευρωπαϊκή αξία. Κακώς εκρίθη εντάξιμη. Και ακόμη χειρότερα που έλαβε την άγουσα προς τις Βρυξέλλες, ενώ δεν πληρούσε βασικές προϋποθέσεις.

Οταν δηλαδή τα στρατεύματά της κατέχουν και δυναστεύουν ευρωπαϊκό έδαφος. Και όταν στηρίζουν παράνομο μόρφωμα, που το Συμβούλιο Ασφάλειας το έχει καταδικάσει ως αντίθετο προς κάθε έννοια διεθνούς τάξεως και νομιμότητος.

Αθήνα και Λευκωσία ορθώς επιλέγουν ρεαλιστικές στρατηγικές επί του προκειμένου. Και κανένας δεν ζητεί από αυτές να πράττουν παραλόγως ή με την επίδειξη παλικαρισμών. Αυτά δεν περνούν σήμερα. Κι εντάξει μεν. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους.

Τα οποία, στην προκειμένη περίπτωση, νομίζουμε ότι και τα δύο κρατικά κέντρα του Ελληνισμού έχουν υπερβεί. Με αποτέλεσμα μάλιστα, να βρίσκονται εν δυνάμει σε αντιπαράθεση με τους βασικούς άξονες του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Οι οποίοι, όταν δεν θα γελούν μαζί μας, οπωσδήποτε θα εξοργίζονται...