Η προστασία της σημαίας

  Με τον Χαράλαμπο Δημητρίου

Από μικρό παιδί, μέχρι και την αφυπηρέτησή μου, σ' όλη αυτή λοιπόν την επί δεκαετίες διαδρομή μου στα σχολεία, παρακολουθούσα με ιδιαίτερη περηφάνια την παράδοση των λαβάρων και των σημαιών στους σημαιοφόρους.
Εκείνο, όμως, που όλως ιδιαιτέρως με εντυπωσίαζε ήταν ο όρκος των παιδιών, ότι θα αγωνίζονται για τα λάβαρα και τις σημαίες, ώστε αυτές να μη βεβηλωθούν.
Πιο έντονα, όμως, ένιωσα το συναίσθημα τούτο όταν ήμουνα στρατιώτης στην 33η Μοίρα Καταδρομών. Είπε τότε επί λέξει ο Διοικητής μας κ. Κωνσταντόπουλος: «Οι σημαίες αυτές, μωρές, δεν πρέπει να πέσουν ποτέ στο έδαφος. Μόνον όταν πεθάνετε γι' αυτές, τότε και μόνον τότε θα είσαστε δικαιολογημένοι».
Ποιος έχει παρακολουθήσει αγώνες και να μην έχει δει την έπαρση του ιερού συμβόλου της χώρας των νικητών; Και ποιος δεν τους έχει δει να την περιβάλλονται και να γυροφέρνουν στους στίβους γεμάτοι από εθνική περηφάνια;
Ακόμα και οι Τούρκοι εισβολείς σκότωσαν τον Σολωμού, γιατί προσπάθησε να κατεβάσει την τουρκική σημαία της κατοχής.
Κι εμείς εδώ βεβηλώνουμε πλειστάκις το ιερό σύμβολο του Έθνους μας. Χωρίς να εξετάζω το γεγονός ότι κάποιοι εκμεταλλεύονται ή και καπηλεύονται αυτό μας το ιερό σύμβολο, θεωρώ ότι το πρόσφατο συμβάν ξεπερνά κάθε όριο αντοχής, ανοχής και υπομονής ολόκληρου του ελληνικού έθνους.
Μπορούμε να ανεχθούμε τον κάθε ανεγκέφαλο να μη θέλει την ελληνική ή την κυπριακή σημαία. Δεν μπορούμε, όμως, ν' αποδεχθούμε ενέργειες όπως την πρόσφατη, που προσβάλλουν τα σύμβολά μας. Και οφείλουμε όλοι και λόγω και έργω να τα προστεύσουμε από τους ιερόσυλους. Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.
Στο σημείο τούτο, επιθυμώ να συγχαρώ τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, που μόνος -έστω- αυτός τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για το κάψιμο της ελληνικής σημαίας. Διάβασα τη δήλωσή του ότι το έκανε εντελώς αυθόρμητα. Προσωπικά θα ήθελα να το 'κανε από πρόθεση. Να πει δηλαδή: «ναι, ρε κερατάδες, μπήκα για να κάνω μαύρο τον ηλίθιο που έκαψε τη σημαία». Για να μπορώ κι εγώ να του απευθύνω ακόμα ένα «ΜΠΡΑΒΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ!
Γιατί έκανες αυτό που έπρεπε, γι' αυτόν που έκανε αυτό που δεν έπρεπε».
Αισθάνομαι έμπλεος απορίας για το αν θα του επιβληθεί η όποια ποινή την Παρασκευή. Γνωρίζω ότι ο νόμος είναι σκληρός, αλλά είναι νόμος (Dura Lex, Sed Lex), όμως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η πρόκληση που λειτούργησε ως φινούσα αρχή ή αιτία (causa movens). Στην προκείμενη περίπτωση θεωρώ επιβεβλημένο για τον όποιο δικαστή, αν δεν μπορεί να επαινέσει τον Κωνσταντίνο, τουλάχιστον να τον αθωώσει.