Ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης δικαιώθηκαν από την Ιστορία! Όχι οι Νενέκοι

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας επικρίνεται έντονα ότι με την κυπριακής ιδιοκτησίας λύση, αποενοχοποιεί πλήρως την κατοχική Τουρκία.


Με αφορμή και επικρίσεις που διατυπώθηκαν στο συνέδριο των αποδήμων, σε εκ του προχείρου δηλώσεις του, ο Πρόεδρος είπε τα εξής (24/8/2010): «Κάποια στιγμή θα δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των απευθείας συναντήσεων με τον (τέως Τ/κ ηγέτη) κ. Ταλάτ και με τον (νυν Τ/κ ηγέτη) κ. Έρογλου, για να δούμε κατά πόσον ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας υπερασπίζεται το θέμα μας ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ολόκληρου του λαού μας και παραβίασης του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου, και των ευρωπαϊκών αξιών».

«Πιστεύω, αν θα υπάρχει Κύπρος τότε, ότι η ιστορία θα δικαιώσει τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν μπορούμε να μιλούμε, ως τα στρατεύματά μας να βρίσκονται στα κράσπεδα της Άγκυρας και εκείνο που απομένει είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δώσει την τελική διαταγή για την έφοδο να καταλάβουμε την Άγκυρα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση όπως είναι, και όχι όπως ονειρευόμασταν να είναι. Έπρεπε τα όνειρά μας να τα προσέξουμε πολύ, πριν από το 1974 και να μου επιτρέψετε να πω και το 1960. Δεν τα προσέξαμε, σφάλαμε πάρα πολλές φορές και, δυστυχώς, πληρώνουμε αυτά τα τιμήματα».

Ο συνεπής αναγνώστης της «Σ», Ανδρέας Τ. Λουκά, από το κατεχόμενο Αγριδάκι της Κερύνειας μας, σχολιάζει τη θέση αυτή του Προέδρου, επικαλούμενος ιστορικά γεγονότα: «Ο Φίλιππος ο Μακεδόνας, ο πατέρας του Μ. Αλεξάνδρου, είχε ένα όραμα. Να εκστρατεύσει εναντίον της Περσικής αυτοκρατορίας και να την τιμωρήσει για τις επανειλημμένες εκστρατείες της και καταστροφές που επεσώρευσε στην Ελλάδα και στον ελληνικό κόσμο γενικότερα. Εκείνο που επιθυμούσε ήταν την εκστρατεία εκείνη να την αναλάμβαναν όλοι οι Έλληνες, από κοινού, με επικεφαλής τον ίδιο. Και προσπάθησε να τους συνενώσει. Άλλοτε με το καλό και άλλοτε με το άγριο, εκεί που δεν έπεφτε λόγος. (Βέβαια κάποιοι νεοφανείς Ιστορικοί του Ελληνισμού, του τύπου της κ. Ρεπούση, όταν αναφέρονται σ' εκείνη την εκστρατεία, αποφαίνονται πως ήσαν τα πλούτη της Περσικής αυτοκρατορίας που είχε βάλει στο μάτι ο Φίλιππος! Υποστηρίζοντας και αυτοί, πως την άποψή τους την δικαίωσε ήδη η Ιστορία).»

Στην Αθήνα ένας από τους σημαντικότερους ρήτορες της αρχαίας Αθήνας, ο Δημοσθένης, μη θέλοντας να αποδεχτεί την κυριαρχία του Φίλιππου, είχε κάμει σκοπό της ζωής του, την εναντίωση στα σχέδια του Μακεδόνα, πιστεύοντας στην ανωτερότητα του αθηναϊκού κράτους. Και πίστευε ακράδαντα πως είχε δίκαιο. Οι πάμπολλοι λόγοι του, τους οποίους εκφώνησε μπροστά στην Αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου, μαρτυρούν το φανατισμό και την πίστη του στην ορθότητα εκείνου που πίστευε. Ουδέποτε λύγισε ο Δημοσθένης ή άλλαξε άποψη. Και όταν ο Αντίπατρος το 322 π.Χ., μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, υπέταξε τελικά την Αθήνα, ο Δημοσθένης αυτοκτόνησε πίνοντας κώνειο……»

Ποιον, τελικά, δικαίωσε η Ιστορία; Το Φίλιππο, βεβαίως. Ξαναενόχλησαν ποτέ οι Πέρσες την Ελλάδα; Τι απέμεινε από το Δημοσθένη, εκτός βέβαια από τους μνημειώδης λόγους του; Μα, το αίσχος των 40.000 περίπου Ελλήνων της νότιας Ελλάδας, ομοϊδεατών του Δημοσθένη, που συνενώθηκαν με τους Πέρσες και πολεμούσαν εναντίον του διαδόχου του Φιλίππου, του Αλέξανδρου.

Πώς τους αντιμετώπισε ο Αλέξανδρος αυτούς τους τελευταίους όταν διέλυσε το Περσικό κράτος και όλοι εκείνοι οι μηδίσαντες έπεσαν στα χέρια του; Γνωστά αυτά και δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο. Όποιος ενδιαφέρεται, θα τα βρει στην "Αλεξάνδρου Ανάβαση" του Φλάβιου Αρριανού.
»

Τώρα θα με ρωτήσεις, προς τι το μάθημα Ιστορίας; Μα, αναφέρομαι στο σχετικό άρθρο σου, στο οποίο αναφερόσουν στη "δικαίωση" του Προέδρου κ. Χριστόφια, την οποία οπτασιάζεται ότι θα του επιδαψιλεύσει η Ιστορία στο απώτατο μέλλον, σχετικά με τις προσφορές του προς τους Τούρκους. Προσφορές, ειρήσθω, οι οποίες αφορούν δικαιώματα των Ελλήνων της Κύπρου, τα οποία ο ανοιχτοχέρης και χουβαρντάς κ. Πρόεδρος σκορπά απλόχερα προς τους Τούρκους, οι οποίοι κιόλας δεν δείχνουν την παραμικρή εκτίμηση προς τις χειρονομίες του. Μας χλευάζουν κι από πάνω. Ο λαός, το 2004, όταν του δόθηκε η ευκαιρία, διέσωσε την Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς, που υφίστατο από την πλειοψηφία της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, η οποία δρούσε σε πλήρη συνταύτιση με τους ξένους. Τι είναι εκείνο που διαμεσολάβησε από το 2004, για ν' αλλάξει αυτή η ίδια ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Χριστόφια, την άποψή της περί του λαού και των δικαίων του και να συνταχθεί μαζί του σε αγώνα απαλλαγής από την κατοχή;»

Από το 2004 μέχρι και σήμερα, δεν είναι αγώνα για να δικαιωθούν οι εκβιασμοί τους, που διεξάγουν νυχθημερόν; Αυτή η ιστορία με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, τι στο καλό είναι, 33 χρόνια μετά που, υποτίθεται, την αποδέχτηκε ο Μακάριος, υπό τις τότε εμπειρίες του πραξικοπήματος και της εισβολής και ύστερα από τις απατεωνίστικες υποσχέσεις των Αμερικανών; Τι είναι η ΔΔΟ σε σχέση με το σχέδιο Ανάν; Δεν είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα σε πολύ χειρότερη έκδοση, όπως το κατάντησε ο αριστοτέχνης και ευέλικτος Πρόεδρος και οι άσχετοι της διαπραγματευτικής του ομάδας; Θα τον δικαιώσει λέει η Ιστορία! Γιατί;»

Τι έκαμε για να τον δικαιώσει; Τα ίδια που έκαμε ο Δημοσθένης ή οι Βυζαντινοί παπάδες πριν από την Άλωση, οι οποίοι, εκ των υστέρων, και όταν το τούρκικο φακιόλιο, αντί της παπικής τιάρας, εισήλθε και κατέσφαξε την Πόλη άρχισαν και τις εξυπνάδες περί "ψαριών που πήδηξαν από το τηγάνι", περί "Μαρμαρωμένου Βασιλιά" και περί "Σώπασε, Κυρά Δέσποινα…". Ωραίοι μύθοι, δεν λέω, και μ’ αυτούς τρεφόταν το Έθνος στα μαύρα, κατασκότεινα χρόνια της σκλαβιάς, αλλά μύθοι… Τίποτε άλλο! Μόνο όταν κάποιοι τράβηξαν τα σπαθιά εναντίον του κατακτητή, είδαν άσπρη μέρα! Μόνο τότε. Και είναι ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης που δικαιώθηκαν από την Ιστορία! Όχι οι Νενέκοι».
Σημερινή