Πικρές αλήθειες για τους Τούρκους

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Στα 1979, με απόφαση του Κυπριακού Ιστορικού Μουσείου και Αρχείου, ο γράφων συγκάλεσε στην Κύπρο Διεθνές Ιστορικό Συνέδριο με θέμα «Η τουρκική επεκτακτική πολιτική από τον 13° αιώνα μέχρι σήμερα».

Στο συνέδριο προσκλήθηκαν και παρευρέθηκαν και ανέπτυξαν ομιλίες συναφείς διαπρεπείς επιστήμονες από την Ευρώπη, όπως ο Κούρδος καθηγητής Vanly, κ.ά.
από την Ελλάδα, όπως ο Ιωάννης Κ. Χασιώτης κ.ά., από τις ΗΠΑ η Αρμενίδα Ιστορικός Marjory Housepian (συγγραφέας του συγκλονιστικού, ιστορικού έργου "Smyrna in flames", που μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε πλατιά και στα Ελληνικά «Η Σμύρνη στις φλόγες») κ.ά., από την Κύπρο ο ιστορικός του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, Κ.Κ.Π. Κύρρης κ.ά.
Σε μια διακοπή του συνεδρίου η Marjory απευθύνθηκε σε Ευρωπαίο Πανεπιστημιακό και του πρότεινε την ιστορική αξιοποίηση τού μέχρι τότε χαρακτηριζόμενου ως «αυστηρώς απόρρητου - top secret» εγγράφου τού τότε Γενικού Πρόξενου στη Σμύρνη George Ηοrton που κατατόπιζε με κάθε λεπτομέρεια και με αυθεντικότητα το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών για τις συγκλονιστικές τουρκικές σφαγές στη
Σμύρνη στα 1922.

Ο Ευρωπαίος καθηγητής μ’ ευγένεια αποποιήθηκε την πρσοφοράν, επικαλούμενος το γεγονός της πρόσβασης που είχε στα τουρκικά αρχεία του Τορ Capi. Αθέλητος ωτακουστής ο γράφων παρακάλεσε την κυρία Housepian να του παραδώσει φωτoαντίγραφο του εγγράφου για αξιοποίησή του. Κι ευχαρίστως του το πρόσφερε.

Κι ο γράφων και με τη συμπαράσταση τού τότε Διευθυντή του Γ.Τ.Π., μ. Μιλτιάδη Χριστοδούλου, το κυκλοφόρησε (στα Αγγλικά και στα Ελληνικά) σε χιλιάδες αντίτυπα που στάληκαν σε πρεσβείες, ακαδημίες, βιβλιοθήκες, Πανεπιστήμια, κ.ά, ενώ ο ελληνικός Τύπος έδιδε πλατιά δημοσιότητα στο έγγραφο.

Από το πιο πάνω έγγραφο του G. Ηorton, που περιγράφει τις σφαγές, παραθέτουμε τα τέσσερα καταληκτήρια συμπεράσματα του αποστολέα του εγγράφου, αρκούντως σημαντικά για να κατανοήσουμε από τότες, αλλά και διαιώνια, την απαρέκκλιτη τουρκική επεκτατική πολιτική.

«Οι τουρκικές σφαγές πάντοτε γίνονται με διαταγή από ανώτερες Αρχές. Αυτή είναι
πολύ καλά γνωστή αρχή και ο τρόπος με τον οποίο διάφορες ιστορικές σφαγές έχουν διεξαχθεί το αποδεικνύουν αναντίρρητα (με πολλά παραδείγματα). Τέτοια ήταν η περίπτωση στη Σμύρνη, και η δήλωση του Μουσταφά Κεμάλ πώς δεν μπορούσε να ελέγξει το στράτευμά του είναι ψευδής. Είναι ένα περίεργο γεγονός πώς ο Τούρκος είναι ακόμα ικανός να απατά τους Ευρωπαίους, παρά την πολύχρονη διαπίστωση της τακτικής του. Είναι πιθανόν ότι μια αυστηρή γλώσσα στον Τούρκο διοικητή από το Γάλλο ναύαρχο θα μπορούσε να είχε σταματήσει τη σφαγή και όλους τους τρόμους που ακολούθησαν. Πρέπει να γίνει σαφές πως υπήρξε για κάποιο χρονικό διάστημα πολιτική των Τούρκων εθνικιστών να εξoντώσουν και να περιορίσουν το ιθαγενές χριστιανικό στοιχείο στην Τουρκία. Οποιοσδήποτε καταστρώνει σχέδια για μελλοντικές επιχειρήσεις ή διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία πρέπει να το έχει αυτό υπόψη και να είναι απόλυτα ενήμερος για τη μεταβολή των συνθηκών στη χώρα. Ο Κεμαλισμός έχει αναπτυχθεί από τους Συμμάχους, από την αδυναμία τους και τη διαφωνία τους. Η συμπεριφορά της Γαλλίας είναι μια περίπτωση απιστίας προς τους Συμμάχους, που αποβλέπει στην εξασφάλιση συμβάσεων και στην υπονόμευση της βρετανικής επιρροής στην Εγγύς Ανατολή. Η Μ. Βρετανία, υπολογίζουσα την εργατική αvτιπoλίτευση και τη μουσουλμανική ανησυχία στην Ινδία, είναι υποχρεωμένη να καταπιεί αυτό το πικρό χάπι, με την ελπίδα ότι οι παραχωρήσεις στον Κεμάλ θα ηρεμήσουν τους μουσουλμάνους στην Ινδία. Αυτό είναι λάθος και υπήρξε μια εξαρχής λανθασμένη πολιτική. Η είσοδος των Κεμαλιστών στην Kωνσταvτlνούπολη θα ξεσηκώσει και θα θέσει εκτός ελέγχου τους Μουσουλμάνους της Ινδίας.

Η Kωνσταvτινoύπoλη είναι σήμερα, όπως ήταν και κατά το χρόνο της πτώσης της, το ακροτελεύτιο προπύργιο της Ευρώπης εναvτίoν των ορδών της Ασίας και μιας και αποδοθεί στον Τούρκο, θα σημάνει την απαρχή ενός κατακτητικού πολέμου σε βάρος των βαλκανικών χωρών - αν όχι σήμερα, αύριο, και αν όχι αυτόν το χρόνο, τον άλλο και η ειρήνη της Ευρώπης θα βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Ο Τούρκος είναι φυλή που δεν ενδιαφέρεται για τις τέχνες της ειρήνης και δεν ξέρει τίποτε άλλο από τον πόλεμο και την κατάκτηση. Είναι αδύνατο για κείνον να απόσχει από πολεμικές επιχειρήσεις. Οποιαδήποτε σχέδια στηρίζovται πάνω στις υποσχέσεις του ή σε οποιεσδήποτε διαφορετικές υποθέσεις είναι καταδικασμένα να οδηγήσουν σε απογοήτευση, και πολιτικοί που σχεδιάζουν οποιοδήποτε σχέδια για το μέλλον πάνω σε οποιαδήποτε διαφορετική βάση, κτίζουν πάνω σε λανθασμένο θεμέλιο».

Κι ο Χόρτον δικαιώθηκε: Με την Τένεδο, την Ίμβρο, την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, για την ώρα...