Τι δίνουμε και τι μας μένει με τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας;

του Τάκη Γεωργίου*
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ( Φεβρουάριος 2009) βρίσκονται σε εξέλιξη οι συνομιλίες του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια με τον με τον Τ/Κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Από τις περιορισμένες υπεύθυνες πληροφορίες που διοχετεύονται στα ΜΜΕ από την επίσημη δική μας πλευρά, από τις κοινές ανακοινώσεις των δυο συνομιλητών και τις δηλώσεις του Προέδρου κ. Δημήτρη Χριστόφια δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι το...κράτος που θα προέλθει από τις συνομιλίες θα είναι ένα νέο μόρφωμα που θα έχει τα πιο κάτω χαρακτηριστικά.
α) Τα δικαιώματα "βέτο" των Τ/Κ: α) Το νέο κράτος θα είναι μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία "δυο ισοτίμων κρατών (states), των οποίων οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού", όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας από την αρχή των σε εξέλιξη συνομιλιών. Δηλαδή, οι Τ/Κ θα έχουν το δικαίωμα "βέτο" σε όλους τους θεσμούς του νέου μορφώματος. Θα παραδώσουμε το κυπριακό κράτος όπως το ξέρουμε μέχρι τώρα και θα παραλάβουμε μια ε/κ κοινότητα, της οποίας οι οποιεσδήποτε αποφάσεις, πολιτικές, κοινωνικές, διεθνείς και άλλες θα βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας μέσω του βέτο που θα διαθέτει το τ/κ κρατίδιο.
β) Η εκ περιτροπής προεδρία: Κατά τη διάρκεια της θητείας του Τ/Κ προέδρου, η άσκηση των εξουσιών του σε συνδυασμό με τα βέτο των Τ/Κ, "οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού", θα εξανεμίζουν και τα ελάχιστα ψήγματα δικαιωμάτων των Ε/Κ στην υπό κατασκευή διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Θα αντιλεχθεί ίσως ότι το ίδιο θα συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της θητείας του Ε/Κ προέδρου. Η απάντηση είναι ότι εμείς δεν θα είμαστε σε θέση να ασκήσουμε αυτά τα δικαιώματα όταν θα χρειαστεί, με την ίδια ευκολία που θα μπορούν να το κάνουν οι Τ/Κ
Πρώτον, λόγω της δαμόκλειας σπάθης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Τουρκίας που θα απορρέουν από τα ''ζαχαρωμένα'' ή μη επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας.
Δεύτερον, λόγω της τεράστιου όγκου του τουρκικού στρατού, που στην καλύτερη περίπτωση θα μετακινηθεί σαράντα μίλια βορειότερα.
Τρίτον, η Ελλάδα βρίσκεται μακριά.
Τέταρτον, θα εκλείψει και η όποια αποτρεπτική και αμυντική μας δυνατότητα με τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς.
γ)Η "μια και μόνη κυριαρχία" (simple) παραπέμπει σε μια εικονική πραγματικότητα, την οποία το ε/κ κρατίδιο δεν θα είναι σε θέση να τη διαφεντέψει για τους πιο κάτω λόγους: Πρώτον, η κυριαρχία διαφεντεύεται από την κρατική οντότητα την οποία το ε/κ κρατίδιο δεν θα διαθέτει, δεύτερο, το έλλειμμα αμυντικής ικανότητας και της δύναμης αποτροπής μετά από τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς, τρίτο και σπουδαιότερο, η πραγματικότητα των ''ζαχαρωμένων'' ή μη επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.
δ) Η μία διεθνής προσωπικότητα: Δεν θα είναι επωφελής για εμάς τους Ε/Κ, διότι όλες οι ενέργειες που θα σχετίζονται με διεθνείς και παρεμφερείς υποθέσεις θα ευρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των τ/κ "βέτο", αφού "οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού". Μ αυτά τα δεδομένα, το ε/κ ομοσπονδιακό κρατίδιο θα αδυνατεί σε περίπτωση ανάγκης να κάνει προσφυγές σε διεθνή "βήματα", π.χ. ΟΗΕ, ΕΕ κτλ. Τα μόνο που ενδεχομένως θα δικαιούμαστε θα είναι οι χρονοβόρες ατομικές προσφυγές σε κάποια διεθνή βήματα, ΕΕ και αλλού, όπου οι αποφάσεις θα βγαίνουν μετά από χρονοβόρες διαδικασίες και κατόπιν εορτής και θα αφορούν ατομικές περιπτώσεις μόνο και όχι το σύνολο του ε/κ κρατιδίου.
ε)Τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας: Αυτά δυστυχώς δεν έχουν υπογραμμιστεί με κόκκινη γραμμή. Απεναντίας, σύμφωνα με τις πανομοιότυπες δηλώσεις του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια (Βήμα 30/3/2008) και του κ. Κολοκασίδη, μέλους της κεντρικής γραμματείας του ΑΚΕΛ (Αλήθεια 24/8/2008), "δεν θα υπάρχουν μονομερή επεμβατικά δικαιώματα". Να θυμίσουμε ότι η και το 1974 η απόφαση για την εισβολή δεν ήταν μονομερής. Η ελληνική Χούντα την προκάλεσε, η Αγγλία δεν την απέτρεψε, οι δε ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως, το ίδιο και η Σοβιετική Ένωση. Με μικρή παραλλαγή ήταν και η δήλωση του προέδρου του ΔΗΣΥ κ. Αναστασιάδη (Ιανουάριος 2009) για προσωρινή αποδοχή των επεμβατικών δικαιωμάτων μέχρι να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο πλευρών. Είναι επομένως φανερό ότι από τώρα (Ιανουάριος 2009) πριν αρχίσει η διαπραγμάτευση του θέματος "Ασφάλεια", οι ηγέτες του ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ και ο Πρόεδρος, έσπευσαν να "ζαχαρώσουν" το πικρό χάπι της αποδοχής από την πλευρά μας των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας. Όλα τα πιο πάνω κάνουν φανερό ότι η δήθεν "ενοποίηση της πατρίδας μας" είναι στην πραγματικότητα η νομιμοποίηση της χειρότερης μορφής διχοτόμησης.
Η Κυπριακή Δημοκρατία που ξέρουμε ώς τώρα χάνει τα πάντα με αντιπαροχή μια τάχα ενοποιημένη Κύπρο, στην οποία η Τουρκία θα κυβερνά στο Βορρά και θα ελέγχει στο Νότο. Στην πραγματικότητα, θα πρόκειται για ένα αντιδημοκρατικό, αποικιοκρατικό και στην κυριολεξία.

Πηγή:http://infognomonpolitics.blogspot.com