Το τελευταίο διάστημα γίναμε όλοι μάρτυρες δύο μεγάλων κινητοποιήσεων των Τουρκοκυπρίων στο κατεχόμενο τμήμα της πατρίδας Κύπρου, κατά της Τουρκίας και της συνεχιζόμενης παραμονής της στην Κύπρο. Γεγονός που αποτέλεσε το κόκκινο πανί για τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερτογάν. Βέβαια, στη δεύτερη διαδήλωση της 2ας Μαρτίου 2011, στο τουρκοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας και στην κατεχόμενη πλατεία Ινονού, δεν αναρτήθηκαν κυπριακές σημαίες που είχαν κάνει έξαλλο την προηγούμενη φορά τον Τούρκο πρωθυπουργό. Αναρτήθηκαν όμως σωρεία πανό όπως: «αυτή η χώρα είναι δική μας, εμείς θα την κυβερνήσουμε», «όχι στην διακυβέρνηση με οδηγίες», «Το 1974 κινδυνεύσαμε να σκοτωθούμε μια φορά, σήμερα σκοτωνόμαστε κάθε μέρα», «Έτσι όπως ήρθατε, να φύγετε», «Το καθεστώς είναι η μάνα των κακών», «θέλουμε να γίνουμε αφέντες του σπιτιού μας» κλπ. Υπήρχε βέβαια και απάντηση προς το θέμα της αχαριστίας που έθεσε ο Ταγίπ Ερτογάν, μετά την 1η διαδήλωση των Τουρκοκυπρίων, σ’ ένα πανό έργο της εφημερίδας ΑΦΡΙΚΑ που έγραφε: «Μας σώσατε; Άϊ σιχτίρ»!
Βέβαια, όλα αυτά έφθασαν τον πρωθυπουργό της Τουρκίας στα όρια του. Μίλησε για αχαριστία των Τουρκοκυπρίων και οργισμένος έδωσε εντολή στο κατοχικό καθεστώς να σταματήσει τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Λένε οι εγκάθετοι ότι όλες αυτές οι κινήσεις των Τουρκοκυπρίων υποκινούνται από ελληνοκυπριακούς κύκλους ή και από κύκλους που εμπλέκονται σε σκοτεινές υποθέσεις στην Τουρκία.
Βέβαια, η κατοχική Τουρκία αρνείται ν’ αναγνωρίσει τα δικά της λάθη και επιλογές και προσπαθεί να ρίξει αφενός το βάρος αλλού, αφετέρου να μειώσει την κλιμακούμενη αντίδραση των Τουρκοκυπρίων ως υποκινούμενη από ελληνοκυπριακούς κύκλους, γεγονός που το διαψεύδουν κατ’ αρχήν τα ίδια τα συνθήματα. Σε όλα τα συνθήματα τους οι Τουρκοκύπριοι διεκδικούν το δικαίωμα να κυβερνώνται μόνοι τους, όταν λένε π.χ «αυτή η χώρα είναι δική μας, εμείς θα την κυβερνήσουμε», πουθενά δεν αναφέρουν ότι ζητούν την επανένωση της Κύπρου και τη διακυβέρνησή της από τους νόμιμους κατοίκους της σε πλαίσια πλήρως δημοκρατικά, απεναντίας και στα συνθήματα που φώναζαν ήταν και το: «Ούτε όμηροι της Τουρκίας ούτε παράρτημα των Ελληνοκυπρίων». Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι Τουρκοκύπριοι ζητούσαν τη συμμετοχή τους στη διοίκηση του νησιού από το 1878 που οι Άγγλοι πήραν την Κύπρο, ζητούσαν μάλιστα διχοτόμηση του νησιού με χωριστή διοίκηση και με αυξημένα προνόμια όπως είχαν επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα το 1907 να ζητούν οι δήμαρχοι και οι κοινοτάρχες των οικισμών να είναι εκ περιτροπής. Την ίδια πολιτική συνέχισαν οι Τούρκοι και κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ, οι Ελληνοκύπριοι αγωνίζονταν για τη λευτεριά της Κύπρου από τους Βρετανούς και οι Τουρκοκύπριοι οργανώνονταν από Τούρκους αξιωματικούς και εξοπλίζονταν με όπλα με τις ευλογίες των Βρετανών για ανταρσία στο νεοσύστατο κράτος.
Εάν δώσει κάποιος την πρέπουσα σημασία στα συνθήματα των Τουρκοκυπρίων, αντιλαμβάνεται γιατί γίνεται ο ξεσηκωμός. Καταλαβαίνει για πιο λόγο εξεγείρονται πλέον οι Τουρκοκύπριοι. Ένας βασικός παράγοντας στην εξέγερση τους; Το ότι πλέον δεν μπορούν να επιβιώσουν στο βόρεια τμήμα της Κύπρου που οι ίδιοι βοήθησαν και στην ανακήρυξη του ως ψευδοκράτους, γιατί πίστεψαν τα παχιά, τα λόγια τα μεγάλα της Τουρκίας και νόμιζαν ότι θα έδιωχναν από τις πατρογονικές τους εστίες τους Ελληνοκύπριους, θα έπαιρναν τις περιουσίες τους, θα ανακήρυσσαν το δικό τους κράτος και θα ζούσαν πλούσια, θα έτρωγαν με λίγα λόγια με χρυσά κουτάλια. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί ο μεγάλος ξενοδόχος σ’ αυτή την περίπτωση είναι η Τουρκία, με τον πάνοπλο τουρκικό στρατό χιλιάδων ανδρών που διατηρεί στο κατεχόμενο τμήμα, με το δικό της εγκάθετο καθεστώς και το 1,000,000 πλέον εποίκους που έχει κουβαλήσει στην Κύπρο. Στην αρχή βέβαια ιδίως οι προερχόμενοι από φτωχικά χωριά Τουρκοκύπριοι, μπήκαν σε σπίτια παλάτια, που ούτε καν είχαν φανταστεί ποτέ, μπήκαν σε χρυσοφόρες περιοχές, τη μεγαλύτερη πεδιάδα της Κύπρου, που γέμιζε τις τσέπες τους λεφτά, από περιβόλια τα οποία πότισαν με τον ιδρώτα τους οι Ελληνοκύπριοι και αυτοί τα πήραν στο καλύτερό τους στάδιο με την μεγάλη παραγωγή. Πήραν τα τεράστια παραλιακά ξενοδοχεία της Αμμοχώστου και της Κερύνειας, την βιομηχανική περιοχή της Λευκωσίας. Έτσι τα πρώτα χρόνια είχαν να μοιραστούν αυτόν τον πλούτο μεταξύ τους, με μερικές χιλιάδες αξιωματικούς και τους ελάχιστους εποίκους. Όταν όμως οι έποικοι ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο, όταν τα δένδρα ξεράθηκαν από την εγκατάλειψη, όταν η πίτα μοιράστηκε και δε φτάνει πλέον, τότε θυμήθηκαν ότι η γη αυτή είναι μόνο δική τους όχι των Τούρκων της Τουρκίας, λησμονώντας εντέχνως ότι αυτή η γη στη βόρεια Κύπρο κατά 95% είναι ελληνοκυπριακή γη, δεν είναι ούτε δική τους. Ταυτόχρονα όμως με την οικονομική εξαθλίωση έχουν αντιληφθεί ότι με τις χιλιάδες εποίκους που έχει κουβαλήσει η Τουρκία κινδυνεύει με πλήρη αφανισμό η τουρκοκυπριακή τους ταυτότητα, μια και είναι πλέον μια μικρή μειονότητα.
Γιατί λησμόνησαν οι Τουρκοκύπριοι σήμερα ότι το 1963 όταν ξεκίνησαν την ανταρσία κατά του νομίμου κράτους της Κύπρου, το οποίο ο αγώνας των Ελληνοκυπρίων κατά του Άγγλου κατοχέα δημιούργησε, και αυτοί επωφελήθηκαν απλά, εισπράττοντας δικαιώματα προδοτικά, παράλογα και παράνομα, παραβιάζοντας κάθε αρχή δικαίου, καλούσαν την μάνα τους Τουρκία να επέμβει; Ξεσηκώθηκαν λέει το 1963 με σφαγές κατά των Ελληνοκυπρίων γιατί κινδύνευαν από τους άοπλους Ελληνοκύπριους! Βέβαια, σήμερα δεν κάνουν καμιά αναφορά σ’ αυτά τα γεγονότα, γιατί δεν τους συμφέρει, γιατί τώρα κατάλαβαν το μεγάλο παιχνίδι που έπαιξε και παίζει η Τουρκία εις βάρος τους. Κατάλαβαν φτάνοντας στα όρια της φτώχιας και της εγκατάλειψης ότι για την Τουρκία, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μόνο πιόνια για την επίτευξη των στρατηγικών της στόχων.
Στόχους τους οποίους περιγράφει ο μεγάλος οραματιστής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο περίφημο βιβλίο του, “Το στρατηγικό βάθος”, όπου λέει χαρακτηριστικά στη σελίδα 279, ότι «κι ένας μουσουλμάνος Τούρκος να μην υπήρχε στην Κύπρο, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί κυπριακό ζήτημα, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα της στην περιοχή».
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο οι Τουρκοκύπριοι που δεν εννοούν να καταλάβουν, την εδώ και δεκαετίες χαραγμένη και πιστά ακολουθούμενη τουρκική εξωτερική πολιτική, αλλά προπαντός οι κυβερνώντες μας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Είναι δυνατό να έρχεται επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών και οι δυο από τις τρεις μέρες να είναι ανεπίσημη επίσκεψη υποτίθεται στη Θράκη; Υπάρχουν κύριε Πρωθυπουργέ Τούρκοι πολίτες στη Θράκη ή στην Καβάλα, για να τους επισκεφθεί ο κύριος Νταβούτογλου; Τι περιμένει όμως κανείς, όταν οι ίδιοι οι Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης, ζητούν οι άνθρωποι να γίνουν ελληνόφωνα σχολεία και το κράτος μας έρχεται και τους λέει θα σας κάνω τουρκόφωνα νηπιαγωγεία; Κύριε Πρωθυπουργέ, σαφώς γνωρίζετε ότι οι Πομάκοι μιλούν πομάκικα, που είναι σλάβικη γλώσσα, τι σχέση έχουν λοιπόν με τα τουρκικά και διακηρύσσετε σε πρόσφατη επίσκεψη σας στο Δημάριο, ότι σε Έλληνες πολίτες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν από γενιά σε γενιά σ’ αυτόν το τόπο, είναι ανίκανο το κράτος μας να τους μάθει ελληνικά, και έτσι τους μαθαίνει τουρκικά και γι’ αυτό θα κάνετε εξετάσεις για δίπλωμα οδηγού στην τουρκική γλώσσα. Καταργήστε, επιτέλους, κύριε πρωθυπουργέ όλες τις εξαιρέσεις που καταπατούν τα ίσα δικαιώματα των κατοίκων της Θράκης (ποσόστωση 3%, μόνο μειονοτική εκπαίδευση στα Πομακοχώρια κλπ), αγκαλιάστε επιτέλους αυτό τον τόπο, χαρακτηρίστε τον υψίστης σημασίας και δώστε του την αξία που του πρέπει, για να μη θρηνήσουμε άλλη Κύπρο. Είναι διαπιστωμένο πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η μη ίση αντιμετώπιση των ανθρώπων, τα μη ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις δημιουργούν αντιδράσεις και έκνομες καταστάσεις.
Εάν μελετήσει κανείς το βιβλίο του κ. Νταβούτογλου που προανέφερα θα δει τη χαρασσόμενη πολιτική της Τουρκίας στα Βαλκάνια και γιατί το μεγάλο ενδιαφέρον της για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Λέει λοιπόν στη σελίδα 200: «οι δυο σημαντικοί βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας στα Βαλκάνια είναι η ισχυροποίηση της Βοσνίας και της Αλβανίας, μέσα σ’ ένα πλαίσιο σταθερότητας και η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα θέσει υπό την προστασία του τις εθνικές μειονότητες της περιοχής. Στο νομικό αυτό πλαίσιο η Τουρκία πρέπει να επιδιώκει συνεχώς την εξασφάλιση εγγυήσεων που θα της παρέχουν το δικαίωμα παρέμβασης στα ζητήματα που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες των Βαλκανίων. Η νομιμότητα της επέμβασης της Κύπρου, που αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στην σύγχρονη εποχή, κατέστη δυνατή εντός ενός τέτοιου είδους νομικού πλαισίου».
Βέβαια εμείς ο απλός λαουτζίκος κύριοι Πολιτικοί μας και Κυβερνώντες μας, αντιλαμβανόμεθα την πολιτική που χαράζει εδώ και δεκαετίες η Τουρκία, την οποία περιγράφει με σαφήνεια ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών που είναι και ο πλέον αρμόδιος για την υλοποίηση της και είναι δίκαιο να διερωτόμαστε τι κάνει η εκλεγμένη ελληνική πολιτεία για την αποσόβηση αυτού του κινδύνου και την προστασία του ελληνικού λαού, κυρίως της Θράκης, αλλά και όλης της Βόρειας Ελλάδας. Δε ζητούμε Κύριε Πρωθυπουργέ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τον σεβασμό και την προστασία της Ελληνικής Θράκης, της πατρίδας μας από κάθε ξένη επιβουλή και δάκτυλο.Xronos |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου