1) Μπρος γκρεμός και πίσω άβυσσος...
 
Στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου περιμένουμε το πακέτο της ριζικής αντιμετώπισης της κρίσης. Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Το σχέδιο που θα προκύψει θα βρίσκεται μερικά βήματα πιο πέρα απ’ ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα, αλλά οι Γερμανοί εκτός από το ό,τι είναι από την φύση τους φειδωλοί, φαίνεται πως έχουν ένα σχέδιο...
 
Όλα συγκλίνουν πως οι Γερμανοί θα ενδώσουν στην στήριξη του ευρώ και στη διάσωση της περιφέρειας, υπό τις αυστηρές προϋποθέσεις πως η υπόλοιπη ευρωζώνη θα ακολουθήσει το παράδειγμά τους...
 
Η Γερμανία από την προηγούμενη δεκαετία κινείται βάσει ενός σχεδίου αντιμετώπισης των προκλήσεων του νέου αιώνα και των προκλήσεων των αναδυόμενων οικονομιών που φέρνει αυτός για τις οικονομίες της Δύσης.
 
Αν η υπόλοιπη Ευρώπη δεν τους ακολουθήσει σε αυτό, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ενδώσουν σε μια ένωση «αχταρμά» που άλλοτε θα είναι δορυφόρος της Κίνας, άλλοτε της Ινδίας και άλλοτε ποιος ξέρει ποιού...
 
Η Ευρώπη είναι προνομιακός χώρος σαν εσωτερική αγορά για τη Γερμανία αλλά όχι υπό όλες τις προϋποθέσεις. Είναι υπό τις προϋποθέσεις μιας γερμανοποιημένης ευρωζώνης. Ήτοι, μιας ζώνης ανταγωνιστικής στον τομέα της οικονομίας, της γνώσης και δημοσιονομικά πειθαρχημένης...
 
Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι θέμα χρόνου η Ευρώπη να διαμελιστεί και να γίνει πεδίο ανταγωνιστικών τριβών των νέων αναδυόμενων περιφερειών.
 
Με απλά λόγια
 
Το Μάρτη οι δεσμεύσεις που θα κληθούμε όλοι οι Ευρωπαίοι, αλλά περισσότερο οι Έλληνες λόγω της χρεοκοπίας, να αναλάβουμε είναι να δεσμευτούμε ότι θα αλλάξουμε σταδιακά τα πάντα...
 
Το τριετές μνημόνιο, μπροστά στα σχέδια σύγκλισης των επόμενων ετών θα μοιάζει με προθέρμανση. Οι κύριες κατηγορίες των αλλαγών εκτός από τα δημοσιονομικά και τη συνταγματική ρήτρα της απαγόρευσης των ελλειμμάτων θα αφορά και την πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας.
 
Σύντομα λοιπόν θα ακολουθήσει και πλήρες άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων και πλήρης απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και ό,τι άλλο χρειάζεται για να τονωθεί η επιχειρηματικότητα...
 
Πέρυσι την Άνοιξη η Γαλλία έπραξε πολλά για να μην διαρραγεί η ενότητα της ευρωζώνης και να παρθούν μέτρα αλληλεγγύης προς την Ελλάδα που κινδύνευε με στάση πληρωμών. Εν τω μεταξύ η θέση της Γαλλίας φαίνεται ότι ταυτίζεται πλέον με αυτή της Γερμανίας.
 
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι δύο: Αν εμείς θα αντέξουμε να ακολουθήσουμε την υπόλοιπη Ευρωζώνη; Κι αν το σχέδιο επιβίωσης της ευρωζώνης απέναντι στο αναδυόμενο γεωπολιτικό ανταγωνισμό θα πετύχει να μας φέρει όλους μαζί σε μια καλύτερη θέση στα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν;
 
Στα επόμενα χρόνια η ελληνική κοινωνία θα κληθεί να αποφασίσει αν θα αλλάξει μέσα σε μια δεκαετία περίπου όσα δεν τόλμησε να αλλάξει μετά την τουρκοκρατία. Δεν θα  είναι εύκολο...
 
Απλά αυτή τη φορά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης  οι εναλλακτικές λύσεις δεν μοιάζουν ανταγωνιστικές.
Σημειολογικά θα κληθούμε σαν κοινωνία να αποφασίσουμε αν το γεωγραφικό μας στίγμα θα βρίσκεται κάπου μεταξύ Ιταλίας, Ισπανίας  και Βαλκανίων... ή κάπου  μεταξύ Τιράνων, Τυνησίας και Καΐρου...
Μπρος γκρεμός και πίσω άβυσσος δηλαδή...
 
2) Το 2011 θα είναι καλύτερο...
 
Τα διλήμματα του τύπου μπρος γκρεμός και πίσω άβυσσος είναι το καλύτερο υλικό για ανοδικό καύσιμο μιας χρηματιστηριακής αγοράς. Θα τόχετε ξανακούσει ότι οι ταύροι αρέσκονται να σκαρφαλώνουν στον τοίχο της ανησυχίας...
Το χρηματιστήριο και η πραγματική οικονομία μοιάζουν με δυο πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον ίδιο ήλιο σε διασταυρούμενες τροχιές...
 
Άλλοτε δείχνουν να κινούνται στην ίδια κατεύθυνση και άλλοτε σε αντίθετη. Το 2011 θα δείξουν πως αποκλίνουν και το 2012 πως κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση...
 
Επί του πρακτέου...
 
Είτε πετύχουμε, είτε αποτύχουμε στην προσπάθεια σύγκλισης με την ευρωζώνη που θα δρομολογηθεί κατά πάσα πιθανότητα στην επόμενη σύνοδο κορυφής, το 2011 δεν έχει κανένα λόγο να μην εξελιχθεί σε χρονιά του ελληνικού χρηματιστηρίου.
 
Ακόμη και αν αποφασίσουμε πως η «καλογερική» είναι βαριά και εμείς δεν ακολουθήσουμε τους άλλους Ευρωπαίους στην περιπέτεια της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης που φαίνεται πως δρομολογείται, αυτό δεν θα γίνει το 2011...
 
3)Ακίνητα ΗΠΑ…
 
Κύριε Στούπα,

Στα πλαίσια μιας αντιθετικής επενδυτικής στρατηγικής, αυτό το διάστημα έχει ενδιαφέρον μια τοποθέτηση στην αγορά ακινήτων των ΗΠΑ;  Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω (και διορθώστε με εάν κάνω λάθος) οι τιμές των ακινήτων εκεί βρίσκονται στα τάρταρα. Πως μπορεί κανείς να επενδύσει προσδοκώντας σε άνοδο των τιμών των ακινήτων; Ακολουθώντας κάποιον δείκτη (εάν υπάρχει τέτοιος) ή απλά αγοράζοντας μετοχές εταιρειών διαχείρισης ακίνητης περιουσίας;

Με εκτίμηση

ΣΤΑΜΚΟΣ ΝΕΟΚΛΗΣ
 
Απάντηση: Όντως αγαπητέ Νεοκλή βρίσκονται στα τάρταρα. Αυτό δεν σημαίνει πως θα καλύψουν όλες τις απώλειες σε χρονικό διάστημα ανάλογο με αυτό της πτώσης.
 
Οι τιμές των ακινήτων την τελευταία δεκαετία είχαν τα χαρακτηριστικά «φούσκας». Όταν σκάει μια «φούσκα» ακολουθούν τα τάρταρα, αλλά όχι τα ουράνια αμέσως.
 
Συνήθως τα προηγούμενα υψηλά θα χρειαστούν χρόνια για να επαναπροσεγγιστούν... Το 2000 πολλοί είχαν καεί από τις μετοχές των .coms  και δεν τις πλησίασαν ολόκληρη την επόμενη δεκαετία καταφεύγοντας στα ακίνητα. Τώρα έχουν «καεί» από τα ακίνητα...
 
Δεν λέω πως δεν θα δώσουν κέρδη στην αντιστροφή, αλλά ψυχραιμία στις προσδοκίες συνιστώ...
CAPITAL