οι καθεστωτικοί τρομοκράτες ...

Κουράγιο, αδέρφια, έρχεται το ιππικό, έρχονται ενισχύσεις! Γύρω στους 30.000 Κουλοχέρηδες της στρατιάς Γιωργάκης - Τζόγος - Κόκκαλης καταφθάνουν στην επικράτεια, να πιάσουν τα περάσματα, να πιάσουν τα γιοφύρια και να οδηγήσουν το Γένος
στην Ανάπτυξη -κάθε παιδάκι και Φρουτάκια, κάθε άνεργος και Κουλοχέρης - εμπρός παιδιά του ΠΑΣΟΚ, ο αγώνας τώρα δικαιώνεται...

Το πιο πολύ από την ιστορία του τον λαό τον κυβερνούσαν και τον κυβερνούν οι Εχθροί του Λαού.
*****
Λίγο πριν να τελειώσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ήθελε να εκδώσει μια Δεύτερη Διακήρυξη, όχι της Ανεξαρτησίας αυτήν τη φορά, αλλά των Δικαιωμάτων του Αμερικανικού Λαού.
Την ανάγκη για μια τέτοια Διακήρυξη ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ένιωσε μέσα από την κρίση του 1929 κι ακολούθως φαίνεται να πίστευε ότι μετά το αίμα που χύθηκε στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», όπως τον είχαν ονομάσει οι Σοβιετικοί, οι απλοί, οι εργατικοί άνθρωποι είχαν το δικαίωμα σε μια νέα αρχή, πιο ανθρώπινη, ότι είχαν
με έναν λόγο το δικαίωμα σε ορισμένα βασικά αλλά και θεσμικά κατοχυρωμένα Δικαιώματα.
Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ πέθανε λίγο πριν από τέλος του πολέμου και η Δεύτερη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων δεν έγινε ποτέ θεμέλιος νόμος, ούτε καν νόμος στις ΗΠΑ ή οποιοδήποτε άλλο καπιταλιστικό κράτος. Το πρώτο άρθρο αυτής της Διακήρυξης
ήταν το Δικαίωμα στη Δουλειά.
Κι ανάμεσα στα ευάριθμα άλλωστε υπόλοιπα άρθρα δέσποζαν το Δικαίωμα στην Εκπαίδευση, το Δικαίωμα σε έναν Κατώτατο Κοινωνικό Μισθό, το Δικαίωμα της Υγείας και της Ασφάλισης κι όλα τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα που έως τότε εγγυούνταν τα σοσιαλιστικά συντάγματα άλλων λαών -πριν το γράμμα τους να γίνει νεκρό και το πνεύμα τους ηλίθιο και φοβικό.
Εβδομήντα χρόνια μετά τον θάνατο του Ρούσβελτ κι αφού τα «ανθρώπινα δικαιώματα» εξέπεσαν να σημαίνουν απ' το στόμα του Ρήγκαν και της Θάτσερ φθηνή προπαγάνδα (αλλά αποτελεσματικό αντικομμουνιστικό όπλο), σήμερα
στις ΗΠΑ το Δικαίωμα στη Δουλειά μεταφράζεται σε 60.000.000 άνεργους, άστεγους, πεινασμένους, φτωχούς, ανασφάλιστους και αναλφάβητους.
Ο θρίαμβος των Εχθρών του Λαού στις μέρες του Ομπάμα είναι συντριπτικός για τον πολιτισμό των εργαζόμενων πολιτών, έχει δημιουργήσει το πιο βαθύ ιστορικό χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια κι έχει σπρώξει τη δημοκρατία στην πιο ολιγαρχική της εκδοχή, στην
πραγματικότητα μια όλο και πιο ξεδιάντροπη τυραννίδα.
Στην Ελλάδα οι Εχθροί του Λαού (υποτελείς άλλωστε των Αμερικανών) κυβέρνησαν και κυβερνούν με τον ίδιο τρόπο και με τους ίδιους στόχους.
Αυτοί που σας παρωθούσαν είκοσι χρόνια τώρα να χάσετε τον αυτοσεβασμό σας και την αξιοπρέπειά σας είναι Εχθροί του Λαού.
Αυτοί που καλλιέργησαν την ήσσονα προσπάθεια, αυτοί που σας έκαναν πελάτες του κράτους και σμπίρους του κομματάρχη ή του εργατοπατέρα είναι Εχθροί του Λαού.
Αυτοί που κατέλαβαν τα Πανεπιστήμια και τα γέμισαν κολλητούς, αυτοί που βύζαξαν τα νοσοκομεία και τα ταμεία, αυτοί που γεμίζουν τον τόπο φρουτάκια, διόδια, δοσίματα είναι Εχθροί του Λαού.
Αυτοί που σας εξαπατούν στις εκλογές, αυτοί που αλλοιώνουν την εντολή σας με τον εκλογικό νόμο είναι Εχθροί του Λαού.
Εως τώρα απέναντι σε όλα αυτά κι άλλα τόσα η άμυνα του λαού είναι οι αυταπάτες του, ο Κλίντον ο Ομπάμιας, ο Ανδρέας, ο Γιωργάκης - κράτησε ήδη πολύ καιρό αυτή η ιστορία των δημαγωγών και των απατεώνων.
Ολοι κατά βάθος πλέον γνωρίζουμε.
Αν η αρρώστια είναι ο νεοφιλελευθερισμός, ο νεοφιλελευθερισμός δεν μπορεί να 'ναι το φάρμακο.
Οταν οι νόμοι γίνονται όλο και πιο άδικοι η ανυπακοή γίνεται δικαίωμα. Δεν πληρώνεις τα διόδια, δεν κόβεις το ρεύμα εκείνου που δεν έχει να πληρώσει, δεν παραδίδεις το κατασχετήριο, δεν το συντάσσεις καν. Δίνεις τον ένα σου χιτώνα. Παίρνεις μαζί με τους φίλους σου τρόφιμα απ' το σουπερμάρκετ (δεν θα πέσει έξω) και τα μοιράζεις στους φτωχούς. Πηγαίνεις στις διαδηλώσεις. Και ξαναπηγαίνεις. Γράφεις γράμματα στις εφημερίδες, αλλάζεις κανάλι ή ραδιοφωνικό σταθμό, φτύνεις τη διαφήμιση, ενημερώνεις για τη γνώμη σου όποιον θεωρείς Εχθρό του Λαού, πολιτικό ή δημοσιογράφο, μιλάς στα παιδιά σου, περιφρουρείς τη στάση σου από τους μπάχαλους, τους χαφιέδες και τους προβοκάτορες. Διαβάζεις την ιστορία, αξιοποιείς την παράδοση, αγοράζεις, ανταλλάσσεις, χαρίζεις βιβλία. Δεν αφήνεις κανέναν παλιάνθρωπο (σύντροφο ή φίλο) να κάνει καριέρα στην καμπούρα σου. Δεν συλλαμβάνεις τον πιτσιρικά, σβερκώνεις τον έμπορα της ηρωίνης.
Κι αν μια μέρα αρχίσεις να σέβεσαι πάλι τον εαυτό σου, τότε οι Εχθροί του Λαού θα σε φοβηθούν.
Θα έρθει η ημέρα που στις ίδιες τις ΗΠΑ η Δεύτερη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων θα γίνει θεμέλιος Νόμος και θα είναι μέρα μεσημέρι...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 26.Ι.2011 stathis@enet.gr