Η πολιτική διεκδικήσεων δεν ασκείται «δι’ ευχών των αγίων ημών»

ΓΙΑΤΙ η πλειοψηφία των πολιτών απαξιώνουν τους πολιτικούς;

Επειδή, εκτός πολλών άλλων λόγων, οι ίδιοι απαξιώνουν τους εαυτούς των με το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής σκέψης τους.

Συγκρίνατε: Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Νταβούτογλου, σε δηλώσεις του για την τουρκική εξωτερική πολιτική ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, είπε, 

πρώτον, ότι οι Τούρκοι έχουν πείσει όλον τον κόσμο ότι είναι η πλευρά που θέλει λύση.

Δεύτερον, η Τουρκία δεν κάνει ούτε ένα βήμα πίσω στην υπεράσπιση των δικαίων της και δεν θα παραμείνει σιωπηλή ούτε ένα δευτερόλεπτο. 

Τρίτον, τα έθνη που ζουν σε αυτήν τη γεωγραφική περιοχή (της Αν. Μεσογείου) ή θα έχουν φιλοδοξίες ή δεν θα μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Ξεκάθαρες τουρκικές, νεο-οθωμανικές, θέσεις.

Προσέξτε τώρα τι είπε ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Το περ. Σάββατο, ύστερα από επίσκεψη στην Αρχιεπισκοπή, όπου ευχήθηκε στον Αρχιεπίσκοπο για την ονομαστική του εορτή, ρωτήθηκε για δήλωση του Αρχιεπισκόπου, με την οποία ευχήθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πετύχει στην προσπάθειά του στη Νέα Υόρκη, και να αντιμετωπίσει τις παγίδες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ο Δ. Χριστόφιας είπε ότι «βεβαίως και θα τις αντιμετωπίσουμε».

Πρόσθεσε: «Το θέμα είναι, "εμπιστευόμαστε αυτόν τον άνθρωπο που ο κυπριακός λαός τον εμπιστεύτηκε να χειρίζεται τις τύχες του ή όχι;". Αν τον εμπιστευόμαστε, πρέπει να του βάλουμε την ευχή μας να πετύχει αυτό που αγωνίζεται να πετύχει. Θα το επαναλάβω, δεν πάω εκεί για να δώσω. Πάω εκεί για να ανοίξουμε δρόμο για λύση στο Κυπριακό. Λύση, η οποία να είναι αποδεκτή από τις δύο κοινότητες και να στηρίζεται σε βασικές αρχές».

Προσέξτε τη διαφορά ύφους, στυλ, περιεχομένου δηλώσεων και αντίληψης περί πολιτικής, μεταξύ του Νταβούτογλου και του Προέδρου Χριστόφια. Ο Τούρκος Υπουργός εκθέτει υψαυχενικά το όραμα της χώρας του, που δεν είναι άλλο από την εκδίπλωσή της σε μεγάλη, αφού ήδη αναγνωρίζεται ως περιφερειακή δύναμη. Έχει ηγεμονικές φιλοδοξίες, που δεν συγκαλύπτονται. Αντίθετα, ήδη προκαλούν έκδηλες ανησυχίες σε πολλές πρωτεύουσες της περιοχής εξαιτίας της νεο-οθωμανικής πολιτικής της Άγκυρας.

Διαβάστε τώρα τις δηλώσεις Χριστόφια: Κινούνται μεταξύ μιας παρεΐστικης αντίληψης της πολιτικής, ευσεβών πόθων και επίκλησης της εξ ύψους βοήθειας ώστε, δι’ ευχών των πολιτών και των αγίων, ο Πρόεδρος Χριστόφιας να επιτύχει «αυτό που αγωνίζεται να επιτύχει». Κύριε των Δυνάμεων, θα μπορούσε να αναφωνήσει πρωτοετής φοιτητής Διεθνών Σχέσεων. Μα, έτσι ασκείται η πολιτική από τους πολιτικούς μας; Ναι, έτσι και χειρότερα, δυστυχώς. Ανέκαθεν, οι ηγέτες τάιζαν τους πολίτες με το κουτόχορτο της δήθεν… μάχης και του δήθεν αγώνα, που έκαναν στη Ν. Υόρκη. Όλοι «αγωνιστές» των εύκολων και ανέξοδων λόγων και της διαβουκόλησης όσων αφελών ήθελαν να τους πιστέψουν. Δεν είναι με τις… ευχές μας που ο Πρόεδρος θα αντιμετωπίσει τον Τούρκο.

Τον Τούρκο, τον αντιμετωπίζεις με πολιτική, οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Αυτά καταλαβαίνει. Και σέβεται εκείνον που εννοεί και υλοποιεί όσα διακηρύσσει ως πολιτική με ξεκάθαρους στόχους και εξίσου ξεκάθαρες, αταλάντευτες διεκδικήσεις. Πώς ο Πρόεδρος πήγε στη Ν. Υόρκη; Μόνος, αποδυναμωμένος, εγκυστωμένος στις ιδεολογικές αγκυλώσεις του, στηριγμένος σε αρχές, αλλά με… ευελιξία και ετοιμότητα για λύση. Κουραφέξαλα!

Αυτά η Τουρκία δεν τα αγοράζει ούτε καν δωρεάν. Τα θεωρεί ως την πιο ξεφτιλισμένη έκφραση της αδυναμίας μας να της αντισταθούμε. Ρωτάμε απλώς: Πώς ο Πρόεδρος θα αντισταθεί σε πιθανή κίνηση εντυπωσιασμού της Τουρκίας, που δεν αποκλείεται να τον γωνιάσει χειρότερα από τον Τάσσο, το 2004;