Η Πατρίδα χρειάζεται Ηγέτη κι όχι ατζέντηδες του χάους

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Οι απλοί άνθρωποι δεν υπεισέρχονται σε βαθιές αναλύσεις. Αυτό που ξέρουν, είναι τι γράφει σήμερα η επιταγή της μισθοδοσίας τους ή της σύνταξης τους και τι έλεγε πριν δυο ή τρία χρόνια.
Με ποιον τρόπο όμως θα μπορούσε σε ένα βάθος χρόνου να αποκατασταθεί το εισόδημα κι η ποιότητα ζωής των πολιτών; Με δανεικά που θα βρούμε από άγνωστες πηγές και που οι πραγματικοί ή φανταστικοί δανειστές θα δεχθούν να τα μοιράσουμε στον κόσμο, εξακολουθώντας να έχουμε ελλείμματα, αναποτελεσματικό χαοτικό κρατικό μηχανισμό, διαφθορά, διαπλοκή, ανύπαρκτους εισπρακτικούς μηχανισμούς και υπανάπτυξη;
Μήπως νομοθετικά, με δια νόμου καθορισμό κατώτατου μισθού 1800 ευρώ; Γιατί όχι τότε 2000 ή 3000 ευρώ; Τζάμπα είναι στα χαρτιά. Επειδή όμως στην αληθινή ζωή και οικονομία δεν είναι τζάμπα, ας δούμε την αλήθεια κατάματα.
Αισχρή κι απαράδεκτη η συμπεριφορά πολλών ευρωπαίων και δανειστών μας. Ο κ. Σόϊμπλε, ξέροντας ότι ενόψει εκλογών στη Γερμανία, δημοσκοπικά κερδίζει όποιος πουλάει τσαμπουκά και ειρωνείες στους Έλληνες, μας προσβάλλει, απευθυνόμενος όχι τόσο στους Έλληνες αλλά στο γερμανικό εκλογικό σώμα. Αυτά όμως, δίκαια μεν μας εξοργίζουν και μας θίγουν βάναυσα, όμως η ουσία δεν αλλάζει. Πρώτοι εμείς πρέπει να συμμαζέψουμε τις δαπάνες, να βελτιώσουμε τα έσοδα και την αποτελεσματικότητα του κράτους μας. Για να μπορέσουμε όμως κάποια στιγμή να βελτιώσουμε το επίπεδο και την ποιότητα ζωής των πολιτών πρέπει να δημιουργήσουμε αληθινό πλούτο για να τον αναδιανείμουμε. Πλούτο που θα προκύψει ως προϊόν ανασύστασης μιας πολυποίκιλης παραγωγικής βάσης της χώρας πάνω σε υγιείς και σύγχρονες βάσεις, με νίκη πάνω στην γραφειοκρατία και στην διαπλοκή, συντρίβοντας τον δεινόσαυρο της πολυνομίας και αναποτελεσματικότητας.
Η ανάπτυξη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, κάτι που θα έρθει ένα πρωί σαν μάννα εξ ουρανού και μέσα σε λίγες μέρες θ’ αρχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Θα πρέπει ν’ ανεβούμε σκαλί – σκαλί, με αγώνα, με μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν επιτέλους μια υγιή κι ανταγωνιστική οικονομία και κοινωνία. Να τελειώνουμε με την «Δημοκρατία των κολλητών», με τα καρτέλ των μπετατζήδων, εμπόρων όπλων, μεσαζόντων, ιδιοκτητών ομάδων και ιδιοκτητών ΜΜΕ, που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν επί δεκαετίες εξόδοις του «κυρίαρχου λαού». Τίποτα , αδέρφια, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ελεύθερη υγιή επιχειρηματικότητα. Αυτή είναι το φυσικό περιβάλλον όπου ανθίζει η δημιουργικότητα των καλύτερων. Αυτή, με την εποπτεία του κράτους, μέσα από σαφείς κανόνες, κινεί τις αναπτυσσόμενες σύγχρονες οικονομίες. Όχι τα 14 φορολογικά νομοσχέδια σε ένα χρόνο, όχι οι πέντε και δέκα φορείς που εμπλέκονται για να ανοίξει και αδειοδοτηθεί και η μικρότερη επιχείρηση, συχνά άντρα εκβιασμών.
Ζούμε στο καλύτερο οικόπεδο που έχει ο Θεός πάνω στη Γη. Οι άνθρωποι μας, οι Έλληνες, μόλις φύγουν μακριά από το κράτος δεινόσαυρο, της ρουσφετολογίας, της αναξιοκρατίας, της διαπλοκής και της γραφειοκρατικής μέγγενης, και βρεθούν σε άλλους ουρανούς, σε χώρες με σοβαρούς σύγχρονους θεσμούς και αξιοκρατία, διαπρέπουν, κατακτούν όλες τις κορυφές. Οι ίδιοι άνθρωποι που εδώ έχουν συχνά σπάσει το κεφάλι τους στα τείχη της παρακμής, του κομματισμού και της βλακείας.
Πρέπει λοιπόν να απελευθερώσουμε τις αστείρευτες δυνάμεις των ανθρώπων μας, των Ελλήνων. Τότε, γκρεμίζοντας τα τείχη της παρακμής, απομακρύνοντας τα ερείπια και τα μπάζα ενός αποτυχημένου κρατισμού, θα μπορέσουμε να δούμε την βιομηχανία, την γεωργία, την κτηνοτροφία, το εμπόριο, τις υπηρεσίες, τις νέες τεχνολογίες, να ανθίζουν, τους ανθρώπους να έχουν δουλειές και εισοδήματα και το κράτος να γεμίζει τα ταμεία του. Έτσι και την ποιότητα ζωής μας θα αποκαταστήσουμε και τα χρέη θα ξοφλήσουμε και θα μπορέσουμε να μουτζώσουμε τους υβριστές μας, ν’ αφήσουμε με την όρεξη τους κερδοσκόπους και τους υποψήφιους πλιατσικολόγους, τους γύπες που καραδοκούν να πέσουμε για να ξεσκίσουν τις σάρκες της Πατρίδας.
Όποιος έστω υπονοεί ότι μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, στον δρόμο της γραφειοκρατικής αγκύλωσης, της παρακμής και των δανεικών κι ότι όχι μόνο θα αποτρέψουμε την συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος αλλά θα το αποκαταστήσουμε κιόλας, απλά είναι κοινός πολιτικός απατεώνας και τυχοδιώκτης ή επενδύει στο χάος, ώστε μετά να οικοδομήσει στα ερείπια την ιδεοληπτική φαντασίωση του.
Λένε μερικοί, και τι διαφορά θα έχει η α ή β κυβέρνηση μετά τα όσα συμφωνήσαμε; Τεράστια. Μια νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση, με ισχυρή λαϊκή εντολή και βούληση θα μπορεί να διαπραγματευθεί με βάση την πραγματικότητα, που είναι δυναμική, θα αλλάζει ανάλογα με τα δεδομένα που δημιουργεί η πανευρωπαϊκή ύφεση. Ο αγώνας ενάντια στην γραφειοκρατία, η δημιουργία ελκυστικού, αξιοκρατικού και υγιούς περιβάλλοντος για επενδύσεις δεν εμποδίζεται από κανένα Μνημόνιο. Η απλοποίηση και ευελιξία του θεσμικού πλαισίου δεν εμποδίζεται από καμμία Τρόϊκα. Η άμεση ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ, η έρευνα και εκμετάλλευση της, σε συνεργασία με την Κύπρο και το Ισραήλ, δεν εξαρτάται από κανένα δανειστή κι ούτε ποτέ μπορεί να κατασχεθεί ο ορυκτός πλούτος μας, με ή χωρίς αγγλικό δίκαιο. Και μόνη η ανακήρυξη της ΑΟΖ θα αποτυπωθεί άμεσα και θετικά σε όλους τους οικονομικούς δείκτες. Η Κύπρος εντός του 2012 αρχίζει να βάζει ζωντανό χρήμα στο ταμείο της. Αυτό έπρεπε να είχαμε κάνει κι εμείς χθες κιόλας!
Υπάρχουν χίλια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, τα οποία θα δημιουργήσουν όχι απλά ελπίδα αλλά μια χειροπιαστή θετική πραγματικότητα. Αυτό όμως προϋποθέτει ισχυρή κυβέρνηση, όχι ψήφο διαμαρτυρίας και πολυδιάσπαση. Η Πατρίδα χρειάζεται Ηγέτη κι όχι χάος, όχι βολικές συνθήκες για τους γύπες που επιθυμούν να συνεχίσουν το παλιό τους παιχνίδι στη νέα εποχή. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει μόνο μία συντεταγμένη πολιτική δύναμη, κοινωνικά φιλελεύθερη, λαϊκή και πατριωτική, μόνο μια αστικοδημοκρατική επιλογή Ηγέτη, πατριωτική δύναμη ευθύνης. Γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους η ανάγκη για εκλογές είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, για να αποκτήσουμε ηγεσία, διαπραγματευτική δύναμη, και οι πολιτικές να αποκτήσουν δημοκρατική και ηθική νομιμοποίηση. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή είναι συνταγματική εκτροπή και ραντεβού με το χάος, το οποίο, όπως πάντα θα το πληρώσουν οι πολλοί και αδύναμοι.
(Δημοσιεύθηκε στην «Δημοκρατία»)