1) Το τέλος του παρακράτους της μεταπολίτευσης...
Το νέο παρακράτος που ανδρώθηκε στη μεταπολίτευση είναι τα κρατικά συνδικάτα που ελέγχονται και καθοδηγούνται από το στενό πυρήνα του πελατειακού συστήματος που κυβερνά τη χώρα, ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Παρακράτος, κατά το νεοελληνικό Λεξικό του Κριαρά, θεωρείται: «οργανωμένο σύνολο ανθρώπων που δρα παράνομα, συνήθως με την ανοχή του κράτους».
Κάθε παρακράτος υπάρχει κυρίως για να προωθεί τα συμφέροντά του εμφανίζοντας πάντα και κάποια ιδεολογική επικάλυψη που έχει να κάνει με κάποια κοινωνική ή εθνική αποστολή.
Το προδικτατορικό παρακράτος της δεξιάς είχε σαν ιδεολογική επικάλυψη την εθνικοφροσύνη και εμφάνιζε σαν στόχο την προστασία της κοινωνίας από τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Ακόμη και όταν δεν υπήρχε άμεσος κομμουνιστικός κίνδυνος, το παρακράτος φρόντιζε να υποστηρίζει πως υπάρχει, υπερβάλλοντας διάφορα περιστατικά ή δημιουργώντας κάποια φανταστικά.
Δουλειά του παρακράτους ήταν να τρομοκρατεί ή και ακόμη να λυντσάρει όσους τολμούσαν να μην ταυτίζονται μαζί του, αποκαλώντας τους συνοδοιπόρους του εχθρού.
Το αποκορύφωμα της δράσης του παρακράτους της δεξιάς ήταν η δολοφονία του δημοκρατικού αριστερού βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Λίγους μήνες αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει το περίφημο «Ποιος κυβερνά αυτό τη χώρα» υπονοώντας πως ο ίδιος δεν είχε τον έλεγχο...
Το παρακράτος της εποχής, ελάμβανε σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών του άδειες ταξί, άδειες δόμησης*, άδειες επαγγελματικών φορτηγών και υπό αυτή την έννοια, αποτελούσε ισχυρή μήτρα της εξέλιξης για πολλά από τα σημερινά κλειστά επαγγέλματα.
Το νέο παρακράτος που ανδρώθηκε στη μεταπολίτευση είναι τα κρατικά συνδικάτα που ελέγχονται και καθοδηγούνται από το στενό πυρήνα του πελατειακού συστήματος που κυβερνά τη χώρα, ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Παρακράτος, κατά το νεοελληνικό Λεξικό του Κριαρά, θεωρείται: «οργανωμένο σύνολο ανθρώπων που δρα παράνομα, συνήθως με την ανοχή του κράτους».
Κάθε παρακράτος υπάρχει κυρίως για να προωθεί τα συμφέροντά του εμφανίζοντας πάντα και κάποια ιδεολογική επικάλυψη που έχει να κάνει με κάποια κοινωνική ή εθνική αποστολή.
Το προδικτατορικό παρακράτος της δεξιάς είχε σαν ιδεολογική επικάλυψη την εθνικοφροσύνη και εμφάνιζε σαν στόχο την προστασία της κοινωνίας από τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Ακόμη και όταν δεν υπήρχε άμεσος κομμουνιστικός κίνδυνος, το παρακράτος φρόντιζε να υποστηρίζει πως υπάρχει, υπερβάλλοντας διάφορα περιστατικά ή δημιουργώντας κάποια φανταστικά.
Δουλειά του παρακράτους ήταν να τρομοκρατεί ή και ακόμη να λυντσάρει όσους τολμούσαν να μην ταυτίζονται μαζί του, αποκαλώντας τους συνοδοιπόρους του εχθρού.
Το αποκορύφωμα της δράσης του παρακράτους της δεξιάς ήταν η δολοφονία του δημοκρατικού αριστερού βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Λίγους μήνες αργότερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει το περίφημο «Ποιος κυβερνά αυτό τη χώρα» υπονοώντας πως ο ίδιος δεν είχε τον έλεγχο...
Το παρακράτος της εποχής, ελάμβανε σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών του άδειες ταξί, άδειες δόμησης*, άδειες επαγγελματικών φορτηγών και υπό αυτή την έννοια, αποτελούσε ισχυρή μήτρα της εξέλιξης για πολλά από τα σημερινά κλειστά επαγγέλματα.
Ένα κρίσιμο σημείο της καμπής της μεταπολίτευσης ήταν να καθησυχαστεί το παρακράτος αλλά και το κράτος που αποτελούσαν τους ΕΝΤΟΣ του μηχανισμού εξουσίας τότε και να προσαρμοστούν ομαλά στα νέα δεδομένα.
Η επιλογή του Κ. Καραμανλή τότε να βάλει σε κρίσιμα υπουργεία ανθρώπους που είχαν επιρροή στους κύκλους της άκρας δεξιάς ήταν επιτυχής, καθώς είχε σαν συνέπεια να εξομαλυνθούν οι αντιδράσεις και οι πιθανότητες αποσταθεροποίησης της νεαρής δημοκρατίας.
Κατ’ αυτή την έννοια το σύνθημα Καραμανλής ή τανκς, της προοδευτικής αριστεράς τότε, απεδείχθη ορθό τόσο στη διατύπωση όσο και την ουσία του...
Το μεταπολιτευτικό παρακράτος...
Οι απαρχές του μεταπολιτευτικού παρακράτους βρίσκονται στην άλωση του δεξιού κράτους από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Τότε με τους ρόλους που δόθηκαν στις πράσινες κλαδικές και τους πρασινοφρουρούς μέσα στις κρατικές υπηρεσίες και τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην αρχή δήθεν στα πλαίσια του ελέγχου της εξουσίας απευθείας από το λαό, δια μέσω του κόμματος του λαού (στα λενινιστικά πρότυπα).
Όπως είπαμε όμως, οι ιδεολογίας μοιάζουν με επιφανειακές επιστρώσεις και μόλις πέρασε η πρώτη επαναστατική φούρια, αυτό που έμεινε ήταν οι θέσεις και τα δάχτυλα εντός του βάζου με το μέλι...
Πάνω σε αυτή τη βάση στήθηκε το μεταπολιτευτικό πελατειακό κράτος, όπως έλεγε και ο Πάγκαλος πρόσφατα: Εμείς τους διορίζαμε και αυτοί μας ψηφίζανε... Το μερίδιό της πήρε και η Νέα Δημοκρατία, αλλά και τα κόμματα της αριστεράς, σε σημείο που πλέον οι βασικοί πυρήνες των κομματικών μηχανισμών να αποτελούνται από ανθρώπους που είτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εργάζονται ή σιτίζονται από τα δημόσια ταμεία και αποτελούν μέρος του πελατειακού μηχανισμού που λυμαίνεται τη χώρα, είτε μέσω εκτεταμένων αργομισθιών είτε μέσω συμμετοχής σε κυκλώματα διαφθοράς.
Αν για το παρακράτος της δεξιάς ήταν ο κομμουνισμός ο κίνδυνος, για την κοινωνία και το έθνος, για το «αριστερόστροφο» πελατειακό παρακράτος της μεταπολίτευσης είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η ιδιωτική πρωτοβουλία που αποτελούν τον «εχθρό» της κοινωνίας...
Οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ και οι συνοδοιπόροι τους μάλιστα έχουν αναλάβει υποτίθεται την υπεράσπιση της δημοσίας εν ονόματι του λαού, απειλώντας τον εκάστοτε υπεύθυνο διαχειριστή αυτής της περιουσίας που είναι η κυβέρνηση με βάση τους νόμους και το σύνταγμα.
Ανάλογα συμπτώματα ταύτισης δημοσίου συμφέροντος και τα ατομικά των καταπατητών της δημόσιας περιουσίας παρουσίαζε και το παρακράτος της δεξιάς παλιότερα.
Τέλος, το παρακράτος του πελατειακού κράτους εσχάτως με την παρότρυνση των άκρων του πολιτικού φάσματος, έχει πολλαπλασιάσει τα κρούσματα τραμπουκισμών ή παρεμπόδισης άσκησης δημοκρατικών δικαιωμάτων άλλων δυνάμεων και προσώπων. Όλα αυτά στο όνομα της λαϊκής οργής και του δικαιώματος των αγανακτισμένων πολιτών.
Η ιστορία τελικά κάνει κύκλους ή μάλλον όπως το είχε διατυπώσει καλύτερα ο Μαρκ Τουέν, η ιστορία ομοιοκαταληκτεί...
Όπερ, τα χρώματα και οι ιδεολογίες αλλάζουν, οι καταλήξεις και τα βαθύτερα νοήματα μένουν ίδια...
Ήταν η απομόνωση της χώρας και η τραγωδία της Κύπρου που οδήγησαν στο τέλος της Χούντας και του παρακράτους που προϋπήρχε αυτής. Μοιραία είναι η χρεοκοπία και οι εξελίξεις που αναγκαστικά δρομολογεί που έχει αρχίσει να τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια του τωρινού παρακράτους.
Η νέα μεταπολίτευση μόλις έχει ξεκινήσει.
2) Λίγο πριν ή λίγο μετά την κατάρρευση...
Η αγορά μας τηρεί στάση αναμονής εν μέσω κυμάτων νευρικότητας. Επί της ουσίας περιμένει τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης εντός της εβδομάδας.
Πολύ φοβάμαι πως καθώς οι παλινωδίες έχουν κουράσει την αγορά, για να υπάρξει αφύπνιση τώρα θα χρειαστεί ένα σοκ πολύ ισχυρότερο από κάθε άλλη φορά τον τελευταίο χρόνο.
Τα ήξεις αφήξεις για αποκρατικοποιήσεις ή αξιοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας έχουν καεί σαν χαρτιά. Κανείς δεν εμπιστεύεται μια κυβέρνηση που προσπαθεί να διατηρεί και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολόκληρη.
Το θετικό μήνυμα...
Για να υπάρξει θετικό μήνυμα θα χρειαστεί: Το επαν-άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το κλείσιμο άχρηστων δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών με κατάργηση των θέσεων εργασίας, η κατάργηση των μετατάξεων με απολύσεις...
Θα χρειαστεί επίσης χρονοδιάγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με εκχώρηση της διοίκησης σε ιδιώτες και άνοιγμα των αντίστοιχων αγορών για ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, λιμάνια συγκοινωνίες κλπ.
Πωλήσεις κρατικής γης και αλλαγή χρήσεων με σκοπό την προσέλκυση των baby boomers του βορρά.
Τεράστιες ανατροπές στη φορολογία, τη γραφειοκρατία και την κοινωνική ασφάλιση με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό.
Αν οι ανακοινώσεις στο τέλος της εβδομάδας δεν απαντούν ευθέως στα παραπάνω, η αγορά θα συνεχίσει να περιμένει μέχρι την εσωτερική κατάρρευση κράτους και οικονομίας λόγω της παράλυσης που έχει δημιουργήσει η χρεοκοπία του κράτους.
3) Ο άγνωστος επενδυτής έλυσε τη σιωπή του...
Οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που ξέρεις το τέλος, αλλά δεν γνωρίζεις τι διαδρομές θα ακολουθηθούν για να καταλήξει η ιστορία στο προδιαγεγραμμένο και αναπόφευκτο τέλος της.
Πέρα από τις ιστορίες, η Ελλάδα πρέπει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια 6-8 μήνες ακόμη, όταν η ευρύτερη εικόνα θα δείξει ότι έμειναν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο 1-2 λύσεις αναπόφευκτες τις οποίες είτε θα χρησιμοποιήσει είτε θα της επιβάλλουν να χρησιμοποιήσει.
Εν αναμονή των νέων επεισοδίων του σήριαλ για τους επόμενους 6-8 μήνες.
Θα χρειαστεί επίσης χρονοδιάγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με εκχώρηση της διοίκησης σε ιδιώτες και άνοιγμα των αντίστοιχων αγορών για ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, λιμάνια συγκοινωνίες κλπ.
Πωλήσεις κρατικής γης και αλλαγή χρήσεων με σκοπό την προσέλκυση των baby boomers του βορρά.
Τεράστιες ανατροπές στη φορολογία, τη γραφειοκρατία και την κοινωνική ασφάλιση με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό.
Αν οι ανακοινώσεις στο τέλος της εβδομάδας δεν απαντούν ευθέως στα παραπάνω, η αγορά θα συνεχίσει να περιμένει μέχρι την εσωτερική κατάρρευση κράτους και οικονομίας λόγω της παράλυσης που έχει δημιουργήσει η χρεοκοπία του κράτους.
3) Ο άγνωστος επενδυτής έλυσε τη σιωπή του...
Οι καλύτερες ιστορίες είναι αυτές που ξέρεις το τέλος, αλλά δεν γνωρίζεις τι διαδρομές θα ακολουθηθούν για να καταλήξει η ιστορία στο προδιαγεγραμμένο και αναπόφευκτο τέλος της.
Πέρα από τις ιστορίες, η Ελλάδα πρέπει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια 6-8 μήνες ακόμη, όταν η ευρύτερη εικόνα θα δείξει ότι έμειναν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο 1-2 λύσεις αναπόφευκτες τις οποίες είτε θα χρησιμοποιήσει είτε θα της επιβάλλουν να χρησιμοποιήσει.
Εν αναμονή των νέων επεισοδίων του σήριαλ για τους επόμενους 6-8 μήνες.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου