Yπουργείο εξω(φρε)νικών

Αλλά μάλλον είναι υπερβολικό το βάρος που επωμίζεται ο κ. Ζέππος. Να λύσει τα ελληνοτουρκικά, τα ελληνοαλβανικά, να αντιμετωπίσει τα ΝΑΤΟϊκά, να δει λίγο και τα κυπριακά, να ρυθμίσει και τις μεταθέσεις, να κοιτάξει τον νέο οργανισμό. Μεγάλο το βάρος
για άνθρωπο που θεωρητικά είναι
στη σύνταξη…

-Δεν πρόλαβε να δει τον τίτλο του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης και άρχισαν στην Τουρκία τα δημοσιεύματα που ζητούν όπως η Τουρκία συμμορφώθηκε με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, έτσι θα πρέπει να κάνει και η Ελλάδα, αναγνωρίζοντας τον τίτλο «τουρκικός» στους συλλόγους της Θράκης και διάφορα άλλα. Πλασάρεται μάλιστα η άποψη ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι «ξεπερασμένη».

Θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς μαζί τους, εφόσον όμως υπάρξει εξομοίωση και σε επίπεδο αριθμών των μελών των εκατέρωθεν μειονοτήτων, όπως προβλεπόταν από τη Λωζάννη… Και να θυμίσουμε ότι στην Κωνσταντινούπολη έχουν απομείνει 2.500 ψυχές.

Από την άλλη, όμως, η πιο θλιβερή στιγμή μιας ιστορικής διαδικασίας όπως ήταν η επιστροφή του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, ήταν εκείνη της φωτογράφησης μερικές ημέρες πριν του Οικουμενικού Πατριάρχη με τους δυο ψευδομουφτήδες, Ξάνθης και Ροδόπης. Η φωτογράφηση έγινε στην Κωνσταντινούπολη και, αν μη τι άλλο, η ελληνική διπλωματία την ένιωσε σαν πισώπλατη μαχαιριά. Να θυμίσουμε ότι ο κ. Ερντογάν και όλοι οι προκάτοχοί του επέμεναν ότι ο κ. Βαρθολομαίος είναι το ίδιο με τους ψευδομουφτήδες και επομένως πρέπει να υπάρξει αμοιβαιότητα.

-Εάν όρος για να εφαρμοσθεί μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ήταν αυτός, τότε μάλλον ματαίως παλεύει η ελληνική διπλωματία. Εκτός εάν ο κ. Βαρθολομαίος δεν έχει αντιληφθεί ότι μπορεί να πήρε πίσω ένα ιστορικό κτίριο, αλλά εάν υποκύψει πλήρως στους εκβιασμούς θα χάσει την οικουμενική διάσταση του ρόλου του, υποβαθμιζόμενος σε τοπικό θρησκευτικό λειτουργό…

Γιατί μαζεύονται πολλά συννεφάκια: Στην αρχή ήταν τα μυστικά παζάρια με τον κ. Ερντογάν, μετά ήρθε η πρόσκληση σε ιεράρχες του Θρόνου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για να πάρουν την τουρκική ιθαγένεια, μετά οι ιδιαίτερες σχέσεις με τους ψευδομουφτήδες…

Έχει φθάσει πάντως και στην Κωνσταντινούπολη η ανησυχία, λόγω των περικοπών στον προϋπολογισμό του υπουργείου Εξωτερικών. Γιατί αν φθάνεις στο σημείο να σκέφτεσαι το κλείσιμο πρεσβειών και προξενείων, κονδύλια 8-10 εκατ. ευρώ δεν είναι πια για πέταμα…

-Και κάτι ακόμη: Έχει βρεθεί χορηγός για τα σχεδόν 50 εκατ. ευρώ (συνυπολογιζόμενων και των μπαξισιών) που θα χρειαστούν για την πλήρη ανακαίνιση του ξύλινου κτιρίου του Ορφανοτροφείου;

Στην κυβέρνηση Καραμανλή μπορεί να καταλογίσει κανείς πάρα πολλά και ειδικά στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής έχει χρεωθεί ότι στη δεύτερη θητεία του εγκατέλειψε τα εθνικά θέματα στα χέρια της κ. Μπακογιάννη. Όμως πρέπει να αναγνωριστεί κάτι στον κ. Καραμανλή: Σήμερα η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε απολύτως τίποτα να πράξει στο θέμα των Σκοπίων εάν δεν είχε προηγηθεί η περίφημη απόφαση του Βουκουρεστίου, που «έδεσε» το ΝΑΤΟ και επηρέασε και τις αποφάσεις στην ΕΕ. Αν αντέχει σήμερα η ελληνική διπλωματία τις πιέσεις, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο Βουκουρέστι…

Η ενασχόλησή του με όλα να δούμε πού θα καταλήξει τελικώς. Ο γ.γ. του υπουργείου Εξωτερικών Ι. Α. Ζέππος από το Λονδίνο και την Αίγυπτο βρέθηκε στα Τίρανα για συνομιλίες με τον αλβανό ομόλογό του. Δεν φαίνεται πάντως κάποια εξέλιξη στο θέμα της συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα και τις άλλες θαλάσσιες ζώνες. Οι Αλβανοί ασχολούνται με άλλα θέματα και φυσικά δεν αισθάνονται πίεση από την Αθήνα.

-Άκουσαν τον κ. Δρούτσα να αναπτύσσει τις απόψεις του για το πώς θα επισπεύσει την ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένης και της Αλβανίας, στην ΕΕ. Η αρχή pacta sunt servanda (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται) αποτελεί κεκτημένο όλων των σύγχρονων κρατών, ας μην επιτραπεί στην Αλβανία να κατοχυρώσει την παραβίασή της με τα εύγε της Ελλάδας…

Αρκούσε να θιγεί η «υπόληψη» του Ιωάννη Αλ. Ζέππου και του Τρύφωνος Παρασκευόπουλου από ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα για τις μυστικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, για να εκδοθεί μια τόσο έντονη δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών εναντίον δημοσιογράφων εγνωσμένης εγκυρότητας και εντιμότητας.
Άγνωστο για ποιον λόγο ενοχληθήκαν τα δύο στελέχη στην κορυφή της ιεραρχικής πυραμίδας του υπουργείου, μια και κανείς δεν θα πίστευε ότι οι ίδιοι θα αποδέχονταν να εξαιρεθεί το Καστελλόριζο από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, όπως ζητούν οι Τούρκοι.


Υπάρχει και μια ακόμη διάσταση στην υπόθεση: Το αποκαλυπτικότατο δημοσίευμα φιλοξενήθηκε το περασμένο Σάββατο στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» (το υπέγραψαν οι Σ. Λυγερός και Δ. Κωνσταντακόπουλος) και ενόχλησε όλη την ηγεσία. Υπενθυμίζεται ότι η σύζυγος του εκδότη της εφημερίδας είναι η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά την οποία, για αγνώστους λόγους, μάλλον αντιμετωπίζει φοβικά η ηγεσία του υπουργείου. Πιθανόν λόγω των στενών σχέσεών της με τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος εκτιμά ιδιαίτερα τις απόψεις της.

-Το αστείο του πράγματος είναι ότι όλοι απορούν από πού προέκυψε αυτή η συγκέντρωση ισχύος σε ένα πρόσωπο στο υπουργείο Εξωτερικών. Και σχεδόν όλοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η σημερινή ισχύς είναι αποτέλεσμα της συμμετοχής σε πολλές διαδικασίες, απόρρητες και εμπιστευτικές, που ήταν σε εξέλιξη όταν ο ίδιος χειριζόταν το γραφείο του τότε υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. Και τότε υπήρχαν πολλά, μα πάρα πολλά, μυστικά…

Για να μην ξεχνιόμαστε: Ο κ. Ζέππος έκανε και τις μυστικές διαπραγματεύσεις για το καθεστώς του εναερίου χώρου στο Αιγαίο με τους Τούρκους, όπου η συζήτηση γινόταν με δεδομένο τις τουρκικές διεκδικήσεις…


Μα τελικά έχουν λόγο που συναντώνται ή απλώς ανταλλάσσουν απόψεις επί του καιρού; Μια ακόμη συνάντηση είχαν οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ στη Λιβύη, όπου, όπως είπαν τα φερέφωνά τους (με την καλή έννοια), συζήτησαν τις διμερείς σχέσεις και το όνομα… Εάν επιβεβαιωθεί η πληροφορία ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για το όνομα, τότε πράγματι υπάρχουν πιθανότητες για επίτευξη προόδου. Ο κ. Γκρουέφσκι θα μπορούσε να πουλήσει στο εσωτερικό της χώρας του ότι κέρδισε τη μεγάλη μάχη για τη «μακεδονική ταυτότητα». Και για να είμαστε ειλικρινείς, μάλλον δίκιο θα έχει. Η ταυτότητα είναι η ουσία της διαφοράς για την ονομασία…
Το Παρόν