H εθνική και πολιτική μας μιζέρια

 Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Έως τον Κόφι Ανάν, οι Γενικοί Γραμματείς των Ηνωμένων Εθνών τηρούσαν στάση Πόντιου Πιλάτου στο Κυπριακό. Προσπαθώντας να διατηρήσουν λεπτές ισορροπίες μεταξύ των δύο πλευρών, κατέληγαν να αδικούν το θύμα και να θωπεύουν τον δράστη. Σχεδόν ουδέποτε η τουρκική εισβολή και κατοχή υπήρξε γι' αυτούς σημείο αναφοράς και επίκρισης. Την αγνοούσαν παντελώς, μαζί με όλες τις εγκληματικές συνέπειές της, και απομόνωναν το Κυπριακό, ως θέμα διαφοράς μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Σε αυτή βεβαίως τη συμπεριφορά τούς οδηγούσε και η πολιτική Ελλάδας και Κύπρου, ιδιαίτερα της κυπριακής ηγεσίας, η οποία επικεντρωνόταν πάντα στο διακοινοτικό διάλογο, ως το Κυπριακό να ήταν θέμα διαφοράς μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, και όχι πρόβλημα εισβολής και κατοχής από μια ξένη δύναμη, σε βάρος ενός άλλου ανεξάρτητου κράτους.

Ο Κόφι Ανάν ούτε καν προσχήματα Πιλάτου δεν τήρησε. Προχώρησε σε μια εντελώς φιλοτουρκική θεώρηση του Κυπριακού, και υπό την καθοδήγηση των αγγλοαμερικανών, προχώρησε στην υποβολή του ρατσιστικού σχεδίου του. Προχωρώντας μάλιστα αργότερα, και μετά την απόρριψή του από την ελληνοκυπριακή πλευρά, στην εκδικητική έκθεσή του διά της οποίας ζητούσε την άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων.

Τώρα, έχουμε ενώπιόν μας τον Μπαν Κι Μουν. Ο άνθρωπος, εκτός του ότι αγνοεί πλήρως -ή υποκρίνεται ότι αγνοεί- ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει τουρκική κατοχή και παραβίαση κάθε αρχής δικαίου και των καταστατικών προνοιών του Χάρτη του Οργανισμού του οποίου προΐσταται, επιδεικνύει και προκλητική τουρκολαγνία. Η πραγματική, ή τεχνητή, αχαμπαροσύνη του Γ.Γ., κατ’ αρχήν, αποδεικνύεται, από την ακράτεια των λόγων του. «Στην Κύπρο βρισκόμαστε κοντά σε μια συμφωνία»(!), δήλωσε με στόμφο στη «Χουριέτ». Για να προσθέσει σε ομιλία του σε Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης: «Σχηματίζεται μια σύγκλιση απόψεων».

Πού είδε ο Γ.Γ. την επικείμενη συμφωνία, μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Και πώς βιάζεται να σχηματίσει άποψη περί συγκλίσεων, όταν τα μεγάλα θέματα δεν έχουν ακόμη συζητηθεί και ο Έρογλου είναι έτοιμος να ανατινάξει και τις όποιες συγκλίσεις υπήρξαν μεταξύ Χριστόφια-Ταλάτ;

Όμως ο Μπαν Κι Μουν παίζει τα παιγνίδια του, ή χορεύει στους ρυθμούς που του παίζουν από τα παρασκήνια οι γνωστοί-άγνωστοι προστάτες του. Με το βάρος του κύρους που εκπέμπει το αξίωμά του, και μιλώντας συνεχώς για επερχόμενη λύση και αόρατες συγκλίσεις, προδιαθέτει τη διεθνή κοινή γνώμη υπέρ της Τουρκίας.

Την αποενοχοποιεί, τη διευκολύνει στην ευρωπαϊκή πορεία της και γενικά την αφήνει εκ των προτέρων έξω από κάθε ευθύνη, σε περίπτωση ναυαγίου των συνομιλιών. Να είναι βέβαιος από τώρα ο Πρόεδρος Χριστόφιας ότι εάν ο διάλογος καταλήξει σε αδιέξοδο, δεν θα βρει σύμμαχο τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε θα υπάρξει άνθρωπος στη Νέα Υόρκη που θα ενοχοποιήσει την τουρκική πλευρά. Όλες οι ευθύνες της αποτυχίας θα φορτωθούν πάνω του και στην ελληνοκυπριακή πλευρά γενικότερα.

Ύμνος στην Τουρκία

Η ομιλία του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών στο Πανεπιστήμιο Μπογάζιτσι στην Κωνσταντινούπολη, αποτελούσε έναν ύμνο για την Τουρκία και μια εσκεμμένη και πλήρη παραγνώριση της επιδρομικής πολιτικής της και των εγκλημάτων που διέπραξε.
Σταχυολογούμε μερικά αποσπάσματα:

*«Η Τουρκία είναι μεταξύ των 25 κορυφαίων χορηγών στον προϋπολογισμό των Ηνωμένων Εθνών, συμμετέχοντας στις ειρηνευτικές αποστολές στο Λίβανο, στην Αφρική, και με το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, ενώ Τούρκοι αστυνομικοί βρίσκονται με την αποστολή του ΟΗΕ στην Αϊτή». Και απευθυνόμενος στο τουρκικό ακροατήριο, ανέφερε: «Η διπλωματία σας είναι ενεργητική, δημιουργική και με αρχές. Το πιο σημαντικό, φέρνει αποτελέσματα».

*«Ο κ. Ερντογάν, με την επίσκεψή του στην Ελλάδα, έδειξε πραγματικές ηγετικές ικανότητες. Οι προσπάθειές σας για τη δημιουργία μιας σταθερής γειτονιάς, μιας περιοχής κοινής ευημερίας στη Μεσόγειο, θα προχωρήσουν, βοηθώντας ιστορικούς αντιπάλους να αδράξουν κοινές ευκαιρίες».

*«Η Τουρκία έχει γίνει δύναμη προόδου στην περιοχή και πέραν από αυτή».

*«Αφήστε μας να ασπαστούμε το όραμα του Υπουργού σας Εξωτερικών: ας υπάρχουν μηδενικά προβλήματα στη γειτονιά».

Αυτούς και άλλους πολλούς διθυράμβους έπλεξε για την Τουρκία ο Μπαν Κι Μουν. Ούτε σε κατοχή της Κύπρου αναφέρθηκε, ούτε σε επιδρομικές ενέργειες στο Αιγαίο, ούτε σε καταδυνάστευση των μειονοτήτων, ούτε σε εθνικά ξεκαθαρίσματα, ούτε σε δίωξη θρησκειών, ούτε σε Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αλίμονο, εάν αυτός ο άνθρωπος κληθεί σε κάποια στιγμή να παρουσιάσει σχέδιο για το Κυπριακό και αλίμονο στην ελληνοκυπριακή πλευρά, αν κληθεί να καταλογίσει ευθύνες σε περίπτωση αποτυχίας των συνομιλιών. Ας προετοιμαστεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας να ζήσει το μεγαλύτερο πολιτικό εφιάλτη της ζωής του.

Τους δώσαμε σταυρό να μας σταυρώσουν

Ας μη μείνουμε μόνο στους Πόντιους Πιλάτους και τους τουρκολάτρεις, της Γενικής Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών. Ας πάμε και στους δικούς μας ηγέτες, διότι εμείς τους προσφέραμε το σταυρό για να μας σταυρώσουν.

1. Πόσες φορές οι ηγέτες μας άφησαν στο απυρόβλητο την Τουρκία και διακήρυξαν με την πολιτική τους ότι το Κυπριακό είναι δικοινοτική διαφορά και θα λυθεί μόνο μέσω του διακοινοτικού διαλόγου και στη βάση μιας «κυπριακής λύσης»;

2. Πόσες φορές ακούσαμε ότι δεν πρέπει να αντιπαρατιθέμεθα με τους Γενικούς Γραμματείς των Ηνωμένων Εθνών και ότι δεν μπορούμε να λέμε «όχι» σε ό,τι μας προτείνουν;

3. Πόσες φορές αφήσαμε αναπάντητες προκλητικές δηλώσεις Γενικών Γραμματέων και εκπροσώπων τους, και τους αφήσαμε ανενόχλητους να αλωνίζουν και να διαστρέφουν την πραγματικότητα και την αλήθεια;

4. Γιατί επιτρέπουμε στους κάθε ντε Σότο και στους κάθε Ντάουνερ να παίζουν παιγνίδια σε βάρος μας, και δεν ζητούμε την αντικατάστασή τους;

Η ευθύνη του Χριστόφια

Ιδιαίτερα με τον Πρόεδρο Χριστόφια, την πολιτική και την ανοχή του, φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Εγκωμιάζοντας συνεχώς τον Ταλάτ, περιθωριοποιώντας τις ευθύνες και τον κατοχικό ρόλο της Τουρκίας, επιμένοντας στις κυπριακές λύσεις, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει για το μεγάλο σκάνδαλο της επίσκεψης του Γ.Γ. στο ψευδοπροεδρικό, μη ζητώντας ανάκληση του Ντάουνερ, αναδεικνύοντας το δήθεν δικοινοτικό χαρακτήρα του Κυπριακού, και τρεφόμενος με ψευδαισθήσεις ότι, σε περίπτωση αδιεξόδου, θα έλθει ο ΟΗΕ ή οποιοσδήποτε άλλος από τη διεθνή κοινότητα να επιρρίψει ευθύνες στην υπερδύναμη Τουρκία, και θα δικαιώσει τη μίζερη Κύπρο, και διαπράττοντας λάθη επί λαθών, η πολιτική και η φιλοσοφία του Προέδρου της Δημοκρατίας μάς οδήγησε στον γκρεμό.

Αν προσθέσουμε σε αυτά την ανύπαρκτη λειτουργία των διπλωματικών μας υπηρεσιών και την αδυναμία της χρεοκοπημένης Ελλάδας, να διαδραματίσει υποφερτό, έστω, ρόλο στη διεθνή πολιτική και να επηρεάσει καταστάσεις, έχουμε συμπληρωμένη την εικόνα της πολιτικής και εθνικής μιζέριας μας.