Στην εφεδρεία η ισχύς του στρατού

Του Άδωνη Παλληκαρίδη

Την ώρα που στην Εθνική Φρουρά παρατηρούνται φαινόμενα αποσύνθεσης, η Τουρκία στοχεύει προς την Κύπρο με τη διατήρηση ισχυρών ενόπλων δυνάμεων στις ακτές της Μερσίνας και των Αδάνων, έτοιμων να ενισχύσουν το στρατό κατοχής. Το θέμα βρίσκεται σε γνώση των Αρχών Ασφαλείας και ίσως είναι αυτός ο λόγος που η συζήτηση για μείωση της θητείας έχει ατονίσει. Η οικονομική κρίση δεν επιτρέπει την εξέλιξη της Εθνικής Φρουράς στον ημιεπαγγελματισμό, έτσι που να απελευθερωθούν οι νεαροί Κύπριοι από την υποχρέωσή τους για μακρά θητεία.

Είμαστε καταδικασμένοι

Η χώρα μας είναι καταδικασμένη, λένε έγκυροι στρατιωτικοί αναλυτές, να αναβαθμίζει συνεχώς την άμυνά της, έστω κι αν αυτό βαίνει σε βάρος της οικονομικής της ανάπτυξης. Ο κίνδυνος από την Τουρκία είναι ορατός, διαχρονικός και όταν εκδηλωθεί δεν θα υπάρξει έλεος ή συγκατάβαση. Με αυτό το καταθλιπτικό δεδομένο, είναι αδιανόητο, επισημαίνουν όσοι γνωρίζουν καλά τους σχεδιασμούς του τουρκικού κράτους, να εφησυχάζει η Κύπρος στις δηλώσεις των Τούρκων πολιτικών. Πέρα από τον Ταγίπ Ερντογάν και τον Αμπντουλάχ Γκιουλ, υπάρχει το βαθύ κράτος, που σχεδιάζει ακόμη την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.

Ενθαρρύνεται ο Αττίλας

Όπως επισημαίνουν οι έγκυροι στρατιωτικοί αναλυτές, αυτό που πρέπει να γίνει πάραυτα είναι να διαφοροποιηθεί η επίσημη θέση για αποστρατιωτικοποίηση, γιατί από μόνη της ενθαρρύνει τον Αττίλα και του δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα, για να διεκδικεί το σύστημα ασφαλείας της περιοχής.

Άλλη η μορφή της απειλής

Όπως λέγει σε μελέτη του ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Άριστος Αριστοτέλους: «Η Εθνική Φρουρά όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, με τα μόνιμα στελέχη, τους υπαξιωματικούς, την υποχρεωτική στράτευση κληρωτών και την υπηρεσία των εφέδρων, είναι δημιούργημα των συνθηκών που επικράτησαν μετά την αναβίωση του κυπριακού προβλήματος, της τουρκοκυπριακής ανταρσίας και της απειλής της Τουρκίας το 1964 να εισβάλει και να διχοτομήσει την Κύπρο. Η απειλή σήμερα συνεχίζει να υφίσταται με άλλη μορφή, ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής το 1974, της ντε-φάκτο διχοτόμησης, της διαρκούς παρουσίας των 41.000 κατοχικών δυνάμεων στο νησί και των άλλων 80.000 στρατιωτών στην Τουρκία που είναι εκχωρημένοι στο κυπριακό μέτωπο. Και τούτο, παρά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο φιλόσοφος Σουν Τσου

Παραφράζοντας τον μεγάλο Κινέζο φιλόσοφο Σουν Τσου, ο στρατιωτικός αναλυτής επισημαίνει ότι πρέπει να λειτουργούμε «με την υπόθεση ότι ο εχθρός δεν θα έρθει αλλά ότι θα επιτεθεί και ότι θα πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος, να τον υποδεχθείς όπως πρέπει».
Πέραν της τουρκικής απειλής με τις διαβαθμίσεις της, αλλά και διαφόρων άλλων μορφών προκλήσεων, κινδύνων, καθώς και υποχρεώσεων τις οποίες καλείται η Εθνική Φρουρά να αντιμετωπίσει, υπάρχουν οι νεότερες υποχρεώσεις που ανέλαβε η χώρα για Έρευνα και Διάσωση. Σε περίπτωση που δηλώσει αδυναμία σε αυτό, θα την υποκαταστήσει η Τουρκία και το Ισραήλ, και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την εθνική της κυριαρχία.
Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό γίνονται κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση και η Κύπρος σταδιακά αναλαμβάνει το ρόλο που της αναλογεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Υπάρχουν όμως πολλά που υπολείπονται να γίνουν.
Λείπουν αεροναυτικές δυνάμεις, σύμφωνα στρατιωτικής συνεργασίας με ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες κ.ά. Αυτό πρέπει να είναι το νέο δόγμα.

Τι αντιτάσσουμε στον Αττίλα

Μπροστά στην ασύμμετρη τουρκική απειλή, η Κύπρος προτάσσει έναντι του Αττίλα οκτώ χιλιάδες κληρωτούς στρατιώτες, τέσσερις χιλιάδες μόνιμα στελέχη και 75.000 καλά εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη με ατομικό οπλισμό εφεδρεία. Υπάρχει βέβαια και η συμπληρωματική στήριξη της ΕΛΔΥΚ.
Η Εθνική Φουρά λειτουργεί ήδη ως ημιεπαγγελματικός στρατός και έχει να αντιμετωπίσει μια κατοχική δύναμη της τάξης των 41.000 περίπου στρατιωτών. Οι αναλογίες δυνάμεων είναι 3,4:1 υπέρ των Τούρκων, και είναι αντιληπτό τι σημαίνει το πλεονέκτημα αυτό για την άλλη πλευρά. Με την εφεδρεία οι συνολικοί συσχετισμοί των ανωτέρω δυνάμεων σε ανθρώπινο δυναμικό μετατρέπονται σε 1,1:1 υπέρ της Τουρκίας.

Δεν μπορεί να εφαρμοστεί

Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η ανάλυση Αριστοτέλους, είναι ότι η πλήρης αντικατάσταση των κληρωτών από επαγγελματίες στρατιώτες, δηλαδή η εφαρμογή του επαγγελματικού στρατού, και κατ’ επέκτασιν η κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας, τόσο για στρατιωτικούς όσο και για οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους, δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Οπότε, ενόσω οι λόγοι αυτοί υφίστανται, οι πιθανότητες κατάργησης της θητείας των κληρωτών είναι ανύπαρκτες.
Από την άλλη, η προσπάθεια περαιτέρω διεύρυνσης του θεσμού του ημιεπαγγελματικού στρατού, ίσως με μερικές εκατοντάδες άτομα, χωρίς τεράστιες δαπάνες, θα ήταν μια λογική ενέργεια, που θα ενίσχυε την Ε.Φ. Προς την κατεύθυνση της ενίσχυσής της θα επιδράσει και η διεξαγόμενη αναδιοργάνωση της Δύναμης, ώστε να μπορεί πιο αποτελεσματικά και με ευελιξία να ανταποκριθεί σε όλο το φάσμα των προκλήσεων και απειλών, και στις καθημερινές ανάγκες λειτουργίας της Ε.Φ.
Ο κ. Αριστοτέλους επισημαίνει ότι υπό αυτές τις συνθήκες και λαμβανομένου υπόψη ότι το βάρος της άμυνας της Κύπρου το επωμίζεται η εφεδρεία, αλλά και με την προοπτική ότι τα οικονομικά της Δημοκρατίας θα καλυτερεύσουν, ενισχύονται και οι πιθανότητες μείωσης της θητείας.