Η κρίση στην Ελλάδα και τα εθνικά θέματα

Με τον Πανίκο Ελευθερίου

Μετά την ψήφιση των μέτρων, που επέβαλαν οι ξένοι, από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, η Ελλάδα πλέον (και το ελληνικό έθνος στο σύνολό του), βρίσκεται ουσιαστικά υπό κηδεμονία. Γίνεται αντιληπτό ότι το πρόβλημα δεν θα έχει μόνο οικονομικές προεκτάσεις. Οι νόρμες που μας έχουν επιβάλει στα οικονομικά, ουσιαστικά καθιστούν αδύνατη την άσκηση ανεξάρτητης και ανεπηρέαστης από ξένα κέντρα αποφάσεων, εθνικής πολιτικής. Το φυσικό επακόλουθο στο «ντόμινο των οικονομικών εξελίξεων» μπορεί να είναι και κάποιες ολέθριες επιπτώσεις στα εθνικά μας θέματα.

Αν δεν αφυπνιστεί ο οικουμενικός Ελληνισμός κι αν τελικά δεν γίνει πραγματικότητα η γενική εξυγίανση που υπόσχονται οι ηγέτες εντός της χώρας, τότε νομοτελειακά οδεύουμε προς το τέλος. Αν δεν ορθοποδήσει σύντομα η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος, με μειωμένη εθνική κυριαρχία, που προορίζεται από τους Ευρωπαίους «εταίρους» και τους «υπερατλαντικούς συμμάχους», για να υποδεχθεί και να «απορροφήσει» ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς λαθρομεταναστών, ούτως ώστε να αποτραπεί η μετάβασή τους στις δικές τους χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης.

Οσφραίνονται όλοι πια την ελληνική «οικονομική αποσύνθεση», η οποία μοιραία εκπέμπει ταυτόχρονα και την αδυναμία του Ελληνισμού να υπερασπίσει τα ζωτικά του συμφέροντα. Άλλο που δεν θέλουν όλοι αυτοί που αποβλέπουν στον νέο εθνικό ακρωτηριασμό του Ελληνισμού. Η μεθοδευμένη (με «βοήθεια» εκ των έσω) οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού κράτους, τους πάει γάντι. Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την εκμετάλλευση από τους ξένους, του ελληνικού εθνικού πλούτου (τα πετρέλαια και τα ορυκτά, για τα οποία επικρατεί μια ύποπτη σιωπή).

Οι νουνεχείς Έλληνες ανά την υφήλιο παρακολουθούν με θλίψη τα όσα συμβαίνουν στη Μητέρα Πατρίδα. Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, απειλείται η συνέχεια της Ελλάδας ως συγκροτημένου κράτους, αλλά και η επιβίωση του Έθνους. Η πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για τη χορήγηση ιθαγένειας τους αλλοδαπούς αναμένεται ότι θα δώσει την… «τέλεια ώθηση» προς μία πολυπολιτισμική Ελλάδα, κινώντας τα γρανάζια ενός μηχανισμού αφελληνισμού της Ελλάδας. Με τους ρυθμούς που πάμε, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι στο μέλλον, ένας συνασπισμός ξενόφωνων «ελληνικών» κομμάτων («ελληνοποιημένων» Αλβανών, Πακιστανών, Νιγηριανών κ.ά.), δεν θα περάσει ένα νομοσχέδιο που θα αλλάζει όχι μόνο το όνομα της Ελλάδας, αλλά και τα πάντα που θα θυμίζουν την Ελλάδα που ξέρουμε.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα μόνο θετικές δεν είναι. Στο Κυπριακό κυοφορείται λύση τουρκικών προδιαγραφών, Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στο Σκοπιανό, βρισκόμαστε κοντά στην αποδοχή ονομασίας που χαρίζει ονομασία με τον όρο Μακεδονία στους επίδοξους κλέφτες της ιστορίας μας. Στο Αιγαίο οι γκρίζες ζώνες είναι ήδη πραγματικότητα, ενώ οι Τούρκοι δεν μένουν ώς εκεί. Η Θράκη είναι το επόμενο κομμάτι του Ελληνισμού που απειλείται άμεσα με «κυπριοποίηση», ενώ το Βορειοηπειρωτικό βγήκε από την ατζέντα εδώ και κάποιες δεκαετίες.
Ο Ελληνισμός αιμορραγεί ακατάσχετα. Ως Έλληνες, ούτε και στους αιώνες που βρισκόμασταν στη σκλαβιά δεν βιώσαμε τέτοιον εθνικό μαρασμό. Τώρα, στον σύγχρονο κόσμο της νέας τάξης πραγμάτων, η υποδούλωση παίρνει άλλη μορφή. Ο ελληνικός λαός ήδη άρχισε να αντιδρά έντονα στα σχέδια αυτά. Μένει να ακολουθήσει η ηγεσία. Μια θετική νότα είναι οι κόκκινες γραμμές του Αντώνη Σαμαρά, οι οποίες είναι η μη διαπραγμάτευση για τα εθνικά θέματα αυτές τις κρίσιμες ώρες. Η κοινή λογική επιτάσσει ότι σε αυτό το στάδιο, με τον Ελληνισμό ευάλωτο, αποδυναμωμένο οικονομικά και διπλωματικά, και με την Τουρκία να βρίσκεται στα πρόθυρα κρίσης με τους μέχρι πρότινος συμμάχους και συνεργάτες της (που ήδη μιλούν για έναν αμφίβολο και αναξιόπιστο σύμμαχο), δεν θα πρέπει να επειγόμαστε για οποιουδήποτε είδους διαπραγματεύσεις που στοχεύουν στο κλείσιμο των εθνικών θεμάτων.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων διερωτώνται: Θα ακούσει όμως ο Γιώργος Παπανδρέου τις φωνές της λογικής ή θα συνεχίσει την πολιτική των υποχωρήσεων; Είναι αλήθεια ότι η… Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ή πεθαίνει σύντομα, λόγω οικονομικών προβλημάτων και ενός πρωθυπουργού, απρόθυμου να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ασκώντας ελληνική εθνική πολιτική;