Ένας Έλληνας Κύπριος γράφει για την Ελλάδα προ της αβύσσου

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΓΙΑΤΙ η Ελλάδα οδηγήθηκε στο σημερινό κατάντημα; Ποιοι ευθύνονται για το διασυρμό της; Πρώτα και κύρια το σαπισμένο, διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Αν, έστω και τώρα, οι Έλληνες δεν αξιώσουν τιμωρία των ενόχων της σημερινής τραγωδίας τους και δεν αλλάξουν εκ βάθρων το ένοχο πολιτικό σύστημα, δεν πρόκειται να σωθούν. Χωρίς, βέβαια, να παραγράφονται και οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτών, που βολεύτηκαν, ανέχτηκαν και εκμεταλλεύτηκαν ένα σύστημα, που τους ικανοποίησε απαιτήσεις και αιτήματα, αλλά καταβαράθρωσε την Ελλάδα.

Ο Ανδρέας Πιερέττης είναι ένας Έλληνας Κύπριος, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Με αφορμή αναλύσεις μου και δικές του εμπειρίες και άμεση γνώση των τραγικών συμβαινόντων στην Ελλάδα, καταθέτει τη δική του μαρτυρία:

«Το άρθρο σας με τίτλο, "Πώς η Ελλάδα δεν θα πέσει στην άβυσσο της καταστροφής" (7.5.2010), θα έπρεπε να είχε προ πολλού γραφτεί από Ελλαδίτη δημοσιογράφο και όχι από εσάς. Δυστυχώς, η Ελλάδα βάζει τίτλους "ΤΕΛΟΣ", γιατί κανένας δεν κάνει τα αυτονόητα, γιατί χρόνια τώρα είναι αυτοκαταστροφικοί, χωρίς φιλότιμο, χωρίς λεβεντιά, προτάσσοντας πάντα ανόητες δικαιολογίες. Επιλέγουν τους πολιτικούς με λογική το βόλεμα και την καλοπέραση. Και δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Ξεκινά και έχει τις ρίζες του από παλιά. Θα σας θυμίσω τη φοβερή εκείνη παλιά ταινία με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως Μαυρογιαλλούρο, υπουργό, και τον Δ. Παπαγιαννόπουλο ως Κρούεζα, κομματικό στέλεχος, που τον ρωτά ο Μαυρογιαλλούρος (αφού έχει απαυδήσει από το σύστημα). "Εσύ, ρε Κρούεζα, τι δουλειά κάνεις, πώς ζείς;". Και η καταπληκτική απάντηση: "Μα… εγώ είμαι του κόμματος, κύριε Υπουργέ". Δείτε ξανά αυτή την ταινία, αξίζει.

»Αναφέρεστε σε ηγέτες πολιτικών κομμάτων στη Βουλή. ΗΓΕΤΗΣ είναι πολύ μεγάλη λέξη, αγαπητέ κ. Ιακωβίδη, για να τη σηκώσουν οι εν λόγω κύριοι. Οι αθώοι νεκροί ήταν, όντως, ακόμα στο κτήριο, που είχαν κάψει οι γνωστοί σε όλους, και σαν άλλοι γύπες οι "300" συζητούσαν για άλλα… Ο Κ. Καραμανλής, στην προεκλογική του εκστρατεία, πριν από λίγους μήνες, έλεγε για μηδενικές αυξήσεις και περικοπές. Το νομοσχέδιο, που πιθανώς να έσωζε τη χώρα, καταψηφίστηκε. Ο κ. Παπανδρέου έλεγε ότι υπάρχουν λεφτά. Οι άλλοι, ως τυμβωρύχοι, μιλάνε για εργατιά και λαό, που δοκιμάζεται χωρίς να μπορούν να αρθρώσουν ένα επιχείρημα. Η χώρα, αγαπητέ κ. Ιακωβίδη, αυτή η πιο ωραία, η πιο όμορφη χώρα στον κόσμο, βιάστηκε και βιάζεται καθημερινά από τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές και στο βιασμό συμμετέχουν ως οφθαλμόπορνοι και όλοι οι Έλληνες.

»Πώς είναι δυνατόν ένα καράβι, που οι καπετάνιοι το έχουν βουλιάξει, να θέλουν οι ίδιοι αυτοί ξανά να το οδηγήσουν σε γαλήνιο λιμάνι; Πώς είναι δυνατόν να σωθεί αυτή η χώρα που, ενώ τα Κοινοβούλια άλλων χωρών ομόφωνα ψήφισαν τη βοήθεια υπέρ της Ελλάδας, το Ελληνικό Κοινοβούλιο να μην έχει ομόφωνη απόφαση; Πώς είναι δυνατόν να σωθεί η χώρα όταν ακόμα δεν έχει καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών; Έχετε γράψει τριάντα γραμμές με τα αυτονόητα. Στη χώρα αυτή, το αυτονόητο δεν υπάρχει, υπάρχει, όμως, το παράδειγμα με το επίδομα, που είχαν οι δημόσιοι υπάλληλοι ΓΙΑ ΕΓΚΑΙΡΗ ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥΣ! Τα ΜΜΕ, που διαμορφώνουν γνώμη και παρασύρουν πολλές φορές τον κόσμο, δεν ασχολούνται με τα αυτονόητα.

Αλήθεια, δεν ξέρω πώς το άρθρο σας αυτό μπορώ να το κοινοποιήσω σε όλους τους Ελλαδίτες συναδέλφους σας, απλώς για να το αντιγράψουν και να μάθουν. Όπως και να έχει, όμως, το πάρτι τελείωσε. Σας ευχαριστώ, και χαίρομαι που στην Κύπρο, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν δημοσιογράφοι.