Ένα μπαράζ καταγραφής δηλώσεων ανησυχίας η οποία φτάνει μέχρι τα όρια του «κόκκινου συναγερμού», από προβεβλημένα στελέχη του διεθνούς χρηματοπιστωτικού και οικονομικού γενικότερα τομέα, αλλά και κρατικούς αξιωματούχους:Το ότι η εστίαση στην Ελλάδα και η εξάντληση του υβρεολογίου ορισμένων εναντίον των Ελλήνων, στην ουσία αποκαλύπτει την ανησυχία για το πραγματικό πρόβλημα που δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ένα οικονομικό μέγεθος που αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 2% της Ευρωζώνης, δηλαδή η Ελλάδα.
Δηλαδή, η εν λόγω μαξιμαλιστική συμπεριφορά που επιχείρησε ανεπιτυχώς να συγκαλύψει τη νευρικότητα που αισθάνονται ευρωπαϊκές και μη χώρες για τις οικονομικές εξελίξεις.
Πλέον όμως, μετά και την ξεκάθαρη τοποθέτηση του αξιωματούχου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Τζον Λίπσκι, είναι απλώς θέμα χρόνου μέχρι η διεθνής κοινότητα να αφήσει τους λαϊκιστικούς βερμπαλισμούς με στόχο τα εσωτερικά πολιτικά ακροατήρια και να ασχοληθεί με την ουσία του προβλήματος, αφού εν πολλοίς σε κίνδυνο βρίσκεται αυτό καθεαυτό το μέλλον του Δυτικού κόσμου.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, μετά την ολοκλήρωση της διήμερης συνεδρίασης της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED: Federal Reserve), ο πρόεδρός της, Μπεν Μπερνάνκι ανέφερε χωρίς περιστροφές, ότι η ελληνική οικονομική κρίση μπορεί να αποτελέσει απειλή για τη σταθερότητα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, εάν δεν εξευρεθεί λύση: «Αν καταγραφεί αδυναμία επίλυσης αυτής της κατάστασης, αυτό θα αποτελέσει απειλή για τα ευρωπαϊκά οικονομικά συστήματα, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και για την πολιτική ενότητα στην Ευρώπη», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Δεν έκρυψε δε, ότι η ελληνική οικονομική κρίση απασχόλησε τη διήμερη συνεδρίαση της FED. «Αποτελεί έναν από τους οικονομικούς κινδύνους, με τους οποίους βρισκόμαστε αντιμέτωποι», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «μια άτακτη χρεοκοπία σε ένα από τα κράτη της περιφέρειας [της ευρωζώνης] θα διατάρασσε χωρίς καμία αμφιβολία τις διεθνείς χρηματαγορές. Αυτό θα είχε με τη σειρά του επιπτώσεις στα περιθώρια για τα επιτόκια δανεισμού, στις τιμές των μετοχών και τα λοιπά». Εκτίμησε στη συνέχεια ότι οι επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι τότε σημαντικές, έστω και εάν δεν υφίσταται σημαντική άμεση έκθεση των ΗΠΑ στην ελληνική οικονομική κρίση.
Περνώντας στην Ευρώπη, «σήμα κινδύνου» για την οικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη έδωσε όμως και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ECB: European Central Bank), ο Γάλλος Ζαν Κλοντ Τρισέ, δηλώνοντας ότι προσωπικά εκτιμά ότι στην πραγματικότητα υπάρχει «κόκκινος συναγερμός», ευθυγραμμιζόμενος με τον Μπερνάνκι, προσθέτοντας ότι η διασύνδεση ανάμεσα στα δημοσιονομικά προβλήματα ενός κράτους και των τραπεζών είναι η πιο σοβαρή απειλή της σταθερότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με απλά λόγια δηλαδή, ότι ο τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Και ας μη σπεύσουν οι φίλοι αναγνώστες να σκεφθούν «οι τράπεζες έχουν πρόβλημα, για ποιο λόγο να σκάμε», διότι καλώς ή κακώς, η σταθερότητα του οικονομικού συστήματος βασίζεται απολύτως στον τραπεζικό τομέα και η κατάρρευση του ενός τομέα συμπαρασύρει νομοτελειακά και τον άλλο.
Ο διάδοχος του Τρισέ, ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης, Μάριο Ντράγκι, θα κληθεί να κληρονομήσει ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, η επίλυση του οποίου σχετίζεται ευθέως και με τη διάσωση της χώρας από την οποία προέρχεται, την Ιταλία. Κι αυτό διότι δημοσιεύματα των διεθνών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δείχνουν την Ιταλία ως την επόμενη χώρα που ενδέχεται να πληγεί από προβλήματα παρόμοια με αυτά της Ελλάδας. Οι εκτιμήσεις στηρίζονται σε δηλώσεις του υπερόπτη τελευταία και ιδιαιτέρως αγενή προέδρου του ανύπαρκτου ως κρατική οντότητα και βαθύτατα διχασμένου πολιτικά Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ανέφερε ότι η κρίση θα μπορούσε να περάσει το Ιόνιο και να πλήξει την Ιταλία της οποίας το χρέος ανέρχεται στο 120% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της…
Το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί οι ευρωπαϊκές ηγεσίες οφείλεται στο ότι απέτυχαν παταγωδώς να αντιληφθούν μια απλή παράμετρο: Ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι ένα κατεξοχήν πολιτικό εγχείρημα και ως τέτοιο το να συνεχίζει κανείς να το αντιμετωπίζει ως αμιγώς οικονομικό, στην ουσία στρέφεται εναντίον των συμφερόντων του. Τη στιγμή μάλιστα που συμβαίνουν μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη, όπως για παράδειγμα η διαρκής εμβάθυνση των σχέσεων της Γερμανίας με τη Ρωσία και η αναιμική εικόνα που παρουσιάζει το ΝΑΤΟ, εάν δεν ξεκαθαριστεί η πολιτική κατεύθυνση της Ευρώπης κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Η πολιτική κατάρρευση της Ευρώπης θα επηρεάσει το οικονομικό της μέλλον αναπόφευκτα.
Οι Ευρωπαίοι καλούνται να αποφασίσουν τι σκοπεύουν να πράξουν. Διότι εάν για παράδειγμα οι Γερμανοί αναζητήσουν άλλο δρόμο πέραν της ευρωπαϊκής ενοποίησης, εκτιμώντας ότι δεν εξυπηρετεί τους εθνικούς της στόχους, τότε τα πράγματα είναι απλά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτελέσει ουσιαστικά παρελθόν, ενώ τα περί Ευρωζώνης θα ακούγονται ως ανέκδοτο. Ακόμα μεγαλύτερο ανέκδοτο θα αποτελούν τα γραπτά όσων βάσιζαν κάθε λογής ανάλυσή τους στη δεδομένη παρουσία της Ένωσης και στην υπόθεση της συνεχούς, έστω και με πολύ μικρά βήματα κάθε φορά προώθησης της ιδέας της πολιτικής ενοποίησης.
Κατά συνέπεια, το χρονικό σημείο όπου θα πρέπει να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα για την ελληνική κρίση χρέους πριν αυτή πλήξει άλλα κράτη-μέλη της Ενωμένης Ευρώπης και έχει αντίκτυπο στο διεθνές οικονομικό σύστημα είναι πολύ κοντά.
Η κρίση χρήζει ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ αντιμετώπισης, ενώ οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα επηρεάσουν το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθοριστικά.
Σημείο Άμυνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου