Ας πούμε ότι αποφασίζουμε να τρίψουμε το μνημόνιο στα μούτρα της τρόικας, να αρνηθούμε τα χρήματά τους, να δηλώσουμε στους πιστωτές μας ότι δεν πρόκειται να τους πληρώσουμε και να συνεχίσουμε έτσι με περηφάνια το δρόμο μας. Θα έχουμε επιφέρει ένα πλήγμα στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Κι έπειτα;
Θα έχουμε αποφύγει τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, αλλά την επόμενη ημέρα δεν θα υπάρχει ούτε ένα ευρώ για να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Θα είναι σαν να έχουν απολυθεί όλοι...
Οι τράπεζες θα καταρρεύσουν, αλλά και οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα θα δοκιμαστούν σκληρά.
Η χώρα θα κάνει δεκαετίες για να βρει και πάλι δανειστές πρόθυμους να την δανείσουν και στο μεταξύ τα εισαγόμενα είδη θα είναι δυσεύρετα. Μπορούμε να φανταστούμε τα ράφια των σούπερ μάρκετ δίχως πολλά από τα είδη που σήμερα προσφέρουν στους καταναλωτές; Ή πώς θα διανέμεται η βενζίνη και το πετρέλαιο;
Να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας, επειδή, λέει, μας έχουν πιεί το αίμα. «Δεν πληρώνω»! Να μην πληρώσουμε. Μπορεί, όμως, να βρεθεί ταυτόχρονα ένας τρόπος που θα αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση της χώρας;
Αν δεν έχει κάποιος μία σοβαρή πρόταση, ας σωπάσει. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από κραυγές. Δουλειά χρειάζεται και ξεκάθαρους στόχους.
Είναι φυσικό ο κόσμος να έχει ξυπνήσει απότομα από το απατηλό όνειρο της «ισχυρής Ελλάδας» κι αυτό να έχει προκαλέσει σοκ. Μόνο που πρέπει να συνέλθουμε γρήγορα από το σοκ, αν θέλουμε να έχει μέλλον η πατρίδα μας.
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να την αντιμετωπίζουμε με ανεύθυνο τρόπο. Κι οι προτάσεις του τύπου «δεν πληρώνω» μπορεί να είναι δημοφιλείς, αλλά είναι ανεύθυνες και αδιέξοδες.
Θανάσης Μαυρίδης
Θα έχουμε αποφύγει τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, αλλά την επόμενη ημέρα δεν θα υπάρχει ούτε ένα ευρώ για να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Θα είναι σαν να έχουν απολυθεί όλοι...
Οι τράπεζες θα καταρρεύσουν, αλλά και οι επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα θα δοκιμαστούν σκληρά.
Η χώρα θα κάνει δεκαετίες για να βρει και πάλι δανειστές πρόθυμους να την δανείσουν και στο μεταξύ τα εισαγόμενα είδη θα είναι δυσεύρετα. Μπορούμε να φανταστούμε τα ράφια των σούπερ μάρκετ δίχως πολλά από τα είδη που σήμερα προσφέρουν στους καταναλωτές; Ή πώς θα διανέμεται η βενζίνη και το πετρέλαιο;
Να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας, επειδή, λέει, μας έχουν πιεί το αίμα. «Δεν πληρώνω»! Να μην πληρώσουμε. Μπορεί, όμως, να βρεθεί ταυτόχρονα ένας τρόπος που θα αποτρέψει την πλήρη κατάρρευση της χώρας;
Αν δεν έχει κάποιος μία σοβαρή πρόταση, ας σωπάσει. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από κραυγές. Δουλειά χρειάζεται και ξεκάθαρους στόχους.
Είναι φυσικό ο κόσμος να έχει ξυπνήσει απότομα από το απατηλό όνειρο της «ισχυρής Ελλάδας» κι αυτό να έχει προκαλέσει σοκ. Μόνο που πρέπει να συνέλθουμε γρήγορα από το σοκ, αν θέλουμε να έχει μέλλον η πατρίδα μας.
Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να την αντιμετωπίζουμε με ανεύθυνο τρόπο. Κι οι προτάσεις του τύπου «δεν πληρώνω» μπορεί να είναι δημοφιλείς, αλλά είναι ανεύθυνες και αδιέξοδες.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου