Η Βόρειος Ήπειρος στην δίνη των εξελίξεων

Ενώ το Κοσσυφοπέδιο αποσχίστηκε κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου από την Σερβία, η Αλβανία αρνείται να εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Κέρκυρας για την Βόρειο Ήπειρο.


Η εγκαθίδρυση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» στην Αλβανία από τον δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, σημάδεψε για 45 χρόνια τη ζωή και το μέλλον των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Εγκλωβισμένοι στην απέραντη φυλακή της Αλβανίας, αποκομμένοι από τον μητρικό κορμό και πλήρως απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, έχασαν τον προσανατολισμό τους και αφέθηκαν στην τύχη τους. Στα χρόνια αυτά ο αφελληνισμός κορυφώθηκε με τις διώξεις, τις εκτοπίσεις, τις φυλακές και τους θανάτους από το σύστημα. Θλιβερή κατάληξη η εξαθλίωση, ο φόβος και ο τρόμος που σημάδεψαν τους ανθρώπους. Ακολούθησε το 1990 η «μεγάλη φυγή» ή «μεγάλη έξοδος» των Βορειοηπειρωτών προς τη μητέρα πατρίδα και το άδειασμα των ελληνικών περιοχών από την ζωντανή παρουσία νέων ανθρώπων.

Η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη έφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα των μειονοτήτων. Η Ελλάδα καλείται πλέον να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα Βαλκάνια καθώς πρέπει να υπερασπιστεί αυτά που έχει και να διεκδικήσει εκείνα που της ανήκουν και δικαιούται. Οι αναταραχές στην Αλβανία και η διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας συνοδεύονται από έντονη εθνικιστική έκρηξη στα Βαλκάνια φέρνοντας αντιμέτωπη την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με δύο μεγάλα ζητήματα, το Βορειοηπειρωτικό και το θέμα των Σκοπίων.

Το 1993 για πρώτη φορά από τότε που ανέκυψε το πρόβλημα η Ελληνική Κυβέρνηση ξεκαθάρισε την πολιτική της στο θέμα της ελληνικής εθνικής μειονότητας και το συνέδεσε με τις μελλοντικές εξελίξεις στον Βαλκανικό χώρο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, με αφορμή την απέλαση του Μητροπολίτη Αργυροκάστρου έθεσε έξη όρους διαλόγου με την Αλβανική πλευρά. Οι όροι αυτοί αφορούν το περιουσιακό πρόβλημα, την εκπαίδευση, την θρησκευτική και πολιτική ελευθερία, το σπουδαιότερο όμως είναι η σύνδεση του Βορειοηπειρωτικού με τις εξελίξεις στο Κόσσοβο. Οι Αλβανοί του Κοσσόβου επιζητούν την απόσχισή τους από τη Σερβία ακολουθούμενη από την αλβανική μειονότητα των Σκοπίων και με την υποστήριξη πάντα της αλβανικής κυβέρνησης.

Στης 17 Φεβρουαρίου 2008 το Κόσσοβο ανακηρύσσει τη ανεξαρτησία του και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου γιορτάζουν την επέτειο της Αυτονομίας του 1914! Οι επιβαλλόμενες ελληνικές δεσμεύσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν από την επίσημη στρουθοκαμηλική πολιτική της Ελλάδος που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια. Η εθνική παθητικότητα, η φοβία, η ηττοπάθεια και η αδιαφορία δεν μπορούν να χαράξουν τους αναγκαίους τομείς δράσης για την επιβίωση του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

Σήμερα επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε η οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική, πολιτιστική και πολιτική επιβίωση της ελληνικής μειονότητας στην Βόρειο Ήπειρο. Αυτό προϋποθέτει την ενότητα των Βορειοηπειρωτών ως ένας ενιαίου πολιτικού φορέα, ο οποίος θα πρωταγωνιστεί στην κεντρική πολιτική σκηνή της Αλβανίας, αλλά και της Ελλάδας, και θα ρυθμίζει τις μεταξύ τους σχέσεις αλλά και τις σχέσεις τους με τους Διεθνής και Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς.

Η νέα γενιά Βορειοηπειρωτών οφείλει να παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο στην προβολή του εθνικού θέματος, όσο και στην επίλυση του διεκδικώντας από το Αλβανικό κράτος και από τους διεθνείς οργανισμούς όλα τα δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου όπως προβλέπονται από την σύμβαση-πλαίσιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Ευρώπη. Η πολυπλοκότητα των προβλημάτων της Βαλκανικής όπως προέκυψε μετά το 1990 καταδεικνύει την αναγκαιότητα νέων προσανατολισμών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής χαράσσοντας έτσι μια υπεύθυνη στρατηγική αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων διεκδικώντας ότι μας ανήκει.


της Αθηνάς Κρεμμύδα
υποψήφιας βουλευτού Β’ Πειραιώς του ΛΑ.Ο.Σ.
υπεύθυνης του Τομέα Βορειοηπειρωτικού Αγώνα της ΝΕ.Ο.Σ.