Στο τρίγωνο Αθήνα, Λευκωσία και Άγκυρα πάντα συνέβαιναν περίεργα πράγματα. Υπάρχουν φορές -και είναι ελάχιστες δυστυχώς- που οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τις ελληνικές θέσεις, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων, ακόμα και όταν η Τουρκία έχει κραυγαλέα άδικο, η Ουάσιγκτον τάσσεται πλήρως με το μέρος της, αγνοώντας εντελώς το δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ακόμα και η υποστήριξη για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, που αποτελεί πάγιο αίτημα όλων των Αμερικανών προέδρων, αναδείχθηκε από την Τουρκία ως το θέμα με το οποίο «ισοζυγίζει» όλες τις άλλες απαράδεκτες διεκδικήσεις της. Η ενέργεια είναι ένα μείζον ζήτημα που εσχάτως μπήκε στη ζωή μας, λόγω της επιτυχημένης συνεργασίας της Κύπρου με το Ισραήλ. Και η επιτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι στη Λευκωσία πρώτα κάνουν έργα και μετά τα ανακοινώνουν, αντίθετα από την Αθήνα όπου οι ανακοινώσεις προηγούνται χωρίς να υπάρχει ποτέ υλοποίηση και αποτέλεσμα.
Στο θέμα της ενέργειας οι Αμερικανοί υποστηρίζουν την Κύπρο, διότι στην ουσία υποστηρίζουν τα συμφέροντα του Ισραήλ και τα δικά τους. Πολλοί στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι η ταύτιση των συμφερόντων θα επιτυγχανόταν και στον πολιτικό τομέα, εάν δεν ξεκινούσε ο εμφύλιος στη Συρία. Και θα έλεγα πως σκέφτονται σωστά, διότι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες είναι έντονα προβληματισμένοι με τη γενικότερη στάση του Ταγίπ Ερντογάν, ιδιαίτερα στο θέμα του Ιράν, όπου είναι ολοφάνερο πως κοροϊδεύει τον άμοιρο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος προσεύχεται να μην ξεκινήσει ιρανο-ισραηλινός πόλεμος εν μέσω της προεκλογικής περιόδου.
Τις τελευταίες ημέρες διάβασα κριτικές για τις δηλώσεις του Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ, αρμοδίου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την ενέργεια. Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ στη δυσάρεστη θέση να υποστηρίξω Αμερικανό αξιωματούχο και να κινδυνεύσω να χαρακτηριστώ «φιλοαμερικανός». Αλλά, όποιος μελετήσει την ομιλία του στην Αθήνα, ή όποιος παρακολουθεί τη δράση του στα θέματα αυτά, γνωρίζει πως αποδέχεται πλήρως το δικαίωμα της Κύπρου να ερευνά στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ από καιρό έχει καλύτερη θέση και από αυτόν τον πρόεδρο της Κύπρου στο θέμα του τι δικαιούνται ή όχι οι Τουρκοκύπριοι. Και η θέση είναι ξεκάθαρη.
Πιστεύει, και αυτό είναι απόλυτα ορθόν, πως ΜΕΤΑ τη λύση του Κυπριακού, έχουν δικαίωμα στον φυσικό πλούτο της Κύπρου και όσοι Τουρκοκύπριοι είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όχι όσο διαρκεί η τουρκική κατοχή. Αυτή είναι η αμερικανική θέση και ο κ. Μόρνινγκσταρ δεν θα μπορούσε να την εκφράσει διαφορετικά.
Το πρόβλημα με τους διπλωμάτες, και τους Αμερικανούς ειδικά, είναι ότι δεν αλλάζουν εύκολα απόψεις ακόμα και εάν τους αποδείξουν ότι είναι λανθασμένη η πολιτική τους. Είναι ένα πρόβλημα που το έχουμε αντιμετωπίσει όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα θέματα αυτά. Δεν γνωρίζουν ότι είναι εγκληματική η στάση τους απέναντι στην κατοχή της Κύπρου; Σίγουρα το γνωρίζουν αλλά έχουν «κολλήσει» στη γραμμή του Κίσιγκερ, μέχρι να αλλάξουν τα συμφέροντά τους.
Για το θέμα της ενέργειας -αν θέλετε λόγω του Ισράηλ- δεν πρόκειται να αναλάβουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία που θα ενοχλήσει τον Νετανιάχου, ο οποίος έχει ανεξαρτητοποιηθεί από τη σχέση «ανάγκης» που είχε ιστορικά με τις ΗΠΑ. Η κουβέντα του Ισραηλινού πρωθυπουργού προς τον κ. Ομπάμα ότι «μπορούμε μόνοι μας, αποφασίζουμε εμείς για την τύχη μας», χαρακτηρίζει και τις σχέσεις, μόνο που η Αμερική δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο. Αυτή έχει ανάγκη το Ισραήλ.
Αν προειδοποίησε κάποιες χώρες ο κ. Μόρνινγκσταρ, αυτές δεν ήταν η Κύπρος και το Ισραήλ. Η προειδοποίηση αφορούσε στην Τουρκία, η οποία εάν συνεχίσει την ίδια τακτική αντιπαλότητας (πρώτιστα) προς το Τελ Αβίβ και τη Λευκωσία, αυτή θα είναι η χαμένη.
Σημείο Άμυνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου