1) Οπισθοχώρηση ή πόλεμος δεν αποτελούν προοδευτικές λύσεις...

Την εποχή της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης προέκυψε το κίνημα του Λουδιστών, που είχαν βάλει σαν στόχο την καταστροφή των μηχανών καθώς θεωρούσαν πως η επέκταση της χρήσης τους θα αφήσει τους εργάτες χωρίς δουλειά...

Η συνέχεια απέδειξε πως και οι μηχανές πολλαπλασίασαν την παραγωγική τους ισχύ αλλά και οι εργαζόμενοι βρήκαν δραστηριότητες να εξασφαλίσουν εισόδημα και βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης...

Αν σήμερα μια βασική εστία των προβλημάτων της παγκόσμιας οικονομίας είναι η μετανάστευση θέσεων εργασίας από τις ανεπτυγμένες οικονομίες στις αναπτυσσόμενες, οι σύγχρονοι Λουδιστές θα μπορούσαν να είναι όσοι παριστάνουν τους κυνηγούς κεφαλών των Κινέζων, Βιετναμέζων και Ινδών κ.ά. που τους «κλέβουν» τις θέσεις εργασίας...

Θα μπορούσαν επίσης να είναι όσοι ζητούν προστατευτισμό από τις εισαγωγές, έλεγχο στη μετακίνηση κεφαλαίων και επενδύσεων αναδιατυπώνοντας επί της ουσίας ένα δίλημμα του τύπου: Θέση εργασίας σε ένα αναστημένο ελληνικό φασόν ή φθηνά μπλουζάκια που κατασκευάστηκαν στο άλλοτε ηρωικά επαναστατικό αλλά πάντα φτωχό Βιετνάμ;...

Τη λύση θα την δώσει η πραγματικότητα όπως την έδωσε με το πρόβλημα που αντιμετώπισε το κίνημα των πρώτων Λουδιστών. Απλά μέχρι να μεθοδευτεί θα είμαστε αναγκασμένοι να ακούμε διάφορες χαρτορίχτρες τύπου Μαξ Κάιζερ να μας βομβαρδίζουν με σενάρια για απίθανες συνομωσίες...
 
Όπως έχουμε ξαναπεί, η ρίζα του προβλήματος του παγκόσμιου χρέους είναι η μετανάστευση θέσεων εργασίας από τις ανεπτυγμένες οικονομίες της Δύσης, στις αναπτυσσόμενες της Ανατολής και του Νότου.