Το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και το τσιμέντωμα της κατοχής

  Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΕΠΡΕΠΕ ν' ανοίξουν τα κατοχικά οδοφράγματα τον Απρίλιο του 2003; Οι γνώμες διίστανται μέχρι σήμερα σε σημείο και βαθμό ριζοσπαστικοποίησης. Η μια πλευρά, ιδίως η σημερινή Κυβέρνηση, ξεκινώντας από ιδεολογικά σύνδρομα, επιμένει ότι όσο περισσότερα οδοφράγματα ανοίγουν, τόσο επιτυγχάνεται η επανένωση. Ή, όπως δήλωσε προχθές ο Πρόεδρος Χριστόφιας, «οι προσπάθειες και ο στόχος μου είναι να αναγεννηθούν οι συνθήκες φιλίας και αδελφοσύνης (!!) μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων».
Περίεργη αντίληψη περί «φιλίας και αδελφοσύνης». Φίλοι μπορεί να γίνουν, οι Έλληνες και οι Τούρκοι της Κύπρου αν, φυσικά, λειτουργήσουν οι αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως ακριβώς ευαγγελίζεται και η Ε.Ε., στην οποία ανήκουμε. Αλλά τα περί… «αδελφοσύνης»; Οι Έλληνες της Κύπρου ΟΥΔΕΠΟΤΕ ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι… αδέλφια με τους Τούρκους.
Ακόμα και οι ίδιοι οι Τούρκοι της νήσου, κατά πρόσφατη ομολογία Έρογλου, παραδέχονται ότι είναι επήλυδες. Δηλαδή απόγονοι των εισβολικών οθωμανικών στρατευμάτων, που κατέλαβαν το νησί το 1571.
Βεβαίως, κατανοούμε το ιδεολογικό σύνδρομο του Προέδρου. Όντας αθεράπευτος κομμουνιστής, θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι είναι φίλοι, σύντροφοι και… αδελφοί του. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι τα πράγματα και το γνωρίζει. Η εκάστοτε ηγεσία των Τ/κ της Κύπρου είναι οι πράκτορες και οι φρουροί της τουρκικής κατοχής. Προάγει τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα σε βάρος της Κύπρου. Είναι, με απλά λόγια, εχθροί της Κύπρου, και των Ε/κ και των Τ/κ. Δεν λειτουργούν ως Κύπριοι, όπως ο Πρόεδρος Χριστόφιας παραδέχθηκε κατ’ επανάληψιν. Άρα, με ποιους είναι αδελφός, ο Πρόεδρος; Με τους απλούς Τ/κ, φυσικά, που δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα για ν' ανατρέψουν την αταλάντευτη τουρκική πολιτική στο Κυπριακό. Από την άλλη, είναι όσοι υποστηρίζουν ότι δεν έπρεπε, το 2003, ο μ. Τάσσος να επιτρέψει το άνοιγμα των οδοφραγμάτων.
Να θυμίσουμε ότι ο κατοχικός Ντενκτάς, μετά τις μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των Τ/κ, που θα έμεναν και έξω του ευρωπαϊκού νυμφώνος, άνοιξε το κατοχικό οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας. Ήταν μια από τις πολλές έξυπνες κινήσεις του, που γώνιασαν ακόμα μια φορά την ελληνική πλευρά. Υπουργοί του Τάσσου έκαναν τον τροχονόμο και ενθάρρυναν τους Έλληνες να μεταβαίνουν στα κατεχόμενα, επιδεικνύοντες αβασάνιστα διαβατήρια και ταυτότητες και αποδίδοντας οιονεί αναγνώριση στο κατοχικό ψευδοκράτος. Ο γιος του Ντενκτάς, Σερντάρ, σε δηλώσεις του προ καιρού, είχε κυνικά ομολογήσει ότι, όσα περισσότερα οδοφράγματα ανοίγουν, τόσο ισχυρότερα τσιμεντώνεται το κατοχικό ψευδοκράτος. Γιατί; Όσοι μεταβαίνουν στα κατεχόμενα τι κάνουν; Επιδεικνύουν σε κατοχικές, παράνομες και μη αναγνωρισμένες «αρχές», ταυτότητα ή διαβατήριο.
Εκτός από τον προσωπικό εξευτελισμό, οι Τούρκοι υποβάλλουν στους Έλληνες ότι πέραν των… «συνόρων» (αυτή η λέξη ήδη χρησιμοποιείται από αφελείς) υπάρχει μια άλλη «αρχή», ένα άλλο «κράτος» με «αστυνομία, τελωνεία, στρατό, διοίκηση, έδαφος και πληθυσμό». Τι χαρακτηρίζει ένα κράτος; Το έδαφος, ο πληθυσμός και η διοίκηση. Απομένει η αναγνώρισή του από άλλα κράτη. Αυτό επιδιώκουν μανιωδώς και με κάθε μέσο και τρόπο οι Τούρκοι. Αυτό περιλαμβάνεται και στο προεκλογικό μανιφέστο του Ερντογάν: «Η εμπέδωση του διεθνούς κύρους και της επιρροής της ΤΔΒΚ». Γιατί, λοιπόν, ο Πρόεδρος επιχαίρει και προαναγγέλλει διάνοιξη όλων των οδοφραγμάτων; Δεν θα επιτευχθεί «η φιλία και η αδελφοσύνη» αλλά το ισχυρότερο τσιμέντωμα του ψευδοκράτους. Μήπως πρέπει να ξανασκεφτεί αυτά που διακηρύσσει;