Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Η απαξίωση της Ε.Ε. και τα κατά Monde «παιδάκια που μας κυβερνούν»…


Οι χθεσινές επιθέσεις των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εφημερίδων απέναντι στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στις ηγεσίες των κρατών – μελών δεν είχαν προηγούμενο. Η γαλλική «Le Monde», η βρετανική «Financial Times», το γερμανικό «Der Spiegel» και άλλοι, αναφέρονται πλέον ανοικτά σε αυτό που έχουμε επαναλάβει και καταγράψει πολλές φορές καταγράψει στις αναρτήσεις – αναλύσεις του για την κατάσταση: Ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη με την κρίση χρέους είναι πρωτίστως ένα θέμα βαθιά πολιτικό και ως τέτοιο θα πρέπει αν αντιμετωπιστεί εάν δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Η «μπάλα» πήρε και τις δυο πλευρές του Ατλαντικού αφού οι κατηγορίες για έλλειψη ισχυρών ηγεσιών
με όραμα εκτοξεύονται στον ευρωπαϊκό Τύπο και εναντίον της αμερικανικής κυβέρνησης, οι επιδόσεις της οποίας δεν είναι και πολύ καλύτερες στην αντιμετώπιση της κρίσης με τρόπο που να δίνει στους όποιους κερδοσκόπους και τις περίφημες και απρόσωπες «αγορές» να αντιληφθούν ότι η επιβίωση των κοινωνιών βρίσκεται στα χέρια ισχυρών και αποφασισμένων ηγεσιών, όχι έρμαια στις οποιεσδήποτε συνθήκες, ασχέτως της δυσκολίας που παρουσιάζουν.
Αντί αυτού, κάποιες ευρωπαϊκές χώρες στοχοποίησαν ένα μικρό – και σίγουρα «αμαρτωλό» – κράτος μέλος της Ένωσης, την Ελλάδα, κουνώντας το «δάχτυλο» μπροστά στο πρόσωπο… δικαίων και αδίκων, παριστάνοντας τον τιμητή. Ο λαϊκισμός περίσσεψε σε ακόμα περισσότερες χώρες, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο. «Η κατάσταση απαιτεί ενήλικους» γράφει ο Τύπος, όχι «παιδάκια», χωρίς όμως να διακρίνεται φως στον ορίζοντα.

Η νομισματική ένωση βρίσκεται σε αξιοθρήνητη κατάσταση, που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα της οικονομικής ισχύος της Ενωμένης Ευρώπης, τονίζεται, για να έρθει ένα απίστευτο άρθρο του «διεθνούς φιλάνθρωπου» (έτσι αυτοδιαφημίζεται), του πασίγνωστου κερδοσκόπου Τζορτζ Σόρος στους «Financial Times», με εμπλοκή σε πολλά «παιχνίδια» ένα εκ των οποίων στο παρελθόν «γονάτισε» τη βρετανική στερλίνα, και να κάνει ρεζίλι τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, αφού οι «ηγετικές» ελίτ δέχονται να τους κάνει μαθήματα ο συγκεκριμένος κύριος, εργαλείο συγκεκριμένης «σχολής σκέψης» στις ΗΠΑ για την προώθηση πιο «πολιτικών» στόχων, η επίτευξη των οποίων απαιτεί συχνά τη χρήση των «εργαλείων» που έκαναν πλούσιο τον «φιλάνθρωπο»…

Το εξοργιστικό είναι ότι σε πολλά σημεία, ο Σόρος ακούγεται ως «η φωνή της λογικής». Αναφέρει ιστορικά στοιχεία και μια ανάλυση για τη λογική που επικράτησε στην δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης, τη λογική πίσω από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και πως η πολιτική βούληση θα κάλυπτε κάποια κενά τα οποία ήταν γνωστά εξ αρχής, για να φτάσει στο απόγειο της ανάλυσής του.
Ο κερδοσκόπος Σόρος, υπογραμμίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, οι «αρχιτέκτονες» του Ευρώ γενικότερα, προχώρησαν στο εγχείρημα πιστεύοντας κάτι που απλώς δεν ισχύει: Ότι οι αγορές μπορούν να διορθώσουν από μόνες τους τις υπερβολές τους! Πρόκειται πραγματικά για μια εκπληκτική κουβέντα, μόνο και μόνο επειδή ακούγεται από το στόμα του συγκεκριμένου προσώπου. Για να συμπληρώσει ότι οι υπερβολές δεν ήταν τόσο φαινόμενο που παρατηρήθηκε στον δημόσιο τομέα, αλλά στον ιδιωτικό, καθώς επίσης και ότι τη ζημιά προκάλεσαν νέα χρηματοοικονομικά «εργαλεία» και κακοσχεδιασμένες πρακτικές δανεισμού!
Σύμφωνα με τον Σόρος, με την κατάρρευση της Lehman Brothers ξεκίνησε η αποδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης. Επίσης, ότι η ολοκλήρωση της επανένωσης των δυο Γερμανιών, της Ανατολικής και της Δυτικής, διαδικασία η οποία οδήγησε τη Δυτική – τότε – Γερμανία να «σφίξει τη ζώνη» για να απορροφήσει το κόστος, όταν ολοκληρώθηκε, επί της ουσίας σηματοδοτούσε την εξουδετέρωση της ορμής που ωθούσε τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης…
Εν κατακλείδι, τάσσεται υπέρ της αναπόφευκτης αλά συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας και της υιοθέτησης «ευρωομολόγου». Εκτιμά μάλιστα ως πιθανό πως η κρίση θα κινητοποιήσει μια «σιωπηρή ευρωπαϊκή πλειοψηφία» η οποία θα προωθήσει την ιδέα ότι όταν η κατάσταση δεν είναι αποδεκτή, είναι προτιμότερο να αναζητούμε μια ευρωπαϊκή λύση και όχι επιμέρους εθνικές και καταλήγει: Οι «Αληθινοί Ευρωπαίοι» (True Europeans) θα πρέπει να είναι περισσότεροι από τους «Αληθινούς Φιλανδούς» (True Finns, λογοπαίγνιο για το εθνικιστικό κόμμα της Φινλανδίας) και τους υπόλοιπους αντι-Ευρωπαίους, στη Γερμανία και αλλού…
Ό,τι και να πιστεύουμε γι’ αυτόν, στο κείμενό του λέει αρκετές αλήθειες…
Σημείο Άμυνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διαβάστε επίσης

Διαβάστε επίσης